Over ‘Ademhalen’ van Karin Lachmising voor Routes-routibes, 28 juni 2018:
(…) ‘Ademhalen’ mengt talen. Sommige liedjes zijn in het Sarnami en het Nederlands wordt besproeid met Sranantongo. En ook al is het Nederlands de taal die door iedereen op het podium gesproken wordt, ze wordt niet gebracht als een homogene taal. Ze verbindt omdat er ruimte is voor diversiteit en alternatief. Omdat ze ruimte laat voor individuele verwoordingen. Meerdere mantra’s brengen meerstemmigheid binnen. De vrouwen vermengen hun stemmen tot één vocale expressie. Eén vrouw zingt, neuriet. Een andere vrouw praat daar overheen. Ik versta niet alles, maar dat is juist fijn. Een dans pauzeert het gesprek. Met ritmische, beheerste klassiek Indische Bharata Natyam bewegingen creëert een danseres een moment van vervoering. Dat schept belangrijke ruimte voor reflectie, het geeft de toeschouwer een moment om de indrukken te verwerken, om de tekst te koppelen aan haar of zijn eigen belevingswereld. Even diep inademen en rustig uitademen. (…) ‘Ademhalen’ zet aan tot spreken. Spreken laat ventileren, het laat toe ervaringen te delen. Spreken is ook een begin van actie, het mobiliseert en zet aan tot bewustwording, tot verandering. Het stuk legt de maatschappij aan een artistiek beademingsapparaat en geeft de nodige zuurstof om moeilijke zaken naar voren te brengen en bespreekbaar te maken.
Lees hier of hier de column
Meer over ‘Ademhalen’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Categorie: Boeken
«Ernst Jansz heeft een heerlijk boek geschreven.»
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz in Vinyl, 25 juni 2018:
(…) Ernst Jansz heeft een heerlijk boek geschreven. ‘De Neerkant’ gaat over de periode van 1969 tot eind jaren 70. Grofweg van de periode dat Jansz met zijn band CCC Inc. naar een boerderij verhuisde in het Brabantse Neerkant tot de beginjaren van Doe Maar. Jansz heeft ervoor gekozen niet gewoon zijn memoires op papier te zetten. In elk hoofdstuk zit ook een passage verwerkt uit de nooit gepubliceerde roman ‘De witte kamer’ die hij halverwege de jaren tachtig schreef. De vermenging van beide verhaallijnen werkt wonderwel: het schept extra afstand en verdieping Op de ene cd bij het boek een soundtrack met grotendeels nieuwe nummers en op de andere cd vroeg werk van Doe Maar.
Klik hier voor de recensie
Meer over ‘De Neerkant’
Meer over Ernst Jansz bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat een lef om deze wreedheden zo schokkend neer te pennen.» – Ronny Lobo
Over ‘Het dilemma van Otto Warburg’ van Eric de Brabander in De Ware Tijd Literair, zaterdag 23 juni / zondag 24 juni 2018:
(…) Het verhaal gaat over een Duitse Nobelprijswinnaar van Joodse afkomst die als wetenschapper in Duitsland de Tweede Wereldoorlog overleeft, tot verbazing van zijn collega’s die de gruweldaden van Hitler ontvluchtten. Vanzelfsprekend waren ze achterdochtig over Otto’s mogelijke betrokkenheid bij experimenten op gevangenen in concentratiekampen. (…) De eerste link naar Curaçao wordt op pag. 17 gemaakt door een verwijzing naar een toetje Soufflé Glacé au Curaçao, waar waarschijnlijk onze beroemde likeur in zat. Daarna nogmaals via Sarah die met haar achtjarige dochter het concentratiekamp overleeft. Ze besluit te emigreren naar haar zus Rebecca die zich met haar man in de jaren dertig vanuit Polen op het eiland vestigde. Voordat ook Tito, die in Parijs studeerde met een beurs van Trujillo, op Curaçao terechtkomt, werkt hij als ontwikkelingsarts in Centraal-Afrika. (…) Het boek beslaat ruim driehonderd jaar geschiedenis van Europa en het Caribisch gebied en zelfs Centraal-Afrika, vanaf de Franse poging om Curaçao te veroveren in 1678 tot het heden. ‘We zijn hier allemaal ergens in het verleden op dit eiland aangespoeld,’ zegt Tito bij de aanhef van een toast. Het is Eric de Brabander gelukt om vele thema’s, levensfilosofieën en de moraal van de mens op boeiende wijze met elkaar te vervlechten en het verleden met de toekomst te verbinden. Het boek is zoals Esther het zelf zegt op pag. 243: ‘een verkenningstocht door de menselijke historie van de afgelopen eeuw’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dilemma van Otto Warburg’
Meer over Eric de Brabander op deze site
Meer over Ronny Lobo op deze site
«Een boek dat erin hakt.» – André Oyen
Over ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen op Ansiel, 15 juni 2018:
(…) Paul gelooft hartgrondig in de kracht van democratie en het vrije woord. Totdat in Istanbul de Turkse activiste Aysel waarmee hij zich sterk emotioneel verbonden voelt, tijdens een confrontatie met de politie wordt opgepakt en verdwijnt. Pogingen haar terug te vinden, lopen op niets uit. Ook in zijn persoonlijk leven blijven tegenslagen niet uit. John, zijn grote liefde, sterft na een ellendig ziekbed aan kanker. De treurnis om het verlies van zijn geliefde wordt verhevigd door de aanslag op Charlie Hebdo. (…) Peter Lenssen schreef met ‘Pleisterplaats Belleville’ een heel sterk boek. Een regelrechte ode aan het recht op vrije meningsuiting en op zelfbeschikking. Vooral de demonstratie op Taksimplein en het naastgelegen Gezi Park is één van de hoogtepunten uit dit werk. Paul raakt in de ban van al deze mensen. Jonge en oude Turken die geloven in hun kracht. De optelsom van hun overtuiging dat het niet de goeie kant op gaat in Turkije. Maar dan wordt met bruut geweld deze demonstratie uit elkaar geslagen. Door nietsontziende politieagenten worden de mensen achtervolgd en als het kan gedood of verminkt. Na deze oververhitte chaos raakt Paul zijn wortels kwijt, want vele van de door hem geïnterviewde mensenrechtenactivisten verdwenen net als Aysel onder onmenselijke omstandigheden achter tralies. ‘Pleisterplaats Belleville’ is een mokerslag van een boek dat erin hakt en zijn lezers heel direct met de werkelijkheid confronteert.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiende debuutroman.» – André Oyen
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Ansiel, 10 juni 2018:
(…) Twee jongens en een meisje groeien op in een klein vissersdorpje. Tijdens de laatste schoolweek, spreken ze de belofte uit voor altijd met elkaar verbonden te blijven. Maar dan breekt er een burgeroorlog uit. (…) En de oude vrienden worden vijanden waartussen Mai probeert te manoeuvreren. Ondanks alles kunnen de drie hoofdpersonen niet loskomen van elkaar en blijven hun levens met elkaar verweven, tot het bittere einde. Rob Verschuren is er in geslaagd om een boeiende debuutroman te schrijven die op een indringende wijze verhaalt over de bewogen geschiedenis van een land. Het uitgangspunt van de verteller ligt vooral bij Duc. Hij draagt het drama. Zijn wereld, de wonderschone wereld van de grotten en de vogels, dreigt vernietigd te worden door mensen zoals Vinh. Ducs ontwikkeling van zachtmoedige dromer naar een wat wantrouwige einzelgänger, is overtuigend neergezet. Van Vinh zelf zien we vooral het imago van streber die zijn emoties aan de kant tracht te schuiven wat hem niet altijd lukt. Soms draait de schijnwerper helemaal naar Mai . Zij behoudt haar kalmte en blijft, zo goed en zo kwaad als het kan, verbonden met beide mannen. De roman is in een bijzondere knap opgebouwd, aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid vol humor, ernst en weemoed.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
Joost Baars kiest ‘Kokospalmen bij een school’ uit ‘Alsof men alles loslaat’
Joost Baars over het gedicht ‘Kokospalmen bij een school’ van Michaël Slory op Facebook, 26 mei 2018:
‘Deze grenzeloos gelaagde eenvoud, ik ken het alleen van Patrick Kavanagh, en ik kan er alleen maar van dromen.’ Joost Baars is dichter en boekverkoper (bij Boekhandel Van Rossum). Met zijn bundel ‘Binnenplaats’ won hij de VSB-Poëzieprijs 2017. De bundel ‘Alsof men alles loslaat’ wordt op 26 juni 2018 in het bijzijn van Michaël Slory gepresenteerd in Tori Oso Paramaribo.
Lees hier de Facebookpagina en enkele reacties
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘De waarheid krijgt geen stoel om op te zitten’ – Elis Juliana
Column over Elis Juliana n.a.v. overlijden vijf jaar geleden door Aart G. Broek op Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 23 juni 2018:
(…) Centraal in zijn poëzie staat de vermeende onhebbelijkheid van de Curaçaoënaar om de werkelijkheid niet onder ogen te zien. Nauw hiermee verbonden is de sterke gewoonte om zich een schijnwereld aan te meten waarvan vermoed wordt dat die draaglijker en leefbaarder is dan de werkelijkheid van elke dag. Juliana heeft in een viertal dichtbundels deze schaamtegevoelens en de bijkomende hang naar camouflage, huichelarij, roddel, dikdoenerij, agressie en andere schaamtemanifestaties bespreekbaar willen maken en willen doorprikken. ‘Voorzichtig doorprikken, want,’ zoals hij zelf zegt in een gesprek dat ik ooit met hem had, ‘je hebt geen vijanden nodig.’ (…) Af en toe mocht een zekere moedeloosheid de kop op steken, daarmee toonde Juliana zich zelf echter nog geenszins gewonnen. Hij bleef schrijven en zijn boodschap onvermoeibaar uitdragen. (…)
Recentelijk publiceerde Aart G. Broek ook twee columns over klokkenluiden en dwarsliggers en schaamte. Klik hier voor de drie columns
Meer over Elis Juliana op deze site
Robert Harman Sordam (63) † 17 juni 2018
Vanavond, 22 juni, waren mijn vrouw en ik aanwezig op een avond van de Schrijversgroep ‘77 en de Donner-stichting in Tori Oso Paramaribo. Ismene Krishnadath bemenste daar een boekenkraam waarop ook een aantal boeken van Uitgeverij In de Knipscheer lag. Ze pakte het boek ‘Harmanized’ op en zei: ‘Je weet toch dat hij is overleden?’ Nee, dat wisten we niet. Zondag 17 juni was onze reisdag naar het eilandje Danpaati, een kleine drie uur varen in een korjaal stroomopwaarts in de Surinamerivier, waar we een viertal dagen zouden verblijven, weg van de bewoonde wereld, zonder tv, krant en internet – en dat was ook de bedoeling. Zo veel kan er niet gebeuren in een week, de wereld draait toch wel door zonder ons en zonder dat je het merkt. In die dagen bezochten we een aantal dorpen en ontmoetten heel veel heel aardige mensen die ons vaak aan Robert Harman Sordam deden denken. Want een beminnelijke man was hij.
Het was denk ik 2012 dat hij mij benaderde voor het dichters- en muziekproject ‘De stilte van het ongesproken woord’ over de Surinaamse dichters Trefossa, Shrinivási, Dobru. Hij had een groep mooie mensen om hem heen, onder anderen: Ivette Forster, Guilly Koster, Vincent Soekra, Dave MacDonald. ‘De stilte van het ongesproken woord’ was echt zo’n boek dat er moést komen, dus maakten we gezamenlijk de sprong in het diepe. Het boek kwam er, in 2014. Een dik jaar later, op de valreep van 2015, verscheen het volgende gezamenlijke project ‘40 Jaar Surinaamse muziek in Nederland’ met de dubbel-cd ‘De muzikale fakkeldragers’. Weer een jaar later, eind 2016, kwam zijn soloproject uit onder zijn artiestennaam Robby Harman: ‘Harmanized. Boek met cd’.
In Paramaribo nemen we weer deel aan de wereld, hebben wifi en draaien ‘Harmanized’.
Franc Knipscheer. Paramaribo, 22 juni 2018
Meer over Robert Harman Sordam op deze site
Meer over ‘Harmanized’
Meer over ‘40 Jaar Surinaamse muziek in Nederland’
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«Op iedere pagina wordt de lezer geraakt.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen op Leestafel, 18 juni 2018:
Belleville, oorspronkelijk een zelfstandige gemeente, werd in 1869 door Parijs geannexeerd. Het is de wijk waar beroemde mensen als Edith Piaf en Maurice Chevalier geboren zijn, waar bekende romans gesitueerd zijn (Romain Gary). Er ligt een prachtig park in deze wijk, en de hoofdpersoon in dit verhaal, een journalist die schrijft – schreef, moet ik zeggen – over mensenrechtenkwesties en mensenrechtenactivisten, zwerft door deze wijk met zijn warrige stratenplan en beschrijft wat hij ziet. (…) Paul rouwt. Hij is zijn grote liefde kwijt, zijn mooie John stierf aan kanker. Dat was op dezelfde dag als de aanslag op Charlie Hebdo, een nieuwsfeit waar Paul normaliter zeker aandacht zou hebben besteed. Maar nu kwam er niets uit zijn handen. (…) Een korte inhoud doet dit boek geen recht. Haast op iedere pagina wordt de lezer geraakt, gegrepen, ontroerd of tot nadenken gedwongen. Peter Lenssen heeft met dit verhaal enkele schokkende gebeurtenissen uit een recent verleden met elkaar verbonden. Het verhaal dreunt na, zoveel impact heeft het. Lenssen omschrijft waar nodig is, om weer te versnellen voor meer indruk op belangrijke gebeurtenissen. Heen en weer in de tijd gaan we, om te kunnen begrijpen waar Paul mee worstelt, de emoties voelbaar van begin tot eind. (…) Een fantastisch boek dat (…) in het gehele Nederlandstalige gebied, en ook daarbuiten meer aandacht verdient!
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een warm boek. Knap werk.» – Miriam Grootscholten
Over ‘Dochters’ van Ton van Reen op De Leesclub van Alles en Afrika Nieuws, 15 juni 2018:
Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman, die meer lagen heeft dan alleen het verhaal van de dochters. (…) De gelaagde roman gaat over de journalistieke loopbaan in Afrika, zowel in het verleden als het heden. (…) Dan zijn er de dochters, de verschillen in het contact met hen en wat dat met hem doet. (…) Het treinmeisje blijkt van Joodse afkomst, evenals Lennert, en in Zwitserland worden zaken blootgelegd van Duitse Joden die naar Zwitserland gevlucht waren en daar niet al te gastvrij werden ontvangen. Dit is minder een zijspoor dan het lijkt, getuige de epiloog die meer informatie over dit onderwerp verschaft. (…) De Afrikaanse dochter, die werkelijk bestaat, is de hardloopster Susan Chepkemei. (…) Een warm boek. Van Reen heeft een geoefende pen en brengt verschillende verhaallijnen soepel bijeen. Dat is knap werk.
Lees hier en hier de recensie Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer