«Een boek dat iedere Nederlandse scholier verplicht zou moeten lezen.» – Ezra de Haan

david van reen-omslag.indd

Over ‘Anbessa’s dochter’ van David van Reen op Caraïbisch Uitzicht, 14 oktober 2016:
David van Reen kende de sloppenwijken, zag de dagelijkse honger en armoede. Misschien was hij op zoek naar die foto die ons alles duidelijk zou maken. Misschien onderweg naar dat verhaal of die anekdote die een roman op gang zou kunnen brengen… In tegenstelling tot wat je zou verwachten trof hem eerder het ongebreidelde optimisme van de straatkinderen dan hun uitzichtloze situatie. Juist die kijk, waarbij je mensen in hun waarde laat, zorgt ervoor dat Anbessa’s dochter een roman is die je niet snel vergeet. Juist de lijdensweg van iemand die niet van opgeven wil weten, iemand die de eer aan zichzelf houdt, leert ons meer over het leven in Afrikaanse landen dan welke goedbedoelde folder of documentaire ook. Het verhaal van Lasta, de dochter van Anbessa speelt zich af in Ethiopië. (…) Lasta overkomt een eindeloze hoeveelheid ellende, meer dan je dragen kunt zelfs. En toch laat ze zich niet kisten. (…) Haar wilskracht is even groot als haar hoop op een beter leven. (…) Soms kijk je met Van Reens ogen als je deze roman leest. Anbessa’s dochter maakt duidelijk dat het doodzonde is dat David van Reen slechts een kort leven beschoren was. Hij wist veel, had de informatie uit eerste hand en was daardoor in staat romans te schrijven die ertoe doen. Van Reen was daarin de spreekbuis van al die armen die hij dagelijks tegenkwam. Hij liet zien dat het mensen waren zoals wij, maar met zoveel minder kansen. Anbessa’s dochter is een boek dat iedere verwende Nederlandse scholier verplicht zou moeten lezen. Beter dan in deze roman had Van Reen niet kunnen opkomen voor de mensen van wie hij hield.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Anbessa’s dochter’

«Een schijnwereld van bedrog en list.» – Philippe Cailliau

Opmaak 1Over ‘De verdwenen stad’ van Ton van Reen in De Auteur en op De Boekhouding, 30 september 2016:
‘De verdwenen stad’ is de nieuwste roman van Ton van Reen. Hij (…) toont ons de denkwereld van een advocaat die een dag lang zowel psychologisch als fysiek verloren loopt in zijn eigen vertrouwde omgeving. Timo Wolters vertrekt ’s ochtends naar zijn kantoor in Roermond, maar terwijl hij aan het rijden is, verdwijnt zijn stad: ze is uit zijn waarneming verdwenen. Hij doolt langs wegen die hij niet herkent. (…) Dat dolen zal tot de avonduren duren en is meer dan een fysieke zoektocht: Timo zal al zoekend ook zijn eigen leven exploreren. In innerlijke monologen overschouwt hij zijn huwelijk, zijn gezin, zijn (professionele) leven. (…) Blijkbaar zijn er twee realiteiten: de keiharde werkelijkheid met een job in een advocatenkantoor en een gezin met een degelijk huis die Timo allerminst aantrekt, en een werkelijkheid binnen zijn hoofd, waarin al het onaangename ontbreekt. (…) Via een romantechnische ingreep waarin twee realiteiten tegenover elkaar staan, heeft van Reen een boek geschreven dat duidelijk maakt dat een schijnwereld van bedrog en list het ene individu doet opveren, maar het andere doet wegzinken in diepe kuilen van verwarring en onmacht. ‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De verdwenen stad’
Meer over Ton van Reen op deze site

«Verfijnd gebruik van ironie en lulligheid.» – Erick Kila

VoorplatRechtpadenOver ‘Rechte paden doen ons niets’ van Fred Papenhove in De Auteur en op De Boekhouding, 30 september 2016:
Uit ‘Rechte paden doen ons niets en andere gedichten’ stijgt een beheerste baldadigheid op. Het is de vijfde bundel van Fred Papenhove (Den Haag, 1956) en het is er een met een apart geluid. (…) Er kleeft iets jeugdigs en ondeugends aan de gedichten. Het gebruik van de (taalkundige) tegenwoordige tijd benadrukt het directe en vitale. De paradox van een tocht die je niet vooruit, maar terug brengt naar een gevoelservaring ‘uit den beginne’ werkt. Met zijn woorden bezweert deze dichter soepeltjes het ‘damals getreur’. Hij eist uit de losse pols het recht op avontuur op. Voordat je het beseft, kijk je in de spiegel die Papenhove je voorhoudt. Ja, denk je dan, het bestaan… hoe is het toch zo voorspelbaar en kabbelend geworden? (…) ‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rechte paden doen ons niets’
Meer over Fred Papenhove op deze site

«Schrijven uit ergernis.» – Adri Gorissen

Opmaak 1Over ‘Anbessa’s dochter’ van David van Reen in Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad, 16 september 2016:
Ruim een jaar na zijn dood verschijnt de roman ‘Anbessa’s dochter’ van David van Reen (1969-2015). Daarin beschrijft hij op indringende wijze het uitzichtloze bestaan van de arme Ethiopiërs. (…) In ‘Anbessa’s dochter’, na het in Kenia spelende ‘Engelen der wrake’ Van Reens tweede roman, staan de armoede en ellende in het Ethiopië uit de jaren 1991-1997 centraal. Hoofdpersoon Lasta moet vluchten uit Lalibela als de dan nog communistische machthebbers van het land op zoek zijn naar haar vader. Dat zet een lange reeks van gebeurtenissen in gang waardoor Lasta in de hoofdstad Addis Abeba terechtkomt. Ze wordt verkracht door een werkgever, belazerd door mannen die haar bezwangeren en dan verdwijnen, bestolen door andere armen, maar ook liefdevol opgevangen door lotgenoten. Wat er ook plaatsvindt, ze blijft sterk en behoudt haar waardigheid. Mede daardoor is het eind van het boek hoopvol. David schetst geen fraai beeld van het leven in Ethiopië, een land waar een uit een van de zeven bevolkingsgroepen afkomstige bovenklasse van Tigrayers de grote arme meerderheid eronder houdt.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Anbessa’s dochter’

«Bedwelmende cadans met wiegende ritmes.» – Frank Decerf

VoorplatTussenhondenwolf72Over ‘Tussen hond en wolf’ van Klaas Jager in De Auteur en op De Boekhouding, 30 september 2016:
Zijn nauwkeurige beschrijvingen zijn de woorden van een meelevende observator; een reddende engel zonder religie. Hij trekt zijn gedichten open en verbant het te belemmerende persoonlijke, zo worden zijn verzen universeel. Natuurelementen en –taferelen verdringen de mechanische en technologische wereld waarin we leven. De nieuwe wereld van Jager is onthaast. Zijn ‘iemanden’ worden een pluriforme identiteit die anoniem een waarheid uitdragen. De dichter schept geslachtsloze getuigen. Ze worden belangrijke actoren waarmee rekening dient gehouden. Ze zijn de dragers van gedeelde wijsheden. Klaas Jager laveert in zijn schrijven tussen literatuur en filosofie. (…) In de wat langere gedichten zorgt Jager voor een bedwelmende cadans met wiegende ritmes. (…) Klaas Jager is een steppewolf in het landschap van de poëzie.
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tussen hond en wolf’
Meer over Klaas Jager op deze site

«Alle reden deze bomvolle maar prikkelende en met vaart geschreven biografie te lezen.» – Esther Wils

Opmaak 1Over Rusteloos en overal. Het leven van Albert Helman door Michiel van Kempen op Athenaeum, 3 oktober 2016:
(…) Helman doet in verschillende opzichten denken aan twee begaafde, bereisde Indische schrijvers-polemici: Tjalie Robinson en Rudy Kousbroek. Robinson en Helman hadden beiden, naast een machokarakter, ook een lerareninborst en voelden een groot maatschappelijk engagement. Hun literaire ambitie – waarmee ze onder andere de unieke mengculturen waarin ze opgroeiden hebben vereeuwigd – moest vechten om de aandacht met hun emancipatoire drang. Kousbroek en Helman (die zijn studie Nederlands aan de wilgen hing) verwierven beiden als autodidact een eredoctoraat, maar bleven hun hele leven in een haat-liefdeverhouding tot de wetenschap staan. Alle drie waren ze overal en nergens thuis, en zowel kritisch op als verslingerd aan hun land van herkomst. (…) Alle reden deze bomvolle maar prikkelende en met vaart geschreven biografie te herlezen. Helman heeft een zeer toegewijde biograaf getroffen in Michiel van Kempen (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rusteloos en overal’
Meer over Michiel van Kempen op deze site
Meer over Albert Helman op deze site

«Liefdevol lied over de oude slavenfamilies van Statia.» – Franca Duindam

JEANETTE_STASIA_COVER-75LICHTOver ‘Statia Song’ van Jeanette Bos voor NBD | Biblion, 1 oktober 2016:
Tot 2010 behoorde Statia oftewel St. Eustatius tot de Nederlandse Antillen, nu vormt het een bijzondere gemeente van Nederland omdat het te klein is om zelfstandig te zijn. In grafische zwart-witfoto’s en kleurenfoto’s wordt door de gerenommeerde Nederlandse fotografe een bewogen en intiem portret van Statia gegeven. Van het bijzondere landschap tot een inkijkje in het dagelijkse leven en de feesten van de bewoners. ‘Wij zijn één grote familie’ werd haar verteld en zij werd liefdevol opgenomen in deze familie, in hun huis, in hun leven, in hun verleden en in hun verhalen, wat uiteindelijk resulteerde in dit prachtige portret. De fotografe heeft het eiland twintigmaal bezocht, zij heeft verschillende solo foto-exposities gehouden. Naast de prachtige foto’s wordt informatie gegeven over de geschiedenis, de geografie, constitutionele status en informatie over de bevolkingsgroepen. Dit boek vormt een liefdevol lied over de oude slavenfamilies van Statia. Het bevat 87 foto’s op expositieformaat. Gebonden luxe editie, fraaie vormgeving.
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site

«De stijl is precies en aangenaam om te lezen.» – C.C. Oliemans

VoorplatGeenoorlog75metkaderOver ‘Geen oorlog’ van Ton van Reen voor NBD | Biblion, 1 oktober 2016:
In deze roman uit 1966 ontmoeten we het Joodse jongetje Jarde in drie verschillende tijdsvakken, waarbij de schrijver de gebeurtenissen uit die drie periodes door elkaar heen vertelt. Tijdens de oorlog duikt Jarde onder in een klein dorpje, terwijl zijn ouders in de stad achterblijven en op hun eigen wijze moeten zien te overleven. In 1960 is hij inmiddels dienstplichtig, maar zijn tijd in het leger wordt geen succes, en in 1965 keert hij terug naar het dorp, waar zijn vader (inmiddels psychiatrisch patiënt) op zijn sterfbed ligt. De stijl is precies en aangenaam om te lezen, maar de dingen die Jarde overkomen en de mensen die hij ontmoet zitten soms tegen het magisch-realistische aan, met bizarre verschijningen, vreemde dialogen en fantasierijke beelden, zodat het soms moeilijk is om houvast te vinden. Apart en boeiend voor wie geen moeite heeft met associatief lezen en denken. Heruitgave naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van dit boek en de vijfenzeventigste verjaardag van de auteur, in een smalle paperback met krappe marges.
Meer over ‘Geen Oorlog’
Meer over Ton van Reen op deze site

«Schot in de roos.» – Marjo van Turnhout

VoorplatSeguraOver ‘De mooie mond van Bobby Cespedes en andere verhalen’ van Ulises Segura op Leestafel, 27 september 2016:
Dit eerste boek is meteen een schot in de roos. (…) De kracht van de verhalen zit ’m in de uitdaging naar de lezer, die zelf moet invullen wat er gebeurt, en dan besef je dat je eigenlijk een volledige roman hebt gelezen. (…) In het verhaal ‘De eindeloze zomer’ gaat over twee mensen op de vlucht in een gestolen auto. Ze laten een aantal overleden familieleden en vrienden achter zich en hopen via Spanje Marokko te bereiken en zo al die ziekten en de dood achter zich te laten. (…) En terwijl de ik-figuur de eerste verschijnselen van ziekte ziet bij zijn vriendin, daalt de volgende plaag op hen neer. Aan bijbelse plagen valt helaas niet te ontkomen. Dit verhaal krijgt van mij een tien. Tussen de regels voel je de beklemming, en dan is de ontknoping toch verrassend.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’
Meer over de Extazereeks

«De kracht van fictie.» – Jelle Jeensma

VoorplatTulp75
Interview over ‘De bushsoldaat’ met Edith Tulp op Uit de school geklapt, 23 september 2016:
Is er geen straatrumoer in de Nederlandse literatuur? Soms toch wel, zoals in het debuut van Edith Tulp. Zij schreef de roman ‘De bushsoldaat’ waarin een kindsoldaat de hoofdpersoon is, ontsnapt uit het leger van Joseph Kony. Edith Tulp roept een indringend beeld op van het maatschappelijk leven in Oeganda, waarin corruptie het dagelijks leven domineert. Maar, zo maakt de auteur duidelijk, corruptie beoordelen wij door westerse ogen. De werkelijkheid van Oeganda wordt door goededoelenorganisaties, steracteurs als George Clooney en Brad Pitt, en missionarissen als Amerikaanse evangelisten niet goed begrepen. Maar dat maakt ze niet uit: het lijkt ze er vooral om te doen Oeganda voor eigen gewin te exploiteren. Maatschappelijke thema’s, zoals de anti-homowet die door het Oegandese parlement werd aangenomen, spelen een belangrijke rol in deze roman. Edith Tulp, die als journalist vaak en langdurig in Afrika is geweest, geeft door haar ervaring nu verbeelding aan het leven in een land als Oeganda. Zij laat zien dat de kracht van fictie groter kan zijn dan die van een journalistieke reportage. Hoe ze dat doet, valt te beluisteren in het interview dat Jelle Jeensma haar afnam voor het boekenprogramma ‘Uit de school geklapt’. (ScriptPlus, Hogeschool van Amsterdam)
Meer over ‘De bushsoldaat’