Presentatie De blijmoedige leugenaar van Theo Monkhorst

VoorplatMonkhorst-72Op zondagmiddag 24 april 2016 vindt van 15.00 tot 16.30 uur in de foyer van Theater aan het Spui de presentatie plaats van De blijmoedige leugenaar van Theo Monkhorst.
‘De blijmoedige leugenaar’ speelt in Den Haag waar een heftige publieke discussie ontbrandt over de bouw van een kostbaar cultuurpaleis. De wethouder wordt vermoord en schrijft in de hemel zijn herinneringen aan deze tumultueuze periode. Tot het einde blijft de vraag wie de moord pleegde onbeantwoord: het volk of de elite? Het eerste exemplaar zal worden uitgereikt aan wethouder Joris Wijsmuller. Theo Monkhorst vertelt over het ontstaan en de inhoud van de roman en acteur Piet van der Pas leest enkele fragmenten uit ‘De blijmoedige leugenaar’. Na afloop signeert Theo Monkhorst voor belangstellenden zijn boek. U bent van harte uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn! Aanmelden vooraf t.b.v. gastenlijst wordt op prijs gesteld: indeknipscheer@planet.nl .
Locatie: Theater aan het Spui, Spui 187, 2511 BN Den Haag. Toegang vrij.
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

Storyteller Michael Driebeek van der Ven leest fragment uit Kaapse Goudbessen

Opmaak 1Uit ‘Kaapse Goudbessen’ van Mala Kishoendajal in Haagse Kunstkring op 10 april 2016:
Ter gelegenheid van de presentatie van de roman ‘Kaapse Goudbessen’ in de Haagse Kunstkring op 10 april 2016 verzond storyteller Michael Driebeek van der Ven aan de auteur deze videobrief met voordracht van een fragment uit ‘Kaapse Goudbessen’ die tijdens de presentatie werd vertoond.

Klik hier voor de videobrief
Meer over ‘Kaapse goudbessen’
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aly Freije op Amsterdam FM-Radio over haar poëziedebuut

Opmaak 1Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Amsterdam FM-Radio, 11 april 2016:
Aly Freije dichtte al heel lang, gaf uit in het Nedersaksisch, won een prijs, werd gepubliceerd in literaire tijdschriften, maar van een Nederlandse gedichtenbundel kwam het maar niet. Tot nu. ‘Door het vanggat’ is meteen opgemerkt als een opmerkelijk debuut. Peter de Rijk praat met haar over bundel en dichterschap in het boekenuur van 16.00 tot 17.00 uur in het programma ‘Kunst & Cultuur’ van Radio Amsterdam-FM. Aansluitend leest Aly Freije het gedicht ‘Gouden Bocht’ voor de camera van Rob Zwetsloot.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Door het vanggat’

«Een belangrijk boek voor de Antilliaanse literatuur.» – Ezra de Haan

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers op Literatuurplein, 12 april 2016:
‘Schutkleur’ is de eerste roman van Bernadette Heiligers. Het boek begint met de simpele vraag of Corine een vriendenboek voor Harold wil schrijven. (…) Langzamerhand wordt duidelijk dat het zoeken naar materiaal voor het vriendenboek voor Harold een beerput opent die beter gesloten had kunnen blijven. En Corine wordt zich daar steeds meer van bewust. Bernadette Heiligers weet het zoeken naar de waarheid achter de verandering van Harold tot de laatste pagina te rekken. Daarmee wordt zijn verhaal het verhaal van velen. Verhalen die je het beste kunt laten rusten, beweert men in het boek. Kleur speelt daarbij een belangrijke rol, net zoals de taal. Maar dat wat tussen mensen speelt misschien nog wel veel meer. Reden te meer om het vriendenboek te sluiten. Het blijkt een doos van Pandora. (…) Bernadette Heiligers bewijst met haar roman ‘Schutkleur’ meer te kunnen schrijven dan een voorbeeldige biografie. De taal in ‘Schutkleur’ kenmerkt zich door echtheid. De roman legt veel pijnpunten van Curaçao bloot en laat zien waar ze vandaan komen. Door dat in dialogen aan de lezer voor te schotelen komen diverse standpunten aan bod. ‘Schutkleur’ is, na de biografie over Pierre Lauffer, een belangrijk boek voor de Antilliaanse literatuur. Laten we hopen dat Heiligers meer romans van dit kaliber in gedachten heeft.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een schitterende en rijke roman.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Kaapse goudbessen. Kroniek van een illusionaire vrede’ van Mala Kishoendajal op Ansiel, 10 april 2016:
Mala Kishoendajal heeft een schitterende en rijke roman geschreven waarin we uitgebreid kunnen dwalen in het verleden en heden van de gemeenschap van de Nederlandse Hindostaanse gemeenschap in hun thuislanden en daarna in Nederland ondersteund door de twee hoofdpersonen met hun schijnbaar afzonderlijke levens die elkaar raken. Mala Kishoendajal heeft een gevoel voor taal en stijl waardoor ze met overvloed aan kracht van de verbeelding de lezer laat genieten van een uiterst mooie leeservaring.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Kaapse goudbessen’
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een kritisch boek dat precies op het juiste moment verschijnt.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen op Literatuurplein, 11 april 2016:
Ton van Reen mag je met recht de chroniqueur van het zuiden noemen. (…) Hoofdpersoon van ‘De verdwenen stad’ is Timo Wolters, een advocaat die allesbehalve tevreden over zijn leven, huwelijk en carrière is. (…). Zijn poging het dan maar in de politiek te gaan maken is op een fiasco uitgelopen. (…) Het doet aan de affaire Van Rey denken, aan gesjoemel, aan een provincie waar egoïsme en zelfverrijking hoogtij vieren. Blijkbaar wil Ton van Reen met dit boek duidelijk maken dat dit soort wantoestanden hem niet aanstaan. Onrecht was eerder een thema in zijn oeuvre. (…) Dit verhaal werkt toe naar een catastrofe. Want wat is waarheid en wat is fictie in de beleving van deze in het leven verdwaalde advocaat? Op vernuftige wijze neemt Ton van Reen je mee in Timo’s denkwereld die zich steeds meer ontpopt als een hallucinatie of een bijna-doodervaring. Fascinerend is dat het nergens zweverig wordt. Integendeel, juist die scheidslijn tussen de keiharde werkelijkheid en de ‘verdwenen stad’ zorgt ervoor dat Van Reen zijn lezer aan zich weet te kluisteren. Met ‘De verdwenen stad’ heeft Ton van Reen weer een juweel aan zijn oeuvre toegevoegd. In slechts 152 pagina’s schept hij een complete wereld, en de ondergang daarvan. Het is een kritisch boek dat precies op het juiste moment verschijnt en meer zegt over de ‘ons-kent-ons’- cultuur die zo ‘doodnormaal’ voor velen schijnt te zijn en tegelijkertijd de bron van veel kwaad is. ‘De verdwenen stad’ is een moedig boek dat je om meer dan een reden lezen moet.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verdwenen stad’

«Pijnlijk herkenbaar.» – Elsbeth Etty

VoorplatKnopper1-72Over ‘Het loopt het ademt het leeft’ van Helen Knopper in ‘Voorproef’ van NRC Handelsblad, 9 april 2016:
(…) In ‘Het loopt het ademt het leeft’ maakt Helen Knopper invoelbaar hoe moeilijk het soms is om hooggestemde idealen over naastenliefde in praktijk te brengen. In de jaren negentig schreef ze een indrukwekkende trilogie over het leven in de Nieuwmarktbuurt. Na twintig jaar zwijgen is ze terug met een gefictionaliseerd verslag van haar zestien jaar durende vriendschap met buurtgenoot Rosa Bonheur, genoemd naar een negentiende-eeuwse feministische Franse kunstenares, die de zelfkant prefereerde boven de brave burgerij. Knoppers Roos ging ten onder aan drank en drugs. Niemand kon deze warmbloedige, erudiete vrouw die zelf zo begaan was met verschoppelingen, redden. In 1995 stierf ze, begin zestig, totaal verloederd en van God en iedereen verlaten. (…)
Lees hier of hier de aankondiging in NRC
Meer over ‘Het loopt het ademt het leeft’

«Pim Wiersinga kan toveren met woorden.» – Anja Schuller

WiersingaVoorplat2_Opmaak 1.qxdOver ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op Blije Boekenwurm, 10 april 2016:
In deze historische roman, geschreven in de briefvorm, speelt de grote 18de-eeuwse romanklassieker ‘De droom van de rode kamer’ van Cao Xueqin een belangrijke rol.
De Britse gezant Macartney weigert in 1792 om voor de keizer neer te knielen en krijgt vervolgens nul op het rekest om handel te drijven. De tolk Vrouwe Cao wordt hiervoor gestraft. Zij was de minnares van – de overleden auteur Cao Xueqin (1715-1763). (…) Cao dient een verzoek in om te worden vrijgelaten. Ze vertelt hoe het meesterwerk van Xequin, ‘De droom van de rode kamer’, tot stand kwam en welke rol zij in dat boek speelt. Het boek is erg populair, het zorgt zelfs voor onrust in China. (…) Cao heeft een leidende rol in het paviljoen. De andere concubines hebben ontzag voor haar. Ze krijgt steeds meer invloed. Maar haar ‘misdaad’ is dat zij als vrouw een roman schrijft in de geest van Cao Xueqin. (…) Lees dit boeiende verhaal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’

«Dichterlijke ode aan jarig Aruba.» – Otti Thomas

VoorplatDoorwaaiwoning72Over ‘Doorwaaiwoning’ van Olga Orman in Ñapa (Amigoe), 2 april 2016:
Een selectie gedichten van Olga Orman is vertaald door Fred de Haas. Het geeft mensen die het Papiaments niet machtig zijn een inkijk de strijd voor zelfbestuur en vaderlandsliefde. Olga Orman schreef de 28 gedichten in de periode 1981 tot 2014. (…) Het gedicht Bewust gaat duidelijk over de kolonisatie van de Nederlandse Antillen. (…) En vervolgens over de dekolonisatie. (…) Een terugkerend onderwerp in het werk van Orman is het Papiaments. ‘Geitje toch! Niet “achter terug”, maar “terug” of “ga naar achter”. Eerste les in mijn moedertaal, mijn eerste stap naar later,’ aldus de laatste regels van het gedicht De liefde voor mijn taal uit 1981. Dertig jaar later schreef ze Mijn verhaal over de moeizame ontwikkeling van het Papiaments. ‘Ik was een ruwe diamant: hoe meer slaag mijn sprekers kregen, hoe meer ik op de drie eilanden begon te glanzen.’ (…) Vaak is de vertaling erg raak.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Doorwaaiwoning’

«De liefde voor Aruba werkt aanstekelijk.» – Otti Thomas

VoorplatNicolaas75Over ‘Als de aloë sluimert’ van Quito Nicolaas in Ñapa (Amigoe), 2 april 2016:
Een groot deel van de 42 gedichten houdt verband met de Arubaanse strijd voor zelfbestuur. Een pijnlijke strijd, zoals bijvoorbeeld blijkt uit Het Jaar van de Maan, waarin Nicolaas de gevoelens van Aruba jegens Curaçao verwoordt. (…) Nicolaas is blij met de zelfstandigheid van Aruba, schrijft hij in Verlangen. (…) Tegelijkertijd vindt hij dat er nog veel is om voor te vechten. ‘Mijn Land, je kinderen roepen je op al die barricades, uit een ivoren toren die in Palo Marga werd geboren,’ constateert hij in Natievorming. Met name bij dergelijke gedichten is de uitgebreide uitleg van vertaler Fred de Haas een welkome toevoeging. Nicolaas maakt veelvuldig gebruik van termen, waar een hele geschiedenis aan vast zit. De ivoren toren en Palo Marga verwijzen naar de protesten tegen de plannen voor een dragrace circuit, die uiteindelijk resulteerden in de val van de eerste regering na de status aparte, legt De Haas uit in een voetnoot. Nicolaas schrijft ook over andere ontwikkelingen. Afro-Arubaan gaat bijvoorbeeld over migranten, die ondanks hun belangrijke bijdrage aan de opbouw van Aruba gediscrimineerd worden.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Als de aloë sluimert’