Aandacht voor Librisnominatie Elodie Heloise in ‘Amigoe’ (Curaçao)

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Amigoe, 30 januari 2024

Dat Elodie Heloise met haar roman ‘Blauwe tomaten’ een nominatie verdiende voor de Libris Literatuurprijs 2024 was ook groot nieuws op Curaçao. Auteur Elodie Heloise was op het eiland al een Bekende Curaçaoënaar want in het verleden hoofdredacteur van de Amigoe, de grootste krant op Curaçao, en is tegenwoordig manager van het culturele centrum Landhuis Bloemhof.

Lees hier het bericht in de ‘Amigoe’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een deels weemoedige, deels pijnlijke novelle.» – Marianne Janssen

Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal op LeesKost, 4 januari 2023:

Een Caribische zakenman koopt op zijn geboorte-eiland een kunukuhuisje, een plattelandshuisje. Hij is al jaren niet meer op het eiland geweest en dit huisje lijkt hem ideaal om er te overwinteren, een rustplaats in zijn hectische leven. Hij heeft geen enkele behoefte aan een senitimental journey, desondanks dringen de herinneringen uit zijn jonge jaren zich op. Hij geeft zich eraan over. Ontmoet al dromend oude vriendinnen, hoort in het restaurant iemands levensverhaal aan, ziet zelfs een oude vrouw in zijn huis die leeft en toch ook lijkt te spoken. Wat doet zij in zijn woning? Volgens een klusjesman die bij hem langs komt moet zij de oude bewoner zijn die af en toe komt kijken. Dat is nu eenmaal normaal bij kunukuhuisjes, daar moet hij maar aan wennen. Het eiland neemt bezit van hem. Want hij is weliswaar van ‘hier’ maar ook vele jaren van ‘ver’ geweest, wordt dat hem soms kwalijk genomen? Op een dag staan er twee politieagenten op zijn erf. Ze beschuldigen hem van zaken waarmee hij niets te maken heeft. Maar ernstig als ze zijn krijgt hij huisarrest opgelegd. Nu zit hij gevangen in eigen huis. Maar dan komt er een vrouw op bezoek met een verzoek dat hij niet kan weigeren. Dat vindt die vrouw tenminste… Maar zij kerft in een oude, pijnlijke familieruzie die nog lang niet is doodgebloed. De man verzet zich sterk.

Bron
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Eenmaal begonnen, nooit meer opgehouden tot aan de slotzin.» – Kees de Kievid

VoorplatGeelsTuin-75Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op Boekenbijlage, 21 augustus 2023:

(…) “Het mooie van langdurig ziek zijn en zelden je bed uit komen, is dat je je eigen leven bij elkaar kunt verzinnen. Niet dat ik dit doe, alles wat ik bedenk is echt gebeurd of gaat nog gebeuren, maar dat het kan is voldoende.” Luiden de openingszinnen. Dat langdurig ziek zijn ondervindt de auteur zelf; zij lijdt aan het Ehlers-Danlos-syndroom, erfelijke factoren die het bindweefsel aantasten. Het weerhoudt haar niet vanuit een kleine wereld een dagboek bij te houden (80 dagen) waarin zij haar eigen realiteit afwisselt met ludieke hersenspinsels. (…) Waar andere auteurs een heel boek wijden aan het verloop van een ziekte of stoornis, laat Geels zien wat het doet met de werking van haar hersens. (…) Ze maakt de lezer deelgenoot van haar wedervaren. En dat doet ze op een inhoudelijk en stilistisch uitmuntende wijze: geen theekransje of roddelrubriek, maar ‘dit is mijn leven; ik heb het aan je laten zien; doe ermee wat je wilt’. (…) Actualiteit of verleden, het maakt niet uit. Ze zijn de leidraad naar de wereld van Geels, die de lezer zelf moet ontdekken. Dat dat zal gebeuren kan ik je op een briefje geven: eenmaal begonnen, nooit meer opgehouden tot aan de slotzin. Pas dan zal de lezer in verbazing (en misschien verwarring) uitroerpen: ‘Hoe is het mogelijk dat iemand deze wereld zo uitmuntend kan beschrijven’! (…)
Lees verder
Meer over “Wat een tuin ziet als hij slaapt” – Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aly Freije / Annemarie van Buuren – De donkere kamer. Poëzie en fotografie

VoorplatDonkereKamer-75Aly Freije
De donkere kamer
gedichten
fotografie Annemarie van Buuren
foto omslag Annemarie van Buuren
gebrocheerd in omslag met flappen,
48 blz., geïllustreerd met 14 zwartwit foto’s,
€ 16,50
ISBN 978-94-93214-11-8
eerste druk september 2023

In de zomer van 2021 werkten dichter Aly Freije en fotograaf Annemarie van Buuren samen tijdens het jaarlijks terugkerende kunstproject Monnikenwerk, kunst in de kerk. Zes weken lang reageerden ze, ieder vanuit een andere middeleeuwse kerk in het noorden van Groningen, op elkaars experimenten. Ze onderzochten de beelden en associaties die bovenkwamen en probeerden daar een gezamenlijke vorm voor te vinden.

De donkere kamer is een voortzetting van deze samenwerking. In deze bundel is een belangrijke rol weggelegd voor het besef van de eindigheid en een sterke verbondenheid met de omringende natuur, met de elementen, de planten en dieren en de gevaren die overal dreigen op planeet Aarde. Dichter en fotograaf dwalen door aangetaste landschappen, stuiten op sporen, zijn op zoek naar een zeker evenwicht. Ze moeten beiden ‘de donkere kamer in’ om de betekenissen aan het licht te brengen, ieder in hun eigen genre. Een dichter kan wellicht het onzichtbare bovenhalen en de fotograaf het onzegbare laten zien.

In de interactie tussen beeld en taal ontstaan in tussenruimtes nieuwe gedichten en foto’s die samen een mozaïek vormen. Engelen veranderen in gevleugelden, die tijdens hun reis boodschappen beginnen over te seinen. Wanhoop maar ook verwondering en verlangen gaan hand en hand.

Annemarie van Buuren (1961) zoekt in haar werk graag de grenzen van fotografie op. Van klassieke fotografie met moderne camera’s tot avonturen met oude camera’s, van fotograferen met een conservenblikje tot het ombouwen van het gebouw van de reddingsbrigade tot enorme camera obscura. Voor deze bundel werkte ze veel met een houten droge-plaat camera uit 1880. De papieren negatieven en de ongecorrigeerde lenzen van deze antieke camera geven beelden een extra dimensie: ze gaan niet langer alleen over ruimte, maar ook over tijd. Ze won met haar fine art fotografie internationale prijzen en eervolle vermeldingen.

Aly Freije (1944) bracht haar jeugd door in de Oost-Groninger Veenkoloniën, vlak bij de Duitse grens. Grensganger zijn en tussen de regels het onzichtbare, het leven met verlies en het niet-gezegde bovenhalen was steeds de inzet van haar schrijven. Haar verbondenheid met het landschap speelt daarbij een eigen rol. In 2008 werd aan haar de Duitse Freudenthal-prijs voor Nedersaksische literatuur toegekend. Ze publiceerde in 2009 de Groningstalige poëziebundel Wondpoeier bij Uitgeverij kleine Uil. Daarna volgde Nederlandstalig werk bij Uitgeverij In de Knipscheer:  in 2016 de poëziebundel Door het vanggat,  in 2018 de novelle De vloeivelden in en 2021 de dichtbundel Een engel aan de deur.

De pers over haar eerder werk:
«Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen [zoals] het romantisch-zwarte Door het vanggat van Aly Freije.» – Ellen Deckwitz in De Morgen
«Meteen aan het begin van het boek De vloeivelden in worden al je zintuigen aangesproken: het gaat over warmte, licht, geluid. (…) De natuur spiegelt de sfeer van het verhaal, die nu eens weids, dan weer onheilspellend is.» – Nels Fahner in Fries Dagblad
«Wat opvalt in Een Engel aan de deur is dat Freije niets invult (…) maar door de sfeertekening, de stapeling van beelden voel je des te meer, en dat vraagt om rustige herlezing, na rustige herlezing.» – Erik-Jan Hummel op Tzum
«Ik heb nog nooit gedichten over stilte gelezen met zoveel geluiden en lawaai.» – Tonnus Oosterhoff

Richard Akihary – Djam karet / Elastiektijd. Gedichten

VoorplatElastiek1-75"Richard Akihary
Djam karet / Elastiektijd

gedichten
Nederland – Ambon, Zuid-Molukken
Omslagillustratie Piet Latul
gebrocheerd in omslag met flappen,
74 blz., € 18,50
eerste druk oktober 2023
ISBN 978-94-93214-83-5

Als een rode draad loopt in deze debuutbundel Djam karet / Elastiektijd een groot verlangen naar vrijheid van het Zuid-Molukse volk. Bijna vier eeuwen gekoloniseerd door Nederland, waardoor de Zuid-Molukse geschiedenis ook Nederlandse geschiedenis is, daarna overheerst door vreemde mogendheden.

Het litteken (fragment)

De ondraaglijke pijn
gevoelloos met de jaren.
Het litteken een aandenken.
De volgende overheerser
overspoelt zijn land met regels
verpakt in een wet.
Het recht van de sterkste.
Hij volgt zijn innerlijke overtuiging
naar het kostbaarst in het leven:
vrijheid

Richard Akihary: ‘We moeten verder en de bladzijde omslaan, maar hoe kun je een bladzijde omslaan die nog niet is geschreven?’ Na ruim 70 jaar krijgt Richard Akihary de stamboekformulieren van zijn grootvader in handen, de inhoud verrast hem. Ruim een maand voordat het KNIL wordt opgeheven, wordt zijn grootvader overgeheveld van het KNIL naar de Koninklijke (Nederlandse) Landmacht. Zeven maanden later geeft hij gehoor aan het dienstbevel in te schepen naar Nederland. ‘Het lamoffer verstild 4000 naamlozen’, uit: Opgelicht. Akihary: ‘documenten liegen niet en laten een traceerbaar spoor achter’. Hij stuit op rechtszaken die de delegatie Aponno voert tegen de Staat der Nederlanden. Nederland wil de Ambonese soldaten demobiliseren in reeds door Soekarno bezet gebied. De uitspraken van het Arrondissementsgerecht in Den Haag, het Hoger Beroep en tenslotte de Hoge Raad der Nederlanden, stellen de Zuid-Molukkers in het gelijk. ‘Hoger beroep requiem voor kabinet. Veroordeeld zijn verraderlijke tekst’. Zijn jaren in kamp Ederveen brengt hij voor het voetlicht: ‘ …oude Durchgangslager waar muren vergeten verhalen vertellen, bewoond door Ambonezen’. Over zijn liefde voor muziek lezen we in het gedicht Moluccan Moods: ‘Buigend verwelkomt het kruis haar gasten, muzikanten uit de wijk’.

Richard Akihary (1955) gaf 30 jaar les in het speciaal onderwijs. Daarna doceerde hij Nederlands en Engels. Hij is meer dan 50 jaar organist bij de Geredja Indjili Maluku (Moluks Evangelische Kerk). Hij schreef de partituren voor BNG, het Moluks Kerkelijk Liedboek. Ook schreef hij teksten en muziek voor theater, pop en jazzbands.

Writers Blog: Slow Train To Spain [9]

FotoLogoMrsPear2Over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’ van Roni Klinkhamer, 25 mei 2023:
Roni Klinkhamer is weer terug in Haarlem en doodweg happy in de Cornelissteeg waar ze haar in Spanje geschreven korte roman ‘The Wonderful Disappearance of Mrs Pear’ nog eens langs het toetsenbord haalt. “Well, well, well, never start a WritersBlog with the words well well well, for not all is well that ends well. Especially Number Nine of course, which Nikola Tesla and The Beatles have so very thoroughly investigated.”
Lees blog 9 ‘Het einde van deze Writers Blog’ hier verder
Lees ook Writers Blog: Slow Train To Spain [0]
Meer over ‘The Wonderful Disappearance of Mrs. Pear’
Meer over ‘Writers Blog Roni Klinkhamer’
Meer over Roni Klinkhamer bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘Geen gewoon Indisch meisje’ van Marion Bloem op De koloniale leeslijst

geengewoonindischmeisjeMaaike Meijer over ‘Geen gewoon Indisch meisje’ van Marion Bloem in De koloniale leeslijst, (Dichters & Denkers) De Groene Amsterdammer, nr. 35, 26 augustus 2020:
De koloniale leeslijst: Nu standbeelden sneuvelen en ons koloniale verleden opnieuw tegen het licht wordt gehouden, is het interessant om te kijken hoe dat koloniale bestaan eruitzag in de Nederlandse literatuur. Deze zomer herleest De Groene Amsterdammer schrijvers als Edgar Cairo, Frank Martinus Arion, Boeli van Leeuwen, Multatuli. In het oeuvre van Marion Bloem speelt ‘het Indische’ een grote rol. ‘Geen gewoon Indisch meisje’, haar debuut over de gespleten Sonja/Zon, was een eclatant succes. Marion Bloem maakte met ‘Geen gewoon Indisch meisje’ uit 1983 deel uit van een opkomend golfje van auteurs uit de tweede generatie van Indische Nederlanders. Hun ouders werden bedreigd als Indo’s, of hadden als KNIL-militairen gediend, dwangarbeid verricht onder Japanse bezetting dan wel in Japanse interneringskampen gezeten. (…) In Marion Bloems ‘Geen gewoon Indisch meisje’ bestaat de ik-persoon uit twee entiteiten: Sonja en Zon. Sonja past zich verbeten aan, Zon houdt vast aan een rebels anders-zijn. (…) Marion Bloem bouwde een indrukwekkend literair en autobiografisch oeuvre op, waarin ‘het Indische’ vaak terugkeert. Het recente sluitstuk daarvan is het vuistdikke ‘Indo: Een persoonlijke geschiedenis over identiteit’ (2020). (…) Bij Marion Bloem keerden de thema’s ook vaak terug, en soms leverde dat nieuwe, unieke werken op. ‘Indo’ roept echter vooral heimwee op naar ‘Geen gewoon Indisch meisje’. Dat is en blijft een parel, nog altijd boeiend en relevant.
Met ‘Geen gewoon Indisch meisje’ debuteerde Marion Bloem in 1983 voor een volwassen lezerspubliek bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Lees hier het artikel van Maaike Meijer
Lees ook over ‘Schilden van leem’ van Boeli van Leeuwen in De koloniale leeslijst

«Franciscus van Assisi, een complexe persoonlijkheid.» – Anne-Marie Dewachter

VoorplatFranciscus_Opmaak 1.qxdOver ‘Amandelen voor Franciscus’ van Hans van Hartevelt op Antwerpen leest, 8 juni 2020:
Wanneer Franciscus van Assisi in het buitenland verblijft, trekken enkele volgelingen zijn strenge leer in twijfel. Franciscus van Assisi, iedereen kent hem wel. De man die met de dieren praatte. Nou, broeder Frans was geen heilig boontje. Hij lustte er wel pap van voor hij zich tot het monnikenbestaan bekeerde. Dit boek gaat over zijn laatste levensjaren en vooral over de vraag waar hij verbleven heeft nadat zijn vredesmissie bij de sultan mislukt wanneer de christenen een bloedbad aanrichten. Als hij dan toch opduikt in het Heilig Land, is het om te vernemen dat zijn orde uiteen valt. Franciscus neemt de teugels weer in handen en wil iedereen weer op één lijn, maar dat is niet zo eenvoudig. Zijn volgelingen moeten onvoorwaardelijk zijn leer volgen. Vanwaar die verbetenheid? Wat heeft hij meegemaakt? Maar ook vooral de vraag: wie is in vredesnaam die broeder Jacob???
Bron
Meer over ‘Amandelen voor Franciscus’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Drijvende kracht achter het menselijk handelen.» – Quito Nicolaas

VoorplatSchaamrood75Over ‘Schaamrood. Aantekeningen over angst, agressie en ambitie’ van Aart G. Broek in Ñapa Literatuur (Amigoe), 28 oktober 2017:
Onlangs ging de Nobelprijs voor Economie naar gedragseconoom Richard Thaler, die bekendheid verwierf met zijn uitspraak dat het individu zich vaak laat leiden door emotionele overwegingen als angsten, emoties en statusdenken. Aart Broek gaat in zijn nieuwste boek op zoek naar de drijfveren achter het handelen van het individu en legt onder andere een link tussen bestuurlijk gajes en het psychologisch handelen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaamrood’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De Atlantische Slavernij en wat dat voor Curaçao heeft betekend.» – Joseph Hart

VoorplatWooncirkel-75Lezing n.a.v. van ‘De wooncirkel’ door Joseph Hart in Tilburg, 9 september 2017:
«(…) Feit is dat de bakermat van wat wij de Europese cultuur noemen zijn oorsprong heeft in het oude Afrika, lang voordat Engeland en Nederland met de zeer lucratieve Atlantische slavenhandel waren begonnen. Dit besef alleen al moet bij iedere Curaçaoënaar of Caribische mens een gevoel van trots geven.(…) West-Afrika is één van de meest interessante plekken op aarde. Vooral door de enorme diversiteit aan culturen, die hier samenleven. Deze diversiteit is ontstaan vanuit de rijke stamgeschiedenis. (…) De afgelopen 500 jaar heeft vooral de koloniale tijd hun sporen nagelaten op de West-Afrikaanse cultuur. De Europeanen hebben in het koloniale tijdperk vooral hun eigen cultuur en religie meegebracht naar West-Afrika, waarbij zij vooral hun eigen wil en gezag aan de lokale bevolking wilden opleggen. (…) Nogmaals: de Afrikaanse afkomst van het grootste deel van onze bevolking is beslist geen negatief historisch verleden! Integendeel, wij hebben wel degelijk een rijke historische achtergrond, waar we trots op kunnen zijn. Maar dan moeten we wel dat historisch verleden kennen, en dat, beste mensen is goeddeels afhankelijk van onze beleidsbepalers, die weer afhankelijk zijn van de publieke opinie. Van u en van ons allemaal.»

Klik hier voor de lezing
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer