Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in AD | Algemeen Dagblad, 6 december 2017:
(…) Etchica Voorn heeft een boek geschreven, ‘Dubbelbloed’. Mijn dochter bracht het mij ogenblikkelijk: ‘Dit moét je lezen moes!’ Hetgeen ik deed, en ik viel stil. Zelden zo’n openhartig verhaal gelezen over het omgaan met je afkomst. Een Surinaams-creoolse vader en een Nederlandse moeder, afkomstig uit Drenthe. Zelf een goed gelukt product uit deze samensmelting van twee totaal uiteenlopende werelden: vuurrood haar, lichte huid en prachtige groene ogen. Maar altijd hunkeren naar kennismaken met het onbekende deel van de wereld van haar vader. (…) Dubbelbloed, wat een prachtige omschrijving van de verscheurdheid die een kind voelt. (…) Dit boek dwingt respect af voor onze landgenoten en medemensen met dubbelbloed, of ze nu uit Indonesië, Suriname, de Antillen of welke godvergeten plek ook komen. (…)
Lees hier de column
Meer over ‘Dubbelbloed’
Categorie: Recensies
«Een actueel en indrukwekkend boek.» – Walter Palm
Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart voor NBD | Biblion, 5 december 2017:
De buurtvereniging in de stadswijk Otrobanda op Curaçao geeft het idee om het vervallen stadsmonument Shon Janchi’s woonerf te restaureren en te benutten voor cursussen aan vroegtijdige schoolverlaters. Dit plan wordt doorkruist als zich een projectontwikkelaar aandient die daar een jachthaven annex hotel wil vestigen. Bovendien beweert de projecteigenaar dat hij erfgenaam is van dit stadsmonument. De hoofdpersoon Armani ontdekt via regressietherapie dat niet de projectontwikkelaar maar zij de erfgename is van dit stadsmonument. In haar regressietherapie herleeft Armani als zeventiende-eeuwse Dalila de gruwelijke trans-Atlantische overtocht in een slavenschip. Indringend is deze beschrijving. Een actueel en indrukwekkend boek. (…)
Lees hier de bespreking
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Joseph Hart trekt de lezer in zijn verhaal.» – Ko van Geemert
Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Parbode, december 2017:
(…) Armani ontwikkelt samen met anderen een project om de ruïne te restaureren en om te bouwen tot een verblijf om het alarmerend grote aantal schoolverlaters in Otrabanda op te vangen en te helpen. Maar er zijn nog anderen die ook hun oog hebben laten vallen op Kurá di Shon Janchi: rijke investeerders die op deze plek een vijfsterrenhotel met haven willen bouwen. De vraag is wie de eigenaar is van het pand. Kunnen de afstammelingen van de slaven die bij dit huis hoorden dat zijn? (…) Via regressietherapie dalen we af in het slavernijverleden van Armani en ervaren hoe de slaven vanuit Afrika met een slavenschip in Curaçao terecht zijn gekomen. We beleven de ontmoetingen tussen blanken en slaven en ontdekken dat haat en liefde een belangrijke rol spelen, waarbij kleurverschil vaak wegvalt. (…) De schrijver is een geboren leraar en verteller. Soms wordt zijn taal wel erg bloemrijk, daar moet je van houden. Joseph Hart heeft het vermogen om de lezer in zijn verhaal binnen te trekken en mee te laten leven met de hoofdpersoon. Ook de lezer met reserves met betrekking tot regressietherapie. In een tijd waarin het slavernijverleden steeds vaker onder de aandacht gebracht wordt, is De wooncirkel een geslaagde toevoeging.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lezenswaardige en vlot geschreven bundel.»
Over ‘Schaamrood. Aantekeningen over angst, agressie en ambitie’ van Aart G. Broek op Sargasso, 27 november 2017:
(…) In ‘Schaamrood’ werkt Aart G. Broek de these in zijn eerder verschenen essaybundel ‘De terreur van de schaamte’ [dat allerlei uitingen van agressie terug te voeren vallen op gevoelens van vernedering, krenking en schaamte] nog eens uit in een waaier aan thema’s. De brede interesse van de auteur komt de variëteit daarbij ten goede: nu eens gaat het over de beweegredenen van jihadgangers, dan weer over falende megaprojecten, om het vervolgens over verzet tegen Nederlandse koloniale arrogantie te hebben. (…) De lezer hoeft zich dan ook nergens te vervelen. (…) Broek is op z’n sterkst wanneer hij verhaalt over zijn eerste liefde, de geschiedenis en literatuur van de Antillen. Het is een hoofdstuk in de Nederlandse geschiedenis dat bij vele Nederlanders nauwelijks bekend is. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaamrood’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Goed geschreven dialogen.» – Michiel van Kempen
Over ‘Ademhalen’ van Karin Lachmising voor NBD | Biblion, 22 november 2017:
Drie vrouwen ontmoeten elkaar na een poging tot zelfdoding van een vriendin die nu op sterven ligt. Zij komen alle drie uit het Surinaamse district Nickerie, van oudsher een landbouwgebied bewoond door veel traditioneel denkende Hindoestanen. In hun gesprekken komt alles voorbij waar vrouwen in traditionele milieus al jaren mee bezig zijn: de wil om zelf je toekomst te bepalen, huiselijk geweld, faalangst, loyaliteit aan je religie, de verhouding tussen waar je geboren bent en wat je wilt bereiken, zwijgen of praten. De boodschap is dat slechts in het gemeenschappelijk delen van ervaringen hoop kan worden geput om vooruit te komen. De auteur publiceerde eerder een dichtbundel, deels met dezelfde motieven. Toneel in boekvorm verschijnt zelden, het is minstens 30 jaar geleden dat een Caribisch theaterstuk in druk uitkwam. Maar deze goed geschreven dialogen verdienen dit drukwerk. De problematiek is op en top Hindoestaans, maar de boodschap is van alle tijden en werelddelen.
Meer over ‘Ademhalen’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«**** Uitstekend gedocumenteerd en op prettige wijze geschreven.» – Theo Jordaan
Over ‘Kaz Lux Rock-adel verplicht’ van Lutgard Mutsaers op Alles over boeken en schrijvers, 20 november 2017:
(…) De biografie van Lutgard Mutsaers waaraan Kaz Lux zelf heeft meegewerkt vertelt het verhaal van de carrière van Kaz Lux vanaf zijn vroegste jeugd tot op de dag vandaag. Uitstekend gedocumenteerd en op prettige wijze geschreven wordt het verhaal verteld van één van de meest herkenbare blues- en rockzangers van Nederland. Het verhaal van een zelf-made muzikant die niets anders kon en wilde dan muziek maken. De biografie is verrijkt met een CD waarop vier verloren gewaande nummer opstaan die Kaz Lux tussen 1984 en 1986 opnam in de beroemde ICP studio van Jean-Marie Aerts die onder andere werkte met T.C. Matic, Arno Hintjens en Urban Dance Squad. De onvolprezen uitgeverij In de Knipscheer waar jaarlijks nieuwe interessante muziekboeken verschijnen heeft ervoor gezorgd dat deze mooi vormgegeven, zeer informatieve (met complete Kaz Lux-discografie) en rijk geïllustreerde biografie beschikbaar is gekomen voor de Nederlandse en Vlaamse muziekliefhebber. Lutgard Mutsaers’ ‘Kaz Lux Rock-adel verplicht’ is gewaardeerd met ★★★★ (uitstekend).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kaz Lux – Rock-adel verplicht’
Meer over Lutgard Mutsaers bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Al bijna vijftig (!) jaar schrijver en dichter.» – Erik Jan Harmens
Over het gedicht ‘Er is misschien een uur’ uit ‘Dit is de beste aller tijden’ van Hans Plomp in Zin, 10 november 2017:
Erik Jan Harmens (1970), schrijver en dichter, legt in elke ‘Zin’ uit waarom gedichten gelukkig maken of tot nadenken stemmen. Dit keer is het een gedicht van Hans Plomp. Hans Plomp is een dichter wat spreekt uit ervaringen waaruit hij een prachtig nieuw gedicht laat ontstaan. Maak het mee door het gedicht ‘Er is misschien een uur’ te lezen. Hans Plomp is bekend vanwege zijn experimenten met geestverruimende middelen en zijn succesvolle protest tegen de sloop van het Noord¬-Hollandse dorp Ruigoord. Ook is hij al bijna vijftig (!) jaar schrijver en dichter. De titel van dit gedicht is ook de beginregel – eerst dacht ik dat dat alles wakker is dat was. Wat ook opvalt, is dat alle zinnen met een punt eindigen behalve Niemand weet het zeker. Daar moet een bedoeling achter zitten, ik vermoed dat de dichter het wit rechts van het gedicht wilde laten spreken en dat gaat beter zonder leesteken. (…)
Lees hier verder
Lees meer over ‘Dit is de beste aller tijden’
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Kaz Lux in het collectieve geheugen opgeslagen.» – Willem Jongeneelen
Over ‘Kaz Lux – Rock-adel verplicht’ van Lutgard Mutsaers in BN | De Stem, 9 november 2017:
Een boek over het meest aimabele rockicoon uit Brabant. Het werd tijd: het is 50 jaar geleden dat Kaz Lux (69) werd ontdekt, (..) de zanger die in de jaren zestig zijn stemgeluid aan Brainbox schonk en in het collectieve geheugen werd opgeslagen. (…) Mutsaers: ‘Down Man uit 1969 is een all time classic. Dat enorme talent sprak er meteen uit. Brainbox brak direct door, vanwege die stem, en dat gitaargeluid van Jan Akkerman. Die laatste was weer snel vertrokken, Kaz bleef nog een paar jaar ’t anker van de band.’
Lees hier het artikel
Meer over ‘Kaz Lux – Rock-adel verplicht’
«Vlot leesbaar, realistisch en herkenbaar.» – Iris Stekelenburg-van Halem
Over ‘Claire Obscure’ van Peter Andriesse voor NBD | Biblion, 9 november 2017:
Zes erotische verhalen die volgens de auteur (1944) redelijk autobiografisch zijn. (…). Soms gaan ze ethisch gezien wel heel ver en kan dat ontsproten zijn aan de fantasie van de auteur. (…) Het is echter zo beschreven, dat het nergens obsceen wordt. Vlot leesbaar, realistisch en herkenbaar. De verhalen spelen zich af in de huidige tijd op diverse locaties in de wereld: van het Amstel Hotel en Sumatra tot Bangkok. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Claire Obscure’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat een prachtig romandebuut!» – Britta Koopen
Over ‘Het Siamees moment’ van Peter WJ Brouwer in Eindhovens Dagblad, 8 november 2017:
(…) Met zijn debuutroman ‘Het Siamees moment’ laat Brouwer meteen zien waar hij als romanschrijver thuishoort: in het niet al te lange rijtje van literaire schrijvers. (…) Het mooie is dat Brouwer van alledaagse dingen kleine kunstwerken kan maken. Prachtige zinnen en beelden, de dichter loert steeds om de hoek zonder dat het te veel wordt. Het gewone wordt bijzonder en blijft toch alledaags, een liefde komt en gaat voorbij, het leven gaat door terwijl het even lijkt stil te staan. Eigenlijk doet Brouwer in zijn roman niets anders dan wat hij in zijn gedichten doet: hij vangt een scène in woorden, in de mooiste woorden die je kunt gebruiken om een scène in te vangen. (…) Het Siamees Moment is een roman die je gerust twee of drie keer kunt lezen zonder dat het gaat vervelen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Siamees moment’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer