Over ‘Maîtresse van Oranje’ van Els Launspach in Trouw, 3 december 2016:
Margaretha van Mechelen was de minnares van prins Maurits, de zoon van Willem van Oranje. In deze roman belicht Launspach een week in maart 1625, waarin Margaretha’s portret wordt geschilderd. Het boek opent met de wasbeurt: ‘Gestaag druppelende aderen, intern kokende pannetjes en een buitenkant waar niemand iets aan merkt’.
Meer over ‘Maîtresse van Oranje’
Meer over Els Launspach op deze site
Categorie: Auteurs
«Ogenschijnlijk onopvallende dingen kunnen inspiratie geven.»
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven in De Brug, 27 november 2016:
Zomaar een stuk wandelen of fietsen en ondertussen ongemerkt bezig zijn met verhalen. Voor schrijfster Ilona Verhoeven is het dagelijkse kost, want volgens haar is er altijd wel iets leuks of interessants te zien. ‘Fiets onder de waterspiegel, verhalen en foto’s uit de werkelijkheid’ is de titel van haar nieuwe boek. Het ontstaan van het boek ligt voor een deel in Nijmegen; de foto van het boekomslag is gemaakt onder de Waalbrug. Het titelverhaal gaat over de rivier. ‘In Nijmegen heb ik een paar jaar gewoond en ik kom er nog geregeld, het voelt altijd nog een beetje als “mijn” omgeving . Bijzonder gelegen, omringd door natuur,’ vertelt Verhoeven. ‘Ogenschijnlijk onopvallende dingen kunnen inspiratie geven.’ In haar boek zie je dat terug. Een kapotte piano op de stroep, een hele suikerspin in een vuilnisbak, een achtergelaten matras, allemaal dingen die op haar pad komen. ‘In Nijmegen zag ik onder de Waalbrug heel toevallig een tegen de brugpijler gestalde fiets, helemaal verkleurd door het water. Het viel in eerste instantie eigenlijk helemaal niet op. Een mooi beeld, vond ik, zoiets wil je meenemen en bewaren. Dus ik maakte een foto. Die fiets had daar al heel lang gestaan en verschillende fasen van hoog en laag water meegemaakt,’ vertelt Verhoeven.
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
«Ik gun elke ‘vergeten schrijver’ zo’n biograaf.» – Norma Montulet
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen op Biografieportaal, 25 november 2016:
(…) Daarna duikt de lezer met vliegende vaart in het leven van Helman zelf. (…) Helman wás rusteloos en hij was ook overal. Het is tamelijk verbijsterend om zijn reizen en avonturen te volgen: van Suriname naar Nederland en weerom, om vervolgens in – onder andere – Amerika, Afrika, Italië, Zwitserland en Mexico terecht te komen. Helman was geen gemakkelijk mens. Hij heeft veel beroemde mensen ontmoet, onder andere Hendrik Marsman, Joris Ivens, George Orwell en Yeduhi Menuhin, en met bijna iedereen die hij ontmoette – bekenden en onbekenden – heeft hij ruzie gehad. Hij zei wat hem voor de mond kwam en had weinig geduld met andere mensen of met andere meningen. (…) Van Kempen laat een duidelijk en evenwichtig licht schijnen op deze markante persoonlijkheid, waarbij hij tegelijkertijd een boeiend beeld geeft van de twintigste eeuw.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«In ‘De dronken detective’ komt alles samen wat een goede detectiveroman moet hebben.» – Theo Jordaan
Over ‘De dronken detective’ van Craig Strete op Alles over boeken en schrijvers, 5 december 2016:
(…) Met ‘De dronken detective’ (My Gun Is Not so Quick) heeft Craig Strete nu een ‘hard-boiled’ detectiveroman geschreven. En met succes. Hij is erin geslaagd om een originele, levendige, humoristische en spannende detectiveroman te schrijven die volledig recht doet aan de kwaliteit die het genre kan hebben. De hoogzwangere Lynne Michelle verzoekt privédetective Jack haar verdwenen man op te sporen. Jack is zijn werk als privédetective eigenlijk meer dan zat en probeert zich staande te houden door zijn ellende in alcohol te verdrinken. Desondanks neemt hij de opdracht aan en vanaf dat moment komt het onwaarschijnlijke duo in een achtbaan van gebeurtenissen terecht. (…) Vanaf de eerste zin weet Craig Strete je in het verhaal te trekken. Zijn taalgebruik is beeldend en de lengte van de zinnen en het ritme van de taal en, niet te vergeten, de ironie waarmee de roman is doorspekt, maken het een waar genoegen om te lezen. Het is Craig Strete gelukt om de onwaarschijnlijke gebeurtenissen waarmee twee hoofdpersonen worden geconfronteerd op een pakkende, humorvolle, geloofwaardige en soms zelfs tedere wijze te beschrijven. In ‘De dronken detective’ komt alles samen wat een goede detectiveroman moet hebben. (…) ‘De dronken detective’ is een ware aanwinst voor het genre en krijgt van de redactie ++++ (uitstekend) een wordt uitgeroepen tot Thriller van de Maand.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De dronken detective’
Meer over Craig Strete op deze site
«Nietsontziende beschrijving van een onstuimig liefdesleven.» – Fred de Haas
Over ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina, 4 december 2016:
‘Schaduwvrouw’ is een in prachtig Nederlands geschreven boek over de innige band van een intelligente en gevoelige vrouw met het Nederland van de zestiger en volgende jaren en het eiland Curaçao. Haar observaties zijn nauwkeurig en doen de werkelijkheid op geen enkel moment geweld aan. De rode draad die door dit mooie boek loopt is de nietsontziende beschrijving van haar liefdesleven dat even onstuimig was als haar liefde voor het tropische eiland.
Meer over ‘Schaduwvrouw’
«Een boek dat lekker weg leest.» – Theo Jordaan
Over ‘Duizend leugens bruidstaart’ van Diana Lebacs op Alles over boeken en schrijvers, 1 december 2016:
‘Duizend leugens bruidstaart’ is een actuele roman over illegale immigratie, mensen die hun heil elders zoeken of daar een beter bestaan te kunnen opbouwen. Hoofdpersoon van de roman is Skylar enige zoon van een alleenstaande moeder. Ze leven in armoede omdat hun vader over de grens verdwenen is op zoek naar een beter bestaan. (…) Meer en meer raakt Skylar benieuwd naar zijn verdwenen vader. Sterker nog uiteindelijk gaat hij samen met zijn moeder op zoek. Met behulp van een grenswacht weten ze illegaal de grens over te komen. In het welvarender land doet Skylar zeer veel indrukken op die hem verder ontwikkelen. Ook weet hij sporen van zijn vader te vinden. (…) Skylar ontwikkelt zich verder tot een begenadigd advocaat. Hij wordt geconfronteerd met goed en kwaad in de maatschappij, heeft relaties met een aantal vrouwen en wordt geconfronteerd met bizarre gebeurtenissen. Diana Lebacs heeft met ‘Duizend leugens bruidstaart’ een moralistische roman geschreven. (…) De avonturen die Skylar beleeft hebben soms iets spiritueels, maar staan ook in de keiharde realiteit van geweld, seks en meedogenloosheid van de maatschappij.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Duizend leugens bruidstaart’
Meer over Diana Lebacs op deze site
«Daar word je vrolijk van.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven op Leestafel, 30 november 2016:
Daar ligt dan die matras op straat, of iemand gooit een piano uit het raam. En de voorbijgangers? Hoe reageren zij? (…) En wat gaat er door je hoofd als je die tractor ziet volgepakt met knuffels? Ilona Verhoeven reageert meteen met een grappige overpeinzing. Ilona Verhoeven beziet haar wereld met open ogen en deelt haar observaties met haar lezers. Over het algemeen word je daar vrolijk van, een prima boekje dus om altijd in je tas of jaszak te hebben. Dat past gemakkelijk. En bij ieder verhaaltje hoort een foto. Want ze verzint het niet zomaar: het is echt zoals de wereld is. De realiteit is immers vaak meer bizar dan de fantasie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
«Puur leesgenot.» – André van Leijen
Over ‘Stromen die de zee niet vinden’ van Rob Verschuren op Trefpunt Thailand, 26 november 2016:
(…) Rob Verschuren is een rasverteller, iemand die je meesleept. Iemand aan wie je vraagt om nog een verhaal te vertellen. En daarna nog eentje. (…) ‘De bar en de leuning van de trap waren van barok houtsnijwerk, op maat gekruld door een lang gestorven artisan en dof van een stoffig patina, de zes tafels hadden bladen van beukenfineer en de houten stoelen waren recht en onversierd.’ Beukenfineer…je zit gelijk in een melaatse kroeg in een uithoek van België. Hostellerie du Château. ‘De Muur’ heet het verhaal, het enige verhaal dat neigt naar magisch realisme. De kroegbaas vertelt: ‘Elke steen is doortrokken van de universele energie die sommige mensen “God” noemen en andere “chi”. In een goede muur zijn de stenen zo gerangschikt dat deze energie wordt versterkt.’ Wat een prachtig contrast met de doodsheid van het beukenfineer. ‘Schroeven’ is een stuk realistischer. Het gaat over het leven in schroevenfabriek. Rob Verschuren aarzelt zelfs niet het verschil tussen een schroef en een bout te beschrijven. ‘Een bout is een ding met een kop… Van “een schroef” spreken we wanneer de mogelijkheid tot aandraaiing wordt verkregen door een uitsparing in de kop.’ En dan volgt het contrast: ‘Het stampen van de fabriek verandert in de hartslag van een blind en hersenloos beest, de hoelameisjes worden heidense priesteressen met wilde toermalijnen ogen en glanzende panterlijven, die in opperste extase rond barbaarse vreugdevuren springen. Er marcheert ook een doedelzakband voorbij.’ (…) Of het nu een schroevenfabriek is, een Belgisch café, een huis met drie jonge meiden in Goa of een dorpje in Vietnam, elke keer weet Rob Verschuren door te dringen tot in het beenmerg van de samenleving. Sommigen vergelijken Rob Verschuren met Slauerhoff of met Bordewijk. Dat mag zo zijn, mij doen zijn verhalen vooral denken aan Rob Verschuren. En dat betekent voor mij puur leesgenot.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stromen die de zee niet vinden’
Meer over Rob Verschuren op deze site
«Een mooi boek over een mooi thema, geschreven in een mooie schrijfstijl.» – Monique van der Hoeven
Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde R. Lo A Njoe op Alles over boeken en schrijvers, 29 november 2016:
(…) Het boek begint met een verhaal over de relatie tussen de elegante en zeer succesvolle jonge vrouw Esther, die er een zeer bourgondische levensstijl op na houdt, en de kunstenaar Dird. Esther heeft een magische aantrekkingskracht op Dird, en ze zuigt hem op alle fronten haar leven binnen. Zij is duidelijk degene die bepaalt hoe alles gebeurt, en ook in welk tempo, Dird volgt dat eigenlijk altijd maar keurig. De Joodse Esther gaat in 1977 nog altijd gebukt onder het oorlogsverleden van haar ouders, die inmiddels allebei overleden zijn; zij is geboren in de hongerwinter. (…) Naast het verhaal van Esther’s ouders loopt er een aantal andere verhaallijnen: de parelmoerpoeder-business van Esther en haar zakencontacten, het leven van Dird en zijn kunst en werk op de visafslag, wat hij samen met zijn vriend Rousse nachtdiensten draait, en het verhaal van Vera, Esther’s beste vriendin. (…) De verhaallijn van de Joodse ouders van Esther in het circuit van onderduikers in Amsterdam vond ik zonder meer zeer de moeite van het lezen waard. (…) Een mooi boek over een mooi thema, geschreven in een mooie schrijfstijl.
Lees hier de recensie
Meer over Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe
Shrinivási 90 jaar
Zaterdag 10 december ‘Ode aan Shrinivási’ in Theater de Vaillant Den Haag: Stichting Poorvi organiseert in samenwerking met de Gemeente Den Haag ter gelegenheid van de 90ste jaardag van Shrinivási (geboren 12 december 1926) op zaterdag 10 december 2016 een literair programma in theater De Vaillant te Den Haag met voordrachten, gedichten, muziek en moderne dans, gebaseerd op de poëzie van Shrinivási zelf. De gedichten van Shrinivási, eigenlijke naam Martinus Haridat Lutchman, zijn vanaf zijn debuut (Anjali, 1963) van uitzonderlijke kwaliteit gebleven. Hoewel hij voornamelijk in het Nederlands schrijft, publiceerde hij als eerste in het Sarnami (Pratikshā, 1968). Door zijn stijl en onderwerpkeuze staat Shrinivási bekend als de ‘dichter van de ontmoeting’. Reden waarom deze viering is bestemd voor een breed publiek. Met de gekozen opzet willen de organisatoren enerzijds geïnteresseerden de mogelijkheid bieden om kennis te maken met het werk van Shrinivási en anderzijds via een mix van uitingen invulling geven aan de betekenis en veelzijdigheid van deze schrijver voor de Surinaamse literatuur.
Uitvoeringen en voordrachten: Michiel van Kempen, Geert Koefoed, Shantie Singh, Anthony Heidweiller, Raj Mohan, Shailesh Bahoran, Silence of the Unspoken Word (muziek), Giselle Ecury, Roy Khemradj, Prakash Kandhai, Franc Knipscheer. Met verdere medewerking van: Robert Ramdas (Stg. Poorvi) en Pavan Marhé (Shrinivási gefilmd op Curaçao). De avond wordt gepresenteerd door Rabin Baldewsingh.
Locatie Theater De Vaillant, Hobbemastraat 120, 2526 JS Den Haag. Deur open 19.15 uur. Aanvang programma 19.30 uur. Toegang € 10,00 uitsluitend via reservering op info@rajmohan.nl
Meer over Shrinivási op deze site