«Ook op Curaçao en de andere eilanden zal men genieten van de verhalen.» – Nel Casimiri

VoorplatLandskinderen75Over ‘Yu di tera / Landskinderen’ van Janny de Heer in Antilliaans Dagblad, maandag 14 september 2015:
De Heer heeft voor het boek onderzoek gedaan bij het Centraal Historisch Archief. ,,Ik heb ook veel gelezen, de boekjes van Anil Ramdas bijvoorbeeld, en veel gesprekken gevoerd met mensen. Je moet openstaan voor de geschiedenis van een land en voor de cultuur als je ergens anders woont. Ik heb later ook cursussen gevolgd bij het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) in Leiden. Daar ontmoette ik veel mensen met dezelfde interesses. Er werd heel veel over Curaçao en ook over Suriname gesproken.”
Lees hier en hier het interview in ‘Antilliaans Dagblad’
Meer over ‘Yu di tera’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

AFM-Radio in gesprek over ‘Als de aloë sluimert’ met Quito Nicolaas (Aruba)

QuitoNicolaas1Op maandag 21 september 2015 is auteur Quito Nicolaas live te gast in het boekenuur van 16.00 tot 17.00 uur in het programma ‘Kunst & Cultuur’ van Radio AmsterdamFM. Hij wordt geïnterviewd door Peter de Rijk en Bert van Galen. Quito Nicolaas werkt vanaf de jaren tachtig (eerst vooral als essayist, later als dichter en prozaschrijver) aan een omvangrijk literair oeuvre, voor het overgrote deel in het Papiaments. Vertaler Fred de Haas maakte een thematische keuze van 42 gedichten uit 5 van Nicolaas’ Papiamentstalige bundels. De inhoud van de gedichten geeft er blijk van dat de auteur de gebeurtenissen, zeker ook de politieke, op zijn geboorte-eiland nauwlettend heeft gevolgd en nog steeds volgt. Dankzij de vertalingen onder de titel Als de aloë sluimert kan deze poëzie nu ook weerklank vinden bij een Nederlandstalig lezerspubliek. De uitzending kan (op de 4de etage van de OBA, op loopafstand van Centraal Station) door belangstellend publiek worden bijgewoond.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Als de aloë sluimert’

«Beeld van Curaçao stemt droevig.» – Otti Thomas

Opmaak 1Over lezing ‘Kruispunt’ van Joseph Hart in Amigoe, 19 september 2015:
Het beeld dat Jopi Hart donderdagavond (17-9-2015) schetste van Curaçao stemt droevig. In een land dat relatief rijk is voor het Caribisch gebied, leeft een groot deel van de bevolking in grote armoede. Het aantal gewelddadige overvallen gepleegd door tieners van twaalf, dertien of veertien jaar is bijzonder hoog. “Een baby is niet voorbestemd om later overvaller te worden, dus ergens moet het fout gaat”, zei Hart.
Geweld onder jongeren is het onderwerp van ‘Kruispunt’, een roman waarin Hart de gedachten, keuzes en uitdagingen volgt van een jonge crimineel. De publicatie is de reden dat de Vereniging Antilliaans Netwerk hem uitnodigde voor de presentatie in het Amsterdams Congres Centrum. De aanwezigen, onder wie maatschappelijk werkers, jeugdbegeleiders, docenten, artsen en vertegenwoordigers van de politie, probeerden samen oplossingen te bedenken om het tij te keren. De Curaçaose Justitie-minister Nelson Navarro krijgt op termijn een video-opname van de discussie, omdat ook hij geïnteresseerd is in de visie van deskundigen op dit gebied.
Lees hier verder
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie ‘Chris Hinze, een biografie’ op 15 oktober

CoverHinzeDef2.inddOp donderdag 15 oktober 2015 presenteert Uitgeverij In de Knipscheer In Theater Ludens in Voorburg ‘Chris Hinze, een biografie’. Het eerste exemplaar zal aan Chris Hinze worden uitgereikt door zijn biograaf Kees Ruys. Redacteur en radiomaker Peter de Rijk interviewt beiden. Na afloop signeren Chris Hinze en Kees Ruys hun boek voor belangstellenden en is er gelegenheid tot napraat. In aansluiting op de presentatie vindt om 20.30 in het theater de voorpemière plaats van Chris Hinzes multimedia soloconcert ‘Tibet, on the roof of the world’. Genodigden voor de boekpresentatie kunnen dit concert bijwonen voor de gereduceerde prijs van € 15,00.
Locatie Foyer Theater Ludens, Burgemeester Feithplein 95, 2273 BW Voorburg. Zaal open 18.00 uur; aanvang presentatie: 18.30 uur precies.
Voor meer informatie over de presentatie indeknipscheer@planet.nl
Voor meer informatie over ‘Tibet, on the roof of the world’
Meer over ‘Chris Hinze, een biografie’

«De volle zaal reageert geschokt.» – John Samson

Opmaak 1Over lezing ‘Kruispunt’ van Joseph Hart op Caribisch Netwerk, 18 september 2015:
‘Het is niet vijf voor, maar vijf over twaalf’, stelt Joseph Hart. De agressiviteit onder de Curaçaose jeugd is zo ernstig, dat die zich blijvend dreigt in te vreten in de samenleving en cultuur van het eiland. Hart is overgevlogen naar Nederland om te praten over de bevindingen uit de praktijk die hij in zijn boek ‘Kruispunt’ heeft verwerkt. (…) De volle zaal reageert geschokt als misdaadcijfers en tal van voorbeelden uit de praktijk door Hart opgesomd worden: bijna 40 procent van de geweldplegers is tussen 12 en 27 jaar. En de gevangenisstraf op Curaçao is eerder een criminele opleiding, dan een straf die geweldplegers ook perspectief bieden.
Lees hier verder
Luister hier naar radiofragment programma Dichtbij Nederland op Caribisch Netwerk [Verslaggever John Samson in Dichtbij Nederland met Naeeda Aurangzeb ]
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

Hans Vaders – Bij wijze van In Memoriam

HansVaders1(foto Jan-Reinier van der Vliet)

Het is nog geen twee maanden geleden dat het bericht kwam dat Hans Vaders was overleden. Als afscheid werd op 1 augustus in landhuis Bloemhof een In Memoriam georganiseerd. Ik stuurde als condoleance een brief die bij die gelegenheid werd voorgelezen door Jeroen Heuvel.

Beste aanwezigen,

U allen van harte gecondoleerd met het overlijden van uw mede-Curaçaoënaar Hans Vaders. U zult hem vooral kennen als krantenmaker pur sang: de journalist, de eindredacteur, de hoofredacteur, net zo’n gigant als zijn ‘voorganger’ Johan van de Walle een generatie eerder was. Beiden vertrokken als twintigers naar ‘de West’ en bleven er als journalist én als schrijver. Hans Vaders is de journalist die zowel verslag doet van een staatsgreep op Haïti als een rubriek over eten schrijft, want de krant komt elke dag en moet gevuld. Ik wist wie Hans Vaders was. Hij was voor de uitgeverij In de Knipscheer de man die in 1988 en 1989 van Boeli van Leeuwen een columnist maakte, een geniale zet die in 1990 zou resulteren in Boeli van Leeuwens meest succesvolle boek Geniale anarchie. Alleen al om die reden heeft Hans Vaders zich een blijvende plek veroverd in het literaire landschap van Curaçao en Nederland.
Toch was en is Hans Vaders voor mij vooral de schrijver. Het zal in 2000 zijn geweest toen ik hem ontmoette. Hij was in Nederland op familiebezoek, ik meen in Alkmaar. En dan is Haarlem dichtbij. Onder zijn arm een manuscript, Tropische winters. Ik viel als een blok voor die roman. Het boek voldeed bepaald niet aan de literaire spelregels en structuren die doorgaans gelden in het huis van vooral de Europese literatuur. Hans Vaders vraagt namelijk wel wat van zijn lezers, daagt hen uit. Hij laat de lezer alle hoeken van zijn kamer zien. Maar wát een rijk beeld wordt in amper 128 bladzijden geschetst van de hoofdpersoon Alex Lee, die Hans Vaders op het lijf geschreven moet zijn, de observerende oorlogsverslaggever in de turbulente Cariben van grofweg de jaren tachtig van de vorige eeuw, die zijn verhalen in de plaatselijke kroeg schrijft, het romantische archetype van wat ooit ‘de journalist’ was. Dat was een niet al te vrolijke tijdgeest. Die somberte resoneert in Tropische winters, maar is voor de lezer goed te verteren door de plezierige manier van schrijven. Tropische winters wordt in Nederland opvallend veel gerecenseerd. Hans Vaders is een nieuwe naam die met zijn thematiek en schrijfstijl in de traditie lijkt te staan van Curaçaose schrijvers als Boeli van Leeuwen en Tip Marugg. Erich Zielinski en Eric de Brabander moeten dan hun eerste boeken nog schrijven. Misschien maakte Hans Vaders wel de weg vrij voor hen.

In zijn tweede boek, het in de Caribische regio bekroonde Otrobanda, meer journalistiek dan fictie, is de hoofdpersoon Hans Vaders zelf die zijn veelkleurige stadsgenoten met liefde portretteert. Otrobanda wordt in Nederland nauwelijks besproken in de literaire media, want van oorsprong columns en dus – kennelijk – geen ‘echte’ literatuur. Niettemin roemt Michiel van Kempen Vaders’ verhalen in Otrobanda. Hij noemt ze ‘juweeltjes van beschrijvingskunst’ en schrijft: ‘Als stadsschrijver moet Tip Marugg zijn meerdere erkennen in Hans Vaders’. Otrobanda zal zijn weg naar de Nederlandse lezer uiteindelijk wel vinden als hét literaire handboek voor elke Curaçaoganger.
Hans Vaders was ook dichter. Hij debuteert als dichter in 2005 in het Nederlandse literaire tijdschrift De Tweede Ronde en het Curaçaose literair tijdschrift Kristòf. Zes jaar later, in 2011, komt zijn eerste dichtbundel uit, Kate Moss in Mahaai, een co-productie van Mon Art Productions en Uitgeverij In de Knipscheer, weergaloos geïllustreerd door Herman van Bergen. In deze bundel zingt ook een zekere zwaarmoedigheid. In ‘Terugkeer’, het slotgedicht, vertelt de ik waarschijnlijk ooit begraven te worden in ‘het mistig land van overzee/ dat niet en nooit meer het mijne zal zijn.’
[…]
Maar wie zal mijn begrafenis bekostigen?

En welke verloren zoon wrikt het zilver
voor de veerman op mijn kille tong en
ontsteekt het vagevuur van mijn brandstapel?

Het doet poëziecriticus Joop Leibbrand in MeanderMagazine verzuchten: ‘Lezers, help Vaders nu het nog kan, koop die bundel. Hij stort je midden in de andere wereld die Curaçao is en verloochent de Nederlandse wortels niet. Het levert een boeiende synthese op.’

Hans Vaders zou in september 2012 naar Amsterdam komen voor de presentatie van zijn novelle Terug tot Tovar. Een ernstige val een paar maanden daarvoor gooit roet in dit publicitaire eten, waardoor de novelle in Nederland tussen wal en schip raakt. En dat is zó jammer, want Terug tot Tovar is misschien wel Hans Vaders beste en meest ambitieuze boek en zal mettertijd uitgroeien tot een Antilliaanse klassieker. Hoe beknopt van omvang, hoe boordevol van inhoud: een net van verhalen waarin alles en iedereen, hoe uitgewaaierd ook over de wereld, een relatie heeft met Curaçao. Curaçao als het middelpunt van de wereld en de wereldgeschiedenis waarin oude en nieuwe continenten over elkaar heenschuiven, een Boeliaanse dimensie.
In datzelfde jaar, herstellend van die ernstige val, schrijft hij ook het verhaal De vodkadrinker, dat alleen op Curaçao als gelegenheidsuitgave bij Mon Art Productions verschiint en inmiddels ook gepubliceerd is in Nederland op de digitale evenknie van het literair tijdschrift Extaze. Het lijkt een voorbode te zijn, van wat nog in het vat zit. Dat is het niet geworden. Mogelijk is de val een klap geweest die hij nooit echt meer te boven is gekomen.
Hans Vaders heeft te lang van pen moet wisselen, te vaak die van de journalist moeten kiezen, immers het brood op de plank, en te weinig die van de schrijver kunnen hanteren. Begint Boeli van Leeuwen na zijn pensionering nog een rijk derde schrijversleven met Schilden van leem, Het teken van Jona en Geniale anarchie, dié mogelijkheid om vól voor zijn schrijverschap te gaan, is Hans Vaders niet gegund geworden. En dat is een gemis.
Rest in peace, Hans.
franc knipscheer

Meer over Hans Vaders bij Uitgeverij In de Knipscheer

Joost Zwagerman

Maximalen-75(Foto Arthur Bajazzo)

Joost Zwagerman (51) overleden op 8 september 2015 in Haarlem.
1988. Een jaar voordat Joost Zwagerman met ‘Gimmick!’ doorbrak, stelde Howard Krol, op dat moment redacteur bij Uitgeverij In de Knipscheer, onder zijn pseudoniem Arthur Lava de bloemlezing ‘Maximaal’ samen. Het zou een hausse aan aandacht betekenen voor de dichters die zich tot de Maximalen rekenden: Pieter Boskma, Bart Brey, Dalstar, Johan Joos, René Huigen, Tom Lanoye, Arthur Lava, K. Michel, Frank Starik, René Stoute en Joost Zwagerman. De bundel, in de opvallende vormgeving van Henrik Barends, werd een jaar later bekroond als een van De Best Verzorgde Boeken van dat jaar. In die jaren mocht Uitgeverij In de Knipscheer de uitgever zijn van het op maximaal formaat uitgegeven literaire tijdschrift ‘De Held’, waaraan Joost Zwagerman diverse keren bijdroeg.

2015. Rogi Wieg publiceert zijn laatste gedichten op het digitale supplement van het literair tijdschrift ‘Extaze’. Joost Zwagerman antwoordt op 20 juni met een gedicht ‘God, de zijne’, mogelijk ook het laatste gedicht van Joost Zwagerman: Klik
Meer over ‘Maximaal’

Gedicht ‘Dividivi’ van Giselle Ecury in Trouw

fp 20130805-190-2In Trouw van maandag 7 september 2014 werd in de rubriek ‘Duurzaamheid & Natuur’(De Verdieping) door Janita Monna in de columnrubriek ‘groengedicht’ het gedicht ‘Dividivi’ geplaatst van de Arubaans-Nederlandse auteur Giselle Ecury. Het gedicht verscheen oorspronkelijk in haar debuutbundel ‘Terug die tijd’ (2005) en werd o.a. opgenomen in de bloemlezing ‘Wie ik ben / Ta ken mi ta’ met bijdragen van 13 auteurs van de Antilliaanse schrijversgroep Simia Literario (2011).
Lees hier het gedicht in Trouw
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Agressiviteit en criminaliteit bij de Curaçaose jeugd: wat doen we eraan!?»

Opmaak 1Lezing en discussieavond met Joseph (Jopi) Hart bij Vereniging Antilliaans Netwerk in Congrescentrum Gemeente Amsterdam, op 17 september 2015:
Naar aanleiding van zijn nieuwe roman ‘Kruispunt’ organiseert de Vereniging Antilliaans Netwerk voor haar leden een gedachtewisseling over dit ernstige vraagstuk met de Curaçaose auteur Joseph Hart. De schrijver Joseph (Jopi) Hart werd tijdens het schrijven van zijn boek ‘Verkiezingsdans’ (2006, 2013) verontrust door de gang van zaken in de Curaçaose samenleving. Deze verontrusting verdiepte zich bij het schrijven van het boek ‘Kruispunt’ dat zojuist is verschenen. Hart is ronduit bang. Hij vindt de agressiviteit en criminaliteit die zich in toenemende mate manifesteert onder de Curaçaose jeugd zó ernstig, dat hij een klemmende oproep doet om in actie te komen. Hart draait er geen doekjes om: dit loopt volledig uit de klauw en zal zich blijvend diep invreten in de Curaçaose samenleving en cultuur.

Wat doen we eraan!? Hart heeft deze titel gekozen omdat hij in gesprek wil. Met iedereen die zich betrokken voelt, want er moet wat gebeuren, gaan veranderen, op de korte termijn en op de lange termijn. Het betoog van Hart begint met de vertoning van korte stukjes uit de interviews die hij had met Nelson Navarro, de minister van Justitie van Curaçao, met Mike Franco, de voorzitter van de Staten van Curaçao en met de bisschop van het land Curaçao, monseigneur Secco. Alle drie mensen met grote verantwoordelijkheden in de Curaçaose samenleving. Beleidsbepalende mensen die evenals Hart erg bezorgd zijn en weten dat zij zonder de inbreng van de samenleving zelf geen enkele kans van slagen hebben.
Met verdere medewerking van Ruben Severina, dr. Aart G. Broek, mevrouw prof. dr. Marion van San, dr. Elaine Arnold.

Locatie Congrescentrum van de Gemeente Amsterdam, Weesperstraat 113 (5e etage), 1018 VN AmsterdamAanvang 20:00 – 22:00 uur. Inloop vanaf 19.30 uur
Toegang leden VAN gratis. Voor aanmelden en lidmaatschap met vermelding van naam en 06- nummer info@antilliaansnetwerk.nl
Klik hier voor Routebeschrijving, parkeren en praktische informatie
Meer over Jopi Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer