«Wie zo vaak een lezer op het puntje van zijn stoel krijgt, is met recht een grote belofte.» – Ezra de Haan

VoorplatSeguraOver ‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’ van Ulises Segura op Literatuurplein, 6 juni 2016:
‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’ is het debuut van Ulises Segura (1973), het pseudoniem waarvoor een in Aalst geboren jurist en verhalenverteller koos. Zijn ouders hebben Franse en Spaanse roots en wellicht is dat mede de reden dat zijn proza allesbehalve Vlaams overkomt. (…) De wereld die Segura je in zijn korte verhalen voorschotelt is uniek. (…) Zo merkt iemand dat ze, wanneer ze honger heeft of weinig heeft geslapen, makkelijker verdwijnt. Op zich al bijzonder genoeg zou je zo denken. Maar Segura kan het niet laten om ook nog eens te beschrijven wat de gevolgen daarvan zijn. (…) Knap aan Segura’s schrijven is dat je het accepteert. (…) Het verhaal ‘Winter van ongenoegen’ sprak mij het meest aan. (…) In dit verhaal struikel je over mooie zinnen en passages. (…) Kwalitatief is dit verhaal vergelijkbaar met de roman Lord of the Flies (Heer van de vliegen) van Golding. Zelden zie je kindertaal- en gedachten zo goed weergegeven. (…) Ulises Segura weet wat spannend schrijven is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’

«Ton van Reen heeft met ‘De verdwenen stad’ een prachtig boek geschreven.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen op Ansiel, 5 juni 2016:
Ton van Reens nieuwste roman ‘De verdwenen stad’ neemt ons mee in een Kafkaïaanse wereld. Timo Wolters, advocaat in Roermond maar woonachtig in Horn, wordt wakker na een nare droom. (…) Maar gelukkig was het maar een droom en is hij nu wakker en lijkt alles weer het oude. (…) Dit verhaal werkt langzaam maar zeker naar een rampzalige onthulling toe. De lezer wordt net als de protagonist geconfronteerd met allerhande verontrustende gebeurtenissen. De grens tussen fictie en waarheid begint bedrieglijk vaag te worden. Ton van Reen heeft met ‘De verdwenen’ stad een prachtig boek geschreven over een man die letterlijk en figuurlijk het Noorden kwijt is door de druk van een veeleisende en corrupte wereld. Een druk die hem tenslotte fataal wordt.
Lees hier en hier de recensie en
Meer over ‘De verdwenen stad’

«’De Barones’: Totaal verbijsterend boek.»

VoorplatBarones72Over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Amsterdam FM-Radio, 6 juni 2016:
‘Dit boek laat beter dan andere boeken zien wat de gevolgen zijn van kind te zijn van NSB’ers.’ Presentatoren Bert van Galen en Peter de Rijk in gesprek met schrijfster Janny de Heer over haar biografische roman ‘De Barones’ over het na-oorlogse leven van een NSB-meisje dat 5 jaar was toen de oorlog voorbij was. Het fout-zijn van haar ouders wordt haar een leven lang nagedragen en draagt er toe bij dat ze in een liefdeloos huwelijk belandt van armoede, onderdrukking en huiselijk geweld. ‘Tegelijk toont het boek ons hoe Nederland na die oorlog opklautert uit het dal: zo veel verborgen verhalen.’
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mooie poëzie.» – Ezra de Haan

VoorplatNicolaas75Over ‘Als de aloë sluimert’ van Quito Nicolaas in Antilliaans Dagblad, 6 juni 2016:
(…) Quito Nicolaas refereert in het gedicht ‘Golven’ naar zijn jeugd op Aruba, de aankomst in Nederland en de Caribische gewoonte om de navelstreng na de geboorte van een kind te begraven. Daarmee is het een heel persoonlijk gedicht dat menig Antilliaan zal aanspreken. Tegelijkertijd is dit een gedicht dat mij nu, en het gedicht werd in 1995 geschreven, sterk doet denken aan al die vluchtelingen die per boot naar het westen zijn gevlucht. (…) Daarmee reikt dit gedicht van Nicolaas verder dan zijn eigen verhaal. Hij heeft het daarvan losgezongen en tot een gedicht voor velen gemaakt. Regelmatig stelt Nicolaas iets aan de kaak of wordt zijn mening, ook als die in mooie poëzie is verpakt, aan de lezer duidelijk gemaakt. Zijn gedicht ‘Afro-Arubaan’ windt er ook geen doekjes om. Het gaat hem in dit gedicht om de migrant en de discriminatie die hij op Aruba ervaart. (…) Het gedicht ‘Afro-Arubaan’ is bijtend van toon en je merkt dat de dichter bij het schrijven ervan woedend maar ook moedeloos was.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de aloë sluimert’

«Armando probeert er de moed in te houden.»

VoorplatSeguraOver ‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’ van Ulises Segura in De Volkskrant, 28 mei 2016:
De gescheiden Armando die ook zijn baan kwijt is, rijdt met de 16-jarige Naomi in een gestolen Saab in enkele dagen naar Cadis en dan wellicht Marokko. ‘Laten we niet somber zijn,’ probeert Armando er de moed in te houden, maar de tekenen zijn zo ongunstig, in het verhaal ‘De eindeloze zomer’ van debutant Ulises Sigura opgenomen in ‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’. Achter de exotische schrijversnaam zit een Vlaamse jurist met als geboortejaar 1973.
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’

«De opzet van het boek maakt dat je door blijft lezen.» – Albert Heller

Opmaak 1Over ‘De ontwrichting’ van Hans van Hartevelt in Nederlands Dagblad, 3 juni 2016:
Een lofzang op de boer. (…) Het is een ode aan de mensen die er dagelijks voor zorgen dat iedereen voldoende eten op zijn bord krijgt. Zijn verhaal speelt zich in de toekomst af, zo’n vijftien jaar vooruit. Van Hartevelt schetst een land dat steeds meer vertrouwt op technologie. (…) Totdat terroristen toeslaan en in één klap de elektriciteitsvoorziening en alle telecommunicatie onmogelijk maken. Het hele land ligt plat, ook de boerderij. Maar, in een mum van tijd blijken ‘ouderwetse’ trekkers en andere landbouwvoertuigen goud waard. De boerderij wordt de enige hoop voor velen. (…) Het idee voor het boek is origineel. (…) Het is de opzet van het boek die maakt dat je door blijft lezen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De ontwrichting’

«Dit is een alleszins geslaagd debuut.» – Miriam Grootscholten

VoorplatTulp75Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op AfrikaNieuws (nummer 11, jrg.10), 3 juni 2016:
Journalist Edith Tulp heeft veel gereisd in Afrika en er ook langere tijd gewoond. Dit is haar debuutroman. De bushsoldaat uit de titel is de Oegandese Mozes, die als kindsoldaat bij het leger van Joseph Kony heeft gezeten. Hij gaat samenwerken met de Nederlandse Thomas (…). Ze controleren door Nederland gesubsidieerde ontwikkelingsprojecten in Oeganda. Dat blijkt geen overbodige luxe (…) Thomas en Mozes zijn een gouden team en ze zorgen ervoor dat veel geld terugkomt. Edith Tulp schrijft goed: ze trekt de lezer meteen Kampala in, met z’n boda-boda’s, de maraboes en de verkeerschaos. Ze snijdt een lastig onderwerp aan: het strafbaar stellen van homoseksualiteit in Oeganda. (…) Mozes komt in aanraking met Amerikaanse evangelisten in de tijd dat de wet tegen homoseksualiteit moet worden aangenomen. (…) De vriendschap met Thomas komt onder zware druk te staan. (…) Deze roman is gebaseerd op ware gebeurtenissen en Edith Tulp is goed geïnformeerd.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’

«‘De Barones’: 37 jaar slaaf geweest.»

VoorplatBarones72Over (de Helderse presentatie van) ‘De Barones’ van Janny de Heer op Mustreads or not!, 2 juni 2016:
Door de beschrijving van Janny de Heer van het leven van Mien Bezemer, hoofdpersoon in de biografische roman ‘De Barones’, werd ik zeer ontroerd. Mien had een zwaar leven, getekend door de drang van haar ouders voor vergelding en de verbitterdheid van haar ouders welke fout waren in de oorlog. De ambtenaar bij de gemeente die na de scheiding van Mien en haar man de formulieren invulde, schreef bij de reden voor het aanvragen van de uitkering: ‘37 jaar slaaf geweest’. En de nasleep die het niet gewenst voelen in haar jeugd, de psychische mishandeling in haar huwelijk, teweeg brengt werd vol emotie verteld. Om het verhaal zo te horen, ondanks dat ik het verhaal kende, maar met de foto`s en de empathie van Janny de Heer, kwam het bij een ieder in de zaal enorm binnen. Dit merkte je door de vragen en opmerkingen die na afloop van de lezing gesteld en gedeeld werden.
Lees hier verder
Meer over ‘De Barones’
MeerMeer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

De verhalen van Joost Belinfante uit ‘Doe Maar Lijf aan lijf’ [3]

Henny Vrienten: “De scherpste schets die ooit van ons gemaakt is.”
Ernst Jansz: “Ontroerend, geestig, indrukwekkend.”

DoeMaar3-1

[3] ‘Een idealistische onderneming’ door Joost Belinfante:
Aangezien Ernst ook mijn buurman was, had ik de wording van zijn bandje, Doe Maar, van dichtbij kunnen volgen. En het moet gezegd: het was een idealistische onderneming. Een voertuig om ideeën te realiseren. En zo de wereld te verbeteren. Dat was de tijd. De toekomstige betere wereld was nog niet helemaal weggevreten. Misschien kon alles nog wel rechtgezet worden. Idealen. Nu min of meer een vies woord, toen vanzelfsprekend. Meegekregen van thuis, ingeademd met de lucht. Je was het je nauwelijks bewust.
Lees hier het hele verhaal met meer foto’s uit het boek

Topfotografen Bert Nienhuis en Kees Tabak legden in 1983 de meest succesvolle tournee van Doe Maar vast. Toch zou dit hoogtepunt de groep uiteindelijk doen besluiten te stoppen. Joost Belinfante levert anno 2008 met acht verhalen een prachtig commentaar op dat onvergetelijke jaar. Werden destijds uit hun duizenden foto’s vooral de foto’s van de bandleden gepubliceerd, vijfentwintig jaar later komen in dit boek juist ook de foto’s aan bod die toen niét afgedrukt werden: het wachten en het inspelen voor het concert, de spanning en het dollen in de geïmproviseerde kleedkamers in veehallen, veilinghallen en sporthallen – en vooral het publiek, dat massale publiek dat gaandeweg de tournee almaar jonger leek te worden. Je kunt niet anders dan deze foto’s met dubbelfocus bekijken: 1983 vanuit 2008 en het plezier, de ontroering en later ook de verbijstering meebeleven met Ernst, Henny, Jan H. en Jan P. Onlosmakelijk bij dit boek hoort het dubbelalbum Lijf aan lijf dat tijdens déze gefotografeerde concerten in Loosbroek, Goes, Assen, Tiel en Joure werd opgenomen en – in 2008 perfect geremasterd – aan het boek is toegevoegd. Op de cd’s hoor je letterlijk het publiek dat in dit boek met de prachtige foto’s een onuitwisbaar gezicht gekregen heeft.
Klik voor de optredens in 2016
Lees hier de vorige verhalen
Meer over DoeMaar op deze site

Theo Monkhorst leest op 4 en 5 juni uit ‘De blijmoedige leugenaar’

VoorplatMonkhorst-72Dit weekend wordt het 125 jarig-bestaan van de Haagse Kunstkring gevierd. In het jubileumweekend zijn er in de Haagse Kunstkring (Dennenweg 64) en in de naaste omgeving tal van activiteiten. De opening wordt verricht op zaterdag 4 juni om 11.00 uur door Jozias van Aartsen, burgemeester van Den Haag. Theo Monkhorst neemt een van die activiteiten voor zijn rekening. Op zaterdag 4 juni leest hij bij Neeltje Twiss (Denneweg 10) tussen 12.30 en 13.30 uur fragmenten uit zijn zojuist verschenen roman ‘De blijmoedige leugenaar’, in het bijzonder daaruit de zogenaamde Couperus-dialogen alsmede op zondag 5 juni in de Haagse Kunstkring van 13.30 tot 14.00 uur.
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’