Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen op Facebook, 15 augustus 2019:
‘Vlucht uit Montaillou’: een even ernstige als vermakelijke roman van Ton Van Reen over een meelijwekkende blackout van de Europese cultuur. Ik lees er iedere nacht in; het stimuleert mijn dromen, de vrolijke en de angstige. Denk niet dat je het werk en de werkelijke statuur van deze schrijver wel kent. Je kent hem niet. ‘Vlucht uit Montaillou’ is ook voor mij weer een verrassing. De verbeelding aan de macht. Kom op, Constantijn Huygens of P.C. Hooft, kom eens uit je Hemahemel. (HEMA: Hollandse Eenheidsprijzenmaatschappij Amsterdam).
[Dichter Wiel Kusters was o.m. hoogleraar letterkunde aan de Universiteit van Maastricht en voorzitter van de Zuidelijke Afdeling van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.]
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Categorie: Nieuws
«Je mag concluderen dat er een tegengesteld, negatief verband moet zijn tussen geluk en geloof.» – Peter Lenssen
Peter Lenssen in zijn column ‘Wie gelooft is ongelukkig’ in Buiten de Orde, 15 augustus 2018:
(…) Ik heb het op deze plek [‘Buiten de orde’] eerder gehad over het World Happiness Report, de geluksindex van de Verenigde Naties (waarin Nederland wordt gepresenteerd als een van de gelukkigste landen ter wereld) en mijn bedenkingen daarbij. Stel dat er toch enige waarheid schuilt in dat Report (ik ben in een milde bui vandaag) dan mag je gezien het feit dat gelovige inwoners van ons land nog net niet op de lijst van met uitsterven bedreigde diersoorten staan, concluderen dat er een tegengesteld, negatief verband moet zijn tussen geluk en geloof. (…) Katholieken tegen protestanten, sjiieten tegen soennieten, christenen tegen moslims, christenen tegen joden, joden tegen moslims en omgekeerd, moslims tegen hindoes. Oók hindoes en boeddhisten kunnen er ondanks hun sluwe maskerade van geweldloosheid wat van. De wereld is een groot religieus kruitvat. Ik gun iedereen zijn eigen gekte, laat duizend bloemen bloeien, maar dan in het wild, als veldbloemen, niet in apartheid verzameld en opgekweekt, en alsjeblieft zonder gebruik van bestrijdingsmiddelen. Want aan dat vernietigingswapen gaan we uiteindelijk allemaal dood. (…)
Peter Lenssen ontving in 2019 voor zijn roman ‘Pleisterplaats Belleville’ de Reinaerttrofee, de jongerenprijs voor het beste boek van de zes genomineerde boeken voor de Halewijnprijs.
Lees hier de column
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
5 september, Extaze in de Houtrustkerk, presentatie Extaze 31: ‘De eeuw van Gisèle’
Extaze in de Houtrustkerk, 5 september 2018, 20.15-22.15 uur:
Tijdens de presentatie van ‘Extaze 31’ zal Annet Mooij haar licht laten schijnen over het werk en het leven van Gisèle van Waterschoot van der Gracht (1912-2013), en het reilen en zeilen binnen Castrum Peregrini onder de loep nemen. Oprichter van deze kring, Wolfgang Frommel, had van de Duitse dichter Stefan George een opvatting van pedagogie overgenomen (zie. Piet Gerbrandy houdt een voordracht over deze ‘pedagogische eros’. Onno Schilstra bespreekt de kunst van Gisèle aan de hand van geprojecteerde beelden, Martine van der Reijden draagt enkele van haar gedichten voor en Klaas Trapman sluit de avond af met een piano-uitvoering van Lamentations et Consolations opus 17 van Siergiej Bortkiewicz, waarvan de no. 1-6. De presentatie is in handen van Cor Gout, de techniek wordt verzorgd door Anton Simonis.
Programma ‘Gisèle Waterschoot van der Gracht en Castrum Peregrini’
20.15: Inleiding
20.20: Annet Mooij: voordracht over Gisèle, haar leven, haar werk
20.40: Onno Schilstra: voordracht met beeldprojectie over de kunst van Gisèle
21.00: pauze
21.20: Martine van der Reijden: gedichten
21.30: Klaas Trapman (piano), Cor Gout: Im Park
21.35: Piet Gerbrandy: lezing over de pedagogische eros
21.55: Klaas Trapman speelt Lamentations et Consolations opus 17 van Siergiej Bortkiewicz, waarvan de no. 1-6
22.15: Uitleiding
Locatie Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur,
dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren redactie@extaze.nl
Meer over ‘Extaze 31’
Klik hier voor vergrote versie van affiche
Literair tijdschrift Extaze 31 ‘De eeuw van Gisèle’ [Jrg. 8, nr. 3]
Extaze 31– De eeuw van Gisèle
achtste jaargang nr. 3, september 2019
redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 104 blz.,
€ 15,00
presentatie 5 september 2019
ISBN 978-90-6265-780-3
Het onderwerp van Extaze 31 zijn de thema’s die voorkomen in Annet Mooij’s bijzondere boek ‘De eeuw van Gisèle. Mythe en werkelijkheid van een kunstenares’, waarin de omstreden literaire kring Castrum Peregrini een belangrijke plaats inneemt. In haar essay beschrijft Annet Mooij hoe Gisèle van haar leven een kunstwerk maakte waarbij ze fictie en verfraaiing niet schuwde. Vooral haar relatie met Castrum zag ze graag gecorrigeerd. Want, hoewel zij de pelgrims (peregrini) onderdak bood, werd het haar verboden bij vriendenfeesten en leesavonden aanwezig te zijn. Onno Schilstra herkent deze situatie in een kleine gouache, getiteld ‘De Aspirant’ (tevens de titel van zijn essay), die hij aantrof in Gisèle’s atelier: drie personen staan, dicht bij elkaar, te smoezen, terwijl een vierde schuchter en nieuwsgierig toekijkt. Castrum Peregrini was het geesteskind van Wolfgang Frommel. Van de Duitse dichter Stefan George had hij een opvatting van pedagogie overgenomen die inhield dat oudere mannen jongens moesten uitkiezen om ze in te wijden in de geheimen van de poëzie en het leven. Plato’s ‘Symposion’ diende als een van de voorbeelden van deze relatie. Piet Gerbrandy belicht in zijn bespreking van deze dialoog hoe Sokrates de priesteres Diotema volgt in haar opvatting dat erotiek, mits op de juiste wijze bedreven, tot diepe filosofische inzichten leidt. Maar, als het hier gaat om het contact tussen een oudere leraar en een jonge leerling, wie leert er dan meer? De eerste, zo interpreteert Gerbrandy Sokrates’ voortgaand betoog. Hij zal ondervinden dat innerlijke schoonheid waardevoller is dan de vergankelijke fysieke aantrekkelijkheid (‘Pedagogische eros’). Het is een visie die dicht bij Arjen Mulder’s interpretatie van het tweede deel van Stefan George’s gedicht ‘In der Stern des Bundes’ komt. Niet de jongen is hier degene die in de liefdesinitiatie getraumatiseerd raakt (dus: een ander mens wordt), het is de dichter zelf die door de overgave aan zijn godheid voorgoed is veranderd (‘Het eeuwige ogenblik van Stefan George’).
Los van de ‘Gisèle-thema’s staat Hans Muiderman’s essay over de filmische schrijfstijl van Marguerite Duras (‘De verbeelding van Duras’): de pen is als een camera.
In dit nummer voorts korte verhalen van Annika van Bodegraven, Guido Eekhaut, Judith de Graaf, Ines Nijs en Inge Schollen. De gedichten zijn van Jonas Bruyneel, Maria van Oorsouw en Martine van der Reijden en het beeldend werk is van Florence Marceau-Lafleur.
De presentatie van ‘Extaze 31’ vindt plaats op donderdag 5 september 2019. Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl. Presentatie: Cor Gout. Licht en geluid: Anton Simonis (Adesign).
Meer over presentatie Extaze 31
Lees ook het digitale supplement van ‘Extaze’
Meer over ‘Extaze’
Walter Palm – Het sluipend gif van islamofobie (1989 – 2019). Essay
Walter Palm
Het sluipend gif van islamofobie –
1989-2019
essay
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
230 blz., € 19,50
Eerste uitgave 2019
ISBN 978-90-6265-769-8
In 2019 was het dertig jaar geleden dat met de Rushdie-affaire het debat startte over de islam. Dit essay Het sluipend gif van islamofobie – 1989-2019 gaat uitgebreid in op de politieke exploitatie van islamofobie (het radicaal afwijzen van alles wat met de islam te maken heeft) nadat deze geëxplodeerd was als consequentie van 11 september 2001. Ook staat dit essay stil bij radicalisering als gevolg van islamofobie: islamofobie als zuurstof van radicalisering bij maatschappelijk ontwrichtende gebeurtenissen als de recente aanslagen in Nieuw-Zeeland (15 maart 2019) en Sri Lanka (21 april 2019). Op 21 mei 2019 werd bekend dat de AIVD heeft becijferd dat in de afgelopen 15 jaar 112 islamitisch geïnspireerde terroristische aanslagen zijn gepleegd in West-Europa en de Verenigde Staten. Driekwart van de aanslagen vond plaats in de afgelopen vijf jaar.
Het essay sluit af met de verontrustende constatering dat het sluipend gif van islamofobie inmiddels de Grondwet, het fundament dus van de rechtstaat, heeft bereikt en bepleit daarom de instelling van een constitutioneel hof. Dit is zeer actueel nu islamofobe wetgeving niet a priori zal stuiten op het ontbreken van een meerderheid in de op 27 mei 2019 gekozen Eerste Kamer. Gegeven de nieuwe stemverhoudingen zal een anticonstitutioneel verbod op ritueel slachten of buitenlandse financiering van moskeeën, niet automatisch getroffen worden door een veto in de pas aangetreden Eerste Kamer.
Walter Palm (Curaçao, 1951) is een expert op het terrein van integratiebeleid. Vanaf 1982 tot aan zijn pensionering in 2017 was hij werkzaam bij de directie van de rijksoverheid die belast is met integratiebeleid. In de loop der jaren heeft hij zestien ministers mogen adviseren. Met meer dan dertig jaar ervaring op het terrein van integratiebeleid wordt hij na zijn pensionering regelmatig geïnterviewd als expert op het gebied van integratie. Ook publiceert hij vaak over dit onderwerp. Daarnaast maakte Walter Palm naam als dichter in het Papiaments, het Engels en het Nederlands.
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
SAVE THE DATE: ‘Welkom in het Kleurrijk’ op 8 september 2019 in Podium Mozaïek
Uitgeverij In de Knipscheer, de kleurrijkste uitgever van Nederland, nodigt u uit voor Welkom in het Kleurrijk, een spannende presentatie van de nieuwe boeken uit het Caribisch Gebied, op zondag 8 september 2019 in Theater Podium Mozaïek in Amsterdam. Het is voor het 9de achtereenvolgende jaar dat de uitgeverij op deze wijze aandacht vraagt voor de literatuur uit de voormalige Nederlandse koloniën, inclusief voormalig Nederlands-Indië.
Met presentaties, lezingen, voordrachten, muziek en film. Nieuwe titels die in het programma aan bod komen zijn o.a. Trouwportretten: Surinaamse voorouders in beeld van Lucia Nankoe en Jean Jacques Vrij, Het eind van de kaart van Albert Helman, en Lambarosa, de nieuwe grote roman van Annel de Noré. De roman Het geheime wapen van Janny de Heer begint en eindigt in Suriname. De cirkel is rond wanneer Cas na loodzware jaren in Nederlands-Indië het levensgeluk met zijn gezin denkt terug te vinden op zijn geboortegrond. Sanne Biesheuvel debuteert met Oorlog aan de Overkant, de belevenissen van een hospik in Indië / Indonesië. Een buitenlands extraatje in het programma is de uitgave van Speech van de dode moeder van Carlos A. Aguilera uit ‘het Antilliaanse’ Cuba. Zijn vertaalster Nanne Timmer introduceert het boek. Jacques Thönissen komt speciaal over van Aruba om u te vertellen over zijn nieuwe roman Versteende liefde over bovennatuurlijke krachten bij de oorspronkelijke bewoners van de Caraïben, met name Cuba. Verder verschijnt van de in Nederland wonende Arubaanse dichter Quito Nicolaas de tweetalige bundel Argus. Van Curaçao komt over Hilda de Windt Ayoubi voor de verschijning van haar langverwachte poëzie-epos Geef me je taal. Dat ik je beter versta. Ook van Curaçao komt de door Margarita Molina bezorgde bundel Blijf nog wat met 23 originele Nederlandse (!) liefdesgedichten van de Papiamentstalige dichter en kunstenaar Elis Juliana geschreven voor zijn muze en geïllustreerd met 14 tekeningen van zijn hand. De Curaçaos-Nederlandse dichter Walter Palm verrast met het essay Het sluipend gif van de islamofobie. 1989-2019 dat het radicaal afwijzen van alles wat met de islam te maken heeft in kaart brengt sinds de start van het debat over de Rushdie-affaire in 1989.
Noteer de datum in uw agenda.
Kaarten voorverkoop/ online € 5,00. *
Kaarten aan de zaal (voor zover dan nog beschikbaar en alleen met pin ) € 7,50
Podium Mozaïek, Bos en Lommerweg 191, 1055 DT Amsterdam. Klik: Route & bereikbaarheid
Op zondag in de omgeving vrij parkeren.
Zondag 8 september 2019, foyer open 13.30 uur; zaal open 14.15 uur, programma 14.30 tot 17.00 uur
Kaart- en boekenverkoop vanaf 14.00 uur; na afloop signeren en napraat in de foyer.
Podium Mozaïek: 020-580 0381 [++ 3120 580 0381]
*Alleen als het digitaal bestellen van kaarten bij het theater niet lukt, mag u de kaarten ook bestellen bij indeknipscheer@planet.nl
Meer over de vorige edities in Podium Mozaïek
«We moeten Boeli blijven lezen.» – Ronald van Raak
Over ‘Geniale anarchie’ van Boeli van Leeuwen op Koninkrijksrelaties.nu, 8 augustus 2019:
Boeli van Leeuwen, die overleed in 2007, nam geen blad voor de mond en schreef in alle openheid over zijn eiland, zoals deze woorden uit ‘Geniale Anarchie’. In Nederland zijn we wel wat gewend als het gaat om harde woorden, maar ook ik schrok toen ik deze tekst voor het eerst las: ‘De armoe en de arme: waarmee kan hij zich verdedigen? Niet alleen met kapmessen en pistolen, ijzeren staven en blote vuist! Hij heeft zijn carnaval, zijn loterij en nummers, het casino en bovenal de seksualiteit, dit troosteloos copuleren in de vale ochtend of in de hitte van de namiddag met tenslotte de zwangere gang naar Sociale Zaken, de grote buik naar voren geschoven om een verveelde ambtenaar tot ontferming te bewegen.’ Dat was in 2010 toen ik dit boek las als voorbereiding op het debat in de Tweede Kamer over de nieuwe autonome status van Curaçao. In dat debat, waaraan ook politici van Curaçao deelnamen, heb ik deze woorden van Van Leeuwen geciteerd. Ik gebruikte deze woorden toen niet om mensen te beledigen – evenmin als Boeli van Leeuwen dat ooit zo heeft bedoeld – maar omdat het beeld zo sterk is. Curaçao is een rijk land, maar met veel arme mensen. (…) Het leidt voor veel Curaçaoënaars tot een uitzichtloosheid, die Boeli op zo’n harde wijze verwoordde. We moeten Boeli blijven lezen. [ Ronald van Raak is woordvoerder Koninkrijksrelaties van de Tweede Kamerfractie van de SP. ]
Lees hier de column
Meer over ‘Geniale anarchie’ (1990)
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Hilda de Windt Ayoubi – Geef me je taal. Dat ik je beter versta. Gedichten
Hilda de Windt Ayoubi
Geef me je taal. Dat ik je beter versta
Duna mi bo idioma. Pa mi por komprondé bo mihó
gedichten
Curaçao
gebrocheerd in omslag met flappen, 238 blz.,
€ 22,00
eerste uitgave 2019
ISBN 978-90-6265-781 0
Taal is alles voor Hilda de Windt Ayoubi. Als kind van Libanese ouders groeide ze op te Curaçao. Desalniettemin noemt ze zichzelf ‘analfabeet in het Libanees’. Met name ‘minderheidstalen’ zoals het Papiamentu draagt ze een warm hart toe. Haar interesse voor tweetaligheid, meertaligheid, codewisseling, taalcontact, mediataal, en de sociale en emotionele implicaties van het behoud of verlies van moedertalen, vormde de basis voor deze indrukwekkende, deels tweetalige dichtbundel. Geef me je taal. Dat ik je beter versta is een ode aan taal en aan hen die zich daarvoor inzetten. In het bijzonder de twee linguïsten die veel betekenden voor het Papiamentu: Frank Martinus Arion en, tevens voor andere inheemse talen, Pieter Muysken. Arion die de eerste school met Papiamentu als instructietaal heeft opgericht, Muysken die vele inheemse talen van Zuid-Amerika voor de ondergang behoedde, door ze te onderzoeken en te registreren.
De bundel bestaat uit drie onderdelen: ‘Taal staat nooit stil’, waar in gedichten het belang van taal en het behoud van met name de kleine talen wordt behandeld; ‘Wond en balsem’, het deel dat ingaat op Arions leven, zijn poëzie en zijn roman Dubbelspel, Muyskens conserveren van talloze Indiaanse, Zuid-Afrikaanse en Creoolse talen van Suriname en zijn bijdrage aan het Papiamentu van de Benedenwindse Eilanden, en ‘Papiamentu voor altijd’, het haast vanzelfsprekende sluitstuk van deze bundel in tweetalige gedichten: Duna mi bo idioma. Pa mi por komprondé bo mihó.
Het boek bevat ook een bibliografie en een omvangrijk deel met notities. ‘Een taal is niet dood, een taal leeft, groeit, neemt over van andere talen, leent aan andere talen. Hoewel elke taal regels heeft, kan niets dit natuurlijk proces stoppen’, leerde Hilda de Windt Ayoubi van Arion en Muysken. Dat ze hun wijze woorden ten harte heeft genomen blijkt uit deze imposante dichtbundel: Degene die de taal en cultuur der minderheden helpt conserveren helpt tevens bij de herleving van de wereldvrede.
Hilda de Windt Ayoubi (Curaçao, 1951) hield zich haar hele leven bezig met Taal. Ze was 30 jaar lang leraar Spaanse Taal aan de middelbare school en acht jaar docent Communicatie en Pedagogiek op de Universiteit van Curaçao. Op Curaçao is zij bekend om haar jarenlange publicaties van gedichten in vier talen in de krant Amigoe en om haar vertaling E Profeta in het Papiamentu van het wereldbekende boek The Prophet van de Libanees-Amerikaanse schrijver Kahlil Gibran. Ze kreeg er in 2015 de Award van de George and Lisa Zakhem Kahlil Gibran-leerstoel aan de Universiteit van Maryland voor: ‘The most outstanding achievement of the last ten years.’ In 2018 verscheen haar eerste dichtbundel Gedicht, een selectie van haar Nederlandse gedichten, geïllustreerd met eigen schilderijen. Ook publiceerde ze korte verhalen. Als beeldend kunstenaar nam ze met haar schilderijen deel aan vier groepsexposities.
Carlos A. Aguilera – Speech van de dode moeder. Theater
Carlos A. Aguilera
Speech van de dode moeder
theater
Cuba
inleiding en vertaling Nanne Timmer
gebrocheerd in omslag met flappen, 72 blz.,
€ 15,00
eerste uitgave 2019
ISBN 978-90-6265-776-6
Een Russische kat, een provincie en een moeder. Dat zijn de ingrediënten van de theatermonoloog Speech van de dode moeder, van Carlos A. Aguilera (1970). Schrijvers als Tadeusz Kantor, Bertolt Brecht en Heiner Müller klinken door in het stuk van deze Cubaanse schrijver. Waanzin en politiek-filosofische beschouwingen lopen vloeiend in elkaar over. In een spel van ritmiek en herhaling tegenover alledaags taalgebruik met absurde elementen onderga je als lezer de tirade van een moeder die tekeergaat tegen een zoon en een vader, een stel dooie dienders zonder eigen wil, uitgebeeld door twee levenloze poppen. In die tirade zit echter wel een logica – een paranoïde logica, en als je die gaat begrijpen, is het al te laat. Dan ben je verstrikt geraakt in de waan van moeder. Voor je het weet kan je geen kat meer zien zonder te denken dat je een Russische spion in huis hebt gehaald.
‘Een vrouw die een rekening te vereffenen heeft met haar familie, met de staat en met zichzelf. Een vrouw die niet te stoppen is, die geen blad voor de mond neemt. Ze ziet maar één oplossing: rigoureus de strijd aangaan met alles en iedereen. Een monoloog vol tragiek en beschouwingen over de moderne maatschappij. Vol spot, ironie en waanzin, te lezen als een parodie op de rioolpers.’ – Nanne Timmer, UD Latijns-Amerikaanse Literatuur, Universiteit Leiden.
‘Een uitzichtloze situatie, waar zelfs de beelden van Orwell nog als levendig en kleurrijk tegen afsteken.’ – Ralf Junke, Leipziger Zeitung
Carlos A. Aguilera (Havana, 1970) werd in Cuba en daarbuiten bekend door zijn poëzie en performances. Hij publiceerde in alle literaire genres: verhalen, novelle, roman, poëzie, essays en theater. Speech van de dode moeder (2012) werd eerder in het Duits vertaald en opgevoerd in Düsseldorf door het theatergezelschap Pigs’ Appeal. De bekende Mexicaanse criticus Christopher Domínguez Michael noemde zijn roman El imperio Oblómov (2014) in Letras Libres ‘een van de grote Latijns-Amerikaanse romans van de eenentwintigste eeuw’.
Meer over Cuba op deze site
Elis Juliana – Blijf nog wat. Gedichten
Elis Juliana
Blijf nog wat
Liefdespoëzie
Curaçao / Nederland
bezorgd door Margarita Molina
voorwoord Fred de Haas
met 14 tekeningen van de auteur
gebrocheerd met flappen, 68 blz.,
€ 16,50
Eerste uitgave 2019
ISBN 978-90-6265-950-0
‘De Curaçaose kunstenaar Elis Juliana (1927) behoort met Luis Daal en Pierre Lauffer tot de ‘Grote Drie’ van de Antilliaanse dichtkunst in het Papiaments.’ Zo luidt de aanhef van de flaptekst op Hé Patu/Waggeleend, de bloemlezing uit 2011 met 21 Papiamentse gedichten van Elis Juliana, samengesteld en in het Nederlands vertaald door Fred de Haas. Juliana dichtte echter ook in het Nederlands. Vanaf 1963 kreeg zijn Nederlandse muze bijzondere liefdesgedichten, waarvan er nu 25 verzameld zijn in Blijf nog wat: 23 gedichten in het Nederlands en twee ook in het Papiaments. Juliana voorzag ze soms van wat hij ‘krabbels’ noemde, waarvan een zestal sommige gedichten sieren. Daarnaast schonk hij zijn muze ook originele werken, waarvan er acht in deze bundel op aparte pagina’s zijn afgebeeld. Zes hiervan zijn getekend in zijn zo bekende pointillistische stijl.
Elis Juliana (Curaçao 1927-2013) was een Curaçaos dichter, schrijver, beeldend kunstenaar en archeoloog. Vanaf 1959 tot zijn pensionering in 1987 hield hij zich bezig met volkskunde en archeologie. Zijn belangstelling hiervoor leidde tot de oprichting van Fundashon Zikinzá, waarvan de collectie bewaard wordt in het Centraal Historisch Archief in Willemstad. Hij vertegenwoordigde Curaçao meerdere keren op internationale exposities met beeldhouwwerken en schilderijen. Voor zijn literaire werk werd hij o.a. in Cuba bekroond met de Premio José María Heredia.
Margarita Molina begon na verschillende werkzaamheden en een studie pedagogiek na de Tweede Wereldoorlog een loopbaan in de journalistiek en bij het onderwijs. Dit brengt haar in 1963 ook naar Curaçao, het eiland dat haar niet meer los zal laten. Zij reist met haar Nederlandse partner de wereld rond. Haar avontuurlijk en kosmopolitisch leven staat model voor de biografische roman Schaduwvrouw (2016). Hierin gaat haar Curaçaose geliefde schuil achter het personage Roy.
Meer over Elis Juliana op deze site
Meer over Margarita Molina op deze site