«‘Koude Sambal’ is een zeer mooie verhalenbundel, die schittert in zijn eenvoud!» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Koude Sambal. Indische jeugdverhalen’ van Peter Andriesse op Ansiel, 19 april 2016:
In 2014 maakte Peter Andriesse als schrijver een verrassende comeback met de alom geprezen roman ‘De rode kimono’, een schitterend en broeierig boek over een relatie tussen een oudere vrouw en een jongen, met de schaduwen van Indonesië en Nederland constant op de achtergrond. ‘Koude Sambal’ bundelt de herinneringen aan zijn jongensjaren in Indonesië in de jaren vijftig. In de korte stukjes komen vooral de belevenissen van de auteur en zijn oudere broer op het internaat tot leven, evenals de grote en kleine problemen van jongens die in een vreemd land, aanvankelijk wat onwennig en zonder veel contact met thuis, hun plaats tussen leeftijdgenoten moeten zien te vinden. (…) De auteur plaatst alles met een tikkeltje weemoed in het tijdsbeeld van de jaren vijftig uit vorige eeuw. De sfeer van het Indische leven is voortreffelijk weergegeven evenals de reacties van de jongen op het zeer Hollandse en vrij eenzame leven bij oom en tante, als hij alleen is teruggekeerd in zijn vaderland. (…) Koude Sambal is een zeer mooie verhalenbundel, die schittert in zijn eenvoud!
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Koude Sambal’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer

Herman van Bergen ontvangt op 4 mei 2016 de Cola Debrotprijs

Adam - Herman van Bergen - Joan Leslie - Olga Orman - 25.09.2011 - foto ...Herman van Bergen met Joan Leslie en Olga Orman [ foto Aart G. Broek ]

Beeldend kunstenaar Herman van Bergen heeft op 15 april 2016 van minister Irene Dick (PS) van Onderwijs, Wetenschap, Cultuur en Sport (OWCS) te horen gekregen, dat hij de winnaar is van de Cola Debrotprijs 2016. Herman van Bergen krijgt de prijs voor zijn hele oeuvre. De Cola Debrotprijs is de belangrijkste prijs voor kunst en cultuur op Curaçao. De prijs, vernoemd naar de Antilliaanse schrijver, dichter, arts, diplomaat, jurist, minister, filosoof en balletcriticus Debrot wordt uitgereikt aan mensen die een uitzonderlijke bijdrage hebben geleverd aan de Curaçaose cultuur. Eenmaal in de zeven jaar wordt de prijs aan een beeldend kunstenaar uitgereikt. De officiële uitreiking van de prijs vindt plaats op 4 mei op het podium van de ‘Kathedraal’ in de tuin van Landhuis Bloemhof. Herman van Bergen maakte samen met de Curaçaose dichter Hans Vaders de bundel ‘Kate Moss in Mahaai’. Voor Uitgeverij In de Knipscheer leverde hij diverse boekomslagen, zoals voor Hans Vaders ‘Terug tot Tovar’, voor Erich Zielinski ‘Scott Zuyderling’ en voor de bundel ‘Met liefde behandelen. Hommage aan Boeli van Leeuwen’ het achterplat van het omslag.
Meer over Herman van Bergen op deze site

Chris Hinze in het tv-programma De Nachtzoen

CoverHinzeDef2.inddNa afloop van het NPO2 programma deelde muzikant Chris Hinze zaterdagnacht 23 april de zo onontbeerlijke nachtzoen uit aan het Nederlandse volk. Hij vertelt over zijn nachtelijke kopzorgen en vergezichten. Een kort gesprek over inspiratie, hoop en troost. Waar leeft hij voor? Waar wordt hij stil van? Waarvan ligt hij wakker? Vijf minuten troost in roerige tijden. Presentatie door Colet van der Ven. Zijn leven is geboekstaafd door biograaf Kees Ruys in ‘Chris Hinze – een biografie’.
Kijk hiernaar De Nachtzoen
Meer over ‘Chris Hinze – een biografie’

«Ernst Jansz treedt weer op met Doe Maar en speelt in het Concertgebouw.» – Jan Vollaard

Ernst1Foto Roger Cremers

Over zijn leven en het artiestenbestaan aan de hand van tien nummers, NRC Next, 21 april 2016:
Thuis in zijn boerderij in De Peel, dezelfde waar hij in 1969 neerstreek met de band CCC Inc. om er een hippiecommune te stichten, bespreekt Ernst Jansz (67) de liedjes die zijn muzikantenleven vormgaven. De zanger, pianist en gitarist die naast de muziek vier autobiografische boeken schreef, vertelt aan de hand van tien songs over zijn artiestenbestaan. (…) ‘Mijn liefde voor reggae had ik meegenomen uit de band Rumbones. Bij de Slumberlandband was ik steeldrum gaan spelen. Dat had melodie en ritme in één. Toen we met Doe Maar op tournee gingen naar de Antillen, nam ik mijn steeldrum mee. Antillianen begonnen te lachen toen ze me dat ding zagen uitpakken. Ze konden het niet geloven. Totdat ik er een van mijn razendsnelle riedeltjes op speelde. Toen wilden ze me meteen op de schouders tillen.’ (…) ‘Het was mijn droom om concertpianist te worden. Dat is me nooit gelukt. Nu speel ik mijn eigen muziek in het Concertgebouw. Een deel van mijn jongensdroom komt uit.’ (…) ‘Opeens hadden we bodyguards nodig. Als je een muzikant ongelukkig wilt maken, moet je hem een bodyguard geven. We dachten dat we nooit meer bij elkaar zouden komen.’ (…) ‘Maar het publiek komt nog steeds. Dat is ons grootste cadeau.’
[Ernst Jansz speelt zaterdagavond 23 april in Concertgebouw Amsterdam]
Lees hier het interview
Kijk hier vanaf 3:27 tot 3:58 op de tijdlijn naar Ernst Jansz op steeldrum (Curaçao 1983). Een betere weergave is te vinden op dvd nr. 3 in ‘De doos van Doe Maar
Meer over Ernst Jansz op deze site

«Wat mij, naast het verhaal, beviel aan dit boek, is het engagement waarmee het geschreven is.» – Willeke van der Vlist

VoorplatTulp75Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op Leestafel, 21 april 2016:
Wat mij, naast het verhaal, beviel aan dit boek, is het engagement waarmee het geschreven is. Niet alleen ageert het tegen de manier waarop in Oeganda tegen homoseksualiteit wordt aangekeken en tegen de Amerikaans-evangelische invloed op dat gebied, maar tussen de regels door klinkt ook ferme kritiek op de corruptie bij ontwikkelingsprojecten en vooral ook op de Nederlandse donateurs, die bij aan het licht gebracht onrecht, veel liever de andere kant op kijken dan het aan de kaak stellen, omdat dat wel eens van invloed zou kunnen zijn op de gulle gaven van hun achterban.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’

«Een oeuvre vol afscheid. En toch nergens echt zwaar op de hand.» – Ernst Jan Peters

wieg1Over Rogi Wieg op Het Rijmrijk, 17 april 2016:
De zelfgekozen dood. Afgelopen jaar besloten drie dichters om te stoppen met hun gevecht tegen hun demonen. Wim Brands, deze maand, en Joost Zwagerman in september van vorig jaar, gingen onverwacht. Hun dood kwam als een schok. Natuurlijk vooral voor de naaste familie en vrienden, met in hun kielzog de stoet van poëzieliefhebbers, lezers. Die schok was minder groot bij Rogi Wieg die eindelijk toestemming had gekregen om een einde te maken aan zijn ‘ondraaglijk geestelijk lijden’ en op 15 juli 2015 daadwerkelijk afscheid nam. De schok was minder groot omdat hij al zo lang aankondigde dat het voor hem allemaal niet meer nodig was. Wim Brands interviewde Rogi Wieg over Rogi’s ziekte in het voorjaar van 2015, o ironie…
[Een uitgebreide keuze uit ‘Toverdraad van dagverdrijf’ is opgenomen in de na de dood van Rogi Wieg verschenen bloemlezing ‘Even zuiver als de ongeschreven brief
Lees hier het artikel
Meer over Rogi Wieg op deze site
Meer over Wim Brands op deze site
Meer over Joost Zwagerman op deze site

Edith Tulp met haar roman ‘De bushsoldaat’ op Amsterdam FM-Radio

VoorplatTulp75Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op Amsterdam FM-Radio, 18 april 2016:
Edith Tulp debuteert met de journalistieke roman ‘De bushsoldaat’, spelend in Oeganda, een land van flagrante tegenstellingen. De strijd tegen schaamteloze corruptie door een Nederlander en een voormalig kindsoldaat stelt hun vriendschap op de proef. In dit gesprek van Peter de Rijk en sidekicks Bert van Galen en Rob Zwetsloot met de auteur komen haar reizen als journaliste naar en in Afrika – en Oeganda in het bijzonder – ter sprake. Haar ervaringen vormen de stof voor haar literaire werk. Het gesprek vond plaats in het boekenuur van 16.00 tot 17.00 uur in het programma ‘Kunst & Cultuur’ van Radio Amsterdam-FM. Rob Zwetsloot maakte het tweeminutenfilmpje ‘Edith Tulp over Afrika’.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘De bushsoldaat’

Quito Nicolaas presenteert ‘Als de aloë sluimert’

Nicolaas1Op zaterdagmiddag 23 april 2016 presenteert en signeert Quito Nicolaas zijn nieuwe bundel ‘Als de aloë sluimert’ in Café op 2:
«Met ‘Als de aloë sluimert’ is een belangrijk deel van de poëzie van Quito Nicolaas eindelijk in vertaling verkrijgbaar. Het levert een gedichtenbundel die meer inzicht geeft in de geschiedenis van en het leven op Aruba dan menig dikke roman zou kunnen bewerkstelligen.» (Ezra de Haan op Literatuurplein), «In deze mooie selectie bruist de geschiedenis, cultuur en levensstijl van een Caribisch volk. Het is een sterke tweetalige bundel waarin de lezer ook wordt vertrouwd gemaakt met termen als ‘landskind’ en ‘creolisering’. De woorden doordesemd van nostalgie en verlangen nemen je mee naar de spirit en schoonheid van Aruba!» (André Oyen op Ansiel), «Een groot deel van de 42 gedichten houdt verband met de Arubaanse strijd voor zelfbestuur. Een pijnlijke strijd, zoals bijvoorbeeld blijkt uit Het Jaar van de Maan, waarin Nicolaas de gevoelens van Aruba jegens Curaçao verwoordt. (…) De liefde voor Aruba werkt aanstekelijk.» (Otti Thomas in Ñapa Amigoe).
Locatie: Café op 2, Raadhuisplein 2, 1315 HT Almere. Toegang gratis. Na afloop signeert Quito Nicolaas zijn boeken aan de boekentafel van Bookish Plaza
Kijk hier naar voordracht door Quito Nicolaas van gedicht ‘Golven’
Meer over ‘Als de aloë sluimert’

«De muziek is heel dynamisch gebleven.» – Walter van der Zwaan

VoorplatSuriname75Over ‘40 jaar Surinaamse muziek’ voor NBD Biblion, 14 april 2016:
Op 25 november 1975 werd Suriname onafhankelijk. In de maanden daarvoor kwamen honderden Surinamers naar Nederland. Zij namen hun muziek met zich mee. Bovendien zaten er veel musici tussen de immigranten. Hun muziek is in de volgende veertig jaar geëvolueerd en de volgende generaties hebben er steeds weer wat nieuws aan toegevoegd. Deze muziek is niet eenduidig: de afkomst van de musici is nog steeds herkenbaar en door de veelheid aan stijlen en de vermenging daarvan is de muziek heel dynamisch gebleven. Dit boekje en de muziek op de twee cd’s bieden een globaal historisch overzicht aan de hand van veertig hoogtepunten door veertig artiesten en groepen zoals Lieve Hugo, Fra Fra Sound, Gerda Havertong, Stan Lokhin, Ronald Snijders en Trafassi. De opzet van het boek is eenvoudig: veertig paginagrote artiestenfoto’s en daarnaast veertig biografische schetsen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘40 jaar Surinaamse muziek’

«Het is een boek geworden.»

Janny de Heer300CMYKkleinInterview met Janny de Heer door Moon Kager n.a.v. ‘De Barones’ op Mustreads or not!, 14 april 2016:
Als beroep heb ik ‘schrijfster’ vroeger nooit durven kiezen. Ik dacht er zijn er al zoveel die schrijven… ik weet nog de verbazing toen iemand publiceerde die jonger was dan ik. Het kon dus toch… Hoe je je zelf in de weg kunt zitten, he? Het verlangen naar ooit een boek te publiceren is gebleven. Toen wij als gezin aanvankelijk voor drie jaar naar Curaçao (werd later vier jaar) uitgezonden werden door de KM, dacht ik, ik ga niet drie jaar in de zon zitten. Ik kom met iets terug: een diploma of een boek. Het is een boek geworden.
Lees hier het interview
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer