Over ‘Ado Broodboom trompet’ van Bert Vuijsje in Het Parool, 13 maart 2017:
(…) ‘Ik ben niet oud, ik ben stokoud’, zegt Broodboom, ‘ik had het nooit kunnen denken.’ Dat er nu een boek over hem geschreven is, vindt hij prachtig: ‘Hoe ouder ik word, hoe ijdeler. Het boek is goed gelukt. Ik heb de stenen aangedragen en Vuijsje heeft het metselwerk gedaan. ‘Ik ben vaak geïnterviewd, maar hield intimiteiten altijd voor mezelf, nu komt de waarheid er helemaal uit. Met mijn geheugen heb ik veel geluk gehad, er werd mij al vaker gezegd dat ik eens mijn verhalen moest gaan opschrijven.’ (…) Broodboom werd drie jaren op rij door lezers van muziekblad Rhythme uitgeroepen tot beste trompettist. Zij instrument klonk karakteristiek en overtuigend, vaak met demper. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘Ado Broodboom trompet’
Categorie: Recensies
«Fantastisch jazzboek vol met geweldige verhalen.» – Peter de Rijk
Over ‘Ado Broodboom trompet’ door Bert Vuijsje op Amsterdam FM-Radio, 13 maart 2017:
Jazzmuziekjournalist Bert Vuijsje vertelt over het zojuist verschenen boek (met cd) ‘Ado Broodboom trompet’ dat in bijzijn van de 94-jarige Broodboom afgelopen zondag 11 maart werd gepresenteerd in het Bimhuiscafé in Amsterdam. Behalve een boek over jazzgeschiedenis is het tevens een bijzondere beschrijving van het (ook vooroorlogse) Amsterdam dat niet meer bestaat. Broodboom speelde o.a. bij Kid Dynamite en vanaf midden jaren vijftig bij het Vara Dansorkest The Ramblers. De trompetsectie van The Ramblers met Ado als solist was zo befaamd dat ze ook de moeilijke klussen moesten opknappen bij bijzondere opnamen van het Metropole Orkest. In 1960 zou Ado Broodboom mede-oprichter worden van Boy (Edgar)’s Big Band.
Luister hier naar de uitzending [klik ‘Beluister 2e uur’ en schuif de brede donkergrijze tijdbalk onderin op 12:00] Als u de uitzending wilt bewaren kunt u hem downloaden door op het kleine logo te klikken links onder ‘Beluister 2e uur’.
Meer over ‘Ado Broodboom trompet’
«Er is nooit echt een beschuldigend vingertje.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De bushsoldaat’ van Edith Tulp op Leestafel, 13 maart 2017:
(…) Mozes is een ontsnapte kindsoldaat uit de terreurgroep van Joseph Kony, en vertelt zijn verhaal overal waar hij komt. (…) Edith Tulp, die jaren in Oeganda heeft gewoond en gewerkt, heeft een vorm gekozen die doet denken aan een jeugdboek, met directe taal, veel verwikkelingen en wendingen. Dat is wennen, maar het werkt toch goed. Zij snijdt alle grote thema’s in Oeganda aan in een ingenieus plot. (…) Het geheel vormt een goedlopend verhaal, dat door de prettige dialogen en een spanningsboog prima te lezen valt. En zo lezen we over een corrupt land, waar niets geregeld kan worden zonder iets onder de tafel door te schuiven. Een land dat verscheurd was door de burgeroorlog, waar het de trauma’s nog lang niet van verwerkt heeft. Daarnaast schetst ze de cultuur en de manier waarop het Westen aankijkt tegen deze cultuur. Dat kan begrijpelijk niet zonder kritiek, maar er is nooit echt een beschuldigend vingertje. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bushsoldaat’
«Uiterst gedetailleerd.» – Paul Lips
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn op Spaarnestroom, 12 maart 2017:
Uiterst gedetailleerd beschrijft Bruyn de muzikale ontwikkeling in de levens van de twee belangrijkste leden van The Velvet Underground: Lou Reed en John Cale. Newyorker Lou Reed als literatuurstudent die in staat was om regels te schrijven als filmbeelden, vanuit een personage. En Welshman John Cale als klassiek geschoold musicus met interesse in avantgarde en minimal music. ‘I’m waiting for the man’ is wat mij betreft een sleutelnummer van de plaat. Reed beschrijft een kruispunt bij Lexington Avenue, met de ogen van omstanders die in zijn rug prikken. …’Hey, white boy, what you doin’ uptown? Hey, white boy, you chasin’ our women around?’… Het is letterlijk zo gebeurd, maar dan al in ’62, toen hij met zijn toenmalige vriendin Shelley in de auto van zijn vader naar Harlem reed om daar drugs te gaan scoren, die hij vervolgens op de Syracuse-universiteit waar hij studeerde verhandelde.
Lees hier het interview
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
«De openhartige vlotte schrijfstijl nodigt uit tot lezen.» – C.H. Gajadin
Over ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina voor NBD Biblion, 12 maart 2017:
Honger naar fysieke liefde die zonder schroom wordt beschreven, valt op in deze biografische debuutroman. De jaren zestig waarin alles kon en mocht, komen uitvoerig in beeld. De hoofdpersoon heeft buiten haar huwelijk om diverse verhoudingen. Een van haar geliefden vertrekt naar de Antillen. Wanneer ze hem opzoekt, leert ze daar een man kennen, voor wie ze een alles verterende liefde opvat. Deze man, Roy, documenteert de lokale cultuur en zij mag mee op zijn tochten naar allerlei uithoeken van het eiland. Terug in Nederland combineert zij een drukke baan met de opvoeding van haar kind. Ze blijft brieven en gedichten ontvangen uit de Antillen. Haar verlangen naar verre onbekende oorden kan ze realiseren wanneer ze een gepensioneerde politieman leert kennen. Na veel gereis gaan beiden samenwonen op het eiland. De openhartige vlotte schrijfstijl nodigt uit tot lezen.
Meer over ‘Schaduwvrouw’
«Muziekjournalist Peter Bruyn presenteert zijn boek.» – Jan Vollaard
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn in NRC Handelsblad en NRC Next, 10 maart 2017:
Terwijl The Beatles werkten aan hun psychedelische Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band, moest Lou Reed niks hebben van de hippie-ideeën die tot de ‘Summer of Love’ van 1967 zouden leiden. The Velvet Underground stelde zich nadrukkelijk op als buitenstaanders. Het album flopte en werd pas vele jaren later erkend als een artistieke mijlpaal in de pophistorie. Brian Eno die stelde dat er weliswaar maar 30.000 exemplaren verkocht waren, maar dat iedereen die het had gekocht geïnspireerd werd om zelf een band te beginnen. The Velvet Underground & Nico eindigt overal en altijd hoog in lijsten van de meest invloedrijke albums aller tijden. “Zonder deze plaat geen Bowie, Roxy Music, Jesus & Mary Chain en ontelbare anderen,” schreef The Observer in 2006. (…) “De moeder van alle rockplaten,” noemt Peter Bruyn het album dat hij in 300 pagina’s uiteen pluist, geholpen door de vele betrokkenen die hij interviewde.
Lees hier de recensie
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
«Meeslepende, informatieve en gedetailleerde analyse.» – Dirk Steenhaut
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn in Knack, 11 maart 2017:
De auteur geeft inzicht in de ontstaansgeschiedenis van pakweg ‘Heroin’ en ‘Venus in Furs’ en de blijvende impact van die nummers op het rockmilieu. Hij laat alle protagonisten uitgebreid aan bod komen en reconstrueert hoe enkele underdogs konden uitgroeien tot sleutelfiguren van de twintigste eeuw. (…) Peter Bruyn gaat wél kritisch om met zijn bronnen. Een goede zaak, want de beweringen van de band leden zijn niet altijd even betrouwbaar en ook Warhol achtte een goed verhaal belangrijker dan de ware toedracht. (…) Zijn analyse is meeslepend, informatief en gedetailleerd. Er schijnt licht in The Velvet Underground.
Lees hier de recensie
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
«Hoog muzikaal niveau. Een interessant voorbeeld van Nederlands-Caribische cross-over muziek.» – John Valk
Over ‘Harmanized’ van Robby Harman voor NBD | Biblion, 10 maart 2017:
Deze tweetalige uitgave (Engels en Nederlands) is eigenlijk een cd met een uitgebreide tekstbijlage in boekvorm. Het is het debuutalbum van de muzikaal veelzijdige Robby Harman. In zijn over het algemeen rustige vocale composities horen we stijlkenmerken van Amerikaanse jazz, pop en Afro-Caribische muziek samengaan. Zijn stemgeluid is nog het best te vergelijken met die van Al Jarreau. Vele muzikanten waren bij de totstandkoming van deze cd betrokken. En dat op een hoog muzikaal niveau. Het boek bevat zowel de teksten van de songs die op de cd staan als een biografisch relaas, dat gekenmerkt wordt door zijn omschrijving van zijn innerlijke drijfveren om muziek te maken, zijn zoektocht naar zijn Surinaamse wortels, de zoals hij het zelf noemt ondergewaardeerde of ontkende Surinaamse cultuur, zijn belevenissen met de groep Milestones, zijn betrokkenheid bij de band Fra Fra Sound, zijn groeiende voorkeur voor culturele en muzikale cross-overs. De tekst eindigt met een innerlijke mystieke, filosofische beschouwing. Een interessant voorbeeld van Nederlands-Caribische cross-over muziek.
Meer over ‘Harmanized’
Meer over Robby Harman / Robert Harman Sordam op deze site
«Leerzame en ontroerende herinneringen met vaardige pen opgehaald.» – Prof. dr. P.J.A. Nissen
Over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’ van Henk Egbers op NBD | Biblion, 9 maart 2017:
De schrijver werkte negen jaar als rooms-katholiek priester in drie parochies in Nederland en assisteerde bovendien enkele maanden in Duitse parochies. Na het priesterschap te hebben neergelegd, werkte hij als kunstredacteur van een regionaal dagblad. Met vaardige pen haalt hij in dit boek herinneringen op aan zijn priesterjaren tussen 1957 en 1966 en aan zijn jeugd en vormingsjaren in het seminarie. Hij doet dit in de wetenschap dat het om een kwetsbaar verhaal gaat en in de hoop dat generatiegenoten er troost uit kunnen putten. Verbittering is de grondtoon in zijn herinneringen. Het katholieke geloof was van een totalitair en collectivistisch karakter, dat de schrijver doet denken aan het nationaalsocialisme. Vandaar de titel van het boek. Intussen krijgt de lezer een leerzame en soms ontroerende inkijk in het alledaagse leven van een priester in de nadagen van het ‘rijke roomse leven’ en in zijn worsteling met ‘een kerk die op de troon van God was gaan zitten’. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’
«Het middeleeuwse hofleven is knap neergezet.» – Livia Visser-Fuchs
Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op NBD | Biblion, 8 maart 2017:
Thomas de Blondel, hoofdpersoon van deze dikke roman, was volgens de legende de minstreel die met zijn gezang ontdekte waar Richard I Leeuwenhart van Engeland (1157-1199) gevangen zat. Richards moeder, de beroemde Eleonora van Aquitanië, de tweede hoofdpersoon, presideerde over een hof vol kunst en literatuur, liefde en seks. Het boek is voor een groot deel goed historisch onderlegd, de ontdekkingsscène en het hofleven worden knap neergezet. (…) De vele en gevarieerde lichamelijke relaties (…) suggereren dat koningen, prinsessen en hun dienaren niets anders te doen hadden dan in steeds verschillende combinaties het bed of het mos te delen. Het wat geaffecteerde taalgebruik maakt het lange relaas aantrekkelijk. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’