Over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen op Zichtbaar Alleen, 25 oktober 2018:
(…) Centrale thema’s in haar werk zijn onze omgang met macht, vrijheid en verantwoordelijkheid. In de vrijheid van onze keuzes ligt ook de beperking van onze vrijheid besloten. (…) Haar poëzie is helder, goed leesbaar en beschrijvend. (…) De thema’s waarmee ze zich al jaren bezighoudt komen vooral naar voren in het hoofdstuk ‘Macht en Onmacht’. Hierin komen het rechtvaardigheidsgevoel en de democratische waarden van Els de Groen duidelijk naar voren in gedichten over recht, politici, solidariteit en staatshoofden. Daarnaast put ze uit eigen ervaring vanuit de reizen die ze maakte in de gedichten over Aleppo, Gaza, Sarajevo en Kaapstad. (…) Hier is een dichter aan het woord die wat te vertellen heeft, die een boodschap aan de wereld wil sturen en vooral de inhoud laat prevaleren in haar poëzie. Deze bundel bevat vele kleine schilderijtjes in woorden in gewone taal met hier en daar een twist. Els haar belezenheid en haar woordenrijkdom maken haar poëzie interessant en genietbaar.”
Lees hier de recensie of hier
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Categorie: Auteurs
«Portret van de beginjaren van de Amsterdamse Bijlmer.» – Theo Jordaan
Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin op Alles over boeken en schrijvers, 20 oktober 2018:
(…) In haar tweede roman ‘Een Bijlmerliedje’ schildert schrijfster Diana Tjin een portret van de beginjaren van de Amsterdamse Bijlmer. (…) In korte schetsen tekent Diana Tjin op aardige wijze een beeld van de eerste bewoners van de Bijlmer. Daarnaast slaagt ze er goed in om het gezinsleven van een jaren 70 familie op een prettige manier te beschrijven. Rode draad in het boek is de muziek. Bovenal de soulmuziek uit de jaren 70 die als een soort van soundtrack dient voor deze sympathieke roman. (…) Het grote en kleine leed van een ontluikende puber gecombineerd met een schets van de snelle teloorgang van de Bijlmer maken het boek lezenswaardig.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin
«Verzet tegen discriminerende taal.»
Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin in Opzij, oktober/november 2018:
Tiener Sheila wordt bewust van wie ze is, van wat ze wil en denkt. Ze vraagt zich af waarom ze ‘typisch Aziatische benen’ en steil haar heeft. Een meisje dat de grenzen aftast van wat mag van haar ouders, dat zich verzet tegen discriminerende taal, klassenverschil haarscherp aanvoelt, zich ergert aan leugens en afwijzing omdat ze echt wil leven en de wereld wil ontdekken.
Lees hier het interview
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin
«Beklemmend avontuur in Afrika.» – Anita Zijlstra
Over ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp op Leeskost, 20 oktober 2018:
Simone Jastein is het helemaal zat: haar beschermde opvoeding in het kakkineuze Bergeijk, haar stomme journalistieke werk in Amsterdam voor een meisjesblad, om nog maar te zwijgen over haar relaties. (…) In een opwelling besluit ze de boel de boel te laten en op reis te gaan. Maar ook in het reisgezelschap, met wie ze onvoorbereid drie maanden door West-Afrika trekt, voelt ze zich een buitenstaander. (…) Op hun beurt vinden ze Simone maar een verwend nest. Ook chauffeur Thijs en reisleider Koen hebben weinig oog voor haar. (…) Aanpakken en overleven is hun devies. (…) Maar pas na een zandstorm die haar bijna het leven kost besluit ze zich aan te passen en raakt ook zij in de ban van kleurrijk Afrika. (…) De altijd nukkige Koen en de onzekere Simone blijken toch gevoelens voor elkaar te hebben. (…) Als hij besluit naar het door oorlog geteisterde Liberia te gaan staat haar besluit vast: ze pakt haar koffer in. (…) Het wordt uiteindelijk het grootste avontuur van haar leven, waarbij ze met alles en iedereen afrekent. De omschrijvingen van Afrika in het boek zijn prachtig (…).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Veel meer dan een in het verleden gesitueerd (liefdes)verhaal.» – Liliane Waanders
Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Hanta, 20 oktober 2018:
Zij – de naamgever, maar niet per se het hoofdpersonage, die eer moet ze delen met troubadour Thomas van Blondel – leefde van 1122 (het kan ook 1124 geweest zijn) tot 1204. Zij: Eleonora van Aquitanië.
In Eleonora en de liefde (2016) van Pim Wiersinga is zij behalve wat ze in de geschiedenis was – hertogin van Aquitanië, koningin van Frankrijk en Engeland, en moeder van Richard Leeuwenhart en Jan zonder Land – beschermvrouwe van de minnezangers. De schrijver laat haar in zijn historische roman de liefde in allerlei vormen en toonaarden beleven. En haar – net als in de werkelijkheid – meer dan eens bedrogen uitkomen. Zij is niet de enige in de roman die de romantische liefde tot in haar verste uithoeken leert kennen. (…) Dat waar het mij in deze historische roman om gaat – geloofwaardig fabuleren binnen de beperkingen die een historische context nu eenmaal oplegt en vervolgens de lezer laten geloven dat iedereen echt bestaan heeft en alles waargebeurd is – bleef onaangetast.’(…) ‘Hanta’ is een multimediaal online literair magazine.
Lees hier de column
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Mooie oogst.» – Ingrid van der Graaf
Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin op Literair Nederland, 18 oktober 2018:
Cartograaf en schrijfster Diana Tjin debuteerde in 2017 met de historische roman ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’. Haar tweede boek ‘Een Bijlmerliedje’ is een coming of age roman over het meisje Sheila dat opgroeit in de jaren zeventig in de Bijlmer, waar ze op tienerleeftijd met haar ouders en drie broers is komen wonen. Een verhaal over het belang van vriendschap, rivaliteit, het verlangen mee te tellen en het zoeken naar erkenning als meisje met een Surinaamse achtergrond. Een prettig leesbaar verhaal, dat ook een mooi beeld schetst van het Amsterdam in die jaren, de eerste metro, de verlatenheid van die grote flatgebouwen in de Bijlmer. In fragmentarische hoofdstukken tekent Tjin de ontwikkeling van een jong meisje waarbij elke ervaring, levensles op speelse wijze gerelateerd worden aan een muzieknummer uit die tijd. Zoals onder andere: ‘Both Sides Now’ van Joni Mitchel, ‘Take Time to Now Here’ van Percy Sledge en ‘To Love Somebody’ van Nina Simone.
Bron
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin
«Een knappe compositie.»
Over ‘De rots der struikeling’ van Boeli van Leeuwen voor NBD/Biblion, 18 oktober 2018:
Heruitgave van een kleine klassieker uit de Antilliaanse literatuur, in 1966 bekroond met de Vijverbergprijs. Hoofdpersoon Eddy Lejeune, een Curaçaose advocaat die de balie verruild heeft voor een soort zwerversbestaan, verdrinkt in zijn droomrivier in Venezuela, op zoek naar diamanten. Zijn nalatenschap bestaat uit autobiografische, dagboekachtige aantekeningen, met verhalen over karakteristieke gebeurtenissen uit zijn leven. Indringend zijn de passages over de verhouding tot zijn ouders, van wie vooral de vader een diepe indruk op hem maakte, net als het woord van God dat hij in de vorm van de bijbel altijd bij zich droeg en intens vreesde. De roman van Van Leeuwen (Curaçao, 1922) heeft een knappe compositie.
Meer over ‘De rots der struikeling’
Meer over Boeli van Leeuwen
«Maryse Condé is een van de pioniers van de zwarte literatuur van de Franse Antillen.» – Stefaan van den Bremt
Over de Alternatieve Nobelprijs voor Maryse Condé in NOS Radio1 Met het oog op morgen, 12 oktober 2018:
De Nobelprijs voor Literatuur is dit jaar bij hoge uitzondering niet toegekend, vanwege een seksueel misbruikschandaal in het comité. Maar er is wel een alternatieve Nobelprijs voor Literatuur. Deze wordt toegekend aan Maryse Condé. Een Franse schrijfster afkomstig van Guadaloupe. ‘Haar originaliteit is dat zij op zoek is gegaan naar haar roots in Afrika, vanuit haar persoonlijk standpunt heeft geprobeerd terug te vinden van waar ze precies afkomstig was.’
Luister hier naar het audiofragment [ = ]
Meer over Maryse Condé op deze site
Alternatieve Nobelprijs voor Literatuur voor Maryse Condé
Over Maryse Condé door Ingrid van der Graaf op Literair Nederland, 14 oktober 2018:
Aan Maryse Condé (Guadeloupe, 1937) werd op vrijdag 12 oktober 2018 de eerste en enige alternatieve Nobelprijs voor Literatuur toegekend. De alternatieve Nobelprijs werd in het leven geroepen nadat bleek dat de Nobelprijs voor Literatuur dit jaar voor het eerst sinds 1949 niet zou worden uitgereikt als gevolg van een schandaal in de Zweedse Academie. Maryse Condé voelde zich als schoolkind al aangetrokken tot de – vooral – Engelse literatuur. Op zestienjarige leeftijd vertrok ze naar Parijs om Literatuurwetenschappen te gaan studeren waarna ze begon met schrijven. Ze debuteerde in 1976, op 40-jarige leeftijd met de roman, Heremakhonon: wacht op het geluk. In de jaren tachtig brak de schrijfster wereldwijd door met het uit twee delen bestaande epos Ségou; De aarden wallen (1984), gevolgd door Ségou; de verkruimelde aarde (1985). In dit omvangrijke werk beschrijft Condé de geschiedenis van de ondergang van het Bambara Rijk van het (huidige) Mali in de negentiende eeuw. Een geschiedenis van het volk Toeareg gekoppeld aan de tragedie van de individuele mens. (…). Volgens de jury van de Nieuwe Academie is Maryse Condé ‘een grootse verhalenverteller’ en voldoet ze aan het criterium dat de winnaar over de verhouding man/vrouw in de wereld heeft geschreven. Ze schrijft haar boeken met ‘respect en precisie’ en verhaalt met humor over de verwoestingen die het kolonialisme heeft aangericht en de chaos van het postkolonialisme.
Lees het artikel hier verder
Klik hier voor de boeken van Maryse Condé bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een ontregelende, maar ook ontroerende roman.»
Over ‘Pom’ van Kees Broere in De Volkskrant, 13 oktober 2018:
U kent Kees Broere tegenwoordig als de correspondent voor ‘De Volkskrant’ op Curaçao. Na zijn bijna twintig jaar voor de krant in Afrika schreef hij ‘Pom’. Het is een ongemakkelijke, ontregelende, maar ook ontroerende roman.
Klik hier voor de aankondiging van de roman in De Volkskrant
Meer over ‘Pom’