Categorie: Nieuws

«Remco Campert, gisteren overleden, zag ik vaak toen ik een tijdje in de Van Eeghenstraat woonde. ‘s Ochtends kwam hij een paar kranten halen bij een sigarenwinkeltje om de hoek. En dat deed ik ook. En dan kwamen we vaak aan de praat. Wij hadden een gezamenlijke vriend, Kees Simhoffer, uit Maastricht, ooit schrijver bij Uitgeverij De Bezige Bij, waar Remco toen redacteur was. Kees is al heel lang dood. Toen Remco tachtig werd stuurde ik hem ‘Gedicht voor Remco Campert’ dat werd gepubliceerd in het toenmalige literaire blad ‘Absint’. » – Ton van Reen
Bij wijze van In Memoriam laat Uitgeverij In de Knipscheer dit gedicht hieronder volgen, alsmede de reactie van Remco Campert aan Ton van Reen.

Gedicht voor Remco Campert

Als je tachtig bent, zou je heel veel over willen doen
maar bijna alles wat je hebt gedaan, zou je overslaan
en alle reizen die je als kind, later, wilde maken
maar waar je in alle haast nooit de tijd voor vond
maak je alsnog, je gaat op de fiets, tas met beleg en brood
naar Leuven en Sint Martens-Latem, om België te zien
en lift naar Rome, geen brood maar een meisje mee

En alles wat je als jongen van elf wilde worden
– maar nooit geweest bent, omdat je niet werd uitverkoren
zelfs nooit verkozen tot het voetbalteam van school
nooit spreekstalmeester in het wintercircus op het plein
of de jongen die de koeken en de limonade uit mocht delen –
word je alsnog, wanneer je droomt en winnaar blijkt
en wijn schenkt voor de gasten op je feest

Soms, als je na een reis per trein
– jij was de machinist die je altijd al had willen zijn –
op het podium staat in Oss of Zierikzee
verbaasd lezend uit een boek waarop jouw naam
vol verweerde tekst, doorleefd als een missaal
zo vaak herhaald, toch bijna uit jouw hoofd verweesd,
maar bij het spreken, klank en tonggevoel, weer nieuw
vraag jij je af of het jouw gedicht of gemeengoed is

De kampioen die je wilde zijn, macho en meisjesdroom,
sportheld op het basketbalveld achter het Rijksmuseum
waar jij je zomerse dagen verspeelde, sprong, wierp
maar je was net iets te kort en te broos om te winnen

Nu krijg je ruim de tijd om alles te doen
wat je door eigen schuld hebt nagelaten
alle avonturen waarover je droomde haal je nu in
op kleiner schaal: je gaat op reis door eigen huis
de keukenkast is Afrika, de muis vergroot je uit tot leeuw
in de rommelkamer vindt je de Himalaya, Nepal, Mongolië
het witte kastpapier de grote sneeuwbewaaide steppe
en na je reis over de Noordpool op het achterplat
vind je in bed Amerika, New York, de meisjesstad

Doe het, doe de dingen die je altijd wilde doen
voel je vrij en sla het stof van jaren van je af
vergroot de bloemen op je vensterbank tot oerwoudbos
zit aan tafel in je keuken met Neruda, Borges en Pierre Kemp
en schenk de wijn van het landgoed ‘Ouderdom Is Schijn’

Binnen je huid van vloeipapier, met het craquelé van tijd
blijf je die jongen van elf met lef voor tien
die heel veel wilde, storm, veel te weinig mocht
maar alles wilde zien wat niet gezien mocht worden
dacht dat hij alles kon, en met een bal gedichten in de hand
op het plein achter het museum naar de hemel sprong

[ antwoordbriefje Remco ]

Meer over Remco Campert op deze site
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer