Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [3], 17-18 december 2016:
Van Kempen heeft het liefdes- en seksleven van de grote Surinaamse schrijver geïnventariseerd, en dat levert nogal wat anekdotes op. Helman begon nogal conservatief, hij huwde Lenie Mengelberg in 1927. Zij leverde commentaar op zijn kritische muziekrecensies over het werk van haar beroemde oom, de musicus Willem Mengelberg. Met Leentje kreeg Helman drie kinderen, de meisjes Cecilia (Cieltje) en Noni en zoon Peter. In 1932 vestigen ze zich in Spanje. (…) Helman ontmoet in Barcelona de Duitse beeldhouwster Lili Cornils. Met haar begint hij een affaire, en zij zal, in Van Kempens woorden, ‘dertig jaar lang de haven blijven waarin de motorsloep genaamd Lou Lichtveld beschutting vond na de zoveelste storm’ (p. 176). (…) Van Kempen is een toekijker van afstand, hij beschrijft en oordeelt niet. (…) Naast een aantal romances (aan beide zijden van de oceaan) trouwt hij na het overlijden van Lily (1962) in 1965 een derde maal, met Thera Rebel. Zij brengen veel tijd door op Tobago en in Italië, waar zij de contacten onderhoudt. Ook dit loopt stuk (…). In 1974 gaan ze met grote onenigheid uit elkaar. Zijn laatste langdurige relatie van dertien jaar is met Janneke Monshouwer. Hij trouwt echter niet met haar en het eindigt in 1993 met het vertrek van Helman uit haar woning.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
Categorie: Boeken
«De zienswijze van Albert Helman over taal.» – Lila Gobardhan-Rambocus
Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair [2], 17-18 december 2016:
Helman had uitgesproken opvattingen over taal, de Surinaamse taalsituatie en het onderwijs. Dat laat de studie van Michiel van Kempen steeds weer duidelijk zien. Hij beschrijft in zijn tiende hoofdstuk de zienswijze van Helman. (…) Als minister van Onderwijs heeft hij er dan ook voor gezorgd dat in december 1949 de Surinaamse Kweekschool (SKS) werd opgericht en een paar maanden later de Algemene Middelbare School (AMS). (…) In 1956 organiseerde de Surinaamse Mulovereniging een onderwijscongres. Helman hield voor het gehoor een lezing over de talenstudie bij het mulo en stelde onder meer dat de leerlingen de Nederlandse taal zouden moeten beheersen, omdat het een schooltype voor algemene vorming betrof. Daarnaast moesten ze een vreemde taal, Engels, kennen. (…) Mocht het nodig zijn nog een vreemde taal te onderwijzen, dan kwam Spaans daarvoor in aanmerking. Rond 1960 werd Spaans een verplicht vak, wat een verdienste van Helman genoemd kan worden. (…) Over Helman kan nog veel meer geschreven worden. Het is bewonderenswaardig dat Van Kempen deze biografie heeft gepubliceerd. Echt monnikenwerk! Van Kempen laat zien dat de mens Lou Lichtveld inderdaad de wereldburger werd die hij altijd had willen zijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
«Belangrijke promotor van literatuur van onze eilanden.» – Eric de Brabander
Over ‘Schaduwvrouw’, ‘Duizend leugens bruidstaart’ en ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’ in Antilliaans Dagblad, 10 januari 2017:.
Uitgeverij In de Knipscheer heeft in Nederland de naam de uitgever te zijn van Nederlandse postkoloniale literatuur. Dat is gedeeltelijk waar. De uitgever heeft een uitgebreid aanbod Nederlandstalige en vertaalde literatuur waaronder postkoloniaal werk, maar ook veel prachtige boeken over muziek. (…) Er zijn meerdere uitgevers met Indische, Antilliaanse en Surinaamse auteurs in het Knipscheerbestand. Maar dat neemt niet weg dat (…) de uitgeverij (…) tot op heden de belangrijkste promotor is van literatuur van onze eilanden. (…) Dit jaar verscheen er wederom een aantal boeken uit onze windstreken waaruit ik er drie gekozen heb om te bespreken: ‘Schaduwrouw’, ‘Duizend leugens bruidstaart’ en ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’. (…)
Klik hier voor het artikel
Meer over ‘Schaduwrouw’
Meer over ‘Duizend leugens bruidstaart’
Meer over ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’
«Werkelijk zeer mooi.» – André Oyen
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven op Ansiel, 8 januari 2017:
(…) Deze korte verhaaltjes, overpeinzingen, fantasietjes, allemaal korte stukjes tekst, zijn werkelijk zeer mooi. De auteur vangt het gewone dagdagelijkse en verweeft dat in een heerlijk verhaaltje dat minstens goed is voor een glimlach, een aangenaam verpozen in een harde realiteit. Voor het lezen van elk verhaaltje, dacht ik: ‘wat zou ze bij deze foto geschreven hebben?’. En telkens kon ik haar volgen, zij wakkerde door haar fantasie de mijne aan. Het is toch fantastisch dat je als schrijver jouw woorden zo creatief kunt laten zijn in het hoofd van de lezer. Dat je door woorden banale dingen een extra lading kunt geven, zelfs een poëtisch aura. Wat gaat er bijvoorbeeld door je hoofd als je een tractor ziet volgepakt met knuffels? Wel lees dit boekje en de verbeelding wordt een toverstokje. Ilona Verhoeven doet wat een van mijn favoriete schrijvers Bernard De Wulf ook doet, het alledaagse tot kunst verheffen in een prachtige beeldende taal.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
«Persoonlijk verslag waarop ik niets afding.» – Henk Hofman
Over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’ van Henk Egbers op Leestafel, 7 januari 2016:
(…) Egbers voelt zich verwant aan vooruitstrevende theologen als Edward Schillebeeckx, Karl Rahner, Hans Küng. Even is er de hoop dat zij gehoor krijgen in de kerk. Maar de conservatieve stroming behoudt de overhand. Egbers zelf gaat jarenlang de confrontatie uit de weg, omdat hij weet dat hij het toch tegen het instituut zal afleggen. Als het tenslotte echt niet langer gaat, legt hij in 1966 zijn ambt neer. Hij ervaart de wijze waarop de kerk afscheid van hem neemt als kil en gevoelloos. Het boek van Henk Egbers zal voor veel mensen heel herkenbaar zijn. Zij voelen zich niet meer thuis in een kerk gekenmerkt door controle en bedilzucht. Ook de aanklacht van Egbers dat de kerk bloed aan de handen heeft en zich nooit had mogen afficheren met het nationaalsocialisme, is niet uit de lucht gegrepen. Ik ding dus niets af op het persoonlijke verslag dat Egbers geeft van een leven binnen de rooms-katholieke kerk. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’
Chesley Rach over zijn debuutroman op Amsterdam FM-Radio
Over ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’ van Chesley Rach op Amsterdam FM-Radio, 9 januari 2017:
Te gast in het boekenuur van Amsterdam FM-Radio is Chesley Rach. Deze in Nederland wonende Curaçaoënaar debuteerde onlangs met de roman ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’. Ricardo beleeft na vele jaren een emotioneel weerzien met zijn geboorte-eiland als adviseur voor een film over het Curaçaose carnaval. Hij is in Nederland verliefd geraakt op de scenarioschrijfster, maar op Curaçao komt die relatie al snel onder, zelfs levensbedreigende, druk te staan. Uiteindelijk vindt hij behalve zijn geboorteland ook zichzelf terug, waarin (de suggestie van) bruha, de Antilliaanse variant voodoo, een rol speelt. Aansluitend op het interview leest de auteur een fragment uit het laatste hoofdstuk van de roman.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’
«Harry Vaandrager is een woordkunstenaar pur sang.» – André Oyen
Over ‘Maskerade’ van Harry Vaandrager op Ansiel, 6 januari 2017:
‘Ik zal afdalen naar mijn eigen onderwereld, om de woorden te vinden die ik al zo lang zoek. Ik moet eerst verdwijnen, om te kunnen leven. Er is geen weg terug.’ (…) Alle sprekers van ‘Maskerade’ vertellen in de ik-vorm en ze wijzen er stuk voor stuk op dat ze misschien niet bestaan. Het zijn stemmen en schimmen in plaats en ze lijken op elkaar. De personages draaien steeds in elkaars wereld rond en ze weten niet of ze de ander verzonnen hebben dan wel of ze door hem/haar verzonnen zijn. (…) Harry Vaandrager is een woordkunstenaar pur sang die met metaforen, taalkronkels en beeldtaal een literair vuurwerk in mekaar knutselt dat nog heel lang in het lezershoofd blijft nakreunen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Maskerade’
Meer over Harry Vaandrager op deze site
«‘De écriture automatique’ komt niet automatisch tot stand.» – Cor Gout
Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven op Extaze, 5 januari 2016:
De écriture automatique komt niet automatisch tot stand. Er moet een motortje zijn om de geest in beweging te zetten. (…) Het motortje dat Ilona Verhoevens gedachtestroom telkens in beweging zet is een foto. Een foto van iets gewoons dat bij nader (in)zien toch niet zo gewoon is en daardoor vragen oproept, ideeën voortbrengt, nieuwe beelden vormt. Een foto van boomtoppen die naar elkaar zijn toegegroeid en de hemel afdekken. Tussen de takken en blaren zou een nachtegaal kunnen schuilen. Misschien heeft Ilona die gezien of gehoord toen ze de foto nam. Misschien had ze hem daar alleen maar gedacht. (…) Dan begeeft ze zich schrijvend middenin dat concert en vertelt ze wat ze hoort: de variaties, de klanken, de melodieën, de uithalen. (…) Maar de nachtegalen zingen niet voor de mens, weet Ilona. (…).
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site
‘Parelmoerpoeder’ in de publiciteit.
Over ‘Parelmoerpoeder’ van Clyde R. Lo A Njoe op Caraïbisch Uitzicht, 3 januari 2017:
Tijdens een boekenpresentatie in boekhandel Donner, Coolsingel 119 te Rotterdam, op 25 juni 2016, met het thema ‘vrijheid’ naar aanleiding van het Surinaamse Keti Koti- feest (‘Gebroken Ketenen-feest’) werd Clyde R. Lo A Njoe geïnterviewd ter gelegenheid van de verschijning van zijn omvangrijke roman ‘Parelmoerpoeder’, en wel door de literatuurwetenschapper, schrijver en dichter Michiel van Kempen: ‘In een gepassioneerde na-oorlogse relatie ontvouwt zich langzaam een verhaal over de Tweede Wereldoorlog. Het geeft heel subtiel een gedetailleerd beeld over hoe men zich in de laatste oorlogsjaren probeert staande te houden. Een indrukwekkend boek.’
Kijk naar het interview (25 minuten) in dit bericht. Daarin ook verwijzingen naar een radio-interview en een kort gefilmd interview.
Meer over ‘Parelmoerpoeder’
Meer over Clyde Lo A Njoe
«Het titelgedicht is slechts één van de pareltjes in deze bundel.» – André Oyen
Over ‘Brief aan wie niet bestaat’ van Peter WJ Brouwer op Ansiel, 2 januari 2017:
(…) Ze gaan over jeugd, liefde en verwachting, maar ook over verlies, geweten en onbehagen. In het titelgedicht ‘Brief aan wie niet bestaat’ zit dat verlies, geweten en onbehagen zelfs alarmerend aanwezig verpakt. Het is een gedicht dat zowel blij als droef stemt, waarin je zielsgenoot of tegenstrever herkent. (…) Dit gedicht is slechts één van de pareltjes die deze bundel ons biedt, het is constant een soms eenzame soms heftige confrontatie met de paradox van het ongrijpbare.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Brief aan wie niet bestaat’
Meer over Peter WJ Brouwer op deze site