Over o.a. Karin Lachmising en Iraida van Dijk-Ooft in Trouw, 18 mei 2016:
Terwijl Astrid H. Roemer morgen de prestigieuze P.C. Hooftprijs voor letterkunde in ontvangst neemt, verkeert de literaire wereld in haar geboorteland Suriname in crisis. Er zijn amper schrijvers, amper lezers, en er is amper literair vuur. (…) Karin Lachmising: ‘Ik heb veel respect voor de auteurs uit de jaren zestig en zeventig, maar op zich was dat vanuit literair oogpunt een makkelijke tijd. Er was één duidelijke vijand, de witte man. Hoe geweldig is het niet om als schrijver een kolonisator te hebben, te kunnen schrijven over de zucht naar vrijheid en zo grote massa’s ter been te brengen? Nu die staatkundige onafhankelijkheid is verwezenlijkt, moeten we nog van zoveel andere dingen vrijkomen. We moeten vooral leren vrijkomen van onszelf, we moeten durven met elkaar het conflict aan te gaan en de gevestigde orde te veranderen. Als ik een alomvattend thema moet noemen waar de Surinaamse literatuur mee aan de slag moet gaan, dan is dat het wel.’ (…) Iraida van Dijk-Ooft: ‘Het klinkt ontzettend idealistisch, maar zelfs in zulke tijden van grote twijfel heeft de literatuur een taak te vervullen. Het zal mij niet lukken het systeem te veranderen. Dat is ook niet mijn bedoeling. Ik wil door te schrijven wat veranderen bij de mens, al is het maar bij één lezer. Ik wil Surinamers doen inzien dat we in deze multi-etnische samenleving veel te veel langs elkaar heen leven, we leven erop los, zonder na te denken over het waarom. Wat zijn de oorzaken van onze angsten, ons verdriet, ons gebrek aan zelfvertrouwen? Daar wil ik het over hebben. Mij maakt het niet uit dat ik niet aan de wieg zal staan van een massabeweging. Als er bij iemand maar een vonkje is.’
Lees hier het artikel/interview
Meer over Karin Lachmising
Meer over Iraida van Dijk-Ooft
Meer over Astrid H. Roemer
Categorie: Auteurs
De Helderse presentatie van ‘De Barones’
Woensdagmiddag 1 juni 2016 presenteert Janny de Heer haar nieuwste boek ‘De Barones’ in School 7 (de Centrale Bibliotheek van Den Helder).
‘De Barones’ is een fascinerend verhaal van een vrouwenleven dat zich afspeelt tegen het decor van de wederopbouw in het naoorlogse Nederland. Een tijd die zoveel mogelijkheden tot ontwikkeling bood, maar niet aan het kind uit een NSB-gezin. Janny de Heer debuteerde in 1999 met ‘Landskinderen van Curaçao’, drie historische verhalen in 2015 opnieuw uitgebracht onder de titel ‘Yu di tera / Landskinderen’. In 2008 verscheen ‘Hey buddy de andere voet is voor jezelf’, een biografie over Huib Wijnants, die als marineman in de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië meemaakte. In Suriname verrichtte zij historisch onderzoek voor het schrijven van ‘Gentleman in slavernij’, een roman over een Duitse immigrant in het 19de eeuwse Suriname. U bent van harte uitgenodigd bij deze boekpresentatie aanwezig te zijn. De inloop is vanaf 15.30 uur in het Leescafé op de 1e verdieping, de presentatie begint om 16.00 uur in Zaal 7. Het adres van de Centrale Bibliotheek Den Helder is School 7 aan de Keizersgracht 94 in Den Helder (telefoon 0223 – 623434). Reserveren is gewenst via: a.ruder@kopgroepbibliotheken.nl . Het boek ‘De Barones’ is deze middag ook te koop. Desgewenst kunt u een exemplaar aanschaffen en laten signeren door de auteur.
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze P.C. Hooftprijs laat ons weer eens naar het Westen kijken en dat is goed.» – Arjen Fortuin
Over o.a. Astrid H. Roemer, Bea Vianen, Iraida van Dijk-Ooft, Karin Lachmising, Sakoentela Hoebba, Mala Kishoendajal in NRC Handelsblad, 20 mei 2016:
(…) Een van de auteurs aan wie Astrid Roemer haar P.C. Hooftprijs opdroeg, was Bea Vianen, een nog veel vergetener schrijfster. Schrijvers helemaal niet kennen is een beschamende zaak voor een criticus, dus ging ik snel naar een klein antiquariaat om Vianens debuut ‘Sarnami, hai’ te kopen. (Het is vrij recent herdrukt, maar zo klinkt het iets minder beschamend). Voorlopig vind ik het geweldig. In het openingshoofdstuk beschrijft Vianen hoe een jonge Surinaamse vrouw op bezoek gaat bij een buitengewoon onaangenaam oudje dat een twijfelachtige rol heeft gespeeld in haar familiegeschiedenis. De kakkerlakken lopen bijna over het papier, zo indringend toont Vianen de viezigheid. ‘De vrouw houdt haar hoofd gebogen. Haar gezicht wordt bijna geheel door de gore witte sluier bedekt. Haar blouse is net zo vuil als het laken en de slopen op het planken bed […] De zilveren armbanden rinkelen lui, telkens wanneer zij een blaadje afplukt of een stengeltje wegplukt.’ Het is een fascinerend soort realisme dat Vianen beoefent: hard, soms overwritten, maar met een hoofdpersoon die veel meer wordt gedreven door nieuwsgierigheid dan door missiedrang. (…)
Lees hier het artikel
«De beelden worden omcirkeld, omsloten, vastgehouden.» – Cor Gout
Over ‘Door het vanggat’ van Aly Freije op Extaze.nl, 20 mei 2016:
In 2009 publiceerde Aly Freije de Groningstalige bundel ‘Wondpoeier’. Ik heb haar enkele van die gedichten horen voordragen. Niet alle woorden begreep ik, maar de gang van de gedichten, een stugge wind over het in vlakken verdeelde land van Noordoost-Groningen, de beweging in de voordracht ingehouden, begreep ik wel. Ook in haar nieuwe Nederlandstalige bundel hoor ik in de verte die wind. (…) Steeds meer bekruipt mij het gevoel dat de dichter de beweging van de beelden wil stilleggen in een verleden en wil oppoetsen als herinnering.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Door het vanggat’
Meer over Aly Freije op deze site
29 mei de Hillegomse presentatie van ‘Haarlem Nocturne’.
Djordje Matic presenteert ‘Haarlem nocturne’ in Het Raam:
Dichten is voor veel mensen al moeilijk en als het dan ook nog niet in je moedertaal is, lijkt dat vrijwel onmogelijk te zijn. Maar de in Kroatië geboren dichter Djordje Matic is dat wel gelukt. Hij woont sinds 1993 in Hillegom en debuteert met zijn dichtbundel ‘Haarlem Nocturne’. Speciaal voor de inwoners leest Matic op zondagmiddag 29 mei vanaf 15:00 uur voor uit eigen werk. Hij doet dit in Het Raam (Prinses Irenelaan 16). Matic neemt de toehoorders dan mee op een dichterlijke reis van ballingschap, eenzaamheid, herkenning en erkenning. Ook gaan zijn gedichten over jazzmusici als Miles Davis en Billie Holiday die Matic bewondert. Bijzonder is, dat een aantal van de voorgelezen gedichten begeleid worden door muziek. Na afloop kunnen de mensen uit het publiek een aangeschafte dichtbundel laten ondertekenen door de auteur. De toegang is gratis en de zaal is een half uur voor aanvang open. Aan het programma werken o.a. mee Peter de Rijk (literatuurjournalist en radioprogrammamaker) en Franc Knipscheer (uitgever).
Meer over ‘Haarlem nocturne’
‘Een machine als huisdier’ (1)
Eerste verhaalfragment uit ‘De mooie mond van Bobby Cespedes‘ van Ulises Segura:
De eerste maal dat ik verdween, vond plaats toen ik thuis aan tafel zat. Het duurde maar heel even. Ik hield een kop warme melk vast. Voor ik het aan mijn lippen had gezet, was ik er al niet meer. Terstond tuimelde de kop naar de vloer. Ik was net te laat om hem op te vangen. Ik joeg mijn kat Yousef zaliger uit de keuken, zodat hij niet met zijn poten in de scherven zou lopen. Met de schrik in mijn lijf ruimde ik haastig de verspilde melk op en probeerde te vergeten wat ik zonet had ervaren.
Dat is nu ongeveer een jaar geleden.
Sindsdien heb ik mezelf herhaaldelijk onzichtbaar kunnen maken, zij het steeds voor korte ogenblikken. Maar hoe meer ik oefende, hoe langer ik de momenten kon rekken.
Lees hier verder
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’
Dirk W. de Jong met ‘American Blues’ in Podium de Vorstin
Blues Café met o.a. Dirk W. de Jong op zondagmiddag 22 mei in Hilversum:
Er zijn niet veel bluesartiesten die fotograaf Dirk W. de Jong niet voor zijn lens heeft gehad. Gedurende 25 jaar reisde hij naar de Verenigde Staten om muzikanten te fotograferen. Naar aanleiding van zijn boek ‘American Blues’ dat onlangs verscheen, vertelt hij een aantal short blues stories, ondersteund door unieke private tapes (de bonusfilm bij het boek) en livemuziek van Lean + Mean (Abel de Lange en Edo Donkers). De middag wordt afgesloten door de Belgische roots-blues band D-Tale.
Locatie: Podium de Vorstin, Koninginneweg 44, 1211 AS Hilversum. Deur open 15.30 uur, aanvang 16.00 uur. Toegang € 7,00.
Kijk alvast naar enkele van de private tapes
Meer over ‘American Blues’
«Als ik zijn verhaal vertel, zijn de mensen verbijsterd.» – Hans Plomp
Over Leonard Peltier, [indiaanse held, 36 jaar onschuldig gevangen] op Amsterdam Alternative, issue #002:
Er zijn boeken en films verschenen over zijn zaak: Peter Matthiessen publiceerde een 600 pagina’s dik boek, waarin alle details zijn vermeld: In the Spirit of Crazy Horse: The Story of Leonard Peltier and the FBI’s War on the American Indian Movement. Robert Redford en Michael Apted maakten er een documentaire over: Incident at Oglala. Het heeft allemaal niet geholpen. (…) Generaties komen en gaan. Van de jongeren weet bijna niemand wie Leonard Peltier is. Een enkeling kent nog de hit van de indiaanse band Redbone ‘We were all wounded at Wounded Knee.’ (…) Leonard Peltier ziet zijn leven als een ‘Zonnedans’, een uiterst pijnlijk ritueel, waarbij je leert door extreme pijn je lichaam los te laten en transcendente ervaringen te hebben… Daardoor heeft hij in de gruwelijkste omstandigheden verlichting kunnen vinden, in de geest van zijn grote voorouders Crazy Horse en Sitting Bull. Zestien jaar geleden schreef hij dat het ergste was, als ze vergeten zouden worden. We zijn een nieuwe eeuw binnengegaan, en Leonard Peltier is bijna vergeten. Ik heb aan vele vrienden, jong en oud, gevraagd of ze wisten wie Leonard Peltier is. Vrijwel niemand wist het, en als ik zijn verhaal vertel, zijn de mensen verbijsterd.
Lees hier het artikel van Hans Plomp
Meer over Indiaanse geschiedenis
Meer over Hans Plomp op deze site
«Het hele boek is een puzzel.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Slachtvlinders’ van Peter De Voecht op Leestafel, 13 mei 2016:
Het boek bestaat uit drie delen. Eh, of niet? Is deel drie wel echt een derde deel? (…) Het hele boek is een puzzel. Je komt er wel uit, maar dat vergt enige inspanning, en zorgvuldig lezen. Want wat is de relatie tussen de twee hoofdpersonen? Of moet ik zeggen: wat is de verhouding tussen de hoofdstukken die over die twee mannen gaan? De ene persoon is de schrijver Döppeler. Hij heeft een vrouw van wie hij veel houdt, maar heeft desondanks ook een maîtresse. Hij is een succesvol schrijver maar zit nu met een writer’s block. De andere man is E. die na het bericht dat zijn zus gedoemd is te sterven zichzelf volledig kwijt is. Hij bezoekt haar dagelijks in het ziekenhuis. Met een vriend, Dennis, gaat hij daarna op stap, en sluit aan bij een groepje dat amok zaait in de haven. Daar komt veel geweld bij te pas. Tenminste, zo lijken de twee verhaallijnen die elkaar om en om opvolgen – met duidelijk verschillende aanhef – in elkaar te zitten. Maar het vertelperspectief wisselt, als ook de stijl van vertellen. Wie is er eigenlijk aan het woord? En dan de herhalingen: steeds gebeuren er dezelfde dingen. En wat is de rol van dat papiertje dat in beide verhalen voorkomt? De omslag is dan ook betekenisvol: het is een vlinder die verborgen lijkt in een Rorschachtest. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Slachtvlinders’
«Niets meer of minder dan een getuigenis.» – Karel Wasch
Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić op Leestafel, mei 2016:
De gevolgen van ballingschap, het noodgedwongen verkeren in een vreemd land, niet het vaderland, zijn van alle tijden. In de Tweede Wereldoorlog raakten miljoenen ontheemd, nu zijn er de vluchtelingen die het Europese contingent noodgedwongen overspoelen, verdreven van huis en haard. Dat geeft een vreemde dissonantie, een hapering, een stilstaande tijd, een bevroren beweging. (…) En dat dit bijna geruisloos gelinkt kan worden aan jazz als muziekvorm is bijna logisch. (…) Het tweede gedeelte van de bundel heet Blauw, waarschijnlijk naar de compositie Blue (en Another Kind of Blue) van Miles Davis. (…) In het eerste deel van de bundel dat is getiteld Een ander geluid, staan gedichten zonder jazz, maar van eenzelfde ontheemdheid. (…) Deze bundel is niets meer of minder dan een getuigenis. Een getuigenis van de ontheemding, van de wanhoop en gelukkig ook van de hoop, waarbij de jazz mooi als trooster optreedt. (…) Sinds 1993 woont Djordje Matic in Nederland. Deze bundel is zijn poëziedebuut. Dat belooft veel goeds!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’