Lezing over ‘De Barones’ door auteur Janny de Heer.

VoorplatBarones72Woensdag 15 november 2017 in Bibliotheek Spijk, van 9.30 – 11.30 uur:
De lezing gaat over het waargebeurde verhaal van Mien Bezemer, een kind van ‘foute ouders’. Auteur Janny de Heer, opgegroeid in Delfzijl, schreef de roman ‘De Barones’, gebaseerd op het leven van Mientje Bezemer. Een fascinerend verhaal van een vrouwenleven dat zich afspeelt tegen het decor van de wederopbouw in het naoorlogse Nederland. Een tijd die zoveel mogelijkheden tot ontwikkeling bood, maar niet aan hen met het stempel ‘dat is er zo eentje van die fout was in de oorlog’. Janny de Heer (1955) debuteerde met drie verhalen onder de titel ‘Landskinderen van Curaçao’, later verschenen als ‘Yu di Tera / Landskinderen’. Andere werken van haar zijn ‘Hey Buddy’, ‘Buitenbeentjes’ en ‘Gentleman in slavernij’. Overeenkomst in haar boeken is de interesse in het koloniale verleden. Niet bewust zo bedacht maar sinds haar debuut, dat weliswaar historisch maar fictie was, vertonen haar latere werken steeds meer affiniteit met de waargebeurde geschiedenissen. De schrijfster is gegrepen door de absurditeit van maatschappelijke omstandigheden waarin mensen meegesleurd worden in situaties waar ze niet zelf om hebben gevraagd.
Locatie: Bibliotheek Spijk, Ubbenasingel 3, 9909 AC Spijk. Aanvang 9.30 uur (inloop vanaf 09.00 uur met koffie). Toegang gratis.
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie roman ‘Dochters’ van Ton van Reen in Steyl

VoorplatDochters-75Op vrijdag 3 november 2017 lanceert Ton van Reen zijn nieuwste roman ‘Dochters’ in het Wereldpaviljoen in Steyl (L):
‘Dochters’ speelt grotendeels in Nederland, Duitsland en Zwitserland, maar het gaat vooral over Afrika. Op de vlucht voor zijn verleden is de hoofdpersoon er gaan werken als correspondent voor De Volkskrant. Op de reis naar de bruiloft van zijn dochter in Zwitserland raakt hij in gesprek met een jonge vrouw. Voor beiden wordt het een louterende ontmoeting. Peter Winkels zal Ton van Reen interviewen over zijn nieuwe boek en zijn levenslange band met Afrika. Al in de jaren zeventig was Ton van Reen initiatiefnemer en uitgever van ‘de Afrikaanse Bibliotheek’ onder redactie van Jan Kees van de Werk bij Uitgeverij Corrie Zelen. Ook schreef hij talloze artikelen over Afrika in kranten als De Volkskrant.

‘Dochters’ wordt gepresenteerd tijdens een gevarieerde avond van de Stichting Lalibela in het Wereldpaviljoen te Steyl-Tegelen. Tijdens de avond is er aandacht voor de stichting die tal van sociale projecten uitvoert in de gelijknamige plaats. De Stichting Lalibela is negentien jaar geleden opgericht door Ton van Reen en zijn twee jaar geleden overleden zoon David van Reen. Bestuurslid Marc van der Sterren zal vertellen over zijn projecten rond kleinschalige landbouw in Afrika. De film over het leven en het werk van David van Reen in Ethiopië, gemaakt door Marijn Poels voor L1-tv voor het programma Limburg helpt, zal worden vertoond. De presentaties worden omlijst door de muzikale inbreng van de Syrische groep Aroa and Friends. ‘Dochters’ is ter plekke te koop en wordt door de auteur op verzoek gesigneerd.

Locatie: Wereldpaviljoen, Sint Michaëlstraat 6a, 5935 BL Steyl. Inloop vanaf 19.30 uur. Programma van 20.00 tot 22.30 uur. Toegang gratis.
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over David van Reen

Peter (H.) van Lieshout (71) overleden.

Peter van Lieshout 1976[foto Frans de la Cousine]

Op vrijdag 27 oktober 2017 is Peter H. van Lieshout (Den Bosch, 1946) in Amsterdam overleden. In 1966 debuteerde hij als 19-jarige bij Uitgeverij Querido met de roman ‘De Generalenrepetitie’. Zijn tweede roman ‘Slow Motion’ verscheen in 1974 bij Uitgeverij Agathon. Hij publiceerde vanaf de jaren zestig vooral poëzie in vele literaire tijdschriften. Hij was mede-oprichter van de poëziestroming De Brabantse School. Daarnaast manifesteerde hij zich als vertaler van moderne Amerikaanse literatuur (o.a. Jack Kerouac, William S. Burroughs voor o.m. Poetry International) en als recensent van Amerikaanse en Nederlandse literatuur, o.a. voor De Volkskrant. Samen met Harry Hoogstraten en Jos Knipscheer begon hij in 1975 het tijdschrift voor etno- en avantgarde literatuur ‘Mandala’, waaruit in 1976 Uitgeverij In de Knipscheer voortkwam. Met Leon de Winter en Craig Strete debuteerde hij bij deze uitgeverij in november 1976 met de bundel ‘Zo goed als nieuw. Bewaarde gedichten 1966 – 1976’. Met Mandala en Uitgeverij In de Knipscheer was hij betrokken bij de befaamde One World Poetry-festivals eind jaren zeventig en begin jaren tachtig in Amsterdam. Zijn intensieve en inspirerende werk als vertaler, recensent en redacteur zou een groter eigen oeuvre in de weg staan. Zijn aangekondigde roman ‘Bossche Getijden’ zou nooit verschijnen. Peter van Lieshout is een van de geportretteerden in het boek ‘Dit gaat nooit meer voorbij; Bossche popmuziek en literatuur in de sixties’.
Meer over Peter van Lieshout

IJsselsalon presenteert Aly Freije en Hester Knibbe

Aly FreijeIn ‘Dames aan zet’ gaat Jos van Hest in gesprek met dichters Aly Freije en Hester Knibbe in IJsselsalon Zutphen, zondag 29 oktober 2017 om 15.00 uur:
Aly Freije (1944) schrijft gedichten in het Nederlands en in het Gronings, de taal van haar jeugd. In 2008 kreeg ze de Freudenthal-prijs voor Nedersaksische literatuur. In 2009 verscheen haar Groningse debuutbundel Wondpoeier, in 2016 haar Nederlandse debuutbundel Door het vanggat. Ze ziet taal als een vluchtstrook waar ze moet stoppen, uitstappen en woorden verzamelen om daarna weer de rijbaan op te gaan. Hester Knibbe (1946) debuteerde in 1982 met Tussen gebaren en woorden. Daarna verscheen er een tiental bundels, de laatste in 2017 As, vuur. In 2000 kreeg ze de Herman Gorterprijs; in 2015 ontving ze de VSB Poëzieprijs voor Archaïsch de dieren. In 2009 verscheen Oogsteen, haar verzamelde gedichten tot dan toe. Haar robuuste en vlijmscherpe poëzie is zowel tastend als trefzeker. Hester Knibbe behoort tot de beste Nederlandse dichters van deze tijd.
Locatie: IJsselsalon, IJsselkade 21, 7201 HD Zutphen, 06 3808 8562, info@ijsselsalon.nl, www.ijsselsalon.nl
Meer over ‘Door het vanggat’

Kaz Lux. Rock-adel verplicht + cd

VoorplatKazLux75Lutgard Mutsaers
Kaz Lux. Rock-adel verplicht + cd

Muziekgeschiedenis
Gebrocheerd in omslag met flappen, 168 blz.
cd achter achterflap
incl. 24 blz. met 36 illustraties in zwartwit en in kleur,
cd-duur 16.15 min.
€ 25,00
ISBN 979-90-6265-958-6
Presentatie 12 november 2017

Kaz Lux (1948) was 19 toen hij op een concours in Utrecht de Personality Prijs won. Anderhalf jaar later brak hij door als frontman van Brainbox (met Jan Akkerman). Zijn ‘Down Man’ verpulverde in één klap het fröbelimago van de nederbeat. De cultstatus wachtte. Dertig jaar later riep Oor hem uit tot Zanger van de Eeuw. Toen sloeg het noodlot toe. Kaz Lux Rock-adel verplicht is het grotendeels onbekende verhaal van de selfmade muzikant die naar de top werd gecatapulteerd, afknapte, en zichzelf opnieuw uitvond als alternatieve singer-songwriter met een omvangrijk maar obscuur oeuvre. Naar aanleiding van het verhaal van Kaz Lux over zijn samenwerking met Jean-Marie Aerts (1951, Zeebrugge), is Lutgard Mutsaers op zoek gegaan naar de opnamen die zijn gemaakt in de ICP-Studios in Brussel en destijds door omstandigheden niet zijn uitgebracht. In 2017 maakten Lux en Aerts samen de selectie van 4 nummers voor de historische bonus-cd bij dit boek: Head Up, Tracks, Don’t Try Her, Comin’. In België is Jean-Marie Aerts vooral bekend als gitarist en producer van T.C. Matic en Arno Hintjens, in Nederland vooral als producer van Urban Dance Squad. In ‘Kaz Lux Rock-adel verplicht’ is een complete discografie opgenomen van alle opnamen van Kaz Lux.

Lutgard Mutsaers is de auteur van Pop Utrecht (1987), Rockin’ Ramona (1989), Haring & Hawaii (1992), 25 Jaar Paradiso (1993), Billie Holiday (1993), Beat Crazy (1998), Hauser Orkater (2009), Roep der Verten (2014) en co-auteur van Een Muziek geschiedenis der Nederlanden (2001/2006), Van the Black Rocking Cats tot Spinvis (2007) en Made in The Low Countries (2017).

‘Verloren gewaande muziek van mijn jeugdheld Kaz Lux en onze producer Jean-Marie Aerts? Klinkt goed!’ – Arjen de Vreede, DJ DNA, Urban Dance Squad

‘Een van de meest oorspronkelijke persoonlijkheden in de Nederlandse muziekscene.’ – Frank Jansen [ontdekker voor Bovema/ EMI; muziek- en rtv-producent]

‘Bij ieder woord, bij iedere klank trok er een schok van herkenning door me heen. Ik wist zeker dat dit nummer hartstikke over mij ging.’ – Thomas Verbogt [over ‘Down Man’ in zijn boek My Generation: Popverhalen]

‘Eerst Kaz Lux in Paradiso, waar ik vol ontzag toekeek (Lux, Akkerman, Pierre van der Linden). Daarna Kaz in Kessel-Lo, waar ik nooit bij was. Maar de mooie stem was er in beide gevallen.’ -Raymond van het Groenewoud [zijn band Bien Servi werkte in 1977 met Lux]

‘Echt stoppen doet Kaz waarschijnlijk nooit, als het aan hem ligt.’ – Bart van Poppel [The Analogues; produceerde Instructions van de Kaz Lux Band en The Last Train van Brainbox]

Presentatie Extaze nr. 24 in de Houtrustkerk.

ExtazeinHoutrustkerk24B.inddExtaze 24 over ‘Fotografie’ in de Houtrustkerk, donderdagavond 2 november 2017:
De presentatie van Extaze 24 in de Houtrustkerk op 2 november a.s. gaat over fotografie. En foto’s zullen er te zien zijn: bij de lezing van Daan Rutten over W.F. Hermans en diens opvattingen over fotografie; bij de performance van het trio Boonyi, bestaand uit Jonas Bruyneel (muziek), zijn broer Hannes (foto’s) en Hans Depelchin (voordracht); verwerkt in Eric de Vries’ meeslepende korte film Photographies en aan de wanden van de kerk waar Eric de Vries een selectie uit zijn fotowerk heeft opgehangen. De gedichten die Hester van Beers voordraagt, laten zich lezen en beluisteren alsof het foto’s zijn – haar ogen die waarnemen en het moment kiezen om ‘af te drukken’. Ook in de voordracht van Peter WJ Brouwer zullen foto’s een belangrijke plaats innemen. Een bijzonderheid van deze avond is verder dat de veelzijdigheid van enkele optredenden aan het licht zal komen. Schrijver en journalist Jonas Bruyneel en schrijver en dichter Peter WJ Brouwer zullen hun kwaliteiten als pianist tonen, en fotograaf Eric de Vries zullen we leren kennen als filmmaker. Anton Simonis zal het geluid verzorgen en extra aandacht besteden aan het licht, zonder welke er geen fotografie is.

Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, deuren sluiten om 20.10 uur. Entree: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl
Presentatie: Cor Gout, licht en geluid: Anton Simonis (Adesign)
Meer over ‘Extaze 24’

Literair tijdschrift Extaze 24 ‘Fotografie’ [Jrg. 6, nr. 4]

coverE24voorDef.inddExtaze 24 – Fotografie
zesde jaargang nr. 4, november 2017
Redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
Gebrocheerd, geïllustreerd, 96 blz.,
€ 15,00
Presentatie 2 november 2017
ISBN 978-90-6265-984-5

Daan Rutten schrijft in De chaos en het beeld over Willem Frederik Hermans als fotograaf. ‘De zekerheid die een foto biedt als weergave van de werkelijkheid kan een literator nooit bereiken.’ Het is een verrassende uitspraak van de zeker niet realistische schrijver W.F. Hermans. Hij hield van de foto’s van Eugène Atget: winkeletalages, deuropeningen, cafés. Atget maakte de werkelijkheid niet mooier dan hij was. Maar is Hermans’ eigen fotografie wel zo objectief? Literatuurwetenschapper Ernst van Alphen betwijfelt dat. Zijn Hermans’ foto’s niet Man Ray-achtig surrealistisch? En anders zijn fotocollages wel?

Uitgaand van Walter Benjamin’s essay Het Kunstwerk in het tijdperk van zijn technische reproduceerbaarheid toetst Onno Schilstra in Koud, gulzig, ongenadig, onbetrouwbaar, betoverend diens stelling dat ‘de foto een spiegel van de werkelijkheid is die ons bewust maakt van onze omstandigheden’ aan zijn omgang met het fotokopieerapparaat, de fotostencilmachine, de computergestuurde stencilmachine (Risograph) en de digitale camera. In digitaal fotograferen ziet hij een duidelijke weerlegging van Benjamin’s stelling. De digitale fotografie is een subjectieve, manipuleerbare vorm van visuele bevrediging geworden, waarvan we het waarheidsgehalte fundamenteel moeten betwijfelen.

Wie over fotografie praat, praat over het moment, schrijft Wim Noordhoek in De foto en de dood. Je ziet foto en schilderij naar elkaar toekomen in het ‘betrappen’ van het moment, van de tekenpen naar de foto, de heilige graal die zich eeuwen schuilhield.

Korte verhalen van Ine Boermans, San Bos, Mischa van den Brandhof, Jonas Bruyneel, Heidi Koren, Arjen van Meijgaard, Hans Muiderman, Michel Ramaker, Dieuwke van Turenhout, Ilona Verhoeven, Pim Wiersinga, Jan Wijnen. Gedichten van Naomi Duveen, Romain John van de Maele, Marcel de Roos, Fred de Vries, Meliza de Vries. Beeld van Eric de Vries.

De presentatie van ‘Extaze 24’ zal plaatsvinden op donderdag 2 november 2017 in de Houtrustkerk in Den Haag (hoek Houtrustweg/Beeklaan). Lees ook nieuwe verhalen, gedichten, interviews en recensies op het digitale supplement van Extaze
Meer over ‘Extaze’

Lezing schrijfster Janny de Heer bibliotheek Delfzijl.

In de maand van de geschiedenis geeft schrijfster Janny de Heer op zondag 22 oktober 2017 van 15.00 tot 17.00 uur een lezing in de bibliotheek van Delfzijl. Op uitnodiging van de leesclub komt Janny de Heer vertellen over het boek ‘Gentleman in slavernij’. Ze verlevendigt haar verhaal over de plantages in Suriname met beeldmateriaal, o.a. nog foto’s van de hoofdpersonen uit 1850. Foto’s van de monumentale graven die nog steeds de mooiste zijn op het kerkhof in Paramaribo. Uiteraard vertelt ze over hoe het leven op de plantages er aan toe ging in Suriname ten tijde van onze zwarte bladzijde. Het was een maatschappij waarin veel geweld voorkwam maar waarin men ook gewoon liefhad, werkte, at, leerde, kortom leefde. Locatie: Oude Schans 23, 9934 CM Delfzijl.
Meer over ‘Gentleman in slavernij’

Kristien De Wolf – Rotgeluk. Verhalen

CovervoorRotgelukDef.inddKristien de Wolf
Rotgeluk

Extazereeks (5)
Verhalen
Nederland België
Gebrocheerd in omslag met flappen,
116 blz., € 16,50
ISBN 979-90-76265-965-4
Presentatie 26 oktober 2017

In haar verhalen volgt Kristien De Wolf (1969) het vruchteloze streven van de mens naar geluk dat hij buiten zichzelf hoopt aan te treffen. Het zou zo gemakkelijk kunnen zijn, maar blijkt dat in de praktijk toch niet.

Met veel ironie ontleedt De Wolf hoe haar personages verstrikt raken in hun eigen beperkende overtuigingen. Ze zoeken wanhopig naar geluk, onophoudelijk en vrijwel blind. Maar wat is geluk? Ze verwachten het te vinden in hun werk, hun lichaam, de liefde, geld, de natuur, God. Als het geluk zich dan eindelijk aandient, bescheiden en kortstondig, missen ze het moment jammerlijk en laten het voorbij gaan. Toch gloort er ook hoop in Rotgeluk. Het laat ons glimlachen en werpt tegelijk een niets verhullend licht op de wereld die we rondom ons hebben opgetrokken. De hel zijn niet de anderen. De hel ben je gewoonlijk zelf.

Kristien De Wolf is life coach. Sinds 2014 schrijft ze een veel gelezen blog. Ze publiceerde eerder enkele verhalen in Extaze. Rotgeluk is haar eerste verhalenbundel. Deze titel was tevens de benaming van het eerste verhaal dat Kristien in Extaze publiceerde. Het was meteen een schot in de roos. In luttele alinea’s bracht zij de lezers binnen in een kantoorgebouw en maakte ze hen bekend met de groepsdynamiek van de werknemers van het bedrijf. Het verhaal gaat op de eerste plaats over overleven op de werkvloer, maar er is meer, het stelt ook vragen over de zin van dat werk. ‘Als bij toverslag keerden de normale geluiden terug. Iedereen die niet zijn bureau leegmaakte, schoot als een raket aan het werk, alsof daarin nog steeds de redding lag en de zin van alles.’

De Extazereeks, een gezamenlijk initiatief van het literair tijdschrift Extaze en Uitgeverij In de Knipscheer, biedt schrijvers die eerder in Extaze hebben gepubliceerd de mogelijkheid hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De vormgeving van omslag en binnenwerk is van Els Kort.

Meer over Kristien De Wolf op deze site
Meer over de Extazereeks

«Ernst Jansz is altijd in Neerkant blijven wonen.» – Peter van Brummelen

NeerkantVoorplat1_Opmaak 1.qxdOver ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz in Het Parool, 9 oktober 2017:
Voor hij de band Doe Maar oprichtte, was Ernst Jansz (69) lid van CCC Inc. De groep leefde in een commune. Op zijn nieuwe album en in het boek De Neerkant blikt Jansz terug. (…) In 1969 verhuisde Jansz van de hoofdstad naar Neerkant. Met de andere leden van de groep CCC Inc. plus aanhang betrok hij er een oude boerderij. De commune die ze met zijn allen vormden, hield stand tot 1974. De anderen keerden weer terug naar Amsterdam. Ernst Jansz is altijd in Neerkant blijven wonen, in diezelfde boerderij ook. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘De Neerkant’