Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde R. Lo A Njoe op Literatuurplein, 24 mei 2016:
‘Parelmoerpoeder’ […] is een epos dat ogenschijnlijk eenvoudig begint met de ontmoeting van de twee belangrijkste karakters in de roman. Dird, een armlastige kunstenaar, en Esther Anders, een jonge joodse vrouw. (…) Er ontstaat een romance. Als een ware Shéhérazade weet Esther Anders Dird niet alleen met haar schoonheid maar ook door middel van het vertellen van verhalen aan zich te binden. Zo leert hij niet alleen haar levensverhaal kennen maar ook dat van haar ouders. Steeds stopt ze echter halverwege het ongelooflijke verhaal, zodat de kunstenaar wel terug moet komen. Het verhaal dat in delen tot Dird komt, behelst het verhaal van Esthers ouders, twee Duitse joden. Haar vader past zich steeds als een kameleon aan, zelfs wanneer Nederland bezet is en hij te maken krijgt met de Jodenvervolging. (…) Soms viel er niet aan te ontkomen tegen collaboratie aan te schurken, als datgene wat het opleverde belangrijker was. Ook viel verraad onder de mogelijkheden die overwogen werden om tegenstanders of mogelijke verraders te elimineren. ‘Parelmoerpoeder’ schenkt vooral aandacht aan al die anoniem gebleven verzetshelden, de mensen die deden wat er gedaan moest worden, ondanks dat ze daarmee hun leven in gevaar brachten. (…) De lezer [blijft] tegelijkertijd nieuwsgierig naar het verloop van de liefde tussen Esther en Dird. Gaat er gebeuren wat ze hem keer op keer belooft, maar ‘waar ze nog niet aan toe is’? Of houdt ze de kunstenaar aan het lijntje, zoals ze dat ook met haar nooit eindigende verhaal lijkt te doen? […] Pas wanneer al die schakeringen van alle verhalen en vooral alle verbanden die ze met elkaar hebben duidelijk worden, komt het ware idee van ‘Parelmoerpoeder’ tot je. De auteur toont op een volstrekt authentieke wijze aan dat ons denken over het verleden, en zeker over de Tweede Wereldoorlog, veel te simpel is. In die dagen kon de kleinste fout enorme gevolgen hebben. Lo A Njoe laat tevens zien dat die oorlog doorklinkt tot op de dag van vandaag. (…) Je bent geneigd te spreken over een noodlot wanneer een gebeurtenis zo ver in het verleden en een ontmoeting in het heden samenkomen en het tot noodlottige gevolgen leidt. In een roman als van Clyde Lo A Njoe heb je het over een duizelingwekkend Perzisch tapijt waarop je, hoe langer je kijkt, steeds meer taferelen ontwaart. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site
Auteur: webmistress
«Uitstekend geschreven roman, gebaseerd op sterk empirisch materiaal.» – Cor Gout
Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst op Extaze.nl, 23 mei 2016:
(…) Een echte sleutelroman is ‘De blijmoedige leugenaar’ niet. Er zijn sleutels te vinden, maar die vallen niet altijd even gemakkelijk in het slot. Bovendien biedt het verhaal naast ‘versleutelde’ personages ook plaats aan personen die met hun werkelijke namen worden aangeduid. (…) Als je een sleutelroman (of een satire, wat een sleutelroman meestal is… ook dit boek) half-fictie kan noemen, dan bestaat het boek uit fictie, half-fictie en journalistiek. (…) De fictie verbreidt zich met name rond Tiddo, die de openheid van zijn Gronings landschap is kwijtgeraakt en, sinds de stad hem in zijn greep heeft gekregen, een politieke manipulator en leugenaar is geworden. (…) Ook de uitbeelding van de perikelen rond de ‘Culture Dome’ kent fictieve momenten, maar toch vooral journalistieke. De wijze waarop dit ultieme voorbeeld van Haagse hoogmoed via goedkope verkooptechnieken aan de man (het volk) is gebracht, heeft Monkhorst met verve en naar waarheid opgetekend. (…) Hoe Tiddo met machiavellistische technieken het gevaar te lijf gaat is te komisch beschreven om de passage hier te resumeren. Welk een genot om weer eens een boek te lezen over dingen die er toe doen, doortrokken van historisch besef en gekruid met kritiek, waarbij ook kleinere onderwerpen de aandacht krijgen. (…) ‘De blijmoedige leugenaar’ is een uitstekend geschreven roman, gebaseerd op sterk empirisch materiaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’
«Sporadisch duiken er toch nieuwe namen op in het Surinaamse schrijverslandschap.» – Pieter van Maele
Over o.a. Karin Lachmising en Iraida van Dijk-Ooft in Trouw, 18 mei 2016:
Terwijl Astrid H. Roemer morgen de prestigieuze P.C. Hooftprijs voor letterkunde in ontvangst neemt, verkeert de literaire wereld in haar geboorteland Suriname in crisis. Er zijn amper schrijvers, amper lezers, en er is amper literair vuur. (…) Karin Lachmising: ‘Ik heb veel respect voor de auteurs uit de jaren zestig en zeventig, maar op zich was dat vanuit literair oogpunt een makkelijke tijd. Er was één duidelijke vijand, de witte man. Hoe geweldig is het niet om als schrijver een kolonisator te hebben, te kunnen schrijven over de zucht naar vrijheid en zo grote massa’s ter been te brengen? Nu die staatkundige onafhankelijkheid is verwezenlijkt, moeten we nog van zoveel andere dingen vrijkomen. We moeten vooral leren vrijkomen van onszelf, we moeten durven met elkaar het conflict aan te gaan en de gevestigde orde te veranderen. Als ik een alomvattend thema moet noemen waar de Surinaamse literatuur mee aan de slag moet gaan, dan is dat het wel.’ (…) Iraida van Dijk-Ooft: ‘Het klinkt ontzettend idealistisch, maar zelfs in zulke tijden van grote twijfel heeft de literatuur een taak te vervullen. Het zal mij niet lukken het systeem te veranderen. Dat is ook niet mijn bedoeling. Ik wil door te schrijven wat veranderen bij de mens, al is het maar bij één lezer. Ik wil Surinamers doen inzien dat we in deze multi-etnische samenleving veel te veel langs elkaar heen leven, we leven erop los, zonder na te denken over het waarom. Wat zijn de oorzaken van onze angsten, ons verdriet, ons gebrek aan zelfvertrouwen? Daar wil ik het over hebben. Mij maakt het niet uit dat ik niet aan de wieg zal staan van een massabeweging. Als er bij iemand maar een vonkje is.’
Lees hier het artikel/interview
Meer over Karin Lachmising
Meer over Iraida van Dijk-Ooft
Meer over Astrid H. Roemer
De Helderse presentatie van ‘De Barones’
Woensdagmiddag 1 juni 2016 presenteert Janny de Heer haar nieuwste boek ‘De Barones’ in School 7 (de Centrale Bibliotheek van Den Helder).
‘De Barones’ is een fascinerend verhaal van een vrouwenleven dat zich afspeelt tegen het decor van de wederopbouw in het naoorlogse Nederland. Een tijd die zoveel mogelijkheden tot ontwikkeling bood, maar niet aan het kind uit een NSB-gezin. Janny de Heer debuteerde in 1999 met ‘Landskinderen van Curaçao’, drie historische verhalen in 2015 opnieuw uitgebracht onder de titel ‘Yu di tera / Landskinderen’. In 2008 verscheen ‘Hey buddy de andere voet is voor jezelf’, een biografie over Huib Wijnants, die als marineman in de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië meemaakte. In Suriname verrichtte zij historisch onderzoek voor het schrijven van ‘Gentleman in slavernij’, een roman over een Duitse immigrant in het 19de eeuwse Suriname. U bent van harte uitgenodigd bij deze boekpresentatie aanwezig te zijn. De inloop is vanaf 15.30 uur in het Leescafé op de 1e verdieping, de presentatie begint om 16.00 uur in Zaal 7. Het adres van de Centrale Bibliotheek Den Helder is School 7 aan de Keizersgracht 94 in Den Helder (telefoon 0223 – 623434). Reserveren is gewenst via: a.ruder@kopgroepbibliotheken.nl . Het boek ‘De Barones’ is deze middag ook te koop. Desgewenst kunt u een exemplaar aanschaffen en laten signeren door de auteur.
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze P.C. Hooftprijs laat ons weer eens naar het Westen kijken en dat is goed.» – Arjen Fortuin
Over o.a. Astrid H. Roemer, Bea Vianen, Iraida van Dijk-Ooft, Karin Lachmising, Sakoentela Hoebba, Mala Kishoendajal in NRC Handelsblad, 20 mei 2016:
(…) Een van de auteurs aan wie Astrid Roemer haar P.C. Hooftprijs opdroeg, was Bea Vianen, een nog veel vergetener schrijfster. Schrijvers helemaal niet kennen is een beschamende zaak voor een criticus, dus ging ik snel naar een klein antiquariaat om Vianens debuut ‘Sarnami, hai’ te kopen. (Het is vrij recent herdrukt, maar zo klinkt het iets minder beschamend). Voorlopig vind ik het geweldig. In het openingshoofdstuk beschrijft Vianen hoe een jonge Surinaamse vrouw op bezoek gaat bij een buitengewoon onaangenaam oudje dat een twijfelachtige rol heeft gespeeld in haar familiegeschiedenis. De kakkerlakken lopen bijna over het papier, zo indringend toont Vianen de viezigheid. ‘De vrouw houdt haar hoofd gebogen. Haar gezicht wordt bijna geheel door de gore witte sluier bedekt. Haar blouse is net zo vuil als het laken en de slopen op het planken bed […] De zilveren armbanden rinkelen lui, telkens wanneer zij een blaadje afplukt of een stengeltje wegplukt.’ Het is een fascinerend soort realisme dat Vianen beoefent: hard, soms overwritten, maar met een hoofdpersoon die veel meer wordt gedreven door nieuwsgierigheid dan door missiedrang. (…)
Lees hier het artikel
«De beelden worden omcirkeld, omsloten, vastgehouden.» – Cor Gout
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Extaze.nl, 20 mei 2016:
In 2009 publiceerde Aly Freije de Groningstalige bundel ‘Wondpoeier’. Ik heb haar enkele van die gedichten horen voordragen. Niet alle woorden begreep ik, maar de gang van de gedichten, een stugge wind over het in vlakken verdeelde land van Noordoost-Groningen, de beweging in de voordracht ingehouden, begreep ik wel. Ook in haar nieuwe Nederlandstalige bundel hoor ik in de verte die wind. (…) Steeds meer bekruipt mij het gevoel dat de dichter de beweging van de beelden wil stilleggen in een verleden en wil oppoetsen als herinnering.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site
29 mei de Hillegomse presentatie van ‘Haarlem Nocturne’.
Djordje Matic presenteert ‘Haarlem nocturne’ in Het Raam:
Dichten is voor veel mensen al moeilijk en als het dan ook nog niet in je moedertaal is, lijkt dat vrijwel onmogelijk te zijn. Maar de in Kroatië geboren dichter Djordje Matic is dat wel gelukt. Hij woont sinds 1993 in Hillegom en debuteert met zijn dichtbundel ‘Haarlem Nocturne’. Speciaal voor de inwoners leest Matic op zondagmiddag 29 mei vanaf 15:00 uur voor uit eigen werk. Hij doet dit in Het Raam (Prinses Irenelaan 16). Matic neemt de toehoorders dan mee op een dichterlijke reis van ballingschap, eenzaamheid, herkenning en erkenning. Ook gaan zijn gedichten over jazzmusici als Miles Davis en Billie Holiday die Matic bewondert. Bijzonder is, dat een aantal van de voorgelezen gedichten begeleid worden door muziek. Na afloop kunnen de mensen uit het publiek een aangeschafte dichtbundel laten ondertekenen door de auteur. De toegang is gratis en de zaal is een half uur voor aanvang open. Aan het programma werken o.a. mee Peter de Rijk (literatuurjournalist en radioprogrammamaker) en Franc Knipscheer (uitgever).
Meer over ‘Haarlem nocturne’
‘Een machine als huisdier’ (1)
Eerste verhaalfragment uit ‘De mooie mond van Bobby Cespedes‘ van Ulises Segura:
De eerste maal dat ik verdween, vond plaats toen ik thuis aan tafel zat. Het duurde maar heel even. Ik hield een kop warme melk vast. Voor ik het aan mijn lippen had gezet, was ik er al niet meer. Terstond tuimelde de kop naar de vloer. Ik was net te laat om hem op te vangen. Ik joeg mijn kat Yousef zaliger uit de keuken, zodat hij niet met zijn poten in de scherven zou lopen. Met de schrik in mijn lijf ruimde ik haastig de verspilde melk op en probeerde te vergeten wat ik zonet had ervaren.
Dat is nu ongeveer een jaar geleden.
Sindsdien heb ik mezelf herhaaldelijk onzichtbaar kunnen maken, zij het steeds voor korte ogenblikken. Maar hoe meer ik oefende, hoe langer ik de momenten kon rekken.
Lees hier verder
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’
Dirk W. de Jong met ‘American Blues’ in Podium de Vorstin
Blues Café met o.a. Dirk W. de Jong op zondagmiddag 22 mei in Hilversum:
Er zijn niet veel bluesartiesten die fotograaf Dirk W. de Jong niet voor zijn lens heeft gehad. Gedurende 25 jaar reisde hij naar de Verenigde Staten om muzikanten te fotograferen. Naar aanleiding van zijn boek ‘American Blues’ dat onlangs verscheen, vertelt hij een aantal short blues stories, ondersteund door unieke private tapes (de bonusfilm bij het boek) en livemuziek van Lean + Mean (Abel de Lange en Edo Donkers). De middag wordt afgesloten door de Belgische roots-blues band D-Tale.
Locatie: Podium de Vorstin, Koninginneweg 44, 1211 AS Hilversum. Deur open 15.30 uur, aanvang 16.00 uur. Toegang € 7,00.
Kijk alvast naar enkele van de private tapes
Meer over ‘American Blues’
Muziek van Palm en Plaate in Het Concertgebouw Amsterdam
Op dinsdag 31 mei 2016 brengt in Het Concertgebouw Amsterdam het Metropole Orkest o.l.v. Maurice Luttikhuis een muzikaal eerbetoon gebracht aan de Curaçaose componisten Jacobo ‘Coco’ Palm en zijn familie en Rudy Plaate. M.m.v. o.a. Izaline Calister, Maruja Bogaard, Randal Corsen, Norman Morón, Eric Calmes en Pernell Saturnino.
Jacobo ‘Coco’ Palm (1887 – 1982) is een van de klassieke componisten uit de muzikale Palm- familie op Curaçao. Palm was meer dan 50 jaar organist van de pro-kathedraal St.-Anna op Curaçao. Ook was hij gedurende vele jaren concertmeester van het Curaçaosch Philharmonisch Orkest en gedurende 12 jaar lid van het Curaçaos strijkkwartet. Palm maakte ook naam als componist. Hij is onder andere bekend van nummers zoals ‘Un recuerdo’, ‘Anochi ta di gala’ en ‘Inocencia’. In 1981 werd met hulp van het Prins Bernhard Cultuurfonds een groot deel van zijn partituren uitgegeven in ‘Obras de Jacobo Palm, album para piano’. Deze muziekbundel bevat 66 van zijn composities. Zijn composities verraden een grondige kennis van de klassieke muziek en een fijn gevoel voor het polyritmisch karakter van de Curaçaose muziek.
Zanger en componist Rudy Plaate componeerde meer dan 400 nummers, variërend van de wals en tumba tot mazurka. Het overgrote deel van zijn nummers gaan, in het Papiaments, over de diepe liefde en bewondering voor zijn muze, het eiland Curaçao. Maar ook actualiteiten, maatschappelijke en politieke onderwerpen op zijn geliefde eiland komen in zijn nummers aan bod. Een van zijn bekendste nummers is ‘Atardi’, na het volkslied misschien wel het populairste nummer van Curaçao, over de typische sfeer op het eiland voordat de zon ondergaat . Andere bekende nummers zijn ‘M’a yega lat’ en ‘Respeta polis’. Naast zanger en componist is Plaate ook bekend als mentor van opkomend jong muzikaal talent zoals het populaire kinderkoor Perlitas.
‘Classic & Popular Compositions from Curaçao – The works of composers of the Palm Family and Rudy Plaate’ wordt mogelijk gemaakt door de stichting Fundashon Bon Intenshon. Aan het concert werken verder mee: Yumarya Grijt, Tamara Nivillac, Jean-Jacques Roger, Vernon Chatlein en Carribean Dance Group Flamboyant. De presentatie is in handen van Jandino Asporaat. Met dit concert rondt de stichting een cyclus af, waarin de stichting behalve aan Jacobo Palm en Rudy Plaate ook hulde bracht aan andere invloedrijke Curaçaose musici: Rignald Recordino, Macario Prudencia en Boy Dap.
Klik hier voor kaarten