Theo Monkhorst met Paul van Vliet op de presentatie van ‘De zegen van weemoed’ in Spuitheater, 13 oktober 2018:
(…) Het is mijn opzet een verhaal te schrijven dat een eeuw beslaat. Vanaf midden vorige eeuw tot heden in de twee boeken in één band die hier op de tafel liggen en daarna tot 2050 in het derde boek. Naarmate ik ouder word ben ik mij steeds meer bewust van de relatie tussen wat was, was is en wat nog komen moet. Ik noem dat de ontroering van de geschiedenis. Daarover gaan deze boeken. (…)
Lees hier de teksten van de presentatie
Luister hier naar de presentatie inclusief de door Paul van Vliet gelezen fragmenten
Kijk hier en hier naar de foto’s van de presentatie
Categorie: Auteurs
«Hij is nu vóór alles schrijver.» – Herman Rosenberg
Over ‘De zegen van weemoed’ van Theo Monkhorst in Den Haag Centraal, 4 t/m 17 oktober 2018:
(…) De hoofdpersoon van het verhaal is de journalist Pieter Fransman die op middelbare leeftijd besluit zijn autobiografie te gaan schrijven, maar dan wel vanuit de optiek van zijn bejaarde ik. Het beschrijft zijn jeugd en de grote romance van zijn leven. Uiteindelijk zal hij dus zijn toekomst gaan beschrijven. (…) Zo’n twintig jaar geleden koos Monkhorst voor het schrijven. Romans, gedichten, teksten voor toneel. ‘Ik dacht als je ouder wordt, heb je een doel nodig. Minder buitenwereld, meer de diepte in. Ik ben als een vlinder die is terug gekropen in zijn cocon en daar nu zilveren draden spint. Schrijven is zelfgekozen eenzaamheid, bijna een karaktermoord op jezelf.’ (…)
Lees hier het hele artikel
Meer over ‘De zegen van weemoed’
Meer over Theo Monkhorst op deze site
«Adembenemende poëzie.» – Pom Wolff
Over ‘Het geluid van denken’ van Karel Wasch op Pomgedichten, 12 oktober 2018:
(…) Ik heb een wonder in mijn hand, denk ik terwijl ik tiep. Ik wil lezen – alleen maar lezen. En bladeren – 74 pagina’s, 11 hoofdstukken, 34 gedichten zachtromig neergelegd in deze bundel. (…) En steeds maar weer als ik Karel Wasch lees moet ik denken aan de grote dichter Kouwenaar – aan zijn adagium ‘het zacht maken van stenen’ – dat was wat Kouwenaar trachtte – naar eigen zeggen. Waar Kouwenaar trachtte is het Karel Wasch gelukt. (…) Als we de poëzie van Wasch recenseren spreken we over een zeldzaam hoog niveau poëzie. En ik overdrijf geen letter. Het is adembenemende poëzie met die wonderlijke zeggingskracht die alleen hele grote dichters achteloos weten te leggen in hun gedichten. (…) Als je Karel Wasch leest krijg je zin om poëzie te schrijven – Karel Wasch inspireert. Zin om je eigen stenen zacht te maken en zin om poëzie aan te raken. De onontkoombare poëzie van Karel Wasch ligt wonderlijk zacht in de hand.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geluid van denken’
Meer over Karel Wasch op deze site
Ilona Verhoeven exposeert foto’s en collages in Berlijn
Op vrijdag 26 oktober 2018 om 19.00 uur vindt in Berlijn de opening plaats van de expositie ‘Ins Licht’ met foto’s en collages van schrijfster en beeldend kunstenaar Ilona Verhoeven. Aan de vernissage werkt verder mee Micha Schacht von NanoGott. De tentoonstelling loopt tot 18 november in Verwalterhaus Aktuelle Kunst und Kultur [Friedhof St. Marien – St. Nikolai Prenzlauer Allee 1, 10405 Berlin]. De openingstijden zijn van donderdag t/m zondag van 14.00 tot 17.00 uur. De toegang is gratis.
Meer over de expositie
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
«Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht.» – Chris Engels
Jeroen Heuvel stuit op een brief over Boeli van Leeuwen. Op Caraïbisch Uitzicht, 10 oktober 2018:
Die brief (aan J. v.d. Walle ) staat in de bundel ‘Chris Engels, Brieven aan een koerantier’ in 1977 onder redactie van B. Jos de Roo in Curaçao uitgegeven. Over Boeli van Leeuwen is Chris Engels zeer positief. “Boeli’s observatievermogen is onverbeterlijk. Zijn hele hoofd is een Leica. Hij drukt op de knop en je staat erop. Het houdt hem ook onrustig. Hij moet alweer iets anders zien. Vooral het volk is hij goed gezind. Met ‘the man in the street’ kan hij stuk voor stuk praten , maar op een podium is hij te moeilijk voor hen. Hij heeft zijn sympathieën, maar dat maakt hem niet minder meedogenloos, als het erop aankomt. Nederland mocht willen dat het een Boeli van Leeuwen had voortgebracht. ‘Jammer dat Vestdijk zo slecht schrijft,’ kon hij eens rustig opmerken, en de Hollanders hadden hem de Nobelprijs toegedacht!’
Lees hier het bericht op Caraïbisch Uitzicht
Lees hier de brief
Meer over Jeroen Heuvel op deze site
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site
Meer over B. Jos de Roo op deze site
Meer over J. van de Walle op deze site
Karel Wasch te gast in Dichter van Geluk
Op donderdag 11 oktober 2018 praat Rense Sinkgraven met schrijver Karel Wash over zijn nieuwe dichtbundel ‘Het geluid van denken’, maar ook over het werk van anderen zoals Dylan Thomas, Jack Kerouac en Brendan Behan. Karel Wasch werd geboren in 1951 terwijl een sneeuwstorm woedde. Hij debuteerde begin jaren ’80 en werd vergeleken met Hugo Claus. Geluk! Niemand kan er zo goed over praten als dichter Rense Sinkgraven. Hij praat met collega-dichters over hun actuele werk en natuurlijk over zijn of haar interpretatie van geluk. Het programma vindt plaats van 12.15 tot 13.15 uur in De Cirkel op de begane grond van de Groninger Forum Bibliotheek, Oude Boteringestraat 18, Groningen. De toegang is gratis.
Meer over het programma
Meer over ‘Het geluid van denken’
Meer over Karel Wasch op deze site
«Tulp schrijft met humor en zelfspot.» – Rob Cobben
Over ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp in De Limburger, 9 oktober 2018:
Edith Tulp maakte in 2016 indruk met haar romandebuut ‘De Bushsoldaat’. Ook haar tweede roman, ‘Alleen dapper te zijn’, speelt in Afrika, het continent waar Tulp frequent is geweest. Hoofdpersoon is Simone, een depri journaliste die zichzelf opnieuw hoopt uit te vinden tijdens een groepsreis door de Sahara. Dat valt natuurlijk niet mee. Ze ligt voortdurend overhoop met haar medereizigers. Ook het contact met de reisleider verloopt niet echt soepel. Maar de twee groeien naar elkaar toe en krijgen een hartstochtelijke relatie, die bij terugkeer in Amsterdam onder hoogspanning komt te staan. De vriend vertrekt naar het door oorlog geteisterde Liberia om daar te gaan werken. Impulsief volgt Simone hem korte tijd later, niet wetend wat haar te wachten staat. ‘Alleen dapper te zijn’ is een lijvige roman (476 bladzijden) maar leest vlot weg. Tulp schrijft met humor en zelfspot. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wie of wat bepaalt wie je bent?» – Jurgen van den Berg
Over ‘Pom’ van Kees Broere op NOS Radio 1 Journaal, 9 oktober 2018:
Maakt het veel uit in wat voor land je woont, wie je vrienden zijn, waar je werkt? Kortom: wat is identiteit ? Het is een belangrijke component in de nieuwe roman van Kees Broere, getiteld ‘Pom’, en onderwerp in het gesprek dat presentator Jurgen van den Berg met de auteur heeft. Hoofdpersoon in de roman is Peter Flinck die door zijn werkgever voor langere tijd wordt uitgezonden naar Nairobi in Kenia. Hij merkt dat hij daar iemand anders is dan hij in Nederland was, in ieder geval in de ogen van zijn omgeving.
Luister hier naar het gesprek (in blok 09.00 – 09.30 uur op 19’25” in de tijdbalk bovenin)
Meer over ‘Pom’
«Een relaas van emotie en spanning.» – Han Mulder
Over ‘De zegen van weemoed’ van Theo Monkhorst op Haagse Columnisten, 6 oktober 2018:
(…) Het gaat om het leven, werken en piekeren van de hoofdpersoon Pieter Fransman, journalist, die werkende weg schrijver en dichter wordt en als de vaandeldrager van een eeuw vol belevenis fungeert. Het boek is dus tegelijkertijd of misschien wel in de eerste plaats een kroniek van onbestendige en onzekere tijden die een mensenleven beheersen. (…) Dat verandert eigenlijk pas in het tweede deel als Pieter (…) verzeild raakt in wat lijkt als een complot rondom het fenomeen van artificiële intelligentie dat de wereld gaat bedreigen. (…) Als hij duidelijke aanwijzingen heeft dat zijn vriend Leo geen zelfmoord heeft gepleegd maar is vermoord (…) stapt Pieter Fransman niet naar de politie maar ploegt alleen verder. (…) Hier vandaan krijgt de roman steeds meer het karakter van een thriller, gelardeerd met brieven van opa Pieter aan zijn jonge kleinzoon Walid waarin hij waarschuwt en zijn zorgen uit. Dat houdt de spanning er in. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De zegen van weemoed’
Meer over Theo Monkhorst
«Etchica Voorn veranderde 180 graden van standpunt over huidskleur.» – Marjon Bolwijn
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in De Volkskrant, 5 oktober 2018:
(…) ‘Voor sommigen doet je huidskleur er namelijk wel toe.’ (…) ‘Het inzicht dat ik een dubbelbloed ben, heeft mijn identiteit verrijkt. Ik ben mijn Surinaamse kant gaan ontdekken en voel mij nu bij beide groepen thuis. Ik ben nog wel zoekende, want ik ben niet opgegroeid met Surinaamse codes en vergis me weleens in de mores. In plaats van door te fladderen in het leven wil ik – met een dosis humor – mijn bijdrage leveren aan meer openheid en verdraagzaamheid in de discussie over identiteit. Mijn persoonlijke ervaringen heb ik opgeschreven in het boek ‘Dubbelbloed’, waarvoor ik de Opzij Literatuurprijs heb gekregen. Het is wel jammer dat ik mijn onbevangenheid kwijt ben. Ik ben gevoeliger geworden voor discussies waarin het over ‘wij’ en ‘zij’ gaat, over ‘wit’ en ‘zwart’. Je kunt jezelf gevangen zetten in die discussies, maar ik ga voor verbinding.’
Lees hier en hier het interview