Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op Leestafel, 11 december 2017:
‘Dubbelbloed’ is het autobiografische verhaal van Etchica Voorn, dochter van een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. (…) In de volksmond was ze een ‘halfbloed’, maar al vanaf het moment dat ze als kind een spreekbeurt houdt over haar afkomst, voelt ze dat er iets niet klopt aan die term. (…) ‘Dubbelbloed’ wordt voor haar de term die de lading het meest dekt. Niet half, maar dubbel. Niet één maar, twee culturen. (…) Op zoek naar erkenning en naar haar ‘roots’ gaat ze op reis naar Suriname. Het is een deel van een ontdekkingstocht in haarzelf die jaren duurt, onderweg naar een plek waar het er allebei mag zijn en waar ze nóch haar Nederlandse, noch haar Surinaamse kant hoeft te verloochenen. Als gevolg van die zoektocht transformeert in de loop de jaren haar spiegelbeeld langzaam van oer-Hollands naar dubbelbloedig, in een geleidelijk maar onvermijdelijk proces. Dat bracht onrust én verrijking met zich mee. (…) Boeiend en actueel boek in een tijd waarin veel mensen leven met een dubbele nationaliteit of afkomst, die vaak het gevoel hebben tussen wal en schip te vallen en in plaats van bij twéé groepen, nérgens bij te horen.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
Categorie: Auteurs
«Meesterlijk in haar ironie.» – Mirjam Scholten
Over ‘Rotgeluk’ van Kristien De Wolf voor NBD | Biblion, 11 december 2017:
Verhalenbundel. In het titelverhaal denkt een man op opportunistische wijze zijn toekomst veilig te stellen als het bedrijf waar hij werkt wordt overgenomen en moet afslanken, maar zijn opzet mislukt jammerlijk. De tien verhalen verschillen zeer, maar gaan steeds over het lonkend geluk en dat geluk toch niet vinden of ernaast grijpen, door domme pech of ontoereikendheid. En toch blijft de hoop gloren. Een tante bezit een door haar familie felbegeerde ring die moeder krijgt, maar die wordt haar aan het eind van tantes leven weer ontnomen om aan een verre nicht te schenken. In een ander verhaal vindt een vrouw een lot, waarna haar groteske dromen met haar aan de loop gaan. De Vlaamse auteur (1969) is meesterlijk in haar ironie, waardoor niet alles hard aankomt maar je ook echt kunt lachen. Zelfs in het verhaal waarin een hardlopende man zó de strijd met zijn letterlijk protesterende lichaam aangaat dat hij er dood bij neervalt. Een aantrekkelijke, goed geschreven bundel.
Meer over Kristien De Wolf op deze site
Feminine ‘blauwdruk’ in de Pletterij
Uitgeverij In de Knipscheer brengt een avondje literatuur op 9 december 2017: een gevarieerd programma met interviews en beeldpresentaties, met voordrachten door Inge Nicole en Ilona Verhoeven en met muziek van zangeres Lakshmi.
Eerste aanleiding voor dit programma is het uitkomen van de korte roman ‘De blauwdruk van Capgras’ van Inge Nicole, een indringend en zorgvuldig verteld verhaal in 30 hoofdstukken met evenzovele illustraties van Juliet Koppedraijer. Inge Nicole maakte eerder indruk met de novelle ‘De tranen van de zeegans’, in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren. Tweede auteur in het programma is Ilona Verhoeven. Van haar jongste boek ‘Fiets onder de waterspiegel’ wordt op 9 december de tweede druk gepresenteerd. Ook in dit boek is het beeld onlosmakelijk van de tekst. Het merendeel werd gepubliceerd als ‘gevonden situaties’ in nrc.next. Ilona Verhoevens eerste bundel ‘Voor de eerlijke vinder’ werd in 2013 genomineerd voor de Academica Literatuurprijs voor het beste literaire debuut. Redacteur en radiomaker Peter de Rijk interviewt de auteurs. ‘Serious talent’ Lakshmi is een van de belangrijkste nieuwkomers in de popmuziek: ‘Ze maakt de muziek van nu’ (Jury Grote Prijs van Nederland). Ze treedt op zonder band maar met haar vaste gitarist Pascal Voorbraak.
Datum zaterdag 9 december 2017
Locatie Pletterij Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem
Aanvang 20.00 uur. Zaal open 19.30 uur. Einde 22.00 uur.
Toegang gratis, maar tickets vereist op Pletterij.nl/agenda [of via reserveren@pletterij.nl of bel 023 542 35 40]
Bereikbaarheid en parkeren
15 minuten lopen vanaf het NS station.
Bus 2, 3, 5, 73 en 75 ( Connexxion ) vanaf NS station tot de Turfmarkt, reistijd 8 minuten + 2 minuten lopen.
Parkeergarage De Kamp is op 4 minuten lopen afstand.
Route via openbaar vervoer planner.
Meer over ‘De blauwdruk van Capgras’
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over ‘Lakshmi’
Meer over Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij
Etchica Voorn met ‘Dubbelbloed’ in het NTR- tweeluik ‘Hoezo halfbloed?’
Etchica Voorn is over haar roman ‘Dubbelbloed’ te zien in het NTR- tweeluik ‘Hoezo halfbloed?’ van Nadya Sewradj dat op NPO 2-televisie wordt uitgezonden op zondag 10 december 2017 om 13.55 uur en op zondag 17 december 2017 om 13.45 uur:
Documentairemaker Nadya Sewradj (33) heeft een Nederlandse moeder en een Hindoestaanse vader. Zij is dus van gemengde afkomst. Op jonge leeftijd kreeg zij al het gevoel dat ze anders was. Anders dan haar klasgenootjes op school omdat ze er niet Nederlands uitziet. “Tijdens het Sinterklaasfeest zeiden mijn klasgenootjes: speel jij maar Zwarte Piet want “Jij hoeft toch niet geschminkt te worden!” Al vroeg was Nadya zich bewust van haar kleur en voelde zich daardoor niet helemaal Nederlands. Maar volledig Hindoestaans voelt zij zich ook niet. Haar vader heeft haar geen Hindoestaans geleerd heeft en niets van het Hindoeïsme meegegeven waardoor ze zich in die kant van de familie ook een buitenstaander voelt. “Daar was ik de ‘bakra’. Ik voelde mijzelf er dus aan beide kanten niet helemaal bij horen. Maar hoe komt dat? Ben ik ook echt anders? Of komt het doordat de buitenwereld mij als anders ziet?” In de serie Hoezo, halfbloed? onderzoekt Nadya wat haar gemengde afkomst voor haar betekend heeft.
Kijk hier naar de aflevering van de 10 december 2017
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Lezen dat boek.» – André Nuchelmans
Over ‘Kaz Lux Rock-adel verplicht’ van Lutgard Mutsaers in Platenblad 232 [december 2017 t/m januari 2018], 6 december 2017:
De beste zanger van Nederland woont al jaren in een rijtjeshuis in het Noordbrabantse Oosterhout. (…) Daar kreeg hij op 12 november 2017 in Café Oud-Brabant het eerste exemplaar van zijn biografie overhandigd. Hij had al eerdere verzoeken gehad, maar wees die allemaal van de hand, tot Lutgard Mutsaers hem na een optreden bijgewoond te hebben een brief schreef met het verzoek zijn levensverhaal op te mogen tekenen. Dat Lux pas op het aanbod van Mutsaers inging, heeft alles te maken met zijn afkeer van de aandacht voor de persoonlijke, meer sensatiebeluste kant van het bestaan van een popmuzikant. Bij Mutsaers was hij verzekerd van een gedegen, wetenschappelijke beschrijving van zijn muzikale leven. (…) Bij het boek zit een cd met vier nummers die Lux in Brussel opnam met Jean-Marie Aerts, gitarist en producer bij T.C. Matic en Arno Hintjes. De opnames dateren uit 1984 en 1986 (…) Het moet geklikt hebben tussen de band (…) en Lux, want het speelplezier straalt er vanaf. De stem van Lux blijkt opvallend goed aan te sluiten bij de kenmerkende Vlaamse eighties rock. (…) Onbegrijpelijk dat dit nooit eerder is uitgebracht, Lux had er een hele nieuw publiek mee aan kunnen boren. (…) Met deze biografie krijgt Lux de plek die hij in de Nederlandse popgeschiedenis verdient en dat is niet ergens aan de zijkant, maar midden in het spotlicht. Lezen dat boek en trek dan ook de Brainboxplaten weer eens uit de kast en geniet van zijn solowerk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kaz Lux – Rock-adel verplicht’
Meer over Lutgard Mutsaers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een fraai nummer van een blad, dat het verdient om nog lang te bestaan.» – Karel Wasch
Over ‘Extaze 24 ’[Fotografie], zesde jaargang nr. 4 [november 2017], 6 december 2017:
Uitgeverij In de Knipscheer heeft het nieuwe nummer (24) van Extaze laten verschijnen. En het moet maar weer eens worden gezegd de meeste literaire bladen sneuvelen na enige tijd. Thema van dit nummer is fotografie. Dat is niet zo vreemd want bijvoorbeeld Bill Brandt (1904-1983) fotografeerde veel celebreties waaronder literatoren zoals Dylan Thomas en Ezra Pound. Van hem is de uitspraak: ‘‘Fotograferen is niet aan regels gebonden, het is geen sport. Alles moet geprobeerd en uitgedaagd worden.” Ook Joan Ganny, de Amerikaanse fotografe, die nu in Amsterdam woont, maakte prachtige portretten van o.m. Bukowski en Henry Miller. Dichter bij huis was schrijver Willem Frederik Hermans een gedreven fotograaf. (…) Wim Noordhoek vindt dat de fotografie altijd een link met de werkelijkheid heeft. Een aanvechtbare stelling, immers veel foto’s zijn geraffineerde verdraaiingen van die zelfde realiteit m.i.. Een leuke uitspraak in dit artikel is: “Je ziet foto en schilderij naar elkaar toekomen in het ‘betrappen’ van het moment, van de tekenpen naar de foto, de heilige graal die zich eeuwen schuilhield.” (…)
Lees hier de recensie
Meer over Extaze 24
«Dit boek dwingt respect af.» – Marjan Berk
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in AD | Algemeen Dagblad, 6 december 2017:
(…) Etchica Voorn heeft een boek geschreven, ‘Dubbelbloed’. Mijn dochter bracht het mij ogenblikkelijk: ‘Dit moét je lezen moes!’ Hetgeen ik deed, en ik viel stil. Zelden zo’n openhartig verhaal gelezen over het omgaan met je afkomst. Een Surinaams-creoolse vader en een Nederlandse moeder, afkomstig uit Drenthe. Zelf een goed gelukt product uit deze samensmelting van twee totaal uiteenlopende werelden: vuurrood haar, lichte huid en prachtige groene ogen. Maar altijd hunkeren naar kennismaken met het onbekende deel van de wereld van haar vader. (…) Dubbelbloed, wat een prachtige omschrijving van de verscheurdheid die een kind voelt. (…) Dit boek dwingt respect af voor onze landgenoten en medemensen met dubbelbloed, of ze nu uit Indonesië, Suriname, de Antillen of welke godvergeten plek ook komen. (…)
Lees hier de column
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Een actueel en indrukwekkend boek.» – Walter Palm
Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart voor NBD | Biblion, 5 december 2017:
De buurtvereniging in de stadswijk Otrobanda op Curaçao geeft het idee om het vervallen stadsmonument Shon Janchi’s woonerf te restaureren en te benutten voor cursussen aan vroegtijdige schoolverlaters. Dit plan wordt doorkruist als zich een projectontwikkelaar aandient die daar een jachthaven annex hotel wil vestigen. Bovendien beweert de projecteigenaar dat hij erfgenaam is van dit stadsmonument. De hoofdpersoon Armani ontdekt via regressietherapie dat niet de projectontwikkelaar maar zij de erfgename is van dit stadsmonument. In haar regressietherapie herleeft Armani als zeventiende-eeuwse Dalila de gruwelijke trans-Atlantische overtocht in een slavenschip. Indringend is deze beschrijving. Een actueel en indrukwekkend boek. (…)
Lees hier de bespreking
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Joseph Hart trekt de lezer in zijn verhaal.» – Ko van Geemert
Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Parbode, december 2017:
(…) Armani ontwikkelt samen met anderen een project om de ruïne te restaureren en om te bouwen tot een verblijf om het alarmerend grote aantal schoolverlaters in Otrabanda op te vangen en te helpen. Maar er zijn nog anderen die ook hun oog hebben laten vallen op Kurá di Shon Janchi: rijke investeerders die op deze plek een vijfsterrenhotel met haven willen bouwen. De vraag is wie de eigenaar is van het pand. Kunnen de afstammelingen van de slaven die bij dit huis hoorden dat zijn? (…) Via regressietherapie dalen we af in het slavernijverleden van Armani en ervaren hoe de slaven vanuit Afrika met een slavenschip in Curaçao terecht zijn gekomen. We beleven de ontmoetingen tussen blanken en slaven en ontdekken dat haat en liefde een belangrijke rol spelen, waarbij kleurverschil vaak wegvalt. (…) De schrijver is een geboren leraar en verteller. Soms wordt zijn taal wel erg bloemrijk, daar moet je van houden. Joseph Hart heeft het vermogen om de lezer in zijn verhaal binnen te trekken en mee te laten leven met de hoofdpersoon. Ook de lezer met reserves met betrekking tot regressietherapie. In een tijd waarin het slavernijverleden steeds vaker onder de aandacht gebracht wordt, is De wooncirkel een geslaagde toevoeging.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer