Boeken – Pagina 360 – Uitgeverij In de Knipscheer

The Gourds: Derde voorproef uit de bonusfilm bij ‘American Blues’

Fragment The Gourds (‘Stadium Blitzer’, Austin 1999) uit de bonusfilm bij ‘American Blues’ van Dirk W. de Jong, 3 november 2015:
The Gourds are rehearsing in the living room. On the wall song texts are scribbled down. It’s humid and almost too hot without ac. Kevin Russell is front man. Russell plays the guitar and sings with the Gourds, a progressive country rock based band. He truly believes literature is important in music. He’s joking about a crazy gig in Belgium where the audience started square dancing carrying fake pistols in their holsters.
Klik hier voor het eerste filmpje
Klik hier voor het tweede filmpje
Meer over ‘American Blues’

«Ik las de gedichten uit ‘Krassen’, blad na blad en elk blad een eenheid, onderweg naar de samenhang van een bundel.» – Andreas Oosthoek

Dankwoord, ingebed in een kort verhaal, bij de ontvangst van het eerste exemplaar van ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg in De Drvkkery, 1 november 2015:
Dat is het woord, dát is het begrip, Chawwa Wijnberg: overlevingspoëzie te midden van de dreigingen. Daarmee is, denk ik, veel gezegd. Die poëzie stelt vast: ‘we hebben het grote kwaad overleefd, nu grimmig óp naar het kleine ongerief, onkruidbestrijding’. Diezelfde poëzie vraagt zich tegelijkertijd af: ‘hebben we het grote kwaad wel écht overleefd?’ We zijn alert, we blijven alert en we durven het gisterwoord vergeten en al aan morgen denken, een mooie lucht vol ranke vogels, de open lucht, adem.
Andreas Oosthoek, voormalig hoofdredacteur van de PZC, debuteert in 2015 als romanschrijver met ‘Het relaas van Solle’. Het manuscript uit 1974 vond hij in 2013 weer terug.
Lees hier de tekst van Andreas Oosthoek
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ze hoort tegelijk tot de grappigste dichters die ik ken.» – Mario Molegraaf

Over ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg bij de presentatie in De Drvkkery (Middelburg), 1 november 2015:
Ze is een van de weerbaarste dichters die we hebben, en zich daarvan ook bewust. Voortdurend levert ze varianten op ‘vechten tegen de bierkaai’. Ze wil, zegt ze, ‘schreeuwen tegen dove oren/ zingen in de tegenwind’. En toch is de toon nooit wanhopig, met al haar bewogenheid hoort ze tegelijk tot de grappigste dichters die ik ken. ‘Slijp de messen/ dichters,’ schrijft ze. Maar ze schrijft het zonder uitroepteken, zonder hoofdletters. Het is een mes dat niet gemeen steekt, dictatoriaal dwingt, maar vriendelijk prikkelt.
Mario Molegraaf is een Nederlandse auteur en vertaler. Vanaf 1978 deelde hij het leven met de eind 2001 overleden schrijver Hans Warren. Momenteel werkt hij aan de biografie van Hans Warren.
Lees hier de tekst van Mario Molegraaf
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De Roo komt met overtuigende analyse van het totale oeuvre van Boeli van Leeuwen.» – Brede Kristensen

Over ‘Praatjes voor de West. De Wereldomroep en de Antilliaanse en Surinaamse literatuur 1947-1958’ van Jos de Roo in Ñapa (Amigoe), 24 oktober 2015:
Academische proefschriften zijn doorgaans lastig te lezen Dat van Jos de Roo behoort tot de gunstige uitzonderingen. (…) Verhalen lenen zich uitstekend voor radiojournalistiek. Zeker in die tijd. Verhalen werden dan ook veel voor de microfoon gelezen. Zo wist de Wereldomroep in de loop der jaren een beeld te geven van de orale literaire tradities in Suriname, Curaçao en St. Maarten. Mensen als Johan Ferrier (die later president van Suriname werd) en Raul Römer uit Curaçao vertelden over de avonturen van de legendarische spin Nanzi. (…) Een belangrijke plaats wordt ingenomen door enkele bekende Surinaamse en vooral Curaçaose schrijvers, te beginnen met Boeli van Leeuwen. In drie jaar tijd heeft Van Leeuwen een recordaantal van 36 ‘causerieën’ of ‘babbeltjes’ voor de omroep gehouden. (…) Ook in die beginjaren van zijn schrijverschap was Van Leeuwen scherp, origineel, diepgravend en verrassend. (…) De Roo komt met een doorwrochte en overtuigende analyse van het totale oeuvre van Boeli van Leeuwen. Duidelijk is dat Van Leeuwens werk een grote eenheid vormt. Samenvattend noemt De Roo: de droom van een eeuwig leven zoals die in de zoektocht aan het verloren paradijs tot uiting komt, het besef van eindigheid, het symbool van de zee voor dood en oneindigheid (ze hangen samen) en de aarde als symbool van leven en ongemak, de momenten van verlichting en inzicht, de oude huizen die de mensen overleven en van hun sterfelijkheid getuigen. Dat alles typeert Van Leeuwen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Praatjes voor de West’

«Jazz of geen jazz?» – Bert Jansma

Over ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Den Haag Centraal, 9 oktober 2015:
Hoe kom je als muzikant vanuit de jazz, van Boy Edgar’s Big Band, als begeleider van Nina Simone, tot een eigen platenlabel en geluidsstudio, tot bij de Dalai Lama ‘aan huis’, tot in de kloosters van Tibet? Via Japan, Afrika, Amerika, China en India? Het is het verhaal van fluitist Chris Hinze, en het is opgetekend in de 608 (!) pagina’s tellende biografie die Kees Ruys over hem schreef. (…) In de biografie van Ruys valt te lezen hoe Hinze zijn oren openhield voor de geluiden van de hem omringende tijd en zijn vervulling vond in die ‘ontdekkingsreizen’ over de wereld. Waarin hij voortdurend nieuwe muziek tegenkwam die hij absorbeerde. En waarmee hij bleef improviseren. Daarmee zijn we dan toch terug bij de jazz.
Lees hierhier Bert Jansma in ‘Den Haag Centraal’
Meer over Kees Ruys’ biografie over Chris Hinze

Pim Wiersinga in Verhalenhuis Belvédère op 15 november 2015

Op zondag 15 november wordt in Verhalenhuis Belvédère de boekpresentatie gehouden van ‘Hier een verhaal voor je’. Een boek met twintig verhalen geïnspireerd op de geluidsverhalen van radiomaker Erik Post. De presentatie vindt plaats tijdens het gelijknamige evenement waarbij zes Rotterdamse schrijvers (Jana Beranová, Michelle van Dijk, Sanneke van Hassel, Daphne Huisden, Said el Haji en Pim Wiersinga) met elkaar in gesprek gaan over het verschil tussen feit en fictie. Tevens lezen zij hun verhaal voor in een bijzondere setting. Radio Rijnmond is aanwezig om een uitzending over de middag te maken. U bent van harte uitgenodigd de middag mee te maken.

Locatie: Verhalenhuis Belvédère, Rechthuislaan 1, 3072 LB Rotterdam-Katendrecht. Van 15 tot 17 uur, toegang gratis.
Meer over deze middag
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Die melancholie was hem wel toevertrouwd.» – Menno van der Beek

Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen in Liter, oktober 2015:
En nu heeft Uitgeverij In de Knipscheer eind vorig jaar de gedichten van Boeli van Leeuwen, Tempels in Woestijnen, heruitgegeven. Het is in Boeli’s schrijversleven bij de ene dichtbundel gebleven, maar er kwamen nog wel vijf schitterende romans, een novelle en een drietal bundels met verzamelde stukjes uit zijn pen. Zijn meesterwerk, zijn laatste roman, Het teken van Jona (1988), had tot de top van de Nederlandse literaire prestaties van de vorige eeuw gerekend kunnen worden, ware het niet dat in dat tijdsgewricht romans met veel bijbelse verwijzingen niet lekker lagen bij Amsterdamse critici. Het verhaal van de in dienst van het eiland oud geworden bestuurder, die via het uitgemergelde paard van Johannes en de majestueuze walvis tot diepere inzichten komt – geen boekenkast kan in feite zonder.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Schrijfster Els de Groen over haar essay ‘Nuttige idioten’

Over ‘Nuttige idoten’ van Els de Groen in Brabants Dagblad, 22 oktober 2015:
Ze schreef de nodige kinderboeken en romans, reisde veel rond in het voormalige Oostblok, zag daar zowel de mislukkingen van het communisme als het falen van het kapitalisme en was jarenlang lid van het Europees Parlement. Vanuit de vele ervaringen die ze her en der opdeed, schreef auteur Els de Groen een nieuw essay met als titel ‘Nuttige idioten’. Ze gaat in het boek in op grensoverschrijdende problemen uit het heden, waarbij ze ook een sprong naar het verleden maakt. Zelf zegt ze over dit boek in het Brabants Dagblad dat ze het met ‘de nodige ironie’ heeft geschreven: “Het is een pleidooi voor verkenning en volledige opening van zaken. In het oosten is het de staatspropaganda, in het westen kleuren zakelijke belangen veel informatie. Politiek heeft een slechte reputatie, waar het transparantie betreft. Dat verklaart de scepsis van burgers. En populisten springen in het gat. Ze nemen de argwaan niet weg; ze krabben waar de burger jeuk heeft. Verder blijft alles bij het oude, terwijl het hoogtijd voor iets nieuws is. Door de vluchtelingenstroom, de rol van Rusland in Syrië en het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne, staat de Oost-West relatie nog hoger op de agenda. Maar ook de rol van Europa roept herhaaldelijk vragen op. En dan kwam onlangs ook nog het eindrapport over MH17 uit. Ik hoop een bijdrage te hebben geleverd aan een open en diepere discussie. Die is hard nodig.”
Meer over ‘Nuttige idioten’

«Zijn mooiste foto’s zijn verzameld in ‘American blues’.» – Peter van Brummelen

Over ‘American Blues’ van Dirk W. de Jong in Het Parool, 6 oktober 2015:
In 1991, het tweede jaar dat hij professioneel fotografeerde, ging hij voor het eerst naar de Verenigde Staten. Sindsdien is hij er zeker dertig teruggekeerd. Dat oude werk, de blues uit de jaren veertig, vijftig en zestig, vindt De Jong het allermooiste, maar hij is niet eenkennig in zijn smaak. Nieuwe blues: ook goed. En in American blues, het boek dat hij samenstelde uit de 25 jaar die hij werkzaam is als muziekfotograaf, komen ook de nodige andere genres aanbod. We zien bluesmuzikanten, soulzangers, singer-songwriters, jazzmuzikanten en countrytypes. Het zijn allemaal Amerikanen, dat wel. (…) Soms fotografeerde hij ze thuis, vaak ook in de kroeg. Bluesgitarist Buddy Guy ligt op een foto met zijn hoofd op een bar. (…) Op een andere zien we countryzanger Dale Watson optreden in zo’n typische honkytonkbar in Austin, Texas. De tenten waar de authentieke blues wordt gespeeld, heten juke joints. In American blues staat een geweldige buitenopname van zo’n zaak: de zo te zien geheel uit sloophout opgetrokken Po Monkey’s Juke Joint in Merigold, een dorpje in de staat Mississippi.
Lees hier het interview
Meer over ‘American Blues’

«Hinze, dat was de man met die raspende, razende fluit die alle hoeken van de funk en de jazz opzocht.» – Wilfried de Jong

Over ‘Chris Hinze. Een biografie’ van Kees Ruys door Wilfried de Jong, theater- en televisiemaker, schrijver en presentator:
‘Ik moet eerlijk zijn: ik houd eigenlijk niet zo van fluit. Ik ben meer een saxman. Maar toen ik onlangs Chris Hinze interviewde voor de radio, kreeg ik een onverwacht eerlijk doorkijkje naar mijn jeugd. Hinze, dat was de man van de plaat Mission Suite uit 1973. Vond ik als jongen van zestien steengoed. Met die spetterende ritmesectie, Gerry Brown en John Lee. Met die raspende, razende fluit die alle hoeken van de funk en de jazz opzocht. Zo sloopt muziek alle vooroordelen. Ik laat alle wapens vallen: leve de fluit!’
Lees hier meer over het boek + cd