webmistress – Pagina 386 – Uitgeverij In de Knipscheer

Stefaan van den Bremt – Kromzang

Stefaan van den Bremt
Kromzang
Gedichten
Nederland / Vlaanderen
Co-uitgave met Uitgeverij P, Leuven
Genaaid gebrocheerd met flappen, 72 blz. € 17,50
2015
ISBN 978-90-6265-880-0

‘Oude liedjes zingen krom’ schrijft Stefaan van den Bremt naar aanleiding ‘La chanson des vieux amants’ van Jacques Brel. Niet zonder zelfkritiek wordt elders teruggeblikt op de weg die door de dichter is afgelegd. Kromzang, een reeks waarin stemmen van andere dichters meeklinken, sluit bijna naadloos aan op de in 2013 verschenen essaybundel De oude wereld moe. Maar het geheel is ook een pleidooi voor ‘de kunst van het kijken’ en zet zich af tegen ‘het wegkijken van andermans lijden’. In het lange slotgedicht ‘Cantus firmus’ krijgt de veldtocht tegen de Katharen in Zuidwest-Frankrijk een wrange actualiteit. Over het gedicht ‘De reisgenoot’ uit de vorige bundel Blauw slik (2013) schreef Benno Barnard: ‘Ik spreek uit een ervaring met poëzie van inmiddels veertig jaar wanneer ik u zeg dat dit een groot gedicht is.’ En Hugo Brems noteerde naar aanleiding van het gedicht ‘Hier’: ‘Het zijn opmerkelijke verzen, waarin de ik zich als in een mystieke ervaring leeg maakt, een en al ontvankelijkheid voor het blauw.’
Stefaan van den Bremt (1941) debuteerde als dichter in 1968 en publiceerde tot nog toe meer dan twintig eigen poëzietitels en tal van vertalingen uit het Frans, Spaans en Duits. Ongeveer tegelijk met Kromzang ziet Tuin van de liefde. Getijdenboek, Van den Bremts nieuwe vertaling van Verhaerens trilogie Les Heures, het licht.
Meer over ‘Kromzang’
Meer over Stefaan van den Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Prachtig hoe vorm en inhoud een eenheid vormen.» – Els Moor

Over ‘Njai Inem’ van Barney Agerbeek in De Ware Tijd Literair, 18 april 2015:
Een roman over contractarbeiders in Nederlands-Indië die de historische realiteit vanuit alle partijen weergeeft. (…) Een ‘njai’ was in de koloniale plantagetijd in Nederlands-Indië een inheemse vrouw die gedwongen werd samen te leven met een Nederlandse man, haar ‘toean’ (meester). (…) Het bijzondere van de roman is dat het leven van de inheemse arbeiders op de plantages niet vanuit de Nederlandse kolonialen beschreven wordt, maar vooral vanuit het perspectief van de inheemse contractarbeiders zelf. De thematiek, hoe onmenselijk de inheemse contractarbeiders vaak behandeld werden op plantages van rijke Hollanders, is er een waarover Hollanders niet graag schrijven en al helemaal niet vanuit het perspectief van de ‘slachtoffers’! Hier gebeurt dat wel. (…) Maar aan ieder goed verhaal zitten altijd menselijke en onmenselijke kanten en zo is het ook met deze roman. De ‘toean’ met wie Inem het bed moet delen, al wil ze dat absoluut niet, heeft ook zijn goede kanten, kan heel menselijk zijn. (…) Prachtig hoe in deze korte roman vorm en inhoud een eenheid vormen. Agerbeek schrijft beeldend. Het boek leest prettig. De mensen hun ervaringen beleven we mee en het tropische landschap, dat prachtig is, wordt zo beschreven dat we het voor ons zien.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Njai Inem’

‘Verboden gebied’: literair variété met Cor Gout in Letterij

Over ‘Verboden gebied’ met Cor Gout in Letterij, het maandelijkse literair café van Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij, donderdag 7 mei:
«Gisteren kreeg ik ‘Korenblauw’ in handen, het heel precieze boek dat Cor Gout schreef over zijn jeugd. En trof daar meteen het meest voorkomende woord in de boeken waarmee ik zelf leerde lezen: ‘geheimzinnig’. Het Den Haag van kort na de oorlog en dan zeker de buurt rond het Van Stolkpark – achter Scheveningen, in de oorlog Sperrgebiet – waar Gout opgroeide was geheimzinnig tot en met. De Duitsers hadden heel de villabuurt volgestopt met bunkers en onderaardse gangen die hij en zijn vriendjes binnendrongen.» – Wim Noordhoek (januari 2015).
Cor Gout vertelt op 7 mei deze na-oorlogse jeugdherinnering in de Pletterij. Zijn performance wordt op de juiste momenten onderbroken door toepasselijke pianostukken gespeeld door Klaas Trapman, docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.

Voor de pauze vindt de zevende aflevering van De Haarlemse Dichters Estafette plaats met ‘tien minuten optredens’ van Willem Brand, Gerrie Hondius, Jarl van Maltha en Mieke Tillema.

Willem Brand, werkzaam als journalist voor diverse Haarlemse kranten en periodieken, dong in 2012 mee naar het stadsdichterschap van Haarlem, maar miste net de finale en moest de eer laten aan Nuel Gieles, ook al afkomstig uit de Haarlemse journalistiek. In maart dit jaar won Willem Brand met het gedicht ‘Gestolde tijd’ de Houtvastprijs.
Gerrie Hondius (o.a. striptekenaar, zandtekenaar) studeerde illustratie en grafiek aan de Willem de Kooning Academie en theaterwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. In 2010 debuteerde zij bij Uitgeverij Contact met de roman ‘Ik ontmoette een man’. In 2007 won zij de eerste 160 (tekens)-wedstrijd uitgeschreven door NRC Next ter gelegenheid van de Nationale Gedichtendag.
Voor Jarl van Maltha als autist (pdd-nos) zijn poëzie en muziek levensvoorwaarden geworden om de emoties en drukte in zijn hoofd de baas te kunnen. Hij debuteerde in 2011 met de bundel ‘Door licht en donker’, later gevolgd door ‘Tot in mijn diepste zijn’. Een aantal van zijn gedichten is op muziek gezet door PM Delèfre met wie hij ook regelmatig optreedt.
Neerlandica en dichteres Mieke Tillema was bijna 40 haar lerares Nederlands aan het Stedelijk Gymnasium in Haarlem. Ze werkt aan een biografie over de in 1960 overleden schrijfster Ida Simons. Tillema schreef het nawoord in de heruitgave van Simons boek ‘Een dwaze maagd’, dat vorig jaar maandenlang bovenaan de lijsten van bestverkochte Nederlandse boeken prijkte.

De zevende editie van de 6de jaargang van Letterij, het literair café van Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij.
Aanvang 20.00. Toegang: € 5,00, tot 25 jaar € 3,00
Reserveren is gewenst, via reserveren@pletterij.nl of bel 023 542 35 40.
Van 18.30 – 19.30 uur is er Roni’s Eetcafé. Eerlijk, heerlijk, vega en goedkoop: € 7,50 voor een complete maaltijd.
Combi Letterij € 10,00.
Meer over Letterij
Meer over ‘Korenblauw’ van Cor Gout

«Een gedurfd boek.» – Zadok Samson

Over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ van Pim Wiersinga op Boekennieuws.nl, 29 januari 2015:
Een historische briefroman die zich afspeelt in het China van 1792. De brieven zijn vooral geschreven door het hoofdpersonage, Vrouwe Cao, een tolk. (…) Vrouwe Cao schijnt af te stammen van een schrijver, Cao Xueqin, die in 1763 overleed. Xueqin schreef ooit het boek ‘Droom van de Rode Kamer’ en deze wordt tijdens de gevangenschap van Vrouwe Cao uitgegeven. Het volk is er dol op, het Hof minder (…) Het sterkste element van het boek is vooral de stijl waarin het is geschreven. Het neigt naar het theatrale, maar Wiersinga hanteert met strakke hand een mooie, poëtische stijl met daarin veel beelden en metaforen. Het is soms of de vraag of men ook echt op een dergelijke wijze met elkaar communiceerde, esthetisch gezien is het erg knap gedaan. (…) Zeker lezers die geïnteresseerd zijn in Chinese geschiedenis zullen aan hun trekken komen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’

Bones & Cigarettes

foto Anke van Aanholt

Lakshmi en ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland’:
‘Neen! Ik heb niet mijn ziel verkocht. Neen! ik ben niet op zoek naar het geluk in de grote televee-talentenshowwereld. Wees niet bang. Toen ik een week – of nog korter – voor de opnamen van ‘De beste singer-songwriter van Nederland’ benaderd werd of ik ook mee wilde doen, heb ik na lang twijfelen en afwegen ja gezegd. Niet getreurd, wel trots.’ Op 6 april jl. stond Lakshmi in de vierde en laatste Ziggo Dome-aflevering, maar de jury koos haar niet bij de laatste acht. Maar, het publiek kan één van de afvallers laten terugkomen. Lakshmi zong voor De Beste Singer-Songwriter het nummer Bones & Cigarettes dat inmiddels als enige van haar songs in drie uitvoeringen is te vinden op YouTube en in die paar maanden duizenden keren is bekeken; maar ze had graag meer liedjes laten horen.

Come on, come closer to me
Let’s dance in the ocean, let’s drown in the sea
You tell me life is beautiful it isn’t that hard
Silly girl doesn’t count her blessings
Silly girl wants to be free

Bones and cigarettes is all I want it’s all I need
I’m like a sad song, strong beat
I can be your skinny bitch if you want me to
I like you being rich, I like you being cruel

We get crazy every friday night
Breathing eachother under coloured lights
Grab my mind black and white
Live and let die
Live in summer, die in snow
I want you to be mine wherever I go
Silly girl doesn’t count her blessings
Silly girl wants to be free

Bones and cigarettes is all I want it’s all I need
I’m like a sad song, strong beat
I can be your skinny bitch if you want me to
I like you being rich, I like you being cruel

Klik hier voor de YouTube-versies van ‘Bones & Cigarettes’

Breng hier uw stem uit ( 1x per IP-adres)

Over Lakshmi op deze site

Ernst Jansz speelt Bob Dylan solo in Amen

Op vrijdag 17 en zaterdag 18 april 2015 speelt Ernst Jansz zijn Dylanvertalingen ‘Dromen van Johanna’ in Cultureel Café De Amer in Amen:
Ernst Jansz besteedde ruim anderhalf jaar jaar aan het vertalen van twaalf liedjes van Bob Dylan. Hij zingt de liedjes die voor zovelen zoveel betekend hebben: Visions of Johanna, Sad Eyed Lady of the Lowlands, Just like a Woman, Desolation Row, A Hard Rain’s gonna Fall en andere. Maar nu vertaald. Gaandeweg komt hij bij elk lied telkens iets meer te weten over Dylan en over de geliefden Suze Rotolo, Sara Lownds en Edie Sedgwick die wellicht voor deze liedjes model hebben gestaan, en ontdekt hij in het laatste lied wie uiteindelijk de ware liefde is in Red River Shore / Het meisje van de Rode Rivier.
Zaal open: 19.30 uur (aanvang: 20.00 uur). Locatie: www.cafedeamer.nl, Amen 20, 9446 PC Amen
Kijk naar ‘Als een vrouw’
Kijk naar ‘Als een korrel zand’
>Meer

Frans Kellendonk verdient een eerbewijs, ‘Extaze’ verdient het hem deze eer te mogen bewijzen.

Het Literair tijdschrift Extaze bereidt een themanummer voor over de schrijver Frans Kellendonk die vijfentwintig jaar geleden overleed. Op 2 juli 2015 wordt dit nummer gepresenteerd in Sociëteit De Vereeniging in Den Haag met een gevarieerd programma dat op Kellendonk en zijn werk is gebaseerd. Om deze bijzondere uitgave en de presentatieavond te kunnen bekostigen heeft de redactie van Extaze een crowdfunding op gang gezet.
Lees hier alles over en het waarom van deze actie
Meer over Extaze

Peter Andriesse op Indomania in De Melkweg op zondag 19 april

foto André Homan
Peter Andriesse is een van de auteurs die op Indomania wordt geïnterviewd. Andriesse verraste in 2014 na een jarenlang stilzwijgen als schrijver met de ‘Indische’ roman De rode kimono. In deze roman repatrieert een puber, de 13-jarige Erik, van Sumatra met de ‘Willem Ruys’. Tijdens de duur van de bootreis ontdekt hij zijn ontluikende seksualiteit in een steeds intiemer wordende relatie met zijn tijdelijke pleegmoeder, de jonge half-Indische mevrouw Vonk. ‘Zij vinden elkaar’, schrijft Arie Storm in Het Parool, ‘in hun eenzaamheid. Of in hun fantasieën. Of in hun vlucht uit de werkelijkheid. (…) Andriesse schreef met De rode kimono een omgekeerde Lolita, de beroemde roman van Nabokov.’ Ook Peter van Dongen is geprogrammeerd , als tekenaar maar ook als muzikant van The Original Talkatives. Eveneens in het programma een optreden van Rudy de Queljoe & Kaz Lux; een nummer van hen werd door Lutgard Mutsaers gekozen op de cd behorende bij haar geschiedenis van krontjong ‘Roep der Verten’. Opmerkelijk is verder een optreden van Candy Dulfer met haar eerste eigen band uit de jaren tachtig waarvan ook muzikanten met Molukse roots deel uitmaakten.
Indomania (6) speelt zich af van 12.00 tot 24.00 uur af in 5 zalen van De Melkweg! Uitgeverij In de Knipscheer is op Indomania aanwezig met een boekentafel.
Meer over ‘De rode kimono’
Meer over Indomania (tickets, programma)
Meer over Peter van Dongen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Roep der Verten van Lutgard Mutsaers

«Wat voor mens durft de dood in het gezicht te blaffen?» – Ivan Sacharov

Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen op MeanderMagazine, 10 april 2015:
Wat wordt bedreigd met uitsterven als (de natuur van) de taal gaandeweg verandert? Sommige formuleringen, opvattingen wellicht. Een lezer mag zich gelukkig prijzen als hij – ontdekkingsreiziger op papier nog altijd – per ongeluk een bedreigde soort tegenkomt. (…) Ik vind dit [‘Moeder van mijn moeder’] een mooi gedicht: met die perkamenten handen die als lichte vleugels op de ogen aan een engel doen denken. Het leven gespot op het moment van de dood, die als schuw wordt voorgesteld: alsof deze hooghartige aristocratische dame hém over de streep moet trekken! Zij was gewend om het voor het zeggen te hebben tijdens haar leven en nu, bij haar dood, is dat niet anders: zij sterft zoals zij geleefd heeft. Dáárom grijpen dood en leven dus in elkaar als ringen: ze passen bij elkaar. En zelfs het gedicht blijkt een ring: het grijpen in de laatste strofe doet weer denken aan de handen uit het begin. Een apart gedicht ook: door de ouderwetse taal die wordt gehanteerd. Wat een goede vondst lijkt van de dichter want vorm (gedicht) en inhoud (vrouwenziel) sluiten zo beter op elkaar aan (inderdaad: alwéér als ringen). Maar dit is niet bedoeld als ouderwetse taal. Dit werd geschreven omstreeks 1947, toen dit taalgebruik nog heel gewoon was. De tijd knaagt blijkbaar niet aan alle dingen; werkt soms zelfs in hun voordeel. (…) Afgezien van de cosmetica (hoofdletters, interpunctie en samengestelde woorden als juichendhelle) is het nog niet zo uit te leggen waarom dit gedicht [‘Luchtgevechten boven een krankzinnigengesticht’] als een bedreigde (dicht)soort kan worden beschouwd. Is het met die ‘scheefgeslagen ziel die God hun uit de hemel zond’ nog teveel gedrenkt in een op christelijke leest geschoeide cultuur? Misschien. (…) [Deze gedichten van Boeli van Leeuwen] getuigen in elk geval van lef. Want wat voor mens durft de dood in het gezicht te blaffen? Durft dat te schrijven: met die juichendhelle kreet, die op het laatst meer hel dan juichend moet zijn geweest. De lezer moge het zelf ontdekken (…) want wie zou het oordeel over dit werk alleen aan een paar stoffige heren willen overlaten?
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’

Lezing Aart G. Broek op 15 april over excessief geweld en brute radicalisering in Debatcafé Pletterij

In het maandelijkse debatcafé van de Haarlemse Pletterij houdt socioloog dr. Aart G. Broek op 15 april 2015 een lezing over Schaamte, dé voedingsbodem van excessief geweld en brute radicalisering: ‘Moslims moeten de hand in eigen boezem steken.’ Die dag verschijnt de tweede druk van zijn opzienbarende boek De terreur van de schaamte; Brandstof voor agressie uit 2007.

Aart G. Broek specialiseerde zich in communicatiewetenschap, (historische) sociologie en, meer recentelijk, criminologie. Hij promoveerde op een onderzoek naar de propagandapraktijk van de rooms-katholieke missie op de Benedenwindse Antillen. Hij woonde twintig jaar op Curaçao, werkte er als docent, projectuitvoerder en interim-manager. Sinds zijn terugkomst in Nederland ontwikkelde hij zich tot organisatie- en bestuurskundig adviseur inzake conflict-, agressie- en geweldsbeheersing. Broek publiceerde onder meer Het zilt van de passaten; Essays over Caribische cultuur (2000), De kleur van mijn eiland; Ideologie en schrijven in het Papiamentu sinds 1863 (2006), De terreur van de schaamte; Brandstof voor agressie (2007), Geboeid door macht en onmacht; De geschiedenis van de politie op de Nederlands Caribische eilanden (2011) en Dwarsliggers; Tegenspraak onder schaamteloos leiderschap (2013).

Het debatcafé in de Pletterij wordt, de zomermaanden uitgezonderd, sinds januari 2006 maandelijks georganiseerd in de Pletterij. In vorige afleveringen van het debatcafé waren onder meer Dries van Agt, Lodewijk de Waal, Arnold Heertje, Thomas von der Dunk, Marcel van Dam, Arie van der Zwan, Jan Marijnissen, Johan Remkes, Kees Vendrik deelnemers aan het hoofdonderwerp.

Een vast onderdeel van het debatcafé is ‘10 minuten poëzie’. Op 15 april 2015 is de ‘dichter van dienst’ Peter WJ Brouwer (Eindhoven 1965). Hij publiceerde tot dusver twee bundels bij het gerenommeerde poëziehuis Uitgeverij P in Leuven (België), te weten Landdieren en Mascara. Over zijn poëzie schrijft Cor Gout in Extaze: ‘De thematiek van de bundel trekt mijn mondhoeken nooit omlaag. Integendeel. Meer dan eens krullen ze omhoog. Er zit iets lichts in beelden die bijna als vanzelf voortkomen uit een situatie. Het zijn kinderlijke, soms wat baldadige fantasieën, zoals je die zelf ook wel vormt in soortgelijke situaties.’
Als ‘dichters van dienst’ traden in het Pletterij Debatcafé eerder o.a. op Sylvia Hubers, Raj Mohan, Jan Kal, F. Starik, Diana Ozon, Benno Barnard, Walter Palm, Edwin Fagel, Tsead Bruinja, ACG Vianen, Alexis de Roode, Rogi Wieg, Quinsy Gario, Kira Wuck, Mark Boog.

Meer over het debatcafé
Meer over De terreur van de schaamte