Interview met Dieuwke van Turenhout over ‘Olifanten warm houden’ op Boekenbijlage.nl, 3 februari 2019:
(…) Aan vakmanschap ontbreekt het haar niet, ook niet aan het vermogen te verrassen. De lezer heeft nadien genoeg stof tot nadenken. (…) Dieuwke van Turenhout is net teruggekeerd naar Nederland, nadat zij bijna een decennium in het buitenland woonde. (…) “Cor Gout van Extaze vroeg me óók of ik al een uitgever had, en legde mijn werk voor aan In de Knipscheer, de uitgever gelieerd aan Extaze. In de Knipscheer durfde het wel aan om me te laten debuteren met korte verhalen.” (…)
Lees hier of hier het hele interview ‘Alle kunst is autobiografisch’
Meer over ‘Olifanten warm houden’
Meer over Extazereeks
Categorie: Auteurs
«Schimmige kant van de bancaire sector waar niets is wat het lijkt.» – Michael van der Putten
Interview met Lucas Hirsch over ‘De Weinigen’ op Haerlems Bodem, 1 februari 2019:
De Weinigen is de debuutroman van dichter Lucas Hirsch. Het boek gaat over Jonas Staal die werkt als Intelligence Officer op de afdeling Corporate Security bij een grote Nederlandse bank. Hij doet onderzoek naar Russische oligarchen, terrorisme financiering, fraude en andere security gerelateerde zaken en ontdekt een schimmige kant van de bancaire sector waar niets is wat het lijkt. (…) Waarom moeten mensen jouw boek lezen? “Omdat het de eerste Nederlandse banken-roman is? (…) De Weinigen is fictie, maar had wel zo gebeurd kunnen zijn. (…) Mijn redacteur vertelde me na het afronden van het manuscript dat De Weinigen goed de tijdsgeest weergeeft waarin we leven, en dat vond ik een geweldig mooi compliment.” (…)
Lees hier of hier het hele interview ‘Van dichter naar prozaschrijver’
Meer over ‘De Weinigen’
Interview met Ton van Reen over ‘De verdwenen stad’
Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen bij Omroep Leudal 31 januari 2019:
‘Literaire Galerie’ is een programma van Els Bruijnen met als spraakmakende gasten Ton van Reen en Piet Poell vanuit Atelier 27 in Neeritter. ‘De verdwenen stad’ (2016) werd bij verschijnen breed besproken en goed ontvangen en beleefde inmiddels een tweede druk.
Klik hier voor de uitzending
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen op deze site
«De prachtige taal en schrijfstijl plaatsen deze bundel op hoog niveau.» – André Oyen
Over ‘Bloemen in de regen’ van Arjen Sevenster op Lezers tippen lezers, 1 februari 2019:
(…) ‘Bloemen in de regen’ [is] een mooie en haast intieme bundel. De dichter gebruikt een stevige taal die toch rust en warmte uitstraalt en ook ernstige onderwerpen en dagdagelijkse dingen aankaart. Maar dit is zeker geen sombere bundel, want als je een gedicht als ‘Verliefd’ leest dan zullen een glimlach en een warm gevoel nooit veraf zijn. Deze bundel lezen is een onthaastende wandeling maken en door een spirituele wereld dwalen waarin zon en regen mekaar treffen en filosofie en nuchterheid hand in hand lopen. Een schitterend voorbeeld hiervan is ‘Gedicht’ dat ik zeker tien keer na mekaar gelezen heb om telkens iets nieuws te proeven. De dichter bezingt de schepping, het leven in al zijn facetten, de oorlog in het innerlijk en het uiterlijk, en aftakeling door ouderdom en dementie en dan de dood. Het allermooiste gedicht uit deze bundel vind ik persoonlijk ‘Vaarwel’ waarin bij de dichter de laatste regel in zicht komt, de moeilijkste van elk gedicht. Het is een gedicht dat door me heen zindert en me niet meer loslaat. De prachtige taal en schrijfstijl van de dichter die schittert zowel in mooie dingen als in tragiek plaatsen deze bundel op hoog niveau.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bloemen in de regen’
«Het beeld doorbreekt zijn stilte en spreekt. Vertelt verhalen.» – Cor Gout
Over ‘In het licht’ van Ilona Verhoeven op Extaze, 31 januari 2019:
In het verhaal ‘De abstracte werkelijkheid’ roert Ilona Verhoeven het verschijnsel aan van schrijvers die altijd hetzelfde boek schrijven. ‘Niet in de zin van exact dezelfde regels, geen overschrijven, maar een overnieuw schrijven’. Dan veralgemeniseert ze dit fenomeen naar kunstenaars die hetzelfde maken, elke dag, elke week opnieuw – terugkerende motieven, vormen en kleuren, elke keer weer. Als voorbeeld noemt ze Giorgio Morandi’s vage, in pastelkleuren opgezette stillevens. Kaarsrecht opgestelde potjes, kannetjes en vaasjes op een rij. Voor Ilona valt de naam Morandi samen met ‘stilleven’: schilderijen waarop je stilte als het ware kunt zien. De dingen als de verwezenlijking van een prachtige onhoorbaarheid. Ook van Ilona Verhoeven zou je kunnen zeggen dat ze altijd dezelfde verhalen schrijft. Niet in exact dezelfde regels, maar in veel gevallen uitgaand van een foto, een moment van stilte dat voor het oog een abstractie is. Maar de abstractie wordt weer concreet wanneer die teruggaat naar de het centrum dat deze ervaring mogelijk heeft gemaakt: de hersenen. Het beeld doorbreekt zijn stilte en spreekt. Vertelt verhalen.
Lees hier verder
Meer over ‘In het licht’
Meer over Ilona Verhoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Alja Spaan is bijzonder taalvaardig.» – Ko van Geemert
Over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’ van Alja Spaan voor NBD / Biblion, 31 januari 2019:
(…) Alja Spaan (1957) publiceerde al hier en daar poëzie, maar dit is haar eerste (‘officiële’) bundel (bij In de Knipscheer). De titel is terug te vinden in het vers ‘uit een van de vensters’: ‘De nacht laat mij liggen. Het dunne laagje wit dat tegen / de ochtend verschijnt, tegen het vergeten // en voor de behoedzaamheid.’ Ondertitel: ‘selectie rond de liefde’: ‘Zo rook het toen ik van je hield: hooiland, olie, / bochten in waterwegen, thuis.’ De bundel bestaat uit 69 rijmloze gedichten van zes, zeven of acht coupletten van twee of drie regels. Spaan is bijzonder taalvaardig (…).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’
«Discussie over kolonisatie en verlies van identiteit boeit.» – Eric de Brabander
Over ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 30 januari 2019:
(…) Een discussie over kolonisatie en het verlies van eigen identiteit boeide me omdat deze discussie zo universeel is en net als in álle voormalige koloniën ook op Curaçao had kunnen plaatsvinden. Gekoloniseerd zijn betekent behalve uitbuiting ook beroofd zijn van je eigen geschiedenis. Zonder geschiedenis geen identiteit. Mensen met een koloniaal verleden zijn mensen die snappen dat zij zichzelf niet kunnen kennen. Koloniaal geperverteerd, zo noemt Broere het. Broere laat in zijn boek zien hoe de Afrikaanse mens waarheden die diametraal tegenover elkaar staan, toch naast elkaar kan accepteren. (…) ‘Pom’ gaat niet uitsluitend over identiteit in een razendsnel veranderend Afrika, het gaat ook over de waarde van het leven, of beter gezegd: de afwezigheid daarvan. (…) Op een vrijdagochtend, in augustus 1998, knalden de ramen uit het kantoorgebouw van de Nederlandse ambassade in Nairobi. (…) De naam Osama Bin Laden gonsde toen al rond binnen de Keniaanse geheime dienst, en niet veel later daarbuiten. Peter Flinck was erbij. Hij werd door de Nederlandse geheime dienst geronseld om bij zijn moslimkennissen zijn oor te luisteren te leggen, op zoek naar subversieve elementen. Maar Peters sympathie lag niet eenduidig bij de voormalige westerse kolonisatoren. Hij was gefascineerd door de islamitische cultuur. Niet alleen vanwege het onbekende daarin. En Peter was dichter bij terrorisme dan hij vermoedde, door zijn vriendschap met de radicaliserende Saida. (…)
Lees hier en hier de recensie
Lees hier meer
Meer over ‘Pom’
«Topprestatie met doorleefde en boeiende historische roman.» – André Oyen
Over ‘Amandelen voor Franciscus’ van Hans van Hartevelt op Lezers tippen lezers, 29 januari 2019:
Franciscus overleed op 3 oktober 1226 in Assisi. Vandaag de dag heeft hij wereldwijd miljoenen volgers. Twee jaar na zijn dood, op 16 juli 1228, werd hij door paus Gregorius IX heilig verklaard. Zeven eeuwen later, in 1929, wordt de sterfdag van de heilige uitgeroepen tot internationale dag van het dier. Dit komt vooral door de beroemde verhalen over Franciscus waarbij zijn liefde voor de natuur en de dieren duidelijk wordt. Door zijn toewijding aan Jezus en zijn manier van leven in armoede is Franciscus een heel belangrijk persoon geworden voor de katholieke kerk. Door zijn liefde voor dieren en de natuur is hij ook tegenwoordig nog een voorbeeld voor ecologen en natuurliefhebbers. (…) Hans van Hartevelt kijkt in zijn roman ‘Amandelen voor Franciscus’ met hedendaagse ogen naar Franciscus en belicht zo diverse kanten van de heilige die men niet direct in vrome schrijfsels zal terugvinden. Heel boeiend zijn de passages over de missie van Franciscus tijdens de vijfde kruistocht. (…) Hans van Hartevelt heeft andermaal een topprestatie afgeleverd met deze doorleefde en boeiende historische roman.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Amandelen voor Franciscus’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie van ‘De Weinigen’ van Lucas Hirsch bij Athenaeum Haarlem
Boekpresentatie van De Weinigen, het romandebuut van Lucas Hirsch op zondag 10 februari 2019:
Plaats van handeling is Athenaeum Boekhandel Haarlem, Gedempte Oude gracht 70, 2011 GT Haarlem. De roman heeft als ondertitel ‘Of de bankier in de buik van het beest’ en speelt zich af in de verleidelijke wereld van het grote geld. ‘Het zwijgen van Pieter vertelde me dat de bank van mening was dat het de ware toedracht achter de splitsing succesvol onder het tapijt had weten te vegen, en dat ik de drang om er onder te willen kijken moest laten varen. Kijken zou voor niemand goed zijn. Er over praten al helemaal niet.’ In Athenaeum wordt er wél over gepraat door boekhandelaar Jessica Kroskinski, auteur Jan van Mersbergen, uitgever Franc Knipscheer en door Lucas Hirsch. U bent uitgenodigd aanwezig te zijn bij deze boekdoop (inloop vanaf 15.00, aanvang om 15.30 uur) en het glas te heffen op dit romandebuut! Toegang is gratis, wel vooraf reserveren via haarlem@athenaeum.nl Komt allen!
Meer over ‘De Weinigen’
«Mooie verhalen over herkenbare situaties.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Olifanten warm houden’ van Dieuwke van Turenhout op Leestafel, 28 januari 2019:
In ‘De duvel en de dood’ moeten twee meisjes op vrijdag hun vader ophalen in het café, Ze hebben er een hekel aan, omdat ze nooit weten in welke staat hun vader zal zijn. Hoe dronken is hij? Heeft hij een goede of een kwade dronk? ‘De vrijdagen zijn het ergst. Het ergste begint al meteen wanneer de kerkklok middernacht slaat. Vader slaat meestal mee. Moeder schreeuwt hoe dan ook. Amélie en Cécile luisteren. Elke dreun nagalmend over St. Germain tot de stilte koud wordt en hun handen warm.’ Mooi is hier hoe Dieuwke van Turenhout het beeld vasthoudt: een galmende kerkklok aan het begin en een juichend carillon aan het einde. (…) Pas aan het einde van het titelverhaal weet je wie de ik-verteller is, wie de ‘jij’ die hij aanspreekt en wat er met die olifanten is. Het is vaak zo dat het verhaal een beetje geheimzinnig in elkaar zit. Is de ik een man of een vrouw? Wat moeten we als lezer met de situatie die geschetst wordt? En dan volgt een verhelderende wending, die soms oplucht, maar vaak ook niet. De afloop van de verhalen is niet altijd even vrolijk of zelfs maar positief, en toch is de toon niet somber. (…) Mooie verhalen over herkenbare situaties, over mensen die gewoon zijn, ook al hebben zij een andere cultuur of leven ze in een andere tijd. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Olifanten warm houden’
Meer over Extazereeks