Categorie: Auteurs

Annette van ’t Hull – Grote meisjes. Verhalen

CoverGM1.inddAnnette van ’t Hull
Grote meisjes
Extazereeks 2
Verhalen
Nederland
Gebrocheerd in omslag met flappen
142 blz., € 16,50
Eerste druk oktober 2016
ISBN 978-90-6265-941-8

Een vakantieliefde in eigen stad. Zo denkt Ramona, de moeder van Elian in het verhaal Een feestvlag op een plastic steel, terug aan het jaar waarin ze Elians vader ieder weekend zag. Inmiddels weet ze dat het leven meestal geen feestje is, ook al koop je nog zo veel slingers en ballonnen.
Net als de tien andere personages uit Grote meisjes lijkt Ramona haar leven soms te ervaren als een jas die niet helemaal past – alsof ze ooit iets uit de verkleedkist heeft aangetrokken dat te groot voor haar is. Toch moeten er in al die levens op cruciale momenten beslissingen worden genomen en knopen worden doorgehakt. Ook Ramona neemt haar eigen beslissingen. Voor zichzelf en voor haar zoon. Wat al gebroken is, hoeft niet nog verder kapot, denkt ze. Of toch?

Grote meisjes is een verhalenbundel waarin de personages door verborgen frustraties en verlangens tot onconventionele en vaak onomkeerbare beslissingen worden gedreven.

Annette van ‘t Hull (1978) heeft een fijn oog voor haarscheurtjes in illusies en verwachtingen. Ze paart een gevoel van verwondering over het handelen van haar personages aan een subtiele humor. In 2014 won ze de Nieuw Proza Prijs voor het beste debuut van 2013 in een literair tijdschrift (Extaze). Grote meisjes is haar eerste verhalenbundel.

De ‘Extazereeks’, een gezamenlijk initiatief van het literair tijdschrift Extaze en Uitgeverij In de Knipscheer, is een serie debuten van auteurs die eerder in Extaze publiceerden en verschijnt onder wisselende redactie van Cor Gout en Kees Ruys. De vormgeving is in handen van Els Kort.
Meer over ‘Grote meisjes’
Meer over de ‘Extazereeks’
Meer over Annette van ’t Hull op deze site

«Een fascinerende trip door de 20ste eeuw.» – Arjen Fortuin

Opmaak 1Over Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman door Michiel van Kempen in NRC Handelsblad, 24/25 september 2016:
(.…) Het belang van een mens ligt niet in waar hij was, maar in wat hij deed. Maar ook daar rijst bij Albert Helman de vraag waar je moet beginnen? Bij de literator of bij de politicus, bij de diplomaat of de musicus? Of, dezelfde vraag eenvoudiger gesteld: bij Lou Lichtveld of bij Albert Helman? (…) Intussen leest het leven van Helman als een fascinerende trip door de 20ste eeuw: hij is nog niet klaar met filmen met Joris Ivens of hij trekt in 1932 naar revolutionair Spanje. (…) Je kunt niet anders dan bewondering krijgen voor de dadendrang van Helman, die na de oorlog (waarin hij een speelgoedhandel als dekmantel gebruikte voor zijn verzetsactiviteiten) niet koos voor een plaatsje in het culturele establishment, maar naar Suriname en de Antillen trok om daar mee te denken over modernisering van het koninkrijk. (…) Van Kempen laat ook scherp zien met hoeveel toewijding Helman zich voor Suriname inzette. (…) Van Kempen betreurt het dat Helmans literaire loopbaan nooit tot echt grote erkenning heeft geleid. Alleen De laaiende stilte werd in 1953 bekroond met de Vijverbergprijs, van een reeks Mexicaanse romans werd De rancho der X mysteries in het Duits vertaald, maar bijvoorbeeld de sociale geschiedenis van Kroniek van Eldorado is volgens Van Kempen schromelijk ondergewaardeerd. Waarschijnlijk werkte Helman ook gewoon te hard: waar hij ook was, wat hij ook deed, altijd combineerde hij het met journalistiek werk. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site

«De prachtige foto’s doen meer dan hun werk.» – Eric de Brabander

JEANETTE_STASIA_COVER-75LICHTOver ‘Statia Song’ van Jeanette Bos in Antilliaans Dagblad, 24 september 2016:
(…) Onlangs kwam een fotoboek uit van Statia, van de hand van Jeanette Bos. ‘Statia Song’ is een verzameling foto’s die op hun geheel eigen wijze het verhaal vertellen dat Statia is. Het boek is eigengereid gebonden waarbij het rugblad weggelaten is, zodat je tegen het scherp van de foto’s aankijkt. Jeanette Bos heeft doelbewust tekst weggelaten, de prachtige foto’s doen meer dan hun werk. Alleen achterin het boek vertelt ze in een bladzijde over haar fascinatie met het eiland en over de ‘struggle’ van de oude Statiaanse families – die ondanks de nieuwe staatkundige structuur die verandering en import van nieuwe mensen met zich meebracht – om hun traditionele leefwijze te behouden. (…) De reiziger naar onze bovenwindse eilanden doet er goed aan dit boek aan te schaffen. De zwart-wit en kleurenfoto’s in dit fotoalbum zijn een lust voor het oog en geven een prachtig beeld van datgene wat te verwachten is. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site

Ronny Lobo over zijn roman ‘Tirami sù’ op Amsterdam FM-Radio

Opmaak 1Over ‘Tirami sù’ van Ronny Lobo op Amsterdam FM-Radio, 19 september 2016:
Peter de Rijk spreekt met Ronny Lobo, eventjes over uit Curaçao, over zijn beroep van architect en over zijn schrijverschap, met name over zijn tweede roman ‘Tirami sù’. Het gesprek vond plaats in het boekenuur van 16.00 tot 17.00 uur in het programma ‘Kunst & Cultuur’ van Radio Amsterdam-FM.
Luister hier naar de uitzending [start op 6.10 op de tijdbalk]
Meer over ‘Tirami sù’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een zeer rijk en vol leven in een heel leesbaar verhaal.» – Wim Rutgers

Opmaak 1Over Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman door Michiel van Kempen in Antilliaans Dagblad, 22 september 2016:
Hoe vangt een biograaf een schrijver die zo’n 130 boeken in alle denkbare genres van fictie en non-fictie heeft gepubliceerd als ‘musicus, geschiedschrijver, journalist, linguïst, verzetsman, politicus en diplomaat’ als een verlate ‘Renaissance-mens’ die hij zo graag wilde zijn en ‘dat ook grotendeels heeft waar gemaakt’. Albert Helman schreef naargelang van het onderwerp onder zijn eigen naam Lou Lichtveld of onder zijn schrijversnaam Albert Helman, maar gebruikte daarnaast nog een kleine vijftig andere pseudoniemen. (…) Achttien chronologisch geordende hoofdstukken leiden de lezer door nagenoeg de hele twintigste eeuw. (…) Albert Helman afdoen als literator is een veel te smalle benadering want hij was zoveel meer – al is zijn literaire productie op zich dan kolossaal. (…) Helmans biografie lezen is een feest van herkenning maar ook verbreding en verdieping. Ze is met zowel een groot inlevingsvermogen als de noodzakelijke objectiverende distantie geschreven. Michiel van Kempen is erin geslaagd van een zeer rijk en vol leven dat alle richtingen op ging, letterlijk en figuurlijk, geografisch en op maatschappelijk en geestelijk gebied, een weliswaar fors maar gelukkig ook heel leesbaar verhaal te maken dat mij althans in hoge mate geboeid heeft. Het ondanks de gevolgde beperkingen toch dikke boek leest vlot en is vaak vermakelijk. Het kost geen moeite een heel veldboeket van stijlbloempjes te verzamelen en het verhaal zit vol verhelderende anekdotes.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
over Albert Helman op deze site

«Een enorme drang tot muziek maken.» – Mark Minnema

Opmaak 1Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP den Tex in Noordhollands Dagblad, 22 september 2016:
JP den Tex is singer-songwriter. Al sinds de jaren zeventig zingt hij, ongevoelig voor de muzikale waan van de dag, zijn liedjes. Maar in 2013 was daar plotseling een boek, ‘Morgen wordt het beter’. Met verhalen, vooral over zijn jonge jaren in Bergen. Hij had al langer met het idee rondgelopen, vertelt Den Tex (66). “Mijn cd ‘Speak Diary’ uit 2011 was ook al autobiografisch. Het leek me leuk eens wat langer uit de weiden. Ook naar voorbeeld van Bob Dylan, die een boek met korte verhalen heeft geschreven. Vond ik erg cool, en goed geschreven bovendien. Muzikanten kunnen het dus ook, dacht ik. (…) Ik plaats mezelf in het verleden en probeer scherp te kijken. Een mens is voortdurend in beweging, de enige constante is verandering. (…) In liedjes gebruik ik simpele woorden om een ingewikkeld gevoel uit te leggen. In mijn boek was dat ook het streven. De mensen waarderen dat, merk ik. Die spaarzaamheid is een Hollandse traditie. Een liedje is een fotootje dat je verplaatst in een sfeer, een beeld. In een verhaal kan dat ook.’’
Lees hier het interview
Meer over ‘Morgen Wordt Het Beter’

«Hij kreeg zelden een literaire prijs, was een rasverteller.» – John Jansen van Galen

Opmaak 1Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ door Michiel van Kempen in Het Parool, 15 september 2016:
Hij had altijd een ‘Renaissancemens’ willen zijn, zei Albert Helman, alias Lou Lichtveld, toen ik hem in 1979 bezocht op het eiland Tobago waar hij zich, in de zeventig, had teruggetrokken. Het is hem, met zijn enorme veelzijdigheid, gelukt. Hij was journalist, romancier, componist (onder meer van filmmuziek voor Joris Ivens), taalkundige, historicus, verzetsman en speelgoedfabrikant (het laatste als dekmantel voor het eerste), parlementslid, minister, diplomaat. Als één Nederlandse schrijver kosmopoliet genoemd kan worden is hij het wel. Geboren in Suriname in 1903, geschoold in Nederland, verslaggever aan Republikeinse kant in de Spaanse burgeroorlog, uitgeweken naar Mexico, woont in Italië, op Saba, in Paramaribo, waar al niet. Hij rekende George Orwell en Pablo Casals tot zijn vrienden, ging om met Derek Walcott en Bela Bartok. (…) De heftige vitaliteit en de ongelooflijke productiviteit van Helman doen de lezer voortdurend versteld staan. Hij schreef vijftig romans, tientallen non-fictie boeken, honderden artikelen, hield talloze lezingen, componeerde, maakte theaterstukken en bekleedde eindeloos veel culturele functies. Voeg daarbij een ingewikkeld liefdes- en gezinspatroon plus een wijdvertakte vrienden- en kennissenkring en zelfs een biografie van 863 pagina’s zal niet toereikend blijken om dit leven weer te geven.
Meer over ‘Rusteloos en overal’

«Matić’ poëzie zit vol referenties aan jazzmuziek.» – Erik van den Berg

Opmaak 1Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić in Jazzbulletin, september 2016:
Doet jazz ertoe voor dichters van nu? Ongetwijfeld minder dan voor Hanlo en zijn generatiegenoten – maar zie Haarlem Nocturne, het Nederlandse poëziedebuut van de in Kroatië geboren zanger, vertaler en dichter Djordje Matić. Niet alleen verwijst de titel naar de bekende standard (met één a minder) uit 1938, Matić’ poëzie zit vol referenties aan jazzmuziek, die voor hem is verbonden met thema’s als ballingschap, nomadendom en uitsluiting. In 1991 ontvluchtte Matić zijn geboorteland en sinds 1993 woont en werkt hij in Nederland. ‘Een balling is een virtuoos / van dissonantie / een autist / een beschaamde gerechtigde / zonder vergunning’, schrijft hij in ‘Mensen zoals wij’, dat hij opdraagt aan Thelonious Monk. In andere gedichten waren de schimmen rond van Miles Davis, John Coltrane en George Coleman (‘Amsterdam after Dark’). Blue Bossa van Dexter Gordon, ‘barstend van kracht’, confronteert de dichter met het leven dat hij definitief achter zich liet: ‘Weemoed ineens / over een niet geleefd verleden / ineens.’
Lees hiert de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«Droom van bloemrijke poëzie (…).» – Eric van Loo

VoorplatTussenhondenwolf72Over ‘Tussen hond en wolf’ van Klaas Jager op MeanderMagazine, 14 september 2016:
(…) Met ‘iemand’ heeft de dichter het woord ‘ik’ vermeden, maar erg onpersoonlijk is dit personage niet. Het lijkt ook geenszins op de hoofdpersoon van het beroemde ‘Iemand stelt de vraag’ van Remco Campert, want in dat gedicht is ‘iemand’ telkens iemand anders, waardoor tenslotte een massa ‘iemanden’ in verzet komt. ‘Iemand’ heeft meer weg van het ‘men’ van Kouwenaar. In Tussen hond en wolf is ‘iemand’ bovenal een eenling, die worstelt met zijn relatie tot de wereld. (…) In de laatste afdeling –‘Het andere gezicht’– slaat de dichter een geheel andere toon aan. Een aantal gedichten heeft een meer positieve, bijna mystieke sfeer. (…) De gedichten in deze afdeling zijn af en toe wat lyrischer, waarbij soms ook (half)rijm optreedt. Maar naarmate het einde van de bundel nadert, nadert ook dat andere einde, en lijkt de dichter zich verontrustend genoeg al vrijwel uit de bundel te schrijven, wanneer ‘de dag van morgen op niemand is berekend’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tussen hond en wolf’
Meer over Klaas Jager op deze site

«Gaan we een magische tijd tegemoet?» – Rob Schouten

VoorplatSeguraOver ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’ van Ulises Segura in de rubriek ‘Het debuut’ in Trouw, 10 september 2016:
In de verhalen van Segura snuiven de hoofdpersonen de geheimzinnige krachten van het leven en de dood op. Een anorectische vrouw koopt een cicade in een kooi, een filmer maakt een documentaire over een homoseksuele schilder van alternatieve strips, een man betreedt een oud huis dat herinneringen oproept aan zijn jeugd waarin hij met vriendjes een verdronken hond in de duinen begroef. (…) In zekere zin zijn de vertellers in Segura’s verhalen, volwassen of niet, allemaal kinderen met een open oog voor het surrealistische, soms apocalyptische karakter van de wereld – de wijde wereld, want deze verhalen spelen zich even gemakkelijk af in een anonieme wijk van Oostende als op weg naar Mars of in een filmisch Andalusië. De bevolking van Segura’s korte verhalen bestaat uit alternatievelingen, zwervers, gelukszoekers of mensen in precaire situaties die praten over hun soms visionaire werkelijkheid. (…) Ze zijn als het ware de hallucinogenen in het verder tamelijk nuchtere en samenhangende literaire klimaat van onze generatie, maar als correctie op al die goed doortimmerde, kritische, psychologisch verantwoorde bouwsels van tegenwoordig laten ze de andere, meer verrassende, onduidelijker kant van de realiteit zien. En die mag ook wel eens worden belicht.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’
Meer over de Extazereeks