Vanwege het meisje April, Astrid H. Roemer

Astrid3Gedicht van Astrid H. Roemer geschreven in 2013 in Skye (Schotland) op Extaze Digitaal, 24 augustus 2016:
Met toestemming van de auteur is het gedicht ‘Vanwege het meisje April’ gepubliceerd op het digitale platform van het literair tijdschrift Extaze en op het blog Caraïbisch Uitzicht. Astrid H. Roemer (1947, Paramaribo), nu woonachtig in Gent, debuteert als auteur in 1970 en breekt door naar een groot publiek met de roman Over de gekte van een vrouw (1982). Eind jaren negentig beschrijft ze het Suriname van na 1980 in de romans Gewaagd leven, Lijken op Liefde en Was Getekend), in 2016 opnieuw uitgegeven als de trilogie Onmogelijk moederland. Zij is winnaar van de P.C. Hooftprijs 2016. In dat jaar verschijnt ook het tweede deel van haar autobiografie Liefde in tijden van gebrek.
Lees hier het gedicht ‘Vanwege het meisje April’ op het digitale supplement van ‘Extaze’
Lees hier het gedicht ‘Op Poes Steffi’ op ‘Extaze’
Op het Surinaams boekenfeest van Uitgeverij In de Knipscheer op 25 oktober 2015 in Theater van ’t Woord (OBA) werden twee nieuwe, nog niet eerder gepubliceerde gedichten voorgelezen onder de noemer ‘Bij het overlijden van geliefde auteurs’ mede naar aanleiding van de dood van Frank Martinus Arion. Lees hier ‘Steffi huilt’ en ‘Hoop’.
Meer over Astrid H. Roemer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Interessante uitgave voor iedereen die is geïnteresseerd in het schrijfvak.» – S.M.J. Angenent

VoorplatOverdegrens75Over ‘Stemmen uit de wereldliteratuur’ van Peter de Rijk op Biblion, 19 augustus 2016:
Een boek over het schrijven als ambacht. Waar krijg je mee te maken tijdens het schrijven? Welke dilemma’s kom je tegen? Waar haal je je inspiratie vandaan? Peter de Rijk (…) vroeg het veertien buitenlandse schrijvers. Dat levert verrassende antwoorden op; zo blijkt iemand een bijbaantje tijdens zijn studie nu te kunnen gebruiken als research voor een van zijn romans. En jawel, iedereen blijkt vooral te herschrijven en te schrappen. Boeiende blik achter de schermen bij schrijvers van over de grens. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Stemmen uit de wereldliteratuur’
Meer over Peter de Rijk op deze site

«Een mooie roman.» – Marjo van Turnhout

Opmaak 1Over ‘Geen weg terug’ van Iraida van Dijk-Ooft op Leestafel, 24 augustus 2016:
Het is 50 jaar geleden dat de Afobakadam gesloten werd, en er een meer ontstond. Gaandeweg blijkt dat dit feit een grote rol heeft gespeeld in het leven van de ouders van Alex. (…) Alex’ ouders woonden in Dembeston, dat dus ook onder water verdween. Met de heilige plekken en de begraafplaatsen, tot grote verbijstering van de bewoners. Hoe konden de geesten nu ooit nog de plek vinden waar zij begraven waren? God bleek niet in staat te helpen. Evenmin als de Winti of de geesten van hun voorouders. (…) Het is een deel van de geschiedenis van Suriname, mij tot op heden onbekend, waarbij ook de minder fraaie kanten van het leven daar verteld worden. Geen weg terug is er voor de bewoners van dorpjes als Dembeston, maar ook geen weg terug is er voor iemand als Alex, product van een cultuur met foute kanten. Een mooie roman, met een juiste mix van een historische achtergrond en een persoonlijk leven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Geen weg terug’

«Directe taal in ingenieus plot.» – Wim Bossema

VoorplatTulp75Over ‘De Bushsoldaat’ van Edith Tulp in De Volkskrant, 20 augustus 2016:
Het is bijna een apart genre: westerse schrijvers die een roman in Afrika situeren, gezien door de ogen van een westerse hoofdpersoon. De Afrikanen blijven vaak schetsmatig; vergelijk ze maar met de personages van Afrikaanse auteurs. Het kan ook anders, zoals in ‘De Bushsoldaat’ van de Nederlandse journalist Edith Tulp. (…) Zij snijdt alle grote thema’s in Oeganda aan in een ingenieus plot. (…) In het boek komen de gruwelen van Kony’s verzetsleger aan bod en de haatacties tegen homo’s. Maar bij Tulp is Oeganda geen onbegrijpelijk wreed oord als decor voor een westerse hoofdpersoon. Ze schetst het leven in Oeganda, met gekonkel en machtspolitiek, maar ook met vriendschap en sociale geborgenheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’

«Een zwart-wit-tegenstelling genuanceerd tot tal van tinten grijs.» – Wim Rutgers

VoorplatParelmoer-72Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde Lo A Njoe in Antilliaans Dagblad, 18 augustus 2016:
(…) Het stille verzet van voedseltransporten, gaarkeukens, hongertochten, koop en verkoop en ruil van etenswaren en wat er tijdens de laatste Hongerwinter van 1944 maar nodig is in een kwestie van overleven en strijd tegen kou, honger en gebrek, staan centraal in het verhaal. Een zwart-wit-tegenstelling wordt zo genuanceerd tot tal van tinten grijs. Niets is zo maar wat het lijkt. (…) Clyde Lo A Njoe heeft met ‘Parelmoerpoeder’ een praatboek, een denkboek en een redeneerboek geproduceerd. Dit gecompliceerde verhaal met drievoudig thema wordt in de dertien hoofdstukken van deze 675 pagina’s tellende roman verteld met tal van uitweidingen, maar waarin de voortgang wordt bereikt door een afwisselend vertelritme, door middel van betekenisvolle vooruitwijzingen en flashbacks. Er wordt een scherpe functionele tegenstelling beschreven tussen het ietwat hedonistische heden en het oorlogsleed, wat uitgedrukt wordt in de levenswijze van Esther, die Dird laat genieten van luxe maaltijden in chique restaurants, met drinken van koffie en dure cognac en wat Esther zelf betreft het constante roken van sigaren; dit allemaal in scherpe tegenstelling tot de Hongerwinter in het Amsterdam van 1944. (…) Een recensie is een aankondiging, een eerste reactie, plaatsbepaling en waardering van een nieuw verschenen boek en zeker niet de plaats waar de afloop van het verhaal wordt verteld. Bij herlezing blijkt hoe de verteller deze afloop al vanaf het begin heeft voorbereid. Ik raad daarom aan na de eerste lezing nog weer eens rustig naar eerdere fragmenten terug te bladeren. Het zal u verrassen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site

«Huiveringwekkend mooi.» – Hans van Willigenburg

VoorplatRechtpadenOver ‘Rechte paden doen ons niets’ van Fred Papenhove op The Post Online, 16 augustus 2016:
(…) De reden van deze recensie is geen andere dan dat ik Papenhove zo niet één van de beste, dan toch op zijn minst één van de meest intrigerende dichters van Nederland vind. (…) In deze bundel verkennen twee broers de wereld. Zij zijn de protagonisten van deze bundel en door de ogen van Papenhove kijken we mee naar hun vrijgevochten, onorthodoxe, dwarse levens. Niet zelden vertoeven die broers in de buurt van de zee, aloud symbool van de vrijheid. (…) Dit gedicht is een prachtig voorbeeld van de manier waarop Papenhove in niet spectaculaire bewoordingen, en technisch zonder enige bijzonderheid, tóch iets bijzonders, en wellicht zelfs essentieels, naar boven weet te halen. (…) Deze poëzie toont op zeldzame wijze de bedrieglijke triomf van de eenvoud. En verdient daarom alle lof. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rechte paden doen ons niets’

«Een dichter om van te houden.» – Ezra de Haan

VoorplatTussenhondenwolf72Over ‘Tussen hond en wolf’ van Klaas Jager op Literatuurplein, 16 augustus 2106:
En er staan meer gedichten in (…) die bewondering oproepen. Met regels als: Overgeleverd aan een meningsuiting die nooit vrij kan zijn in andermans handen. Inderdaad, Klaas jager uit zich ook politiek in zijn laatste bundel. Neem het gedicht ‘In Godsnaam’ waarin hij schrijft: In Godsnaam wat voor wereld is dit,/ die jubelt voor een wapperende vlag,/ net zolang totdat hij bloed opgeeft. In ‘Zo vanzelfsprekend eenvoudig’ wast hij ons de oren met: Met het slagveld op veilige afstand/ is het kinderspel bloed te zien verspild,/ niemand ligt er echt wakker van. Liefst zou Klaas Jager weer het kind van weleer zijn dat voor het eerst sterren ziet. Vaker echter is hij zich bewust van ons ‘gelukzalig vergeten’. Met ‘Tussen hond en wolf’ heeft Klaas Jager voor de vierde keer laten zien dat hij een dichter is om van te houden. Wie zo dicht bij de natuur staat en zichzelf weet te blijven, kan haast niet anders dan dichter zijn. Klaas Jager opent ons de ogen voor de wereld in wonderschone, soms pijnlijke strofen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tussen hond en wolf’
Meer over Klaas Jager op deze site

Klaas Jager, Tussen hond en wolf, Nederlandse literatuur, poëzie, Windwakken in de tijd, Klipgeiten, De wereld heeft geen overkant, Jan Mankes, Gerrit Kouwenaar, Leonard Nolens, Oranjewoud,

«Er is nog plaats voor schoonheid.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Literatuurplein, 16 augustus 2016:
Aly Freije groeide (…) op het platteland op en kent derhalve het leven daar tot in ieder detail, toch is haar kijk op die dagen als die van een buitenstaander. Ze ziet de restanten, de sporen ervan en brengt ze, uiterst zuinig met woorden, weer tot leven. (…) Maar Freije schrijft vooral goed en veel over dat wat er niet meer is. Een suikerfabriek, de ouderlijke boerderij in Veelerveen vlak bij het Moorland, haar vader, hoe hij was en wat hij haar leerde, een arbeidershuisje bij boerderij Onrust of die van Torringa in Reitdiepdal. Haar taal is die van het land. (…) Het zijn gedichten die je zacht voor jezelf voor moet lezen, waar je de woorden van kunt proeven als je je er de tijd voor gunt. En dat is wat Freije je met deze bundel leert: er is ook nog plaats voor schoonheid.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site

«Letterlijk aangrijpend.» – Peter de Rijk

Opmaak 1Over ‘Geen weg terug’ van Iraida van Dijk-Ooft voor Amsterdam FM-Radio, 15 augustus 2016:
Iraida van Dijk-Ooft debuteerde recent als schrijver meteen met een roman, ‘Geen weg terug’, omdat het verhaal dat zij moest vertellen te groot was voor een verhaal: de gevolgen van de bouw van een stuwdam in Suriname een halve eeuw geleden. In een gesprek met Peter de Rijk en Guus Bauer vertelt zij openhartig over Suriname en haar roman die zowel in Suriname als in Nederland positieve aandacht kreeg.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Geen weg terug’

«Dit werk spoort passioneel aan tot lezen.» – André Oyen

VoorplatOverdegrens75Over ‘Stemmen uit de wereldliteratuur. Over de grens’ van Peter de Rijk op Ansiel, 8 augustus 2016:
In ‘Stemmen uit de wereldliteratuur’ gaat Peter de Rijk de dialoog aan met schrijvers van over de grens (…): Stefan Brijs, Robert Seethaler, Kevin Barry, Katja Petrowskaja, Paolo Giordano, Monica Held, Lars Kepler, Helen Macdonald, Colin Barrett, Joëll Dicker, Jonathan Coe, Edouard Louis, Nir Baram en Max Porter. (…) De journalist/ auteur laat zijn collega-auteurs uitvoerig aan het woord over het werk, hun manier van werken en de reacties die het bij henzelf en de lezers losgemaakt heeft. De schrijvers in ‘Stemmen uit de wereldliteratuur’ zijn op een prachtige manier in de spotlights geplaatst en dit werk spoort de lezer dan ook heel passioneel aan om deze schrijvers te ontdekken en te lezen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Stemmen uit de wereldliteratuur’
Meer over Peter de Rijk op deze site