Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in NRC Handelsblad, 15 december 2017:
De historische familieroman ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over de homoseksuele Theo Borret in Amsterdam aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Om de reputatie van zijn familie niet te schaden en zijn eigen carrière als kandidaat-notaris niet in gevaar te brengen, wringt hij zich in alle bochten om aan sociaal wenselijke verwachtingen te voldoen: een schijnhuwelijk, een adoptiedochter – aan het begin van de Grote Oorlog kwamen Belgische vluchtelingen per boot van Antwerpen naar Rotterdam. Tegelijkertijd blijft een Belgische vader zoeken naar zijn dochter. Twee verhaallijnen in een innemende roman.
Meer over ‘Zwijgplicht’
Categorie: Recensies
«De profeet was nooit ver weg als Van Leeuwen sprak. Maar dan wel de profeet als spreker en niet als preker.» – Klaas de Groot
Over ‘Ver weg dichtbij’ van Boeli van Leeuwen op Caraïbisch Uitzicht, 13 december 2017:
(…) De lust tot praten en vertellen moet ervoor gezorgd hebben dat de causerieën die hij voor de Wereldomroep hield tussen eind 1951 en half 1954, dus na de universitaire tijd, hem gemakkelijk afgingen. (…) ‘Ver weg dichtbij’ laat duidelijk zien dat Boeli van Leeuwen zijn mond maar open hoeft te doen of het verhaal begint. Hij vertelt over zeer veel onderwerpen en vaak op heel diverse toon. Het meest gedreven is hij natuurlijk bij onderwerpen waar zijn hart naar uit gaat. In de tijd van de Wereldomroep waren dat Amsterdam en Curaçao. Het zal geen verbazing wekken dat ook het varen tussen beide gebieden aandacht krijgt. Het lijkt soms net of er een zeeman bezig is met één van zijn verhalen. De verteller in de kring. (…)
Lees hier of hier het essay
Meer over ‘Ver weg dichtbij’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een mooi verteller.» – Hijlco Span
Over ‘De Neerkant’ van Ernst Jansz op Volgspot (NPO Radio 5), 13 december 2017:
Op 7 december was Ernst Jansz ruim 1 uur de gast van Hijlco Span in het programma Volgspot (‘de mooiste kleinkunst en cabaret krijgt in Volgspot een podium!’) om uitgebreid te praten over zijn jongste boek ‘De Neerkant’. Tijdens het gesprek worden enkele nummers gedraaid van beide cd’s die bij het boek horen, alsmede van CCC Inc. welke band uitvoerig in het boek aan bod komt. Hijlco Span presenteert iedere werkdag tussen 20.00 en 22.00 het programma Volgspot op Radio 5. Volgspot is een programma met Muziek, Media en Theater. In iedere uitzending spreekt Hijlco een uur lang met een bekende of minder bekende Nederlander.
Luister hier naar het gesprek met Ernst Jansz, op de tijdlijn van 0:51:30 tot 1:56:50.
Of luister naar twee fragmenten over de commune of Doe Maar
Meer over ‘De Neerkant’
«’Statia Song’ is een vervoerende, overrompelende reis.»
Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos op Caraïbisch Uitzicht, 13 december 2017:
(…) Het boek opent met adembenemende beelden van de woeste natuur van het eiland [Sint-Eustatius]: de hoge vulkaan begroeid met oerbos, de rotsige prairies vol immense keien en uitgebleekt hout, het mysterieuze noordelijke heuvelland. In deze natuur doemen geleidelijk sporen op van menselijk leven – een eeuwenoude waterput, traditionele visfuiken, een eigentijdse bezem, die leiden naar de bewoonde wereld en de tegenwoordige tijd, en vooral naar het eigenlijke onderwerp van dit boek: de Statianen. Een hechte gemeenschap van vaak onderling verwante Afro-Caribische families die al eeuwenlang op dit minuscule eiland wonen en die vrijwel allemaal vlak bij elkaar, tezamen, zijn opgegroeid. (…) ‘Statia Song’ schetst het dagelijks leven van de Statiaanse familie in intieme en indringende portretten, zowel in krachtig zwartwit als in zwierige kleur. Aan het eind van het boek verdwijnen de mensen geleidelijk aan weer in het indrukwekkende, magische landschap. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site
«**** Een gevoelige en heel menselijke roman.» – Adri Gorissen
Over ‘Dochters’ van Ton van Reen in De Limburger, 12 december 2017:
(…) Hoofdpersoon is Lennert Rosenberg, een net voor zijn pensioen zittende krantencorrespondent in Afrika. Een man die eigenlijk is blijven hangen in de late jaren zeventig, nog altijd een ouderwetse linkse rakker is en daarom teleurgesteld is in de wereld. Goed en kwaad, daar draait het om in ‘Dochters’. Maar er is meer, Rosenberg is per trein op weg naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter met wie hij het contact is kwijtgeraakt. In de trein ontmoet hij de jonge Nena, eveneens op weg naar de Alpen voor een bezoek aan haar joodse ouders. Beiden moeten, zo blijkt al snel, in het reine zien te komen met hun verleden om verder te kunnen in het leven. ‘Dochters’ is een gevoelige en heel menselijke roman, maar door de maatschappijkritiek tevens een boek vol vuur en venijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Schrijnende dialogen en observaties.» – Bertjan ter Braak
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in De Telegraaf, 12 december 2017:
Het is 1914 en het zijn woelige tijden. Internationaal, want de Eerste Wereldoorlog breekt uit, maar ook op persoonlijk vlak, zo blijkt uit ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink(…). De schrijver weet dat grote en dat kleine mooi met elkaar te verweven. En doet dat op basis van waargebeurde verhalen. Het draait allemaal om twee personen, Theo en Hélène. (…) Theo is homoseksueel. Hij leeft daarom half en half in een parallelwereld (…) waar juist met medewerking van zijn vader in het parlement wetsvoorstel 248 bis is aangenomen, dat seks met jongens jonger dan 21 jaar verbiedt. (…) Hij weet een façade op te bouwen door zijn huishoudster te trouwen en een kind te adopteren. Dat kind is Hélène, een Vlaamse baby op de vlucht voor het oorlogsgeweld (…) Deze Hélène was de moeder van de auteur – zo dichtbij komt het. (…) Erg interessant is dat de roman geïllustreerd is met de documenten van de ware geschiedenis. De romancier Stokkink vult dat aan met schrijnende dialogen en observaties op het persoonlijke vlak. (…) De goedgekozen titel blijkt naadloos te passen op alle aspecten van dit verhaal. [ ***½]
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Inge Nicole met ‘De blauwdruk van Capgras’ op Paperback Radio
Over ‘De blauwdruk van Capgras’ van Inge Nicole op Paperback Radio, 1 december 2017:
PaperbackRadio is het boekenprogramma van AmsterdamFM dat dagelijks van twee tot drie is te beluisteren. Op vrijdag 1 december sprak Peter de Rijk met Inge Nicole over de korte roman ‘De blauwdruk van Capgras’, haar 5de boek, dat op 9 december gepresenteerd zal worden. ‘De blauwdruk van Capgras’ is een indringend en zorgvuldig verteld verhaal in 30 hoofdstukken met evenzovele illustraties van Juliet Koppedraijer. Inge Nicole maakte eerder indruk met de novelle ‘De tranen van de zeegans’, in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren.
Meer over ‘De blauwdruk van Capgras’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dit is een heel mooie.» – Jan Delvaux
Over ‘Kaz Lux Rock-adel verplicht’ van Lutgard Mutsaers op Allez Allez [VRT Radio 1], 9 december 2017:
Belpop-encyclopedie Jan Delvaux komt elke week met een verhaal uit de Belgische muziekgeschiedenis aandraven. Of toch bijna, want deze week stak hij eventjes de grens over. Bij de biografie van Kaz Lux, kwam onuitgegeven materiaal uit mét enkele bekenden uit de Belpop geschiedenis. Zo zorgt Jan Delvaux voor een primeur op Radio 1 met het materiaal van Kaz Lux uit 1986. (…) Kaz Lux zat bij Brainbox, een groep waarvan wel eens gezegd wordt dat ze de Nederbeat hebben ontmaagd met het nummer ‘Down Man’. Eén van de eerste straffe rocknummers met typerende stem van Kaz Lux. Gitarist Jan Akkerman verliet later Brainbox om Focus te beginnen. Wat later krijgt Kaz Lux telefoon van Jean-Marie Aerts uit Kessel-Lo, die speelde bij Bien Servi met Raymond van het Groenewoud. (…) Midden jaren tachtig neemt Kaz Lux nog eens contact op met Aerts en ze maken een nieuwe plaat, maar die opnames bleven liggen en stof vergaren. Tot nu.
Luister hier naar het item
Meer over ‘Kaz Lux – Rock-adel verplicht’
Meer over Lutgard Mutsaers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiend en actueel boek.» – Willeke van der Vlist
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op Leestafel, 11 december 2017:
‘Dubbelbloed’ is het autobiografische verhaal van Etchica Voorn, dochter van een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. (…) In de volksmond was ze een ‘halfbloed’, maar al vanaf het moment dat ze als kind een spreekbeurt houdt over haar afkomst, voelt ze dat er iets niet klopt aan die term. (…) ‘Dubbelbloed’ wordt voor haar de term die de lading het meest dekt. Niet half, maar dubbel. Niet één maar, twee culturen. (…) Op zoek naar erkenning en naar haar ‘roots’ gaat ze op reis naar Suriname. Het is een deel van een ontdekkingstocht in haarzelf die jaren duurt, onderweg naar een plek waar het er allebei mag zijn en waar ze nóch haar Nederlandse, noch haar Surinaamse kant hoeft te verloochenen. Als gevolg van die zoektocht transformeert in de loop de jaren haar spiegelbeeld langzaam van oer-Hollands naar dubbelbloedig, in een geleidelijk maar onvermijdelijk proces. Dat bracht onrust én verrijking met zich mee. (…) Boeiend en actueel boek in een tijd waarin veel mensen leven met een dubbele nationaliteit of afkomst, die vaak het gevoel hebben tussen wal en schip te vallen en in plaats van bij twéé groepen, nérgens bij te horen.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Meesterlijk in haar ironie.» – Mirjam Scholten
Over ‘Rotgeluk’ van Kristien De Wolf voor NBD | Biblion, 11 december 2017:
Verhalenbundel. In het titelverhaal denkt een man op opportunistische wijze zijn toekomst veilig te stellen als het bedrijf waar hij werkt wordt overgenomen en moet afslanken, maar zijn opzet mislukt jammerlijk. De tien verhalen verschillen zeer, maar gaan steeds over het lonkend geluk en dat geluk toch niet vinden of ernaast grijpen, door domme pech of ontoereikendheid. En toch blijft de hoop gloren. Een tante bezit een door haar familie felbegeerde ring die moeder krijgt, maar die wordt haar aan het eind van tantes leven weer ontnomen om aan een verre nicht te schenken. In een ander verhaal vindt een vrouw een lot, waarna haar groteske dromen met haar aan de loop gaan. De Vlaamse auteur (1969) is meesterlijk in haar ironie, waardoor niet alles hard aankomt maar je ook echt kunt lachen. Zelfs in het verhaal waarin een hardlopende man zó de strijd met zijn letterlijk protesterende lichaam aangaat dat hij er dood bij neervalt. Een aantrekkelijke, goed geschreven bundel.
Meer over Kristien De Wolf op deze site