«Fred Papenhove, fenomeen.» – Chrétien Breukers

VoorplatRechtpadenOver ‘Rechte paden doen ons niets en andere gedichten’ van Fred Papenhove in Literaire herinneringen, 7 juli 2016:
Het boek ‘gaat’ over twee broers, of broeders/vrienden, waarvan er een is verdwenen of gestorven. Tenminste, dat denk ik (…). In korte gedichten, en ik vind Papenhove eigenlijk op zijn best in korte gedichten, roept hij een wereld op tussen jonge mannen, een wereld die al heel lang bestaat, sinds hun kindertijd, en die het magische van kindervriendschappen heeft behouden. Het is allemaal echt en niet-echt tegelijk. De slotcyclus heet ‘Niet getreurd’ en eindigt met dit typische Papenhove-gedicht. In plechtstatige, gespeeld-naïeve zinnen krijgt hij het voor elkaar om je te laten voelen wat er, ondanks de titel van de afdeling, door hem is gedaan: getreurd, om het verlies van een dierbaar persoon en een gezamenlijke wereld.
Lees hier het blog
Meer over ‘Rechte paden doen ons niets’

«Ruim 250 soms prachtig geschreven pagina’s.» – Lex de Jonge

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst in AD (Haagsche Courant), 30 juni 2016:
Op het eerste oog lijkt ‘De blijmoedige leugenaar’ een sleutelroman over een van de meest omstreden kwesties die de lokale (Haagse) politiek de laatste jaren te verhapstukken kreeg. (…) We ontwaren [heel wat] real life-politici op ruim 250 soms prachtig geschreven pagina’s die de Haagse roman telt. (…) ‘De blijmoedige leugenaar’ is veel meer dan een simpele ‘wie is wie?’ (‘en wie deed wat?’). (…) Het gaat Theo Monkhorst toch om iets anders. Om bijvoorbeeld de bijzondere liefdesrelatie in de roman tussen de liegende wethouder, zijn sterke vrouw en zijn nieuwe vriendin. En om de filosofische kwestie van wat taal allemaal vermag. Van wat woorden kunnen bewerkstelligen. (…) De tegenstrever van [de wethouder] in ‘De blijmoedige leugenaar’ is een Hagenaar die juist niet kan liegen, al zou hij willen. Deze gedreven kunstenaar lijkt uiteindelijk ook de val in te luiden van de opportunistische wethouder. De sympathie van Monkhorst ligt geheel bij de kunstenaar.
Lees hier het artikel
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

«Een goed boek.» – Piet Kaptein

VoorplatParelmoer-72Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde Lo A Njoe op o.a. RTV Holland en Cultuurmix, 4 juli – 10 juli 2016:
De nabije toekomst ziet er goed uit, want voor velen van ons wacht de vakantie. Die tijd van vertier kunnen wij nog meer glans en allure geven door het tot ons nemen van een goed boek. (…) De kennismaking in de zomer van 1977 met de aantrekkelijke Esther Anders is doodgewoon. Dird, een kunstenaar, ziet haar op een broeierige dag met twee zware boodschappentassen lopen. Als gevolg van een ongeluk sleept ze met een been. Hij kan het niet aanzien en biedt zijn hulp aan. Al snel noemt ze hem ‘haar lieve jongen’ en nodigt ze hem uit vaker bij haar langs te komen. Er ontstaat een romance en naarmate de verhouding meer diepgang krijgt, begint Esther over haar Duitse, Joodse ouders te vertellen. Het bijzondere verhaal over hoe haar ouders de oorlog in Amsterdam overleefden, roept veel emoties op. Het komt er dan ook bij haar slechts mondjesmaat uit. Dird moet voor het vervolg steeds wachten tot het volgende bezoek. (…) Langzaam maar zeker raakt de kunstenaar ongewild betrokken bij dramatische ontwikkelingen die voortkomen uit beslissingen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn genomen. Dird krijgt zicht op de heroïsche daden van een kleine groep anoniem gebleven helden. Ze zijn nauw betrokken bij het levensverhaal van zijn geliefde. En terwijl hij die verhalen in schriften noteert en ze zo voor de vergetelheid behoedt, is hij getuige van een drama waar niemand iets aan kan veranderen.
Lees hier het bericht
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe op deze site

David van Reen – Anbessa’s dochter. Roman

Opmaak 1David van Reen
Anbessa’s dochter

Roman
Nederland – Ethiopië
Paperback met flappen, 212 blz., € 17,50
ISBN 978-90-6265-930-2
september 2016

Ethiopië 1991. Lasta, een meisje van veertien, woont in Lalibela, het beroemde stadje met de uit de rotsen gehakte kerken. Soldaten van het moorddadige communistische regime zoeken haar vader Anbessa, een onderwijzer, die ze aanzien voor een opstandeling. Hij vlucht. Uit wraak wordt Lasta’s moeder door de soldaten verkracht en vermoord. Een hoge officier biedt Lasta een baantje aan als huismeid in Addis Abeba. Ze wordt uitgebuit. Ze vlucht en komt terecht tussen de duizenden mensen die op straat leven. Soms heeft ze een baantje. Meestal gaat het niet goed met haar, vooral niet als ze in verwachting raakt en de vader van het kind haar in de steek laat. Na jaren besluit ze terug te keren naar Lalibela.

Anbessa’s dochter is een kleurrijke roman over mensen aan de onderkant van de samenleving. Hoewel het een schokkend verhaal is, gebaseerd op de waarheid van de hoofdpersonen, is het ook een verhaal over mensen die proberen iets moois van hun leven te maken.

Van David van Reen (1969-2015) verschenen eerder de roman Engelen der wrake, die zich afspeelt in Nairobi, en het fotoboek Het land van de verbrande gezichten over het leven in Ethiopië. Hij woonde lange tijd in Kenia en Ethiopië. Hij was schrijver, schilder en fotograaf. David van Reen was in 1999 ook mede-oprichter van Stichting Lalibela (Ethiopië). Over zijn werk in Ethiopië maakte Marijn Poels voor L1 in 2012 de film ‘David in Ethiopië’.
Kijk hier naar de film (25 min.)

«Menig roman van Charles Dickens verbleekt erbij.» – Ezra de Haan

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Literatuurplein, 1 juli 2016:
Dolle Dinsdag, de dag van de afrekening, de dag waar zovelen tijdens de Tweede Wereldoorlog naar hebben uitgezien, was een rampzalige dag voor de NSB’ers in Nederland. Mien Bezemer is op dat moment amper vijf jaar. Ondanks haar leeftijd is ze vanaf dat moment: besmet, bezoedeld, fout en onbetrouwbaar. De houding van anderen naar haar tekent haar voor de rest van haar leven. (…) Wanneer haar vader, vier jaar na de oorlog, vrijkomt, begint het geweld naar de kinderen weer van voren af aan. Vernederd en mishandeld en inmiddels straatarm als hij is, vormen zij de uitlaadklep voor al zijn frustraties. De zoon moet tuchtiging met een hondenriem verduren en alle kinderen moeten ervoor zorgen dat de hen opgelegde armoe snel tot het verleden hoort. Ze moeten in opdracht van hun vader stelen bij het leven. (…) Mien wordt aan het werk gezet, en mist daardoor een degelijke opleiding. (…) Zoveel leed viel haar ten deel dat menig roman van Charles Dickens erbij verbleekt. Janny de Heer heeft haar verhalen aangehoord en er vervolgens een roman van gemaakt die tot doorlezen dwingt. (…) Ze heeft met ‘De Barones’ haar beste boek geschreven, het is een roman die volledig authentiek overkomt. Het verhaal van Mien Bezemer was het waard opgetekend te worden, vooral omdat veel huiselijk geweld nog steeds verzwegen wordt. Mien Bezemer en Janny de Heer durfden aan die zwijgcultuur voorbij te gaan en lieten zo een boek ontstaan waarover het laatste woord nog niet is gezegd. Als er een boek geschikt is voor leesclubs dan is het ‘De Barones’ wel!
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Michiel van Kempen – Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman

Opmaak 1Michiel van Kempen
Rusteloos en overal
Het leven van Albert Helman

Biografie
Nederland/Suriname
Gebonden met stofomslag en leeslint
Formaat 15,5 x 23,5 cm
Geïllustreerd met meer dan 150 afbeeldingen
864 blz., € 45,-
ISBN 978-90-6265-925-8
Presentatie 17 september 2016 in Theater van ’t Woord, OBA, Amsterdam

Rusteloos en overal is het fascinerende levensverhaal van de eerste belangrijke migrant-schrijver uit de West: Albert Helman. Zijn lange leven, van 1903 tot 1996, is een spiegel van een eeuw moderniteit en bevrijding, van koloniale ontvoogding en grenzeloze creativiteit, maar ook van de grootste tragedies uit de menselijke geschiedenis. Helman staat vooraan bij de katholieke emancipatie én de bevrijding uit de katholieke dwangbuis. Hij neemt deel aan de Spaanse Burgeroorlog, het revolutionaire Mexico van Cárdenas en maakt enkele Latijns-Amerikaanse coups van nabij mee. Hij speelt een rol in het verzet tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog en maakt deel uit van het Nederlandse Noodparlement. En hij neemt zijn aandeel in het naoorlogse dekolonisatieproces van Suriname.

Helman was de laatste der Renaissancisten: hij begon als componist onder zijn burgernaam Lou Lichtveld, en schreef onder de naam Albert Helman literaire klassiekers als de roman De stille plantage. Maar hij publiceerde ook poëzie, theater, essays, biografieën, journalistiek werk, en hij schreef historische werken. Hij verdiepte zich in de theologie, filosofie en wiskunde en kreeg een eredoctoraat in de taalkunde. Als diplomaat sprak hij de Verenigde Naties toe. Hij was bevriend met Marsman en Slauerhoff en de groten der aarde kruisten zijn levenspad: Béla Bártok en Joris Ivens, George Orwell en Pablo Casals, Frida Kahlo en Yehudi Menuhin.

Rusteloos en overal is het indringende portret van een rebelse geest en pionier in de roerige 20ste eeuw.

Michiel van Kempen (1957) is docent Nederlands en bijzonder hoogleraar Nederlands-Caraïbische literatuur aan de Universiteit van Amsterdam. Hij werkte tien jaar lang aan deze biografie van Albert Helman. Hij publiceerde eerder over Helman de essaybundel Kijk vreesloos in de spiegel (1998), bezorgde Helmans verspreide poëzie in Adyosi/Afscheid (1994) en een heruitgave van De sfinx van Spanje (2011). Verder tekende hij voor de grootse, tweedelige Geschiedenis van de Surinaamse literatuur (2003) en voor tal van andere studies over de literatuur van Suriname en de voormalige Nederlandse Antillen, alsook bloemlezingen als de Spiegel van de Surinaamse poëzie (1995), Hoor die tori! (1990) en Voor mij ben je hier (2003). Hij ontving voor zijn werk onder meer de ANV Visser Neerlandia Prijs en werd zowel door Suriname als door Nederland geridderd.

Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Albert Helman op deze site
Meer over Michiel van Kempen op deze site

De Rotterdamse presentatie van ‘Statia Song’

Statia+biebVrijdagmiddag 15 juli 2016 presenteert Jeanette Bos haar nieuwste fotoboek ‘Statia Song’ in de Marten Toonderzaal van de Bibliotheek van Rotterdam.

Op 7 juni 1996 belandde fotografe en pedagoge Jeanette Bos op Statia (Sint-Eustatius) en het was liefde op het eerste gezicht. Twee jaar later kwam zij er terug met driehonderd filmrolletjes en het plan om in drie maanden tijd een boek over het eiland te maken. Maar het liep anders, Statia gooide haar leven totaal overhoop en sinds 1998 heeft zij jaarlijks zes weken tot zes maanden op het eiland doorgebracht. De Statianen hebben haar in hun midden opgenomen, zij hebben haar leren zingen en muziek maken, zij hebben haar lid gemaakt van de traditionele stringband en van een groepje vrouwen dat bij de mensen thuis gaat zingen bij dodenwaken, en zij zijn haar familie geworden. Statia wérd haar leven.

Pas nu, twintig Statiaanse jaren later, is het boek af! Op 15 juli a.s. verschijnt Statia Song, met 87 foto’s, elk twee pagina’s breed en 32 x 48cm groot. Foto’s in kleur en zwartwit, foto’s van mensen en van landschappen in oogverblindende vormgeving. Een intense kennismaking met het leven op een klein Caribisch eilandje dat sinds 2010 een Nederlandse gemeente is.

In Rotterdam wonen van oudsher relatief veel landgenoten van Sint-Eustatius. Vandaar dat de eerste presentatie in de Bibliotheek van Rotterdam plaatsvindt! U bent van harte uitgenodigd bij deze boekpresentatie aanwezig te zijn. De Marten Toonderzaal op de eerste verdieping van de bibliotheek is voor deze presentatie open vanaf 17.00 uur. Het adres van de bibliotheek is aan de Hoogstraat 110, 3011 PV Rotterdam. Belangrijk: vooraf reserveren is uitdrukkelijk gewenst. Bevestig uw komst per e-mail aan indeknipscheer@planet.nl. Doe het snel, want de ruimte is beperkt. De prachtig verzorgde boekuitgave ‘Statia Song’ wordt deze middag bij aanschaf gesigneerd door de auteur.

Klik hier voor een quick preview van het boek in een halve minuut
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site

Peter de Rijk – Stemmen uit de wereldliteratuur

VoorplatOverdegrens75Peter de Rijk
Stemmen uit de wereldliteratuur
Over de grens

Veertien literaire interviews
Nederland
Co-uitgave met Scriptplus
Inleiding Jelle Jeensma
Paperback met flappen, 92 blz., geïllustreerd, € 14,50
ISBN 978-90-6265-917-3 NUR 320
augustus 2016

Stemmen uit de wereldliteratuur bestaat uit vraaggesprekken met schrijvers van over de grens. Peter de Rijk, zelf schrijver, laat ze vertellen over hun dilemma’s bij het schrijven. Het resultaat: veertien boeiende gesprekken over het ambacht van het schrijven. En niet zomaar wat schrijvers: het is de fine de fleur van de letterkunde: Stefan Brijs, Robert Seethaler, Kevin Barry, Katja Petrowskaja, Paolo Giordano, Monica Held, Lars Kepler, Helen Macdonald, Colin Barrett, Joëll Dicker, Jonathan Coe, Edouard Louis, Nir Baram en Max Porter. Allen hebben met hun romans prestigieuze prijzen gewonnen. De brede erkenning voor het werk van deze romanciers is het bewijs dat inspanning loont. De voorbereiding van de auteurs is nauwgezet. De een komt vrij snel met een eerste versie van een manuscript, de ander schrijft traag; van woord naar woord. Voor allen geldt dat schrijven vooral herschrijven is. En schrappen. Uiteindelijk gaat het elk van de veertien schrijvers om het maken van een opzienbarend boek. De schrijvers in ‘Stemmen uit de wereldliteratuur’ hebben over dit soort aspecten langdurig nagedacht. Hun ervaring met het schrijfproces delen ze met ons.

Peter de Rijk is literatuurjournalist (o.a. voor Amsterdam FM-Radio) en schrijfdocent (bij Scriptplus). Op verzoek van Rogi Wieg stelde hij uit diens oeuvre de bloemlezing ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’ samen die kort na de dood van Rogi Wieg verscheen. Momenteel werkt hij aan een biografie over K. Schippers. Als E. de Haan heeft hij een vijftal boeken (proza en poëzie) op zijn naam staan.
Meer over Peter de Rijk op deze site
Meer over E. de Haan op deze site

Intekenactie ‘Statia Song’ t/m 15 juli 2016

JEANETTE_STASIA_COVER-75LICHT
filmpje

Op 15 juli 2016 wordt om 17.00 uur Statia Song, het exclusieve fotoboek van Jeanette Bos, gepresenteerd in de Marten Toonderzaal van de Bibliotheek Rotterdam aan de Hoogstraat 110, 3011 PV Rotterdam. Tot en met die dag kunnen belangstellende particulieren in Nederland vooraf intekenen op deze publicatie door overmaking van de winkelprijs ad. € 39,50 op NL24 ABNA 0548813906 op naam van Uitgeverij In de Knipscheer. Het boek wordt hun dan in de week van 18 juli toegezonden zonder bijkomende portokosten en voorzien van een handtekening van de auteur.

Jeanette Bos
Statia Song

Fotografie – Sint-Eustatius / Nederland
172 blz. + 8 blz. omslag op formaat 32×24 cm
87 foto’s (kleur en zwartwit) in spreads op expositieformaat: 48x32cm!
Genaaid gebrocheerd met gekleurd garen en open rug
Tekst in het Nederlands en het Engels op omslagplatten
Boekontwerp & fotoredactie SYB / Sybren Kuiper
Lithografie & productie Colour & Books / Sebastiaan Hanekroot
De boekpublicatie komt mede tot stand dankzij Prins Bernhard Cultuurfonds Caribisch Gebied
ISBN 978-90-6265-920-3 € 39,50
Het boek verschijnt in een voor verkoop bestemde oplage van 375 exemplaren (limited edition).

Meer over Statia Song
Meer over Jeanette Bos op deze site

«Eist de aandacht van de lezer volledig op.» – Francisca Mebius

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen in Advocatenblad (jrg. 96, 2016, nr. 4), 1 juli 2016:
Timo Wolters heeft altijd gedroomd van een glansrijke carrière als advocaat bij een beroemd kantoor in spraakmakende zaken. Hij weet het niet verder te schoppen dan tot advocaat voor de middenstand in Roermond, die zich bezighoudt met zaken over burenruzies, vlaggenmasten en landbouwgrond. Zijn vrouw verbrast het ‘beetje’ geld dat hij verdient aan wijntjes met vriendinnen op de golfclub en tennisbaan. Op een ochtend wordt Timo wakker en overdenkt tijdens het scheren zijn leven en de dag die voor hem ligt. De spanningen op kantoor en thuis dwingen hem tot een paar pilletjes Xanax. Onderweg vanuit zijn dorp naar kantoor rijdt hij de leegte tegemoet. Roermond is verdwenen. Hij verdwaalt in een zoektocht naar de stad, maar vooral naar zichzelf. ‘De verdwenen stad’ heeft door de klaagzang iets ongemakkelijks, maar eist tegelijkertijd de aandacht van de lezer volledig op.
Lees hier
Meer over ‘De verdwenen stad’