Op donderdagavond 3 november 2016 vindt in Arnhem bij Boekhandel Hijman Ongerijmd de presentatie plaats van ‘Grote meisjes’, het prozadebuut van Annette van ’t Hull.
Zij won in 2014 De Nieuw Proza Prijs Venlo voor het beste debuut in een Nederlandstalig literair tijdschrift. ‘Beste reiziger’, het winnende verhaal, is ook opgenomen in de bundel ‘Grote meisjes’. Extaze-redacteur Cor Gout zal een korte inleiding op het werk van Annette van ’t Hull geven. Het eerste exemplaar van ‘Grote meisjes’ wordt door de auteur overhandigd aan Lili de Ridder. Peter de Rijk, schrijver en recensent, zal Annette van ’t Hull interviewen. ‘Power poete’ Suzanne Gerrits verzorgt een gastoptreden. De presentatie vindt plaats bij boekhandel Hijman Ongerijmd (Grote Oord 15, 6811 GA Arnhem) en begint om 20.00 uur precies. Meld uw komst vooraf aan op indeknipscheer@planet.nl
Meer over ‘Grote meisjes’
Categorie: Nieuws
Pim Wiersinga – Eleonora en de liefde. Roman
Pim Wiersinga
Eleonora en de liefde
Historische roman
Nederland
Gebrocheerd in omslag, 612 blz., € 24,50
Eerste druk oktober 2016
ISBN 978-90-6265-910-4
Nu de positie van leerling-troubadour Thomas aan het voorheen zo veilige hof van gravin Marie in Troyes onhoudbaar is geworden, komt zijn streven naar meesterschap – zowel in zijn eigen kunst als in de hoge kunst der Minne – op scherp te staan. Het oordeel van de oude Eleonora van Aquitanië, die nog altijd faam geniet als Minnevorstin, wordt nu een zaak van leven of dood. Wanneer Thomas’ ster later rijzende is, beticht een ketterjager hem van majesteitsschennis, blasfemie en overspel; opnieuw moet de jongeman de wijk nemen. Intussen wordt hertogin Eleonora, die een grote genegenheid voor hem heeft opgevat, vermorzeld tussen ‘het rijk van de noodzaak’ en ‘het rijk van de vrijheid’.
Velen vinden dit vonnis te licht, onthult de oude hertogin in haar onorthodoxe en ietwat scandaleuze geheime kronieken. Alleen ik weet hoe vreselijk de ‘lichte’ ballingschap voor Thomas zelf is, ik ervaar het aan den lijve: in feite heb ik hem en mij een eendere straf opgelegd, door een wig te slaan die ons uit elkaar drijft.
In Eleonora en de liefde bewijst Pim Wiersinga opnieuw zijn talent om de geschiedenis tot leven te brengen in kleurrijke personages en fantasierijke taferelen – niet voor niets is hij in het verleden vergeleken met auteurs als Couperus en Vestdijk. In episodes van epische allure schetst hij de geboorte van de romantische liefde zoals wij die nog altijd kennen, al was het maar in de herinnering: groots en teder, loyaal en overspelig.
Pim Wiersinga debuteerde in 1992 met Honingvogels en bouwt sindsdien aan een uniek oeuvre. Over het historische karakter van zijn werk zegt hij: ‘Fictie is de herinnering aan wat nooit is gebeurd. De feiten mogen kloppen, maar de fantasie moet kloppen.’ De pers over Wiersinga’s Het paviljoen van de vergeten concubines, dat in 2014 bij In de Knipscheer verscheen:
«Wiersinga weet niet alleen het China van die dagen tot leven te wekken, hij beheerst de merites van de correspondentie tot in alle finesses.» (Literatuurplein), «De schrijver is soeverein in zijn stijl.» (NBD| Biblion), «Mooi vind ik het subtiele machtsspel en het steeds verschuivende perspectief.» (Radio Rijnmond).
Klik voor meer achtergrondinformatie over deze roman
Meer op deze site over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
«Een enorme drang tot muziek maken.» – Mark Minnema
Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP den Tex in Noordhollands Dagblad, 22 september 2016:
JP den Tex is singer-songwriter. Al sinds de jaren zeventig zingt hij, ongevoelig voor de muzikale waan van de dag, zijn liedjes. Maar in 2013 was daar plotseling een boek, ‘Morgen wordt het beter’. Met verhalen, vooral over zijn jonge jaren in Bergen. Hij had al langer met het idee rondgelopen, vertelt Den Tex (66). “Mijn cd ‘Speak Diary’ uit 2011 was ook al autobiografisch. Het leek me leuk eens wat langer uit de weiden. Ook naar voorbeeld van Bob Dylan, die een boek met korte verhalen heeft geschreven. Vond ik erg cool, en goed geschreven bovendien. Muzikanten kunnen het dus ook, dacht ik. (…) Ik plaats mezelf in het verleden en probeer scherp te kijken. Een mens is voortdurend in beweging, de enige constante is verandering. (…) In liedjes gebruik ik simpele woorden om een ingewikkeld gevoel uit te leggen. In mijn boek was dat ook het streven. De mensen waarderen dat, merk ik. Die spaarzaamheid is een Hollandse traditie. Een liedje is een fotootje dat je verplaatst in een sfeer, een beeld. In een verhaal kan dat ook.’’
Lees hier het interview
Meer over ‘Morgen Wordt Het Beter’
«Gaan we een magische tijd tegemoet?» – Rob Schouten
Over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’ van Ulises Segura in de rubriek ‘Het debuut’ in Trouw, 10 september 2016:
In de verhalen van Segura snuiven de hoofdpersonen de geheimzinnige krachten van het leven en de dood op. Een anorectische vrouw koopt een cicade in een kooi, een filmer maakt een documentaire over een homoseksuele schilder van alternatieve strips, een man betreedt een oud huis dat herinneringen oproept aan zijn jeugd waarin hij met vriendjes een verdronken hond in de duinen begroef. (…) In zekere zin zijn de vertellers in Segura’s verhalen, volwassen of niet, allemaal kinderen met een open oog voor het surrealistische, soms apocalyptische karakter van de wereld – de wijde wereld, want deze verhalen spelen zich even gemakkelijk af in een anonieme wijk van Oostende als op weg naar Mars of in een filmisch Andalusië. De bevolking van Segura’s korte verhalen bestaat uit alternatievelingen, zwervers, gelukszoekers of mensen in precaire situaties die praten over hun soms visionaire werkelijkheid. (…) Ze zijn als het ware de hallucinogenen in het verder tamelijk nuchtere en samenhangende literaire klimaat van onze generatie, maar als correctie op al die goed doortimmerde, kritische, psychologisch verantwoorde bouwsels van tegenwoordig laten ze de andere, meer verrassende, onduidelijker kant van de realiteit zien. En die mag ook wel eens worden belicht.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’
Meer over de Extazereeks
Presentatie Extaze 19 in de Houtrustkerk
Programma 6 oktober 2016:
Onlosmakelijk verbonden aan het papieren literaire tijdschrift Extaze, en aan het digitale supplement, zijn de publieke, thematische presentaties van elk afzonderlijk nummer die een waardevolle aanvulling zijn op de inhoud van het betreffende nummer, in dit geval van Extaze 19 over vrouwen die baanbrekend zijn geweest in de Nederlandstalige literatuur, maar deze avond ook in de politiek, de beeldende kunst en de muziek.
Een multidisciplinair programma met:
Charlotte D’Eer: Over Hadewijch en het project ‘Agents of Change: Women Editors and Socio-Cultural Transformation in Europe, 1710-1920’, waaraan zij meewerkt.
Arhur Ebeling gitaar en zang. Nummers van zangeressen die baanbrekend zijn geweest: Billie Holiday e.a.
Ingrid Rollema: ‘Ingrid en Bertha’, een film van Gerard Holthuis. Ingrid maakt een beeld van Bertha von Suttner (1843–1914), schrijfster van o.m. ‘Die Waffen nieder’ (1889). Ingrid leidt de film in.
Pauze
Heidi Koren: kort verhaal
Joke Linders: over Annie MG Schmidt
Arthur Ebeling speelt en zingt composities van Harry Bannink op teksten van Annie MG Schmidt.
Presentatie: Cor Gout Licht en geluid: Harold Verra
Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Aanvang 20.15 uur precies, deur open om 19.45 uur. Entree: € 10,00. Reserveren: redactie@extaze.nl
Meer over Extaze 19
Pablo Neruda-lezing: De dichter van de passie. Een portret
Op zondag 25 september 2016 om 14.30 uur Bart Vonck over Pablo Neruda in Salon Saffier (Utrecht):
Neruda-vertaler en dichter Bart Vonck houdt een lezing over Pablo Neruda met voordracht, beeldmateriaal, muziek. Door zijn liefdesgedichten, zijn epos over Latijns Amerika – Canto general – en zijn Oden werd de Chileen Pablo Neruda (1904-1973) al tijdens zijn leven wereldberoemd. Hij schreef een bijzonder oeuvre bijeen en ontving in 1971 de Nobelprijs voor literatuur. Al veranderde de stijl en het karakter van zijn poëzie in de loop der jaren, zijn passie bleef onveranderd. Dat gold ook voor zijn sociale en politieke betrokkenheid. Kunst en leven waren voor deze gepassioneerde poëet en politicus niet te scheiden. Ruim veertig jaar na zijn dood is zijn dichtwerk nog even vitaal en wordt het nog steeds (opnieuw) vertaald en gelezen.
In Salon Saffier vertelt Bart Vonk, die eerder al Verblijf op aarde en recent de Canto general en een keuze uit de Oden vertaalde, over het leven en het werk van de schrijver die wel als een van de belangrijkste Latijns-Amerikaanse dichters van de twintigste eeuw wordt beschouwd en wiens dichtregel ‘dan drinken we de roodste wijn die er is’ een gevleugelde uitspraak is geworden. Afgewisseld met voordracht en muziekfragmenten, met beeld, van onder anderen Mercedes Sosa en Theodorakis.
In oktober 2016 verschijnt van Pablo Neruda en keuze uit de ‘Oden’ onder de titel ‘De lippen van de aarde’ in een tweetalige editie vertaald door Bart Vonck.
Op 24 juni 1952 schreef Pablo Neruda (1904 – 1973) ‘De onzichtbare mens’, het allereerste gedicht van de omvangrijke verzameling oden die in drie boeken werden ondergebracht. De Chileense Nobelprijswinnaar bevond zich toen samen met zijn nieuwe liefde Matilde op het eiland Capri, waar ook de anonieme liefdesgedichten ‘Verzen van de kapitein’ tot stand kwamen. Het paar was al in januari 1952 op het eiland aangekomen maar moest Capri eind juni verlaten, gedwongen door een regeringsbesluit dat in de context van de Koude Oorlog was genomen. In die eerste ode, een zelfportret, schrijft de dichter over zijn gedwongen terugkeer naar zijn publieke en politieke leven. Eigenlijk is het gedicht een aanvulling bij ‘Ik ben’, de laatste cyclus van de ‘Canto general’. De eerste titel van die ode luidde ‘Pratend op straat’. In zijn befaamde lezing uit 1964 vertelt Neruda over het ontstaan van de ‘Oden’: “Ik voelde opnieuw de heel oude bekoring opkomen om een nieuw en uitgebreid gedicht te schrijven. De oorzaak lag in een vreemde samenloop van omstandigheden. Ik heb het over de ‘Elementaire oden’. Door een aansporing die van buiten kwam werden deze oden nogmaals datgene wat ik altijd voor ogen had: een gedicht dat uitgebreid en totaal zou zijn. (…) Ik vat de ‘Elementaire oden’ dus op als één enkel boek. ”
Locatie: Mirliton Theater, Boven Clarenburg 93-2 (Hoog Catharijne), Utrecht. Klik hier voor route.
Toegang: € 17,00. In verband met beperkte ruimte is tijdig reserveren noodzakelijk.
Meer over ‘De lippen van de aarde’
Meer over Pablo Neruda op deze site
De Limburgse presentatie van ‘Anbessa’s dochter’ van David van Reen
Op vrijdagavond 23 september vindt om 19.30 uur de opening plaats van de foto-expositie ‘David van Reen in Ethiopië’.
De expositie van de in 2015 overleden fotograaf en schrijver David van Reen is een initiatief van Stichting Lalibela en het Wereldpaviljoen in Steyl. Tevens wordt dan van David van Reen zijn roman ‘Anbessa’s dochter’ gepresenteerd. ‘Anbessa’s dochter’ speelt in Ethiopië en wordt die dag postuum uitgebracht. U bent van harte uitgenodigd de boekpresentatie en opening van de foto-expositie mee te maken. Tevens wordt die avond de filmdocumentaire ‘David in Ethiopië’, gemaakt door L1 in 2012, vertoond. De tentoonstelling loopt tot 30 oktober 2016. Openingstijden: woensdag 14.00 tot 17.00 uur; zondag 12.00 tot 17.00 uur.
Locatie: Wereldpaviljoen, Sint Michaëlstraat 6a, 5935 BL Steyl. Toegang gratis bij de opening op 23 september om 19.30 uur.
Meer over ‘Anbessa’s dochter’
Pablo Neruda – De lippen van de aarde
Pablo Neruda
De lippen van de aarde
Honderd ‘Oden’
Gedichten – tweetalig Nederlands-Spaans
Chili
Samengesteld, vertaald en van een nawoord voorzien door Bart Vonck
Co-uitgave met Uitgeverij P, Leuven
Genaaid gebrocheerd in omslag met blindstempel, royaal formaat, 304 blz.
€ 29,50
oktober 2016
ISBN 978-90-6265-932-6
In zijn omvangrijke verzameling oden schept Neruda “een geschiedenis van de dingen, de beroepen, de mensen, de vruchten, de bloemen [en] het leven.” Het zijn oden / van alle / kleuren en grootten, waarin de dichter alles en iedereen roemt. Zo brengt hij een ode aan de lente, die is als een groene brief / die de bomen lezen, aan de eenvoud, die hem opnieuw leerde zingen, aan de geur van zijn geliefde, aan de sterren, de maan en de zon, die het Horloge en de middelste bloem / van de hemel zijn. Met grenzeloze dankbaarheid en bewondering biedt de dichter van alles / een beetje / voor iedereen. Hij vleit onbekende goden met zijn vers, en zingt onder besterde hemelen over wat zelfs zeemeerminnen zijn vergeten: een ode aan het leven.
Neruda ziet poëzie niet als een dampende najade. Hij zet haar als wasvrouw aan het werk, laat haar brood verkopen in de bakkerijen, spinnen met de eenvoudige weefsters en ijzer beslaan in de metaalwerkplaats. Hij brengt haar naar de ondergrondse mijnen en moet lachen als ze tevoorschijn komt met haar voorhoofd vol vlekken steenkool. Zijn poëzie spreekt de taal van mensen, de taal van iedereen. In uiterst korte verzen weet Neruda vervoering en rust met elkaar te combineren. Maar zelfs achter zijn schijnbaar eenvoudige poëzie schuilen diepere betekenissen als politiek, oorlog, geheime liefde en armoede. Neruda bevecht de gevestigde machten terwijl hij het leven in al haar schoonheid herontdekt.
De oden van Pablo Neruda werden oorspronkelijk in drie boeken uitgegeven: Odas elementales (1954), Nuevas odas elementales (1955) en Tercer libro de las odas (1957). In De lippen van de aarde worden 100 oden bij elkaar gevoegd, een ruime selectie uit de drie originele bundels. Ze worden prachtig vertaald door Bart Vonck, zodat ze nu ook in het Nederlands geproefd kunnen worden. En ze smaken heerlijk.
Pablo Neruda (Chili, 1904-1973) werd geboren als Neftalí Ricardo Reyes Basoalto. Hij wordt met recht één van de grootste dichters van de twintigste eeuw genoemd. Als jongeman werd hij al bekend door zijn poëzie, die hij uitgaf onder de naam Pablo Neruda. De Chileense dichter belichaamt de traditie van de geëngageerde Latijns-Amerikaanse kunstenaars. Hij had een lange politieke carrière die in vele gedichten naar voren komt, maar hij is veel meer dan enkel een politiek dichter. Hij was een romanticus die ook liefdessonnetten schreef en een uitbundige ziel die met zijn oden het leven vierde. Hij werd het icoon van de openhartige poëzie die in een pure en eenvoudige taal het menselijk bestaan bezingt. In 1971 won hij de Nobelprijs van Literatuur. Amper twee jaar daarna stierf hij door kanker ondermijnd in verdachte omstandigheden. Het gerucht gaat dat hij door de dictatuur van Pinochet op zijn ziekbed werd vermoord.
Bart Vonck (Brugge, 1957) is actief als literair vertaler uit het Spaans, het Portugees en het Frans, met een voorkeur voor poëzie. Die voorliefde had onder andere tot gevolg dat hij de samensteller-vertaler werd van een reeks bloemlezingen van de hedendaagse Spaanse poëzie: De Tuin der Muzen, uitgegeven bij Uitgeverij P, met de steun van het instituto Cervantes. Hij vertaalde ook poëzie van onder meer Valente, Gamoneda, Maillard,Vallejo en Ortiz Uit het Frans bracht hij vertalingen van Jacqmin en Vaes, en uit het Portugees een Bloemlezing van de hedendaagse Braziliaanse poëzie en een selectie uit de gedichten van de Braziliaan Domeneck, Het veranderde lichaam (Perdu, 2015).Van de Spaanse dichter Lorca publiceerde hij in 2009 de Verzamelde gedichten bij Uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep in de befaamde Perpetuareeks waarin in 2014 ook de volledige vertaling van Neruda’s Canto general verscheen. Van Pablo Neruda vertaalde hij ook Spanje in het hart (1986), Verblijf op aarde (2004) en Ode aan een ster (2014). Bart Vonck is ook dichter en criticus. Voor zijn laatste bundel Teloor, zalig (2014) kreeg hij de Poëziepremie van de Provincie West-Vlaanderen. Zijn voorlaatste bundel Wanvuur (2008) verscheen in 2012 in het Frans als Malfeu bij uitgeverij Le Cormier.
Meer over Pablo Neruda op deze site
Literair tijdschrift Extaze 19 ‘Vrouw en Literatuur’ [Jrg. 5, nr. 3]
Extaze 19 – Vrouw en Literatuur
vijfde jaargang nr. 3
Gebrocheerd, geïllustreerd, 112 blz.
€ 15,00
Presentatie 6 oktober 2016
ISBN 978-90-6265-940-1
De rode draad in dit nummer van literair tijdschrift Extaze: vrouwen in de Nederlandstalige literatuur die de gemoederen van hun lezers in beroering hebben gebracht en in verschillende opzichten baanbrekend zijn geweest. Uit negen eeuwen literatuurgeschiedenis koos de redactie in acht essays:
Hadewijch, de dertiende-eeuwse schrijfster en mystica, die de balans zoekt tussen ketterij en christelijke verering (Charlotte D’Eer);
Anna Maria van Schurman (1607–1678), vrouw van de wetenschap en de letteren, die in woord geschrifte haar onvrede uit over stad (Utrecht), kerk en universiteit (Pieta van Beek);
Betje Wolff (1738–1804) en Aagje Deken(1741–1804), die strijden tegen intolerantie en dogma’s van gereformeerd Nederland (Marleen de Vries);
Johanna Grobbelaar, de Zuid-Afrikaanse (begin negentiende eeuw), die wil meehelpen aan de opbouw van haar land (Annemarié van Niekerk, Pieta van Beek);
Cécile de Jong van Beek en Donk (1866–1944), die een ‘encyclopedische’ tendensroman schrijft waarin alle aspecten van de vrouwenkwestie moeten worden belicht (Elisabeth Leijnse);
Carry van Bruggen (1881–1932), die zich verzet tegen groepsgedrag en groepsdenken (Jacques Sicking);
Annie M.G. Schmidt (1911–1995)) die spot met van bovenaf opgelegde regels en opvattingen (Joke Linders);
Bea Vianen (1935), die in haar poëzie smacht naar vrijheid, waarbij het Surinaamse een niet weg te denken element vormt (Michiel van Kempen).
Korte verhalen van Marc Colsen, Elke De Klerk, Heidi Koren, Trudy van Rooij-van Mil, John Toxopeus, Ilona Verhoeven, Jan Zwaaneveld. In Archief gedichten van Lorine Niedecker (1903–1970) vertaald door Jeroen van den Heuvel en een selectie uit de dagboeken en brieven van Aya Zikken (1919–2013), gekozen en ingeleid door Kees Ruys. Gedichten van Jos Versteegen. Het beeld in dit nummer is van
Wendela de Vries.
De presentatie van Extaze 19 zal plaatsvinden op donderdag 6 oktober 2016 in de Houtrustkerk in Den Haag (hoek Houtrustweg/Beeklaan).
Lees ook nieuwe verhalen, gedichten (o.a. van Astrid H. Roemer), interviews en recensies op het digitale supplement van Extaze
Meer over Extaze
Els Launspach – Maîtresse van Oranje. Roman
Els Launspach
Maîtresse van Oranje
Roman
Nederland
Paperback met flappen, 228 blz., € 18,50
ISBN 978-90-6265-926-5
oktober 2016
Maîtresse van Oranje is een intrigerende roman over een cruciaal moment in de geschiedenis van het Nederlandse koningshuis. Het verhaal speelt zich af in Den Haag, in één week, eind maart 1625.
Soms vraagt Margaretha van Mechelen zich af waarom ze zich, 18 jaar oud, aan prins Maurits heeft gegeven. Hij, de zoon van Willem van Oranje, protestant, succesvolle veldheer en cynische stadhouder. Zij van verarmde adel, katholiek, liefdevol en plooibaar. Ze is trots en blij als hij hun eerste zoon, de latere Willem van Nassau, naar zijn vader noemt. Ook al verwekt hij kinderen bij zijn nachtvlinders, dit kind is het bewijs van hun relatie, hun trots, hun vrucht. Ze krijgt nog twee kinderen, waarvan de jongste overlijdt. De zonen ontvangen titels, een opleiding, een positie… Was dat al niet meer dan ze kon verwachten?
Wanneer Maurits ziek wordt, vraagt hij haar ten huwelijk; bovendien wil hij een portret van haar voor het stadhouderlijk kwartier aan het Binnenhof. Hoe moet ze dit duiden, wil ze dit wel? Maar het leven is eindig en de dynastie zal moeten worden voortgezet. Margaretha kiest een eigenzinnige schilderes, die haar portretteert in haar eigen huis.
‘Houdt u nog van de stadhouder?’
De verandering van onderwerp verbijstert Margaretha. ´Denk je dat ik daar zomaar antwoord op geef?´
De schilderes grijnst.
‘Je permitteert je teveel!’
‘Dat hoor ik vaker. Neemt u mij niet kwalijk.’ Mariet zegt het met een zekere zwier.
Dat mens moest eens weten hoe hartstochtelijk de prins met zijn armen maaide toen hij vroeger het verschil uitlegde tussen huwelijk en echte liefde. ‘Een huwelijk sluit je uit politieke overwegingen, rekening houdend met de Europese machtsbalans. Het is een verdrag. En soms doe je het allemaal voor niets, want als de Turken onverwacht oprukken wordt de belofte van de keizer van Oostenrijk, om in ruil voor zijn Franse bruid militaire steun te verlenen, onmogelijk. Dan moet hij alles aan de oostgrens concentreren en vervalt de interventie die hij Frankrijk had toegezegd. Snap je, Margaretha? Of je hebt door een erfgename te trouwen aardige gebiedsuitbreiding voor elkaar, en opeens wordt er in het paleis van schoonpapa nog een jongetje geboren!’ Maurits’ haren hadden voor zijn ogen gehangen terwijl hij dat uitriep, en hij merkte het niet eens. Hij drukte een kus op haar hand. ‘Mijn liefde is puur. Van al die bijkomende redenen hebt u geen last, bij ons is er geen sprake van berekening.’
Van Els Launspach verscheen eerder de historische roman Messire over Richard III van Shakespeare, en de hedendaagse roman Jonker waarin de ‘politionele acties’ in voormalig Nederlands-Indië decennia later leiden tot een familieconflict.
Meer over Els Launspach op deze site