Over ‘Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman’ van Michiel van Kempen in Ons Erfdeel [jrg. 60 nr. 2], mei 2017:
(…) Helman begon zijn literaire carrière als jonge twintiger en bleef actief tot zijn tweeënnegentigste; zo publiceerde dezelfde man die het in 1940 met ‘Millioenen-leed’ voor de joodse vluchtelingen in Nederland had opgenomen nog een jaar voor zijn dood ‘Zomaar wat kinderen’, over de vluchtelingen van vandaag. Hij gebruikte in die periode niet minder dan vijftig pseudoniemen voor een totaal van honderddertig boeken en honderden artikelen. (…) Van Kempen verbergt zijn sympathieën niet. Een voorbeeld hiervan is zijn vergelijking tussen Helmans ‘De foltering van Eldorado’ met Anton de Koms ‘Wij slaven van Suriname’ en zijn conclusie dat het werk van Helman een vijf keer groter geografisch bereik heeft, tien keer zo goed gedocumenteerd en honderd keer beter geschreven is. Dergelijke passages laten zien dat Van Kempen een persoonlijke interpretatie van Helmans leven en werk heeft voorgelegd. (…) Had Helman in het Frans, Spaans of Engels geschreven, dan zou hij tot de grote Caraïbische schrijvers van de twintigste eeuw worden gerekend. (…)
Lees hier de recensie
Meer over Rusteloos en overal
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site
Categorie: Recensies
«Heerlijk Extazenummer met een diversiteit aan literaire delicatessen.» – André Oyen
Over ‘Extaze 21 – Literatuur die het podium betreedt’ op Ansiel, 9 mei 2017:
Literatuur komt niet alleen tot ons in geschrifte. We horen literatuur op uiteenlopende podia: waar revues of musicals worden uitgevoerd, waar muziektheater te zien en te horen is, waar cabaretiers en podiumdichters hun zegje doen, waar zangers teksten zingen die bedoeld zijn om er goed naar te luisteren. En in dit nummer van Extaze, editie 21 al, wordt daar volop aandacht aan besteed.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Extaze 21’
«Herkenbaar.»
Over ‘Buitenbeentjes’ van Janny de Heer in Moesson, mei 2017:
In ‘Buitenbeentjes’ verzamelde Janny de Heer tien levensverhalen van Indische ouderen uit Den Helder. Allemaal moesten ze in hun leven twee, drie keer opnieuw beginnen. Hun verhalen zijn stuk voor stuk anders, maar blijven toch herkenbaar. Alleen jammer dat De Heers toontje van de onrechtvaardigheid af en toe vermoeit.
Meer over ‘Buitenbeentjes’
«Prettig leesbare en verrassende roman.» – Theo Jordaan
Over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin op Alles over boeken, 4 mei 2017:
Suriname en de Tweede Wereldoorlog. Niet echt een combinatie die voor de hand ligt. Maar ook aan Suriname is de Tweede Wereldoorlog niet voorbij gegaan. Voor de meeste Surinamers zorgde deze periode voor vooruitgang en voorspoed. Maar er zijn uitzonderingen. En daarover gaat de debuutroman van schrijfster Diana Tjin ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’. In 1940, direct na het begin van WOII, werden Surinamers die maar enigszins van Duitse afkomst waren gevangen gezet in interneringskampen. Of deze mannen, vrouwen en kinderen nazisympathieën hadden was totaal niet relevant. Sterker: de Nederlandse koloniale autoriteiten die de dienst uitmaakten in Suriname pakten iedereen op. Dit ging zover dat zelfs uit Duitsland voor de nazi’s gevluchte joden werden opgepakt en vastgezet. (…). Diana Tjin is het gelukt om in haar debuutroman dit stukje Surinaams-Nederlandse oorlogsverleden op een inlevende en betrokken wijze te vertellen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
«Ik ga, na al die jaren, álles van Van Leeuwen lezen.» – Chrétien Breukers
‘Van boek naar boek: Boeli van Leeuwen’ op Weblog van Chrétien Breukers, 3 mei 2017:
Ik herinner mij een gesprek met Jos Knipscheer. Eind jaren tachtig (van de vorige eeuw). Het ging over de romans van Tip Marugg en Boeli van Leeuwen. Volgens mij was Marugg net genomineerd voor een grote prijs. Dat vond Jos Knipscheer weliswaar terecht, maar toch beviel het hem niet dat Van Leeuwen niet genomineerd was. (…) Drie boeken las ik van Boeli van Leeuwen: Schilden van leem, De rots der struikeling en De eerste Adam. Jaren had ik niet aan hem, of aan zijn werk gedacht, tot gisteren. (…) Ik bekeek het slotstuk van de trilogie: De indiaan baarde een neger ( hier is een en ander terug te zien ) en haalde de boeken van Van Leeuwen tevoorschijn. Ik hoorde de stem van Knipscheer weer mopperen. (…) Gisteravond herlas ik Schilden van leem bijna helemaal. In één ademtocht, desgewenst. Ik ga, na al die jaren, alles van Van Leeuwen lezen. Het is zo ver. Lezen is iets vreemds: je springt van boek naar boek, zonder plan of systeem, en hoe je precies bij schrijvers terechtkomt, of om welke reden: het blijft een raadsel.
Lees hier het betreffende blog
Meer van Chrétien Breukers op deze site
Meer over Boeli van Leeuwen op deze site
«Mooie roman met veel aandacht voor het schrijven.» – Peter de Rijk
Over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin in Literat-uur op Amsterdam FM-Radio, 1 mei 2017:
Via een aanloop die de na-oorlogse jaren vijftig in Amsterdam beschrijft, belandt de lezer van deze roman in Suriname tijdens de Tweede Wereldoorlog, meer in het bijzonder in Kamp Copieweg even buiten Paramaribo waar Surinamers met Duits bloed in de aderen, en met een Duitse naam in hun paspoort, werden geïnterneerd. In het gesprek dat Peter de Rijk met Diana Tjin voert komen ook kort de twee andere interneringskampen ter sprake in ‘de West’, te weten Kamp Jodensavanne, meer in het binnenland van Suriname, en het interneringskamp op Bonaire, een van de eilanden van de voormalige Nederlandse Antillen. Voor de geïnterneerden van Kamp Copieweg duurde de internering, dus de oorlog, overigens tot in 1947. Verder komen aspecten van het romanschrijven ter sprake, zoals waarin een roman zich onderscheidt van non fictie. Vanaf 1:28:15 op de tijdlijn leest Diana Tjin een fragment uit de roman. Literat-uur is het tweede uur van het live vanuit de OBA uitgezonden radioprogramma Kunst & Cultuur.
Luister hier naar de uitzending door de tijdlijn helemaal onderin te schuiven naar 57:07.
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’
«Lof voor de fraaie inhoud.» – Karel Wasch
Over ‘Extaze 21’, jrg. 6 nr. 1, op Leestafel, 17 april 2017:
Onder de bezielende leiding van Cor Gout en Els Kort stelt de redactie iedere keer een mooi nummer samen. (…) Dit maal is er in dit nummer aandacht voor literatuur op podia. (…) Verrassend is het acteren van Fred Florusse in dit nummer. Florusse stoft de komiek Johan Buziau (1877-1958) af. Van Buziau zijn een paar geluidsopnamen gemaakt en doordat ik die vroeger beluisterde, dacht ik dat hij meer een clown dan een tekstdichter was. Florusse maakt inzichtelijk dat hij die kant ook bezat. Gust Gils (1924-2002) trad in 1966 op tijdens de manifestatie Poëzie in Carré georganiseerd door de inmiddels ook al weer overleden Simon Vinkenoog. Gils was een podiumdier en schudde de lakens op met een vers dat ‘Dankzegging voor de bols’ heette. (…) Didi van Paris schrijft een mooi artikel over deze vergeten dichter, waar toch veel podiumdichters schatplichtig aan zijn. En Wim Michiel laat zien dat Bertolt Brecht zijn teksten al vroeg wilde laten klinken op podia en dat het dus niet zo raar is, dat hij zich later toelegde op teksten voor ‘Die Dreigroschenoper’. (…) Mooie gedichten in deze aflevering van o.a. Hanz Mirck en Dorien Dijkhuis. En ook de verhalen van Chris Ceustermans en Heidi Koren mogen er zijn.
Lees hier uitgebreider
Meer over ‘Extaze 21’
«Kortom, het is een voortreffelijk boekje.» – Hans Vervoort
Over ‘Koude Sambal. Indische jeugdverhalen’ van Peter Andriesse, 24 april 2017:
(…) Ik schreef er destijds in een recensie over: ‘Kleine en schrijnende, maar toch niet droevige verhaaltjes over het wel en wee van een kind dat zich moet proberen te handhaven in situaties waarin het niet terug kan vallen op de steun van liefhebbende ouders. […] De verhalen maken de indruk zichzelf geschreven te hebben, Ze hebben een natuurlijk einde, er zijn géén stijlbloempjes en geen gedachten van de volwassene achteraf. Kortom, het is een voortreffelijk boekje. (…)’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Koude Sambal’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Niemand anders kan zijn herinneringen zó precies opschrijven.» – Hans Vervoort
Over ‘Claire Obscure’ van Peter Andriesse, Facebook 28 april 2017:
De herinneringen zijn nog heel levendig en niemand anders kan ze zó precies opschrijven als hij. En natuurlijk lopen de verhalen altijd verkeerd af. Dat weet je als lezer van zijn werk. De verrassing zit bij Andriesse in de manier waaróp zo’n seksueel avontuur en de bijbehorende verliefdheid verkeerd afloopt. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Claire Obscure’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Belangrijke muziekgeschiedenis professioneel én passioneel uit de doeken gedaan.» – André Oyen
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte. The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn op Ansiel, 20 april 2017:
(…) Vele boeken zijn er over de Velvet Underground en nog meer over Lou Reed, maar weinig auteurs gingen zo diep in op het ontstaan van de ‘bananenplaat’ als Bruyn. Daar staat tegenover dat bijvoorbeeld de klassieke achtergrond van Cale helder in verband wordt gebracht met de muziek van de Velvet Underground, terwijl Bruyn ook inzichtelijk maakt hoe Warhol zich werkelijk verhield tot de rock ‘n’ roll. Warhol hield niet van de muziek, maar zag die als middel tot vergroting van eigen roem, en kwam met geniale vondsten zoals het koppelen van de band aan de chanteuse Nico. De teksten van zanger/gitarist Lou Reed over onder meer hard drugs en seksuele onderwerping lagen dichter bij de literatuur van Ginsberg, Burroughs en Hubert Selby Jr. dan bij de popsongs van bijvoorbeeld The Beatles. (…) In ‘De plaat die rock volwassen maakte’ wordt een belangrijk stuk muziekgeschiedenis op een heel professionele én passionele manier uit de doeken gedaan.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’