Over ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Leeskost, 12 juli 2019:
Het verhaal van een vriendschap tussen twee vriendinnen van puberleeftijd tot jongvolwassenen. De hoofdpersoon Sieg Engel is een meisje dat zich afzijdig houdt. Ze is alleen zichzelf zonder anderen om zich heen. Dat verandert als ze op de middelbare school Ava Miller ontmoet. Ava is het populairste meisje van de klas, ze is knap en heel uitbundig. Toch ontstaat er een hechte vriendschap. Dat die vriendschap lang standhoudt is een wonder, want Ava heeft een heel grillig karakter, ze is manisch depressief. Sieg blijft haar trouw, maar gaat in haar bemoeizucht heel ver (…) Het is wel bijzonder dat een groep jongeren in deze leeftijdsgroep zo van binnen uit wordt beschreven. Heel duidelijk is gemaakt dat hun leven vaak een zoektocht is. Bij wie wil ik horen? Ga ik mee met anderen of blijf ik mijn eigen lijn volgen? De schrijfster hanteert een verzorgde taal met veel geslaagde beeldspraak. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site
Categorie: Auteurs
Als enkeling probeerde Franciscus de geweldspiraal te doorbreken.
Over ‘Amandelen voor Franciscus’ van Hans van Hartevelt, 12 juli 2019:
Bijna 800 jaar geleden deed Franciscus van Assisi het ondenkbare. In augustus 1219 trok hij in volle kruistochtentijd naar het kruisvaarderskamp in Damiate (Egypte) met de wens de sultan van Egypte te ontmoeten, de gedoodverfde vijand van het christendom. De paus had het westen massaal gemobiliseerd om ten strijde te trekken tegen de moslims en het Heilig Land te heroveren. Als enkeling probeerde Franciscus deze spiraal van geweld te doorbreken. Wars van het heersende vijanddenken, trad hij de sultan van Egypte tegemoet met een geheel eigen vredesmissie…
Meer over ‘Amandelen voor Franciscus’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Bundel boordevol verlangen.» – Arne Rombouts
Over ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren in Enjoy Beauty (B), zomer 2019:
Rob Verschuren reist in elf verhalen de wereld rond en deelt met de lezer de zoektocht van elf alledaagse en vreemde personages. Je ontdekt alle ingrediënten van melancholie, humor en avontuur. Soms onwerelds, soms als een kind in een veel te grote wereld, zet hij de dwaasheid tegenover de wijsheid. Een aandoenlijke bundel, boordevol verlangen, steeds in een spanningsveld tussen verschillende culturen.
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site
«Achtbaan aan observaties en gevoelens die de grens van een obsessie bereiken.» – Renneke Bogerd
Over ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Perfecte Buren Boekenclub, 5 juli 2019:
(…) Het verhaal gaat over Sieglinde Engel. Ze heeft het geloof verloren en hierdoor neemt ze de beslissing om op jonge leeftijd anders te zijn, zodat ze met rust gelaten wordt. Dan moet het gezin verhuizen wegens het werk van haar vader. Ik citeer: ‘Als een Playmobil-mannetje werd hij van zijn plekje weggehaald’. Vervolgens haalt Sieglinde alles uit de kast om haar meest geliefde vak op een nieuwe school, namelijk Grieks te mogen blijven volgen. Dan gebeurt er iets waardoor ze niet meer ‘onzichtbaar’ is op school en langzaam wordt ze opgenomen in het groepje van Matisse, weliswaar vaak als onopvallende schaduw. In dit groepje zit ook Ava, die zich aan Sieglinde bindt. Dit zorgt voor een achtbaan aan observaties en gevoelens die de grens van een obsessie bereiken. (…) Een heel filosofisch boek vol met overpeinzingen. (…)
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site
«Huwelijksfoto’s verzameld en gedocumenteerd. Grote variatie aan etnische groepen.» – Dr. J. Kroes
Over ‘Trouwportretten: Surinaamse voorouders in beeld’ van Lucia Nankoe en Jean Jacques Vrij voor NBD/Biblion, 3 juli 2019:
(…) De oudste huwelijksfoto uit Suriname dateert van 1846. Dit valt te lezen en te bekijken in dit familie- en fotoboek met ongeveer honderd trouwportretten van Surinaamse echtparen, waarvan de meeste uit het tweede kwart van de twintigste eeuw. Na een scanproject van de redactie van deze uitgave werden deze huwelijksfoto’s verzameld en gedocumenteerd. Deze begint met een inleiding over de Surinaamse samenleving van de afgelopen honderdvijftig jaar, die wordt gekenmerkt door een grote variatie aan etnische groepen. De familienamen zijn naast Nederlands, Engels en Duits ook Indiaas, Indonesisch en Chinees. (…) Sommige foto’s zijn voorzien van uitgebreide familieverhalen, andere veel minder. Tussendoor zijn er uitstapjes naar vroege portretfotografen in Suriname, huwelijksgebruiken enzovoort. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Trouwportretten’
«Een spel van aantrekken en afstoten.» – Jooris van Hulle
Over ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op MappaLibri, juli 2019:
Een verregaande en alles bepalende vriendschap tussen Sieglinde, de ik-verteller, en leeftijdgenote Ava Miller bepaalt de sfeer en de plotontwikkeling in ‘Ava Miller en ik’. Sieglinde Engel, door haar vrienden kortweg Sieg genoemd of Siegmund (de verwijzing naar Freud ligt hier voor de hand) heeft voor zichzelf beslist letterlijk en figuurlijk aan kant te gaan staan. (…) Wat volgt, is een steeds verder om zich heen grijpende afzondering, tot in de kledij die ze kiest: geen merkkledij, zoals het hoorde in de jaren zeventig, maar zwart, zwart en nog eens zwart. (…) En dan is er Ava Miller, in wie Sieg een denk- en geestesgenote meent te vinden. (…) Gaandeweg echter zal blijken dat Ava het absolute van de vriendschap met Sieg niet aankan. (…) Er ontstaat een spel van aantrekken en afstoten. In het relaas van Sieg in haar terugblik op wat Ava voor haar heeft betekend, word je via een aantal tijdsprongen meegevoerd naar het jaar 2012: Ava vlindert van de ene man naar de andere en raakt ten slotte in de ban van haar universiteitsprof, die belooft haar met haar doctoraat te helpen. Dit is het moment dat Sieg zal ingrijpen. (…) Handig last de auteur hier een aantal cliffhangers in (…).
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site
«Je wordt deelgenoot en dat is iets wat onder je huid kruipt.» – Frans August Brocatus
Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan in De Auteur, juni 2019:
(…) Wat mij in de poëzie van Alja Spaan treft is het aanraken van het kwetsbare, het cirkelen rond intimiteit, het herkleuren van wat geweest is. Door de strakke opbouw ontstaat er een ritme als van voortdurend water en voortdurende wolken waartussen aarde, als op een schijf ronddraait. Het beeld dat meermaals in mij opkomt is het beeld van geliefden die lepeltje-lepeltje liggen. Ze zijn heel dicht bij elkaar. Ze voelen elkaar, maar ze blijven in hun eigen gezichtsveld. Het gezicht van de geliefde is afgekeerd. Je kijkt doorheen een achterhoofd in een spiegel en ziet dan de ogen. De dichter dwingt mij mijn eigen herinneringen in te passen in de woorden, de zinnen die zij schrijft. De dichter opent voor mij haar wereld die, gedicht, ook mijn wereld wordt. Dat is een kunst. Je wordt geen toeschouwer maar deelgenoot en dat is iets wat onder je huid kruipt en niet aan je vel blijft plakken. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’
«‘In het licht’ is mogelijk zelfs nog beter.»
Over ‘In het licht’ van Ilona Verhoeven op Paperback Radio, 29 juni 2019:
Ilona Verhoeven debuteerde in 2012 met de verhalenbundel ‘Voor de eerlijke vinder’. Vervolgens kwam ze met ‘Fiets onder de waterspiegel’. In dit tweede boek vormde de combinatie van haar foto’s en daarop gebaseerde korte verhalen de inhoud. NRC Next publiceerde ze graag. En dat is logisch. Verhoeven ziet het bijzondere in het gewone en laat daar vervolgens haar creativiteit op los. Zo goed en origineel als de boeken waren lijken ze nu het opstapje naar ‘In het licht’. In deze verhalenbundel gaat Ilona Verhoeven diep in op wat fotografie met ons doet. Dat doet ze aan de hand van levensverhalen, foto’s met verrassende overeenkomsten, gevonden schatten op rommelmarkten die hele werelden oprakelen. Onder de handen van Ilona Verhoeven beginnen foto’s tot ons te spreken en begrijpen we meteen wat we eerder niet zagen. Met ieder nieuw boek dat Ilona Verhoeven publiceert, weet ze je te verbazen. Ze leert je kijken door je deelgenoot te maken van haar wereld. ‘In het licht’ gaat in op de wereld van de foto, de fotografie en wat het medium met ons heeft gedaan. Deels met ‘gevonden’ foto’s zoals die in de ‘schaduwcollectie’. Foto’s die de fotograaf tonen, maar ook snapshots, fotoalbums op de rommelmarkt, tijdsopnames van een andere wereld. Ze leveren verhalen en gedachten op die soms lachwekkend zijn, soms filosofisch. Met haar bundel ‘Voor de eerlijke vinder’ werd Verhoeven genomineerd voor de Academia Literatuurprijs voor het beste literaire debuut. ‘In het licht’ is mogelijk zelfs nog beter… Peter de Rijk praat met haar over haar foto’s, fotograferen en wandelingen. Het interview werd op woensdag 16 januari 2019 gehouden tussen 14.00 en 15.00 uur op de vierde etage van boekhandel Scheltema en opnieuw uitgezonden door Paperback Radio op 26 juni 2019.
Luister hier naar de uitzending van 26 juni
Meer over ‘In het licht’
Meer over Ilona Verhoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een heel leerzaam document.» – André Oyen
Over ‘Trouwportretten’ van Lucia Nankoe op Lezers tippen lezers, 29 juni 2019:
In ‘Trouwportretten, Surinaamse voorouders in beeld’ staan Surinaamse bruidsparen centraal uit de periode 1845-1950, of echtparen waarvan een van de partners een Surinaamse achtergrond heeft. Aan de hand van bijna honderd bruidsfoto’s en tientallen verhalen geeft dit boek een beeld van door huwelijk verbonden levens van Surinamers tussen 1845 en 1950. Niet alleen in eigen land, want Surinamers waaierden al vroeg uit over de wereld en vonden hun partner soms elders, op Aruba, Curaçao of Bonaire, in voormalig Nederlands Oost-Indië, Nederland of Noord-Amerika. (…) Lucia Nankoe (…) en Jean Jacques Vrij (…) hebben samen een heel leerzaam document gemaakt dat ons leert dat liefde heel vaak geen rekening houdt met kleur of cultuur!
Lees hier de aankondiging
Meer over ‘Trouwportretten’
Surinaamse schilders op de bres voor behoud Surinaams erfgoed
Beeldend werk van een selecte groep Surinaamse kunstenaars als Egbert Lieveld, George Struikelblok, Erwin de Vries, Franklin Delano Pengel, Ray Daal, Leo Wong Loi Sing, Jules Chin A Foeng, Armand Baag, Stuart Robles de Medina, Rudi Getrouw en George Ramjiawansingh is bijeengebracht in de prachtige expositie ‘Prasi Oso 2019’ in de Amstelkerk. Bij het werk van diverse kunstenaars zijn tekstborden geplaatst met gedichten van onder meer Shrinivási en Michaël Slory. In deze derde Benedictio-editie staan de houten huizen van Suriname centraal. De 17de-eeuwse houten Amstelkerk is daarom de ideale locatie voor deze tentoonstelling. Het betreft een verkoopexpositie; een deel van de opbrengst is bestemd voor de restauratie van het vijfde te herstellen pand aan de Prinsessestraat 47 in Paramaribo door Stadsherstel Suriname. De organisatie is in handen van Natasha Knoppel Art Galleries. De tentoonstelling is geopend werkdagen van 09.00 tot 17.00 uur en loopt tot 29 juli 2019. Locatie: Amstelkerk, Amstelveld 10/ Prinsengracht, Amsterdam. Met lezingen op woensdag 3 en 10 juli 2019.
Klik hier voor meer informatie
Klik hier voor de aankondiging op You Tube
Meer over Shrinivási
Meer over Michaël Slory
Meer over Erwin de Vries op deze site