«Fragment uit onvoltooide roman Boeli van Leeuwen.»

graf BoeliOver ‘Uit Boeli van Leeuwens nalatenschap’ door Aart G. Broek in Nieuw Letterkundig Magazijn (jrg. 35 nr. 1), mei 2017:
Ook lijkt Van Leeuwen zich rond 1970 te hebben ingespannen om tot een nieuwe roman te komen. Hierin zou de revolte van mei 1969 op Curaçao – waarbij twee doden vielen en de binnenstad van Willemstad grotendeel afbrandde – zeer waarschijnlijk een belangrijke rol spelen. (…) Een fragment hieruit wordt hier voor het eerst gepubliceerd: ‘Een cirkel van licht uit het donker snijden’.
Lees hier verder, waaronder een column van Tommy Wieringa
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site

«Opgetekend met respect; dit lees je tussen de regels door.» – Moon Kager

Omslag_Buitenbeentjes_HR.inddOver ‘Buitenbeentjes’ van Janny de Heer op Mustreads or not !, 13 mei 2017:
Wat mij gelijk al bij het eerste hoofdstuk opvalt, is de zware weg die de mensen uit Nederlands-Indië hebben moeten afleggen, voor zij zich welkom voelden in ons land. Betrek ik dit op onze tijd, dan kan ik mij inleven in de asielzoekers, de vluchtelingen die nu in ons land komen. De manier waarop Janny de Heer, met respect voor de vertellers de verhalen opmaakt ontroert mij. Je bemerkt haar inlevingsvermogen, haar empathie voor de medemens. Je proeft de warmte die ze heeft voor mensen met hun verhalen. De mensen vertellen hun verhaal met veel diepgang, je krijgt een heel duidelijk beeld van hun leven, van wat zij hebben meegemaakt, hoe zij hun weg hebben ervaren. Maar ook van de leefomstandigheden in die tijd, hoe het er werkelijk aan toeging. Ik ben onder de indruk van deze verhalen. Met de bekende beeldende schrijfstijl van de schrijfster onderga je als lezer de zware weg. Janny de Heer heeft een memorabel beeld beschreven van een tijd die van menigeen een onderdeel is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Buitenbeentjes’

Presentatie Extaze 22 in de Houtrustkerk Den Haag

ExtazeinHoutrustkerk22D.indd affiche: vormgeving Els Kort

Extaze 22 over ‘Beeldende kunst’ in de Houtrustkerk, donderdagavond 1 juni 2017:
Kunstenaar Ton Mars opent de avond met een lezing die is gebaseerd op het werk van de Duitse kunstenaar Hanne Darboven. Aan de hand van beelden zal hij laten zien hoe de nevenschikking van de zestienhonderd culturele vormen en beelden in haar ‘Kulturgeschichte 1880-1984’ een equivalent van de werkelijkheid vormen, een bloemlezing daaruit, die de bezoeker vrijlaat wat hij ziet naar eigen inzicht te beschouwen en een actualiteit te geven. De grotendeels geïmproviseerde muziek van het duo Motabar-Roessler roept beelden op die Carmen van Haren in haar deel van het concert zal benoemen. Carmen van Haren is dichter, zangeres, multi-instrumentalist en componist. Motabar-Roessler, inmiddels ook graag geziene gasten in het buitenland, hebben hun roots in het Instituut voor Sonologie in Den Haag. Sohrab Motabar (Iran) is een magiër met geluid en Leonie Troessler (Duitsland/USA) voegt daar intuïtief, vakkundig gitaarspel aan toe. Renée van Riessen kijkt als filosofe en dichter in beide disciplines ‘terug en vooruit’, zoals de titel van een van haar gedichten luidt. Els Kort regisseerde en monteerde de film De kunst is geen wedstrijd over het project van vijf studenten van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag die in opdracht van Extaze werk maakten/selecteerden voor Extaze 22 en het werk/werkproces ook filmden. Het werk van het vijftal Sam Andrea, Lucas van Eeden, Angie Korst, Gerolamo Lucente en Freerk Wilbers, dat in Extaze 22 publiceerde, zal ik de kerk te zien zijn. Aan het begin en het eind van de avond zal de naam van Pierre Janssen enkele malen vallen.

Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde.
Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn.
Entree: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl
Presentatie: Cor Gout, licht en geluid: Anton Simonis (Adesign)
Meer over ‘Extaze 22’

Literair tijdschrift Extaze 22 ‘Beeldende kunst’ [Jrg. 6, nr. 2]

coverE22voorD.inddExtaze 22 – Beeldende kunst
zesde jaargang nr. 2, juni 2017
Gebrocheerd, geïllustreerd, 104 blz.,
€ 15,00
Presentatie 1 juni 2017
ISBN 978-90-6265-962-3

Het 22ste nummer van literair tijdschrift ‘Extaze’ draait om beeldende kunst. In drie van de zeven opgenomen essays wordt aandacht besteed aan het werk van de in januari 2017 overleden beeldend kunstenaar Daan van Golden. Lucette ter Borg memoreert zijn talent om te zien, om de klok stil te zetten en geconcentreerd, als in trance, dat ene perfecte schilderij van een theedoek met geometrische patronen te tekenen. Geert Mul, die zich in het toenmalige doen en denken van Van Golden verplaatst, laat ‘hem’ zeggen dat Kwaliteit = Liefde + Aandacht. Wat je niet in je werk stopt, komt er ook niet uit. Onno Schilstra neemt waar dat Van Golden kon verdwijnen in precisie. Maar wat was het dat hij maakte? De aandacht van de beschouwer die zich die vraag stelt, gaat dan allereerst uit naar de verf en hoe hij die behandelde. In haar essay ‘De plank misslaan’ citeert Iris van der Graaf Job Koelewijn’s uitspraak: ‘Kunst gaat om het intensiveren van de werkelijkheid’. Dat kunnen, schrijft Ine Boermans, ook de rauwe randjes van het leven zijn. Zij spiegelt zich aan kunstenaars die de esthetiek van rouw en dood tot de hunne maken. Harry Haarsma vindt kunst een ongehoorzaam woord, dat niet verschilt van woorden als liefde, tijd en dood. Ton Mars ziet hoe de nevenschikking van de zestienhonderd culturele vormen en beelden in Hanne Daboven’s kunstwerk ‘Kulturgeschichte 1880-1984’ een equivalent van de werkelijkheid vormen, een bloemlezing daaruit, die de bezoeker vrijlaat om datgene wat hij ziet naar eigen inzicht te beschouwen en een actualiteit te geven.

Korte verhalen van Pim Cornelussen, Kristien De Wolf, Marc Poorter, Adje Steijn en Rob Verschuren. Gedichten van Hester van Beers, Carmen van Haren en Renée van Riessen. Beeld van Sam Andrea, Lucas van Eeden, Angie Korst, Gerolamo Lucente en Freerk Wilbers.

De presentatie van ‘Extaze 22’ zal plaatsvinden op donderdag 1 juni 2017 in de Houtrustkerk in Den Haag (hoek Houtrustweg/Beeklaan). Lees ook nieuwe verhalen, gedichten, interviews en recensies op het digitale supplement van Extaze
Meer over Extaze 22
Meer over ‘Extaze’

«Strijdbaarheid en engagement als van Don Quichot.» – Adri Gorissen

VoorplatBitterdagen-72Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen in Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad, 6 mei 2017:
In ‘Bitterdagen’ is Sjef Sonneschein de hoofdpersoon. Het is een verbitterde, nurkse en wrokkige man, een historicus die leeft in het verleden en voortdurend herinneringen ophaalt. Aan gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog, aan zijn vader die in de mijn werkte, aan zijn vrouw Jeanne die aan kanker is gestorven, aan zijn vriend Sjors die in Indonesië direct na de oorlog de politionele acties heeft meebeleefd, aan zijn Limburgse jeugd en nog veel meer. Maar Sjef heeft alzheimer, waardoor al die herinneringen door en over elkaar gaan buitelen en een maalstroom van verhalen worden. Een draaikolk die Lenssen ondersteunt met een schrijfstijl van korte, afgebeten zinnen. Evengoed blijft voor de lezer altijd helder waarom Sjef is geworden wat hij nu is. Hij is overigens niet alleen wrokkig en verbitterd, maar heeft ook mededogen, kan niet tegen onrecht en is sociaal bewogen. Reden waarom hij bijvoorbeeld het verslaafde hoertje Mounia in zijn huis onderdak biedt.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Bitterdagen’

«Eerbetoon aan vervolgde Sinti in WOII.» – Bart Ebisch

MADONNA2Over ‘Sarah de Zwarte Madonna’ in ‘Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad’, zaterdag 13 mei 2017:
Nederland herdenkt dinsdag 16 mei 2017 voor de eerste keer de vervolging van de Sinti tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat gebeurt in Beek. (…) De nazi’s wilden alle zigeuners uitroeien, net als de joden. Op 16 mei 1944 vond een landelijke razzia plaats. 248 zigeuners kwamen via het werkkamp Westerbork terecht in Auschwitz. De deportatie gebeurde onder toeziend oog van Nederlandse autoriteiten. (…) De uit Herten afkomstige Jacques Thönissen beschrijft in zijn liefdesroman ‘Sarah de Zwarte Madonna’ hoe de Sinti (en Roma) in de vooroorlogse jaren werden verguisd. (…) De roman is tevens een eerbetoon aan deze ‘miskende groep’, schrijft Thönissen, die sinds 1962 op Aruba woont. In een interview met deze krant in 2015 zei de schrijver: ‘De Joden kregen na de oorlog de staat Israël als beloofde land. Voor de zigeuners is de situatie er alleen maar slechter op geworden. Overal in Europa worden ze tot op de dag van vandaag vervolgd, verstoten, gediscrimineerd en gemarginaliseerd. Ze verdienen in de Europese samenleving opgenomen en geaccepteerd te worden’. (…)
Lees hier het artikel in ‘Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad’
Meer over ‘Sarah de Zwarte Madonna’

«Standaardwerk in de Surinaamse letterkunde.» – Jeroen Dewulf

Opmaak 1Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in Ons Erfdeel [jrg. 60 nr. 2], mei 2017:
(…) Helman begon zijn literaire carrière als jonge twintiger en bleef actief tot zijn tweeënnegentigste; zo publiceerde dezelfde man die het in 1940 met ‘Millioenen-leed’ voor de joodse vluchtelingen in Nederland had opgenomen nog een jaar voor zijn dood ‘Zomaar wat kinderen’, over de vluchtelingen van vandaag. Hij gebruikte in die periode niet minder dan vijftig pseudoniemen voor een totaal van honderddertig boeken en honderden artikelen. (…) Van Kempen verbergt zijn sympathieën niet. Een voorbeeld hiervan is zijn vergelijking tussen Helmans ‘De foltering van Eldorado’ met Anton de Koms ‘Wij slaven van Suriname’ en zijn conclusie dat het werk van Helman een vijf keer groter geografisch bereik heeft, tien keer zo goed gedocumenteerd en honderd keer beter geschreven is. Dergelijke passages laten zien dat Van Kempen een persoonlijke interpretatie van Helmans leven en werk heeft voorgelegd. (…) Had Helman in het Frans, Spaans of Engels geschreven, dan zou hij tot de grote Caraïbische schrijvers van de twintigste eeuw worden gerekend. (…)
Lees hier de recensie
Meer over Rusteloos en overal
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site

«Madurolezing in licht van Boy Ecury.»

MaduroGiselle Ecury over Boy Ecury in Antilliaans Dagblad, 8 mei 2016:
Giselle Ecury is zich, net als haar oom Boy Ecury destijds, bewust van het feit, dat Nederland overzeese gebiedsdelen heeft. ‘Daarom waren er onder meer Antillianen en Surinamers tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Zij die het onrecht niet konden aanzien, stelden hun leven in de waagschaal om zich ertegen te verzetten.’ De les die zij er al jong uit leerde was: ‘[…] dat je altijd iedereen kan blijven aankijken, trots en zonder schaamte. Gun iedereen het beste, ontneem een ander niets. Ook niet zijn waardigheid.’
Lees hier het verslag van de lezing op 5 mei in ‘Antilliaans Dagblad’
Luister en kijk hier naar de lezing
Meer over Madurolezing op deze site
Meer over Boy Ecury op deze site
Meer over Giselle Ecury op deze site

«Heerlijk Extazenummer met een diversiteit aan literaire delicatessen.» – André Oyen

VoorplatExtaze21-72Over ‘Extaze 21 – Literatuur die het podium betreedt’ op Ansiel, 9 mei 2017:
Literatuur komt niet alleen tot ons in geschrifte. We horen literatuur op uiteenlopende podia: waar revues of musicals worden uitgevoerd, waar muziektheater te zien en te horen is, waar cabaretiers en podiumdichters hun zegje doen, waar zangers teksten zingen die bedoeld zijn om er goed naar te luisteren. En in dit nummer van Extaze, editie 21 al, wordt daar volop aandacht aan besteed.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Extaze 21’

«Mooie kans voor een verdere kennismaking met het oeuvre van Alfred Birney.» – André Oyen

Rivieren2Over ‘De rivieren’ van Alfred Birney op Ansiel, 8 mei 2017:
(…) In 2017 zijn onder de overkoepelende titel ‘De rivieren’ de drie novellen (elk genaaid gebonden met stofomslag) bijeengebracht in een boekenhuls voor een lagere prijs, bij Uitgeverij In de Knipscheer. Een mooie kans voor de lezers van ‘De tolk van Java’ voor een verdere kennismaking met het oeuvre van Alfred Birney. (…) Toen hij rond zijn dertigste zijn loopbaan als musicus moest opgeven door een onherstelbare beschadiging aan zijn linkerhand, ging hij serieus verder met schrijven. Hij debuteerde in 1987 met de roman ‘Tamara’s lunapark’. In 1991 kreeg hij voor zijn oeuvre (1987-1991) de literaire G.W.J. Paagman-prijs uitgereikt onder een commissie voorgezeten door Aad Nuis. Zijn bloemlezing ‘Oost-Indische inkt. 400 jaar Indië in de Nederlandse letteren’ (1998) veroorzaakte veel beroering en polemiek binnen kringen van de Indische literatuur. Twee van zijn belangrijkste romans, ‘Vogels rond een vrouw’ (1991) en ‘De onschuld van een vis’ (1995), werden respectievelijk in 2000 en 2002 in vertaling in Indonesië uitgebracht. (…)
Lees hier het artikel
Meer over Alfred Birney op deze site