Over ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp op Hebban, 15 september 2018:
Het is geen nieuw fenomeen meer: alles achterlaten en een maandenlange reis ondernemen met als doel om jezelf terug te vinden. Vol spanning en adrenaline waagt Simone zich aan een soortgelijke reis naar Afrika. (…) Via de belevenissen van Simone wordt de lezer aan het denken gezet over verschillende maatschappelijke thema’s. Eén van de belangrijkste is het belang en het nut van vrijwilligerswerk in Afrikaanse landen. Simone heeft een diepliggend verlangen om nuttig werk te doen en mensen te helpen, maar door haar familieachtergrond vindt ze het moeilijk om alles wat ze meemaakt volledig te ervaren. Je merkt dat er een groot verschil is tussen hoe Simone over vrijwilligerswerk denkt en de harde werkelijkheid van Afrika. In haar taalgebruik benadrukt Tulp regelmatig de benarde levensomstandigheden van de Afrikanen. (…) Het boek is een aanwinst in de literaire wereld omdat Tulp de situatie in Afrika onder de aandacht heeft gebracht en dat is hard nodig. (…) ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp is een interessante roman over de drijfveren van een jonge vrouw. Tulp heeft een goede poging gedaan om de innerlijke worstelingen van haar hoofdpersoon met de maatschappelijke situatie in Afrika te verbinden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer
Categorie: Recensies
«Zeer geslaagd en boeiend debuut.» – Ali Molenaar
Over ‘Het geheim van Mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Stukjes, 6 september 2018:
Het verhaal wordt grotendeels verteld door mevrouw Grünwald. In 1955 toen ze 63 was, vertrok ze naar Nederland met haar drie jonge kinderen. Dat ze pas in 1955 vertrekt heeft te maken met het geheim uit de de titel. In Nederland wordt ze met de nek aangekeken omdat ze Duitse is, en gediscrimineerd omdat ze Surinaamse is met het bijbehorende accent en de eetgewoonten. Haar kinderen worden gediscrimineerd vanwege hun getinte huid. Mevrouw Grünwald vertelt Anna over haar leven met haar man Fritz, en hun leven in Kamp Copieweg. En dat leven was zeker niet eenvoudig, met hardvochtige bewakers, weinig te eten, volop verveling, ontberingen, vrienden die het niet overleven. Ook openbaart ze haar geheim. (…) Als roman, als verhaal, vond ik dit debuut van Diana Tjin zeer geslaagd en boeiend.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Leest u vooral zelf die verhalen.» – Fred de Haas
Over ‘Buitenbeentjes’ van Janny de Heer op Caraïbisch Uitzicht, 13 september 2018:
(…) In de jaren vijftig van de vorige eeuw waren die ‘vluchtelingen’ uit het toenmalige Indië in zekere zin ontheemde vreemdelingen. Maar wel vreemdelingen die vanwege een goeddeels gedeelde cultuur en taal harmonisch konden samenleven met de Nederlandse bevolking die, vanzelfsprekend, niets van hun achtergrond afwist. Voor mij hadden die verhalen ook iets speciaals, iets heel persoonlijks. Toen ik een jaar of twaalf was gingen we vaak op vakantie in Den Haag, waar veel Indische mensen waren neergestreken. Ik speelde met vriendjes en vriendinnetjes die uit de meest exotisch klinkende plaatsen kwamen: Tegal, Semarang, Soerabaja… Ik wist toen niet onder wat voor omstandigheden ze daar hadden geleefd en vond ze alleen maar curieus, aardig en gastvrij. Daarbij zeiden ze af en toe een paar woorden in het Maleis, een taal waarmee ik me een paar jaar heb beziggehouden. Door de onopgesmukte getuigenissen van de mensen uit ‘Buitenbeentjes’ zijn die oude vrienden en vriendinnetjes weer opnieuw gaan leven. Aan mij heeft het boek dus een dankbare ‘doelgroep’ gehad, maar ik ben ervan overtuigd dat er ‘in den lande’ velen zullen zijn die zich door die verhalen zullen voelen aangesproken. Waarschijnlijk zullen de beschreven getuigenissen er ook toe bijdragen dat de lezer wat meer bewust wordt van de ellende die de ‘moderne’ vluchtelingen moeten doormaken en ook wat meer begrip krijgt voor de omstandigheden van andere ‘exoten’ als Surinamers en Antillianen die het soms ook niet gemakkelijk hadden en hebben. Maar leest u vooral zelf die verhalen uit die oude ‘Gordel van Smaragd’, een gordel die op het laatst zo’n gevaarlijke, beklemmende riem zou worden.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Buitenbeentjes’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Fred de Haas op deze site
«Ook dit boek is onderhoudend en goed geschreven.» – Miriam Grootscholten
Over ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp op Afrika Nieuws, 12 september 2018:
De uit balans zijnde Simone Jastein gaat in therapie maar verwacht na luttele sessies dat een letterlijke reis voor het moment meer soelaas zal bieden dan een tocht naar haar innerlijk. Ze pakt het meteen groots aan en gaat geheel onvoorbereid met een groep overlanders door de Sahara naar West-Afrika. Haar medereizigers zijn tot Simones teleurstelling helemaal geen avonturiers, doch mensen die allemaal hun reden hebben om deze reis aan te gaan. (…) De hoofdpersoon zelf, de verwende Simone, ligt aanvankelijk niet lekker in de groep. Ook de nukkige reisleider Koen Eisenga lijkt haar alleen maar lastig te vinden. Vanaf aanvang is al duidelijk dat er iets broeit tussen die twee. (…) Terug in Amsterdam vertrekt hij al weer met een hulporganisatie naar Liberia. Simone gaat hem achterna. Het doel van al haar ondernemingen wordt uiteindelijk bereikt middenin de oorlog in Liberia. In een levensbedreigende situatie waarin alleen het instinct nog werkt, komt Simone weer tot zichzelf. Dat Edith Tulp kan schrijven heeft ze eerder bewezen. (…) Ook dit boek is onderhoudend en goed geschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer
Jit Narain ontvangt Sarnámi Cultuurprijs en krijgt ‘vijf jaren Hindostaanse geschiedenis’ cadeau.
Over Jit Narain op Caraïbisch Uitzicht, 2 september 2018:
Op vrijdag 31 augustus j.l. mocht de dichter Jit Narain uit handen van de Haagse burgemeester de eerste Sarnámi Cultuurprijs ontvangen. Deze prijs is ook naar hem vernoemd: de Jit Narain Cultuurprijs. De prijs omvatte een bronzen beeldje van een Brits-Indische contractarbeiders, een oorkonde en een bedrag van 5.000 euro. Voorafgaand aan de uitreiking in de volle en sfeerrijke Nieuwe Kerk aan het Spui in Den Haag, hield prof. dr Michiel van Kempen de eerste Jit Narain Lezing. De Jit Narain Cultuurprijs wordt uitgereikt voor iemand die zich buitengewoon verdienstelijk heeft gemaakt voor de taal Sarnámi of voor de Surinaams-Hindostaanse Cultuur. Jit Narain was de grote voortrekker van de Sarnámi emancipatiebeweging in de tweede helft van de jaren ’70. (…) Hij zette bovenal het Sarnámi als volwaardige literaire taal op de kaart met diepgravende poëzie, die is verzameld in inmiddels 11 bundels. Bij gelegenheid van deze prijsuitreiking bracht uitgeverij In de Knipscheer de eerste bundel van Narain in tientallen jaren in Nederland uit: een herziene herdruk van de bundel ‘Waar ben je daar/Báte huwán tu kahán’. De dichter zelf reikte de eerste exemplaren ervan uit aan burgemeester Pauline Krikke en aan de voorzitter van het curatorium van de prijs, Naushad Boedhoe. (…) In zijn eerste Jit Narain Lezing ging Michiel van Kempen diep in op de positie van Hindostanen aan beide zijden van de oceaan in het krachtenveld India-Suriname-Nederland. Aan het eind bood hij de laureaat een opmerkelijk cadeau aan: hij deed hem ‘vijf jaren Hindostaanse geschiedenis’ cadeau, omdat de immigratie volgens hem niet begonnen is met de Lalla Rookh op 5 juni 1873 maar al vijf jaar eerder, op 5 mei 1868 met het schip Crickett. (…) Bij een drukke receptie konden de aanwezigen de nieuwe bundel aanschaffen alsook tal van andere publicaties op het gebied van de Hindostaanse cultuur. Alle aanwezigen kregen ook de gedrukte tekst van de Eerste Jit Narain Lezing mee.
Lees hier het verslag van de uitreiking
Meer over ‘Waar ben je daar/Báte huwán tu kahán’
Meer over Jit Narain op deze site
«Het debuut van Diana Tjin mag er zijn.» – Jannie Trouwborst
Over ‘Het geheim van Mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Mijn Boekenkast, 4 september 2018:
(…) De voorouders van meneer en mevrouw Grünwald kwamen al 200 jaar eerder naar Suriname. (…) En dat breekt op, als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Dat de Duitsers zich schandelijk misdroegen in Nederland, net zo als de Japanners in Indië, daar zijn genoeg aangrijpende boeken over geschreven. Maar het leek altijd of er in het buiten de oorlog gebleven Suriname niets aan de hand was. Dat dat toch heel anders lag, laat Diana Tjin ons zien in deze roman. (…) Twee verhalen heeft de schrijfster dooreen geweven: het oorlogsverhaal van Mevrouw Grünwald en het dramatische verhaal dat zich bij Anna thuis afgespeeld heeft. Uiteindelijk komen ze samen. (…) Mevrouw Grünwald vertelt Anna over haar tijd in Kamp Copieweg. (…) Als de oorlog uitbreekt, wordt van hogerhand bevolen dat iedereen met een Duits paspoort geïnterneerd moet worden. Eerst alleen de mannen, later ook de vrouwen en kinderen en zelfs gevluchte Duitse Joden en dienstweigeraars uit Zuid-Afrika (Boeren die nog een Nederlands paspoort hadden). (…) Het debuut van Diana Tjin mag er zijn. De schandelijke internering van goedwillende Surinaamse burgers zonder enige nazisympathieën en de mensonterende manier waarop ze gevangen gehouden zijn tot ver na de bevrijding is een schandvlek die niet onopgemerkt mag blijven. Diana Tjin heeft het goed beschreven. Maar minstens zo belangrijk is de aandacht voor het andere thema: kindermishandeling (…) Het besef, dat hier de vinger gelegd wordt op een hardnekkig Surinaams probleem, laat mij als lezer verslagen achter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Goed geschreven en boeiende roman die interessante vragen oproept.» – Theo Jordaan
Over ‘Mal’ van Harman Nielsen op Alles over boeken en schrijvers, 11 september 2018:
Mal is de hoofdpersoon in de gelijknamige roman. Ze is een creatief Creools tienermeisje met een rijke fantasie die leeft in haar eigen wereld. Een wereld waarin de realiteit soms een bijzondere vorm aanneemt. Als ze op een dag van school naar huis loopt, komt ze tijdens een dreigende onweersbui een wolf tegen die op een geheel vanzelfsprekende manier met haar meeloopt. Aangekomen bij de flat waar ze woont, neemt ze, samen met de wolf, de lift naar boven. Een stroomstoring zorgt ervoor dat de lift blijft steken. Na enige moeite weet Mal de lift open te krijgen en blijkt ze niet meer in de flat te zijn maar een bijzondere wereld te betreden. Op een subtiele wijze beschrijft Harman Nielsen een parallelle fantasierijke wereld die toch raakvlakken met de onze blijkt te hebben. Wat is realiteit? Waarom mogen we niet een eigen werkelijkheid creëren? Op een natuurlijke manier weet Harman Nielsen in ‘Mal’ te spelen met fantasie en werkelijkheid. Is zijn hoofdpersoon wel een Creoolse tiener? Of is ze een volwassen kunstenares met een zeer rijk voorstellingsvermogen die op een bijzondere wijze de wereld waarin ze leeft waarneemt? Zijn het de stemmingen die haar waarnemingsvermogen beïnvloeden? In hoeverre is er plek voor mensen met een rijke fantasie en eigen wereld in onze maatschappij? Zonder een duidelijk waardeoordeel worden dit soort vragen op een subtiele wijze aangestipt in deze goed geschreven, boeiende fantasierijke korte roman.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mal’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een pleidooi voor dromen, luchtfietsen en fantaseren.» – Wouter Roelants
Over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen bij Boekhandel Roelants, 11 september 2018:
Schrijver, dichter, schilder, essayist, onderzoeksjournalist en Europarlementariër, Els de Groen is het allemaal en toch ook weer niet. Het was haar engagement in combinatie met haar kennis van de landen in Oost-Europa, dat haar in 2004 in het Europees Parlement in Brussel deed belanden. In haar essay ‘Voor het Volk’ schrijft ze daarover. (…) In 2009 komt ze thuis. Ze pakt de pen weer op en herontdekt de penselen. Haar teksten worden steeds bondiger en krijgen de vorm van gedichten, haar tekeningen winnen aan kleur en worden olieverfschilderijen. In ‘Wakker vallen’, haar eerste dichtbundel na tientallen proza-uitgaven, sluiten pen en penseel een huwelijk. Taal en beeld gaan letterlijk in elkaar op. Het boek is een ernstige knipoog. In 84 gedichten neemt de auteur de mens, inclusief zichzelf, op de korrel: als het oud geworden meisje en de wereldverbeteraar die zichzelf best kan uitlachen. ‘Wakker vallen’ beveelt alertheid aan, maar is ook een pleidooi voor dromen, luchtfietsen en fantaseren.
Presentatie op zaterdag 29 september. Locatie: Van Broeckhuysenstraat 34, 6511 PJ Nijmegen, vooraf aanmelden op 024 322 1734. Inloop vanaf 17.30 uur.
Lees hier de aankondiging
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hoe de hoofdpersoon denkt over vrijwilligerswerk in Afrika en de werkelijkheid wordt duidelijk.» – Vera ter Beest
Over ‘Alleen dapper te zijn’ van Edith Tulp voor NBD / Biblion, 9 september 2018:
Om onder haar therapie uit te komen, besluit Simone impulsief mee te gaan op een groepsreis door de Sahara. Haar reisgenoten vinden haar verwend. Als ze in West-Afrika is, zondert Simone zich tijdens de reis af van de groep en houdt zich niet aan de regels. Dat komt haar duur te staan. Door een zandstorm, waarbij ze bijna om het leven komt, verandert haar houding en weet ze zich steeds beter te redden met weinig middelen in het nieuwe back to basic bestaan. Ze denkt er zelfs aan zich aan te sluiten bij een NGO. Ze zweert de mannen af, maar valt dan toch als een blok voor een van de reisleiders. Of, valt ze voor zijn avontuurlijk leven? De schrijfster (1960) reist regelmatig naar Afrika. Haar debuutroman ‘De bushsoldaat’ belichtte de ontwikkelingssamenwerking in Oeganda. Ook in deze roman, geïnspireerd op haar eerste reis door het continent, komt dit thema weer naar voren. Het verschil tussen hoe de hoofdpersoon denkt over vrijwilligerswerk in Afrika en de werkelijkheid wordt duidelijk. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiend puzzelwerk, nauwgezette en goed geschreven zoektocht naar feiten uit het verleden.» – André Oyen
Over ‘Mallura’ van Clyde Lo A Njoe op Lezers tippen lezers, 3 september 2018:
(…) Het einde van zijn leven is een raadsel gebleven en allerlei speculaties deden de ronde. Clyde Lo A Njoe heeft zijn eigen ideeën over de dood van Poe, die hij uiteenzet in een spannende detective met als hoofdpersonen een plantagehouder Manos Mallura uit de Dominicaanse Republiek en een journalist uit New York Robert Q. Dempsey. Manos Mallura, zijn dagelijkse naam voor zijn officiële Franse naam Malheureux ontmoet Poe tijdens een van zijn zakenreizen naar de dan nog jonge Verenigde Staten in het hotel waar ze toevalligerwijze allebei verblijven en waar ze gezamenlijk diverse dagen optrekken met uitvoerige gesprekken, net voorafgaande aan de tragische en nooit opgehelderde dood van de schrijver. (…) In een vrij sobere stijl die past bij de tijd waarin het verhaal speelt, beschrijft Clyde Lo A Njoe de speurtocht van de twee mannen. Het is een boeiend puzzelwerk waarin de gebeurtenissen en leven werk van Poe allen hun juiste plaats krijgen. (…) ‘Mallura’ is een nauwgezette en goed geschreven zoektocht naar feiten uit het verleden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Mallura’
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer