«Boeiende debuutroman.» – André Oyen

coverTyfoon8.inddOver ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Ansiel, 10 juni 2018:
(…) Twee jongens en een meisje groeien op in een klein vissersdorpje. Tijdens de laatste schoolweek, spreken ze de belofte uit voor altijd met elkaar verbonden te blijven. Maar dan breekt er een burgeroorlog uit. (…) En de oude vrienden worden vijanden waartussen Mai probeert te manoeuvreren. Ondanks alles kunnen de drie hoofdpersonen niet loskomen van elkaar en blijven hun levens met elkaar verweven, tot het bittere einde. Rob Verschuren is er in geslaagd om een boeiende debuutroman te schrijven die op een indringende wijze verhaalt over de bewogen geschiedenis van een land. Het uitgangspunt van de verteller ligt vooral bij Duc. Hij draagt het drama. Zijn wereld, de wonderschone wereld van de grotten en de vogels, dreigt vernietigd te worden door mensen zoals Vinh. Ducs ontwikkeling van zachtmoedige dromer naar een wat wantrouwige einzelgänger, is overtuigend neergezet. Van Vinh zelf zien we vooral het imago van streber die zijn emoties aan de kant tracht te schuiven wat hem niet altijd lukt. Soms draait de schijnwerper helemaal naar Mai . Zij behoudt haar kalmte en blijft, zo goed en zo kwaad als het kan, verbonden met beide mannen. De roman is in een bijzondere knap opgebouwd, aangrijpend en indringend, met een mooie gelaagdheid vol humor, ernst en weemoed.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Op iedere pagina wordt de lezer geraakt.» – Marjo van Turnhout

VoorplatPleisterplaats1_Opmaak 1.qxdOver ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen op Leestafel, 18 juni 2018:
Belleville, oorspronkelijk een zelfstandige gemeente, werd in 1869 door Parijs geannexeerd. Het is de wijk waar beroemde mensen als Edith Piaf en Maurice Chevalier geboren zijn, waar bekende romans gesitueerd zijn (Romain Gary). Er ligt een prachtig park in deze wijk, en de hoofdpersoon in dit verhaal, een journalist die schrijft – schreef, moet ik zeggen – over mensenrechtenkwesties en mensenrechtenactivisten, zwerft door deze wijk met zijn warrige stratenplan en beschrijft wat hij ziet. (…) Paul rouwt. Hij is zijn grote liefde kwijt, zijn mooie John stierf aan kanker. Dat was op dezelfde dag als de aanslag op Charlie Hebdo, een nieuwsfeit waar Paul normaliter zeker aandacht zou hebben besteed. Maar nu kwam er niets uit zijn handen. (…) Een korte inhoud doet dit boek geen recht. Haast op iedere pagina wordt de lezer geraakt, gegrepen, ontroerd of tot nadenken gedwongen. Peter Lenssen heeft met dit verhaal enkele schokkende gebeurtenissen uit een recent verleden met elkaar verbonden. Het verhaal dreunt na, zoveel impact heeft het. Lenssen omschrijft waar nodig is, om weer te versnellen voor meer indruk op belangrijke gebeurtenissen. Heen en weer in de tijd gaan we, om te kunnen begrijpen waar Paul mee worstelt, de emoties voelbaar van begin tot eind. (…) Een fantastisch boek dat (…) in het gehele Nederlandstalige gebied, en ook daarbuiten meer aandacht verdient!
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een warm boek. Knap werk.» – Miriam Grootscholten

Ton_van_Reen_Dochters_Omslag_DefOver ‘Dochters’ van Ton van Reen op De Leesclub van Alles en Afrika Nieuws, 15 juni 2018:
Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman, die meer lagen heeft dan alleen het verhaal van de dochters. (…) De gelaagde roman gaat over de journalistieke loopbaan in Afrika, zowel in het verleden als het heden. (…) Dan zijn er de dochters, de verschillen in het contact met hen en wat dat met hem doet. (…) Het treinmeisje blijkt van Joodse afkomst, evenals Lennert, en in Zwitserland worden zaken blootgelegd van Duitse Joden die naar Zwitserland gevlucht waren en daar niet al te gastvrij werden ontvangen. Dit is minder een zijspoor dan het lijkt, getuige de epiloog die meer informatie over dit onderwerp verschaft. (…) De Afrikaanse dochter, die werkelijk bestaat, is de hardloopster Susan Chepkemei. (…) Een warm boek. Van Reen heeft een geoefende pen en brengt verschillende verhaallijnen soepel bijeen. Dat is knap werk.
Lees hier en hier de recensie Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Verrassende wending, boeiend geschreven in een heldere taal.» – J.J. Wolrich

Opmaak 1Over ‘De zoektocht naar Madeleine Merano’ van Pauline J. van Munster op NBD / Biblion, 12 juni 2018:
Abel vertrekt naar het kleine eiland Fortuna voor zijn eindopdracht onderzoeksjournalistiek over de verdwijning daar van een meisje, Madeleine. Maar zijn belangrijkste reden is om zijn vader daar te zoeken. Op dit eiland hebben zijn beide moeders zijn vader ontmoet, waarna ze het contact met hem hebben verbroken. Zijn vader weet niet dat hij een zoon heeft. Abel sluit vriendschap met de tienjarige Manolito, die hem mee naar zijn huis neemt, waar hij onderdak krijgt. Zijn zoektocht naar zijn vader, samen met Manolito, verloopt moeizaam, maar zorgt uiteindelijk voor een verrassende wending. Het verhaal is boeiend geschreven in een heldere taal. Er zijn verschillende lijnen, die uiteindelijk allemaal samenkomen. Het perspectief wisselt steeds tussen de hoofdpersoon en andere personen. Hierdoor worden de personages goed uitgediept, zit er vaart in het verhaal en wordt de lezer meegenomen in de sfeer van het eiland. Vijfde roman van de auteur (1959).
Meer over ‘De zoektocht naar Madeleine Merano’
Meer over Pauline J. van Munster bij Uitgeverij In de Knipscheer

Cor Gout over het kortverhaal ‘Zwavelmans’ van Kristien de Wolf

CovervoorRotgelukDef.inddOver ‘Zwavelmans’ uit ‘Rotgeluk’ van Kristien De Wolf op Not just Hemingway, 6 juni 2018:
In Not just Hemingway, een podcast over het korte verhaal van Dieuwke van Turenhout, praat auteur en Extazeredacteur Cor Gout over het schrijven van korte verhalen en in het bijzonder over het verhaal ‘Zwavelmans’ uit de in de Extazereeks van Uitgeverij In de Knipscheer verschenen debuutbundel ‘Rotgeluk’ van Kristien De Wolf.
Luister hier of hier naar de podcast
Meer over Kristien De Wolf op deze site

«Een zeldzaam mooi boek.» – Yolande Belghazi-Timman

coverTyfoon8.inddOver ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren op Hebban, 7 juni 2018:
“In de oude visserswijk veranderde nooit iets.” Zo begint ‘Tyfoon’, de geschiedenis van drie mensen in een land dat lijkt op Vietnam. Dat onveranderlijke staat al snel op losse schroeven, want in de tweede alinea wordt het land beschreven als ‘een slapende draak’ onder wiens huid opstand broeit. Maar dat weten de drie kinderen, een meisje en twee jongens, nog niet die dobberend in een bootje over de toekomst praten. Mai, het meisje, kondigt aan dat ze later met beide jongens zal trouwen. (…) Onverstoorbaar, met de kalme zekerheid die haar eigen is, laat Mai de jongens vervolgens beloven dat ze altijd bij elkaar zullen blijven. Als de draak ontwaakt en opstand en revolutie vanuit het noorden over het land trekken, belanden de drie in verschillende posities in de maatschappelijke verandering. (…) De roman is in een bijzondere stijl geschreven, helder, poëtisch, zintuiglijk, vol humor en ernst en weemoed. (…) ‘Tyfoon’ is een zeldzaam mooi boek. Een sneeuwpanter onder de romans. Het is wonderlijk hoe je in zo’n kleine roman zoveel kunt zien van het leven op aarde. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het doet mij voorkomen dat Aya Zikken haar eigen verhaal vertelt.» – Eric de Brabander

VoorplatTanimbar75Over ‘De Tanimbar-legende’ van Aya Zikken in Antilliaans Dagblad, 4 juni 2018:
(…)Het doet mij voorkomen dat Aya Zikken bij monde van Jasper haar eigen verhaal vertelt. Morse staat dan voor haar vader, die zich ook niet wist los te maken van het Indië waar hij zo verknocht aan was. Net als haar vader sterft Morse. Was Jasper in beginne gereserveerd tegenover Morse, later lijkt de lotsverbondenheid tot een acceptatie te leiden van elkaars toekomstbeeld. De biograaf van Aya Zikken, Kees Ruys, wijst op de autobiografische feiten in ‘De Tanimbar-legende’, de verhouding met haar vader die na de oorlog in een verlangen naar tempo doeloe terugkeert naar de Oost. Hij kon geen afstand nemen van de kolonie die ophield te bestaan. Dat laatste geldt ook voor de vele Indische mensen die na de oorlog op Curaçao terechtkwamen, op zoek in de tropen naar datgene wat ze verloren hadden.
Lees hier en hier de recensies over ‘De Tanimbar-legende’ en ‘De tolk van Java’ van Alfred Birney
Meer over Aya Zikken bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Alfred Birney bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De man is een artiest.» – Prem Radhakishun

Opmaak 1Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Zwarte Prietpraat, 4 juni 2018:
‘Een geweldige man die zich niets aantrekt van de conventies van de maatschappij. (…) De man is een artiest en hij wilde dat mensen zijn boeken kochten (…) uit liefde voor de poëzie en de literatuur. Ik hoop dat zijn boeken in Nederland verkrijgbaar zijn. Gaat u alstublieft de boeken van Michaël Slory kopen.’ Zwarte Prietpraat is een radio programma van Prem Radhakishun op NPO1 op maandag tussen 00.00 en 02.00 uur. Het nieuws en de actualiteiten op een andere manier gebracht: provocerend, dwars, rauw, intelligent en ongecensureerd. Prem maakt nieuws, verslaat nieuws, maar vooral lacht hij het nieuws uit.
Luister hier in het tijdbalkje helemaal bovenin van ca. 03.25 tot 4.40 (eerste uur)
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory, 2018
Meer over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory, 2012
Meer over ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’ van Michaël Slory, 1991
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een uiterst verrijkend boek.» – André Oyen

OverEnWeer_Cover_01Over ‘Over en weer 25 jaar Stedenband Haarlem-Mutare’ op Ansiel, 25 mei 2018:
‘Zo voortvarend als de globalisering zich voltrekt, zo snel schrijdt ook het inzicht voort in de wijze waarop we met internationale ontwikkelingsvraagstukken kunnen omgaan. De stedenband heeft daarin een functie gehad.’ (…) Uit dit uiterst integer werk blijkt hoe belangrijk het is dat mensen mondiaal denken, samenleven, en plannen maken en dat het een absolute noodzaak aan het worden is. Een uiterst verrijkend boek.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Over en weer’

«Oorspronkelijke taal die beeldend en verrassend is.» – Marianne Zwaneveld

Opmaak 1Over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’ van Helen Knopper voor NBD / Biblion, 5 juni 2018:
Autobiografische roman waarin de getroebleerde ik-figuur Mette (1934) verwoordt welke betekenis het plotseling wegvoeren van haar vader in 1943 door de Duitsers heeft gehad op haar leven. Ze heeft destijds niet goed afscheid van hem kunnen nemen. Door medio jaren zeventig enkele herinneringen (haar laatste bezoek aan hem in de gevangenis in Scheveningen, haar onderduikadres en een verzetsheld) en nieuw verworven feiten (de plaats in wat nu de DDR is waar vader is gestorven) te volgen, probeert ze dat wat dood is levend te maken. Uiteindelijk vindt ze haar persoonlijke vrijheid. De auteur bedient zich van oorspronkelijke taal die beeldend en verrassend is, direct en af en toe wat plat. Als stijlfiguur hanteert ze vooral foto, licht en het leven als film. Mette leeft vanuit haar zuivere gevoel, wat het boek een pulserend en associatief karakter geeft. Losse eindjes in vriendschappen roepen nieuwsgierigheid op, maar zo kan het leven ook zijn. Een terechte herdruk (oorspronkelijke uitgave: 1977) die zich nog steeds goed laat lezen.
Meer over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’
Meer over Helen Knopper op deze site