Over ‘De vergankelijkheid der dingen’ van Eric de Brabander op Lezers tippen lezers, 27 januari 2019:
‘De vergankelijkheid der dingen’ is de vijfde roman van Eric de Brabander. (…) De Brabander combineert op een heel geraffineerde manier fictie en non-fictie, waarin een eeuw wereldgeschiedenis verweven zit. Het verhaal [langs de wisselende eigenaars van een horloge, een Favre Leuba], wordt verteld in twaalf hoofdstukken die alle worden voorafgegaan door een motto van bekende, minder bekende en onbekende auteurs: Gabriel Garcia Márquez, Gerrit Krol, Frederik van Eeden, J.C. Bloem, Cola Debrot, Martien Beversluis, Daan F. Boens, Dirk Rosier, Cuervo, Michiel Ziet, Jean-Jacques Rousseau, Willem Tijssen en uit de film Kiki van Sara Jordeno. ‘De vergankelijkheid der dingen’ neemt de lezer mee op een hele intense en originele manier.
Lees hier de beschrijving
Meer over ‘De vergankelijkheid der dingen’
Meer over Eric de Brabander op deze site
Categorie: Boeken
«Uitmuntend observator met spontane ingevingen.» – Brede Kristensen
Over ‘Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker’ van Walter Palm in Amigoe/Napa, 26 januari 2019:
(…) Palm is een uitmuntend observator die zich laat treffen door kleine dingen waarover hij dan besluit te dichten. (…) Het in mijn ogen mooiste gedicht van de bundel is, een ode aan Oda Blinder. ‘Sombere, geknakte orchideeën / in haar kanten hart / Tortelduiven en dromen / in haar wuivende ogen. / Wassende, zwangere maan / spiegel van haar poëzie’. Uiteindelijk gaat de reeks via een knallend onweer, waarbij de moe geworden doelloos drijvende wolken naar beneden vallen en een laatste saluutschot klinkt, naar de definitieve apocalypse. Eigenlijk een a-typisch gedicht. Want Palm wekt de indruk iemand te zijn die weliswaar oog heeft voor het aardse tranendal maar anderzijds ook met volle teugen van het leven kan genieten. (…) In bijvoorbeeld Make-up komt zijn observatievermogen weer mooi om de hoek kijken: ‘zeemeeuw danst / met zijn spiegelbeeld in het water / wat een verschil / met de verwaande dame / die zelfs opgemaakt / ontevreden / is met haar spiegelbeeld’. Het is Walter Palm op zijn best en ten voeten uit. Alhoewel expliciet, toch geen woord teveel. Zou ik denken. Verrassend ook, met een stevige vleug ironie. (…) Nog een opvallend kenmerk van zijn poëzie: (…) de spontane ingeving. Het met lege handen gaan slapen en wakker worden met een onverwacht gedicht. Het toont de charme van Walter Palm.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
Lezing door Janny de Heer in Goes
Janny de Heer over ‘Gentleman in slavernij’ in De Koperen Tuin in Goes, zondag 3 februari 2019 vanaf 14:00 uur:
Janny de Heer debuteerde in 1999 met ‘Landskinderen van Curaçao’. In Suriname verrichtte zij uitgebreid historisch onderzoek voor het schrijven van ‘Gentleman in slavernij’, een roman over een Duitse immigrant in het 19de eeuwse Suriname. ‘Gentleman in slavernij’ is een meeslepende geschiedenis over het koloniale Suriname in de 19de eeuw, een tijd van grote veranderingen in de verhoudingen tussen de bevolkingsgroepen. Meeslepend omdat de roman vertelt over hoe het dagelijks leven op en om de plantages werkelijk was. Janny de Heer ontraadselt daarbij knap de familiegeheimen die rond Johann Dieterich Horst zijn ontstaan tot aan zijn dood op 72-jarige leeftijd op een wel heel dramatisch moment. Locatie: Boekhandel De Koperen Tuin, Keizersdijk 16, 4461KA Goes. Toegang gratis. Reserveren gewenst: info@koperentuin.nl
Meer over de lezing
Meer over ‘Gentleman in slavernij’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Van harte aanbevolen.
Over ‘Amandelen voor Franciscus’ van Hans van Hartevelt op Franciscanen [ jrg. 14, nr.1], februari 2019:
8 Eeuwen geleden verlaat Franciscus van Assisi Italië om deel te nemen aan de vijfde kruistocht, niet om te strijden maar om strijders geestelijk bij te staan en om het Woord te brengen. Samen met één medebroeder loopt hij in Egypte af op de stadsmuren van Damiate om de tijdelijke residentie van de als wreed bekend staande sultan al-Kamil te bezoeken. De broeders, die de naam van de sultan roepen, worden opgepakt en voorgeleid aan de sultan. In het hol van de leeuw laat de sultan de broeders niet onthoofden, maar hij gaat een gesprek met hen aan over het geloof. Volgens Egyptische bronnen ontstaat er een vriendschappelijke band tussen de machtige heerser over Egypte en de eenvoudige minderbroeder. Franciscus’ vredesmissie mislukt – de sultan laat zich niet bekeren, Franciscus evenmin –, de kruisvaarders slaan een vredesvoorstel van de sultan af en richten bij de verovering van Damiate een bloedbad aan. Sindsdien is Franciscus spoorloos. Niemand weet waar hij is totdat hij in de zomer van 1219 opduikt in het Heilige Land. Ook al wordt Franciscus bepaald niet als heilig boontje opgevoerd, in het tijdschrift van de franciscanen wordt Amandelen voor Franciscus van harte aanbevolen als “een spannende pageturner”.
Bekijk hier het tijdschrift met op blz. 8 de vermelding
Meer over ‘Amandelen voor Franciscus’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
Peter Brouwer komt met ‘Spagaat’
In het kielzog van ‘Het Siamees moment’, zijn debuutroman, en vooruitlopend op zijn nieuwe roman schreef Peter W. Brouwer een kleine theatervoorstelling: ‘Spagaat’. Hierin laat Brouwer zijn muziek, proza en poëzie één verhaal vertellen. Dat gaat over het maken van keuzes, een jongensdroom die uitkwam en een spagaat die blijft. Peter Brouwer is een multi-kunstenaar die niet kon kiezen. Hij liet een carrière als beroepsmusicus achter zich, om zich aan het schrijven te kunnen wijden. Maar de muziek kwam toch weer op zijn pad. Wat betekent dat, keuzes maken, en hoe besluitvaardig staan we zelf in het leven? Vragen met een actualiteitsgehalte. Peter Brouwer probeert ze aan de hand van persoonlijke verhalen en liedjes te beantwoorden, zichzelf gepassioneerd begeleidend op accordeon en piano. De eerste voorstellingen geboekt op 19 februari en 8 maart.
Klik hier voor speellijst
Meer over Peter WJ Brouwer op deze site
Kristien de Wolf – Ava Miller en ik. Roman
Kristien de Wolf
Ava Miller en ik
roman
Nederland, België
gebrocheerd met flappen,
298 blz., € 19,50
Eerste uitgave maart 2019
ISBN 978-90-6265-624-0
Sieg Engel vindt al sinds haar vroege jeugd dat er aan eenzaamheid alleen maar voordelen verbonden zijn. Jarenlang lukt het haar dan ook prima iedereen en alles ver van zich te houden – totdat ze op haar zestiende Ava Miller ontmoet. Met dezelfde obsessieve inzet als waarmee ze steeds haar isolement beschermde, trekt ze nu de grillige Ava haar leven binnen. Aanvankelijk met veel succes. Wanneer hun onwaarschijnlijke verbond na jaren echter scheuren begint te vertonen, ziet Sieg Engel maar één uitweg: een spectaculaire heldendaad, een ramp, een zondvloed, door haarzelf ontketend in een poging alles te redden.
Ava Miller en ik is een betoverende, pijnlijk mooie roman over de geboorte en teloorgang van een vriendschap die het allerhoogste zoekt, tegen de achtergrond van een verkruimelende wereld waarin mensen bang en tevergeefs hun eigen leegte proberen te vullen. ‘Met Sieg Engel heeft Kristien De Wolf een onvergetelijk personage aan het literaire universum toegevoegd.’- Kees Ruys
De Vlaamse Kristien De Wolf (Sint-Niklaas 1969) debuteerde in 2017 in de Extazereeks met ‘Rotgeluk’, een bundel uitzonderlijke, korte zedenkomedies waarmee ze veel indruk maakte. ‘Meesterlijk in haar ironie.’ (NBD/Biblion), ‘Het taalgebruik is glashelder.’ (Nederlands Dagblad), ‘Kristien De Wolf is een veelbelovend talent in de Nederlandstalige literaire wereld.’ (Leestafel)
Meer over ‘Rotgeluk’
Meer over Kristien De Wolf op deze site
‘En vindt in vrede rust tallentijd’: Shrinivási overleden
Het leven van een mens
is als een luchtbel op de rivier
zonet nog zondoortinteld
is het plots uiteengespat
Op 26 januari 2019 overleed in Willemstad op Curaçao op 92-jarige leeftijd de in 1926 geboren Surinaamse dichter Shrinivási (Martinus Lutchman), nestor van de Surinaamse literatuur. Shrinivási was bij mijn weten het laatst in Nederland rond de jaarwisseling 2008/2009. In januari 2009 ontmoetten we hem op een bijeenkomst van vrienden, een plezierig weerzien nadat hij een paar jaar daarvoor een bezoek aan de uitgeverij had gebracht om de puntjes op de Hindoestaanse i te zetten van het manuscript Bapauti/Erfenis waarmee muzikant Raj Mohan in 2008 zou debuteren als dichter. Op die januaridag in 2009 overhandigde Shrinivási mij een gedicht, weliswaar aan mij gericht, maar in feite een eerbetoon aan de pleitbezorgers van literatuur uit verre contreien in onze westerse wereld. Het is Shrinivási ten voeten uit, bescheiden, nederig haast. Hij bedankt ons terwijl wij hém dank verschuldigd zijn voor al het dichterlijk moois dat hij ons gaf. En wat hij me nog in 2017 schreef, wens ik hem vandaag toe: ‘En vindt in vrede rust tallentijd’.
Van Shrinivási mocht de uitgeverij in 1984 een grote verzamelbundel uitgeven van 184 bladzijden, Een weinig van het andere, een prachtige door Geert Koefoed samengestelde bloemlezing uit zijn tot dan veelal in eigen beheer in Suriname uitgegeven dichtbundels. Het zou hem eindelijk ook in Nederland de erkenning opleveren die hem als dichter toekwam. Geert Koefoed bezorgde ook Shrinivási’s tweede door In de Knipscheer uitgegeven – en warm onthaalde – bundel Hecht en Sterk uit 2013. In 2014 zijn gedichten van Shrinivási en van Dobru en Trefossa op muziek gezet door Dave MacDonald en op DVD meegeleverd met de door Robert Sordam geëntameerde publicatie De stilte van het ongesproken woord.
Toen realiseerde bij zich
dat de rivier
toch maar één oever had
waarop hij stond
en naar de verte keek
waarin een beeld
uit vroegere dagen
langzaam maar zeker
was opgelost
zodat er toekomst
noch verleden was
verlangen niet
en eindelijk geen verdriet
franc knipscheer
Lees ook het IM van Michiel van Kempen op Caraïbisch Uitzicht
Meer over Shrinivási bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Uiterst sterke kroniek van onzekere tijden.» – André Oyen
Over ‘De zegen van weemoed’ van Theo Monkhorst op Lezers tippen lezers, 25 januari 2019:
(…) De auteur confronteert ons met het leven, werken en filosoferen van de hoofdpersoon Pieter Fransman, journalist, schrijver en dichter. Het is een uiterst boeiende familiekroniek van bijna een eeuw geworden waarin families uit Oost en West met elkaar versmelten. (…) Het eerste deel van de dubbelroman gaat vooral over zijn bestaan waarin veel gelukkige momenten toch ook met onheil en ongeluk vervlochten zijn en met de dood van zijn jonge vrouw Trix als de overheersende factor van eenzaamheid dat zijn verdere leven lijkt te gaan bepalen. (…) Gelukkig heeft hij zijn zoontje Sax nog, die hem een dierbare herinnering aan zijn geliefde biedt. Vader en zoon blijven dan ook in diepe harmonie met elkaar verbonden. In het tweede deel (…) komt (…) niet tegenstaande alle kommer kwel de liefde onverwacht terug om de hoek gluren. ‘De zegen van weemoed’ is een uiterst sterke kroniek van onzekere tijden en mooie momenten die van het mensenleven een stevige brok labeur maken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De zegen van weemoed’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiende bijdrage aan de Curaçaose literatuur.» – Eric de Brabander
Over ‘Het wonder van Santa Clara’ van Chesley Rach in Antilliaans Dagblad, 24 januari 2019:
‘Het wonder van Santa Clara’ is (…) een magisch sprookje met een religieuze inslag, een menselijke moraal en een wetenschappelijk kader. En dat maakte voor mij dit boek van Chesley Rach bijzonder. Het is geen magisch-realistisch boek zoals door de grote Latijns-Amerikaanse schrijvers als Álvaro Mutis en Gabriel García Márquez geschreven. Het is niet geheel fictief, verhalen als deze zijn talloos op het Latijns-Amerikaanse continent. (…) Rach zelf balanceert boven een diep dal, zo vermoed ik. Magisch, realistisch, religieus en wetenschappelijk, ze lijken alle deel uit te maken van het gedachtegoed van de schrijver. Een haast onmogelijke combinatie. (…). Chesley Rach heeft mijns inziens een boeiende bijdrage geleverd aan de Curaçaose literatuur, zowel met zijn debuutroman ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’ als met ‘Het wonder van Santa Clara’. Een roman waarin een aantal interessante existentiële vragen centraal staat.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Het wonder van Santa Clara’
Meer over Chesley Rach
‘Waren zij de trieste erfgenamen van het Nederlandse kolonialisme?”- John Jansen van Galen
Bij het overlijden van Michaël Slory en Bea Vianen in Argus (nr. 46), 22 januari 2019:
Kort na elkaar overleden twee iconen van de Surinaamse literatuur: dichter Michael Slory en schrijfster Bea Vianen, beiden 83 jaar oud, nazaten van de jaren zestig. Weerspiegelt zich in hun tragische levensloop de geschiedenis van hun geboorteland? John Jansen van Galen heeft hen gekend. (…) Slory bleef dichten, over het alledaagse leven in Suriname, over straatvuil en stakingen, over Nelson Mandela en Hillary Clinton, over kokospalmen en de onbereikbare schoonheid van de zwarte vrouw. (…) Gedichten als het poëtisch commentaar op de actualiteit van een ‘absolute dichter’, die zijn levensprogram samenvatte als ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’. Maar ook in de verzuchting, die de titel is van een documentaire over hem: ‘Als de droom over is….’. (…) Bea Vianen was in 1957 als 21-jarige onderwijzeres naar Nederland vertrokken. (…) Uit haar debuutroman ‘Sarnami hai’ blijkt wel hoe goed ze ook het verstikkende Hindoestaanse milieu kende. In ‘Strafhok’ heeft ze heel Suriname beschreven als een wemeling van volksgroepen waarbinnen men elkaar voortdurend controleert en beloert. De benauwenis slaat de lezer tegemoet. (…). Ze was in die tijd bevriend met Adriaan Morriën en Marte Röling, later geremigreerd en opnieuw uit Suriname gevlucht, altijd opgejaagd, rusteloos zwervend, cirkelend om het land heen, om er niet heen terug te hoeven keren en er uiteindelijk toch eindigend in een schamel hospitaal.
Lees hier het artikel
Meer over Bea Vianen op deze site
Meer over Michaël Slory op deze site