Over ‘Nuttige idioten’ van Els de Groen in Hermes, maart 2016:
De naam ‘Nuttige idioten’ werd begin jaren ’80 in Nederland gegeven aan mensen zoals schrijfster Els de Groen, die veel naar het Oostblok reisden. Het boek verdient wel een positievere titel, want het bevat heel wat nuttige informatie. De schrijfster trok meer dan twintig jaar lang door de Sovjet-Unie en de landen van Oost-Europa. Ze beschrijft hoe ze in de jaren ’80 in Moskou ontvangen (en in ’t oog gehouden) werd door de Schrijversbond, hoe het eten eruit zag, hoe leeg de winkels waren, hoe de kranten zwegen over de ramp in Tsjernobyl (1986) en hoe onwetende soldaten de boel moesten opkuisen, hoe moeizaam de contacten verliepen en hoe die schrijvers zich voelden en gedroegen wanneer ze tijdens Gorbatsjovs perestrojka in Nederland op bezoek mochten komen. Ze beschrijft ook de veranderen in 1989-1990, niet alleen in de USSR/Rusland, maar ook in andere Oost-Europese landen.
Hermes is het Tijdschrift van de Vlaamse Vereniging leraren Geschiedenis Mavo PAV Cultuurwetenschappen (nummer 59, jaargang 20).
Meer over ‘Nuttige idioten’
Categorie: Recensies
«Een boek dat je zou moeten lezen.» – Wim Naeyaert
Over ‘Slachtvlinders’ van Peter De Voecht op Mappalibri [boeken nr. 3], februari 2016:
De symmetrie die we bij de vlinder op de cover zien, is ook doorgedrongen tot de twee hoofdpersonages. De misantroop en schrijver Döppeler probeert lege bladzijden te vullen maar wordt voortdurend gestoord en probeert zich angstvallig volledig af te schermen van de buitenwereld. Het steeds weer proberen en mislukken is een spiraal waaruit ook E. zich niet kan losrukken wanneer hij ’s nachts de straten op gaat om iemand in elkaar te timmeren of zelf klappen te krijgen om dan de volgende dag dwangmatig alles opnieuw in gang te zetten. Döppeler en E. zijn elkaars vertrouwde antipode waarbij de ene overdag leeft en de andere ‘s nachts, de ene met woorden aanvalt en de andere met gebalde vuisten, de ene binnen leeft en de andere buiten. (…) ‘Slachtvlinders’ is met zijn symmetrie en herhaling een boek geworden voor de oplettende lezer. De donkerzwarte wereld is perfect weergegeven en wordt zo nu en dan gecontrasteerd met lichtpunten die des te feller schitteren tegen hun achtergrond.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Slachtvlinders’
«Lobo demonstreert op psychologische wijze de menselijke smeltkroes.» – Rabin Gangadin
Over ‘Tirami sù’ van Ronny Lobo op Hebban, 29 februari 2016:
De auteur trekt er alle tijd voor uit om op zijn gemak de verschillen te beschrijven van al de door hem gecreëerde personages uit Curaçao. Het luxe leven van de geslaagde architect Kenzo verschilt nogal van dat van de dood gewaande biologische vader Roy. (…) In deze roman demonstreert schrijver Lobo op psychologische wijze de bodem van de menselijke smeltkroes, anders gezegd een paradoxaal gebied waar de vereniging van geliefden plaatsvindt en waar er aan alle dingen de nodige waarde wordt toegekend, ook al woedt er eenzaamheid. (…) Toegegeven dat er heel wat in te lezen is, maar toch dekt de vlag de lading niet helemaal. De titelkeuze is te emotioneel en is enkel bij benadering van enige betekenis in de context van de roman. Tirami sù leest weliswaar prettig weg.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tirami sù’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een uiterst informatief boek.» – Ezra de Haan
Over ‘Nuttige idioten’ van Els de Groen op Literatuurplein, 23 februari 2016:
Interessant aan Nuttige idioten is vooral hoe het aan de ene kant een ver verleden lijkt te beschrijven: de tijd dat Oost en West door een muur van elkaar gescheiden waren, maar ook die van nu: de tijd waarin Oost en West door een onzichtbare muur van elkaar gescheiden zijn. Je krijgt het idee dat er, los van een korte periode van toenadering, weinig is veranderd. […] Door gebruik te maken van al haar eigen ervaringen en, niet te vergeten, de nodige humor, schetst De Groen de ontwikkelingen sinds het vallen van de muur. Haar nuchterheid is daarbij kenmerkend. […] Els de Groen komt erachter dat de imperialistische vijand van weleer is ingeruild voor meer ‘traditionele’ vijanden: de zigeuners, de joden en de immigranten. De Groen gaat zich verdiepen in de Balkan, wederom een complex deel van de wereld. Ook Bulgarije trekt haar aandacht. […] In 2004 wordt De Groen een Member of European Parliament. […] Vijf jaar maakt De Groen deel uit van het circus dat Europa heet. […] In 2009 gaat Els de Groen ‘op het langste reces dat ze ooit zal hebben.’ Ze verlaat het parlement na jaren voor de rechten van de Roma te hebben gestreden. Waarschijnlijk had ze geen beter moment kunnen kiezen. Een paar jaar later laait de koude oorlog op. Poetin weet keer op keer het westen met zijn acties te verrassen en te verbijsteren. […] Wie zich soms afvraagt, zoals ik, hoe de huidige politiek zo ver uit de hand heeft kunnen lopen, moet Els de Groen raadplegen. Ze was er vaak bij of weet er genoeg van af. Nuttige idioten is daarmee een uiterst informatief boek voor degene die meer wil weten dan de karige quote op zijn IPhone.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Nuttige idioten’
«Prima roman.» – Herman Brusselmans
Over ‘Slachtvlinders’ van Peter De Voecht in Playboy, februari 2016:
In 1982 debuteerde ik bij In de Knipscheer. Ik gaf er nog een boek uit en daarna werd ik overgekocht door mogol Bert Bakker. Ik ben content dat In de Knipscheer nog steeds Vlamingen een kans wil geven, in dit geval een zekere Peter De Voecht, die op de proppen komt met de dystopische roman ‘Slachtvlinders’. Dystopisch is geen gemakkelijk woord, en ‘Slachtvlinders’ is geen gemakkelijk boek. Prima roman, nochtans en desalniettemin en allabonheur.
Lees hier de pagina in Playboy
Meer over ‘Slachtvlinders’
«Monument in de Nederlandstalige fantasy.» – R. van Rossenberg
Over ‘Het Eerste Boek’ van Harman Nielsen voor Biblion, 12 februari 2016:
Dit is het zevende, en afsluitende deel in de serie ‘Het verscholen volk’. Kat is moegestreden en vlucht met vrouw en kind weg van de Middelste Stad. Maar de nieuwe machthebbers laten het keldervolk niet met rust en zo wordt Kat gedwongen magische krachten aan te wenden die hij wellicht niet kan beheersen. Het boek begint met een korte samenvatting van het voorafgaande, maar meer dan een geheugensteun is dit niet. De plot is consistent en komt tot een bevredigende conclusie. De openingszin wordt gespiegeld door de eerste zin van het laatste hoofdstuk, waardoor stijlvol aangegeven wordt dat de cirkel rond is. De stijl is fraai en beeldend, waarbij de verschillende volkeren een eigen spreekstijl hebben. Het taalgebruik is niet gecompliceerd. De lezer is betrokken bij het lot van de hoofdpersonen. Een waardige afsluiting van een monument in de Nederlandstalige fantasy.
Meer over ‘Het Eerste Boek’ en ‘Het Verscholen Volk’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Pijnlijk verleden schemert door haar humor heen.» – Els van Geene
Over ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg voor Biblion, 9 februari 2016:
Het Joodse onderduikkind, de beeldend kunstenaar en dichter Chawwa Wijnberg presenteert hier haar zevende bundel. Zelf ziet ze haar gedichten als ‘aanzetten’ die vanzelf uitgroeien tot eigenzinnige, schijnbaar luchthartige gedichten. Rijm verschijnt als het haar uitkomt, een stortvloed van neologismen wordt aangewend om kritische vragen over onze moderne tijd te stellen: het ‘volgevretene’, de ‘zesbaanshaast’, ‘nulzessen’ etc. Leuk is het niet, maar het is haar aard ‘tegen de wind in te fietsen’, ‘haatmannen’ te bestrijden en de ‘maandagochtendhekel’ met een lach te verdrijven. Soms schemert het pijnlijke verleden door haar humor heen en soms wordt haar inspiratie afgebroken door aanbellende collectanten. Een tekeningetje van haar siert het omslag en op de bijgevoegde cd* vertelt zij eigen verhaaltjes.
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Schrijver Eric de Brabander uit Curaçao bij VAN in Bijlmerpark Theater
Op uitnodiging van Vereniging Antilliaans Netwerk houdt Eric de Brabander een lezing in Bijlmerpark Theater op vrijdagavond 19 februari 2016:
De titel van zijn lezing is “Feiten en fictie in de hedendaagse roman”. Niet alleen zijn eigen werk komt ter sprake maar vooral ook Caribische literatuur in bredere zin. De avond zal muzikaal omlijst worden door Naomi Tamura en Delbert Bernabela: een fascinerende mengeling van twee elementen, jazz saxofoon en klassiek piano!
Locatie: Bijlmerpark Theater, Anton de Komplein 240, 1102 DR Amsterdam ZO. Aanvang 20.00 uur, inloop vanaf 19.30 uur. Toegang gratis voor leden van VAN; niet-leden betalen €12,50 door aanmelden/vooruitbetalen op NL04 ABNA 0585850321 t.n.v. Vereniging Antilliaans Netwerk onder vermelding van uw naam en mobiele nummer.
Meer over het programma
Meer over Eric de Brabander op deze site
«De sfeer van het Indische leven is voortreffelijk weergegeven.» – M. Kruse-Gerhards
Over ‘Koude sambal’ van Peter Andriesse voor Biblion, 9 februari 2016:
Herinneringen van de auteur aan zijn jongensjaren in Indonesië in de jaren vijftig. In de korte stukjes komen vooral de belevenissen van hem en zijn oudere broer op het internaat tot leven, evenals de grote en kleine problemen van jongens die in een vreemd land, aanvankelijk wat onwennig en zonder veel contact met thuis, hun plaats tussen leeftijdgenoten moeten zien te vinden. De sfeer van het Indische leven is voortreffelijk weergegeven evenals de reacties van de jongen op het zeer Hollandse leven bij oom en tante, als hij alleen is teruggekeerd naar zijn vaderland. Deze 6de druk is vermeerderd met het verhaal ‘Kleine topografie, prille liefde’.
Meer over ‘Koude sambal’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De kracht van de versmelting van woord met beeld.» – André Oyen
Over ‘Kijkgaten naar binnen. Geïllustreerde gedichten’ van W.A. Jonker op Ansiel en op lezerstippenlezers, 5 februari 2016:
Op het eerste gezicht lijken de gedichten uit ‘Kijkgaten naar binnen’ heel conventioneel, maar niets is minder waar. Elk gedicht heeft wel een dubbele bodem en heeft ook een link in zich naar een volgend gedicht. Dat maakt ook dat er samenhang en thematiek in het geheel zitten. De illustraties ondersteunen die verhaallijn nog. De bundel is in twee overheersende delen opgesplitst : ‘Hotel’ en ‘Onderweg’ en deze titels duiden volgens mij persoonlijk op stilstand en beweging. De dichter laat aan de lezer trouwens ruimte genoeg voor een persoonlijke interpretatie, zowel van zijn taal als van zijn beeld. De vormgeving van de bundel door Anders Kilian is ook heel stijlvol en accentueert de kracht van de versmelting van woord met beeld. ‘Kijkgaten naar binnen’ is een ook een bundel waarin je keer op keer iets nieuws ontdekt zowel in het woord als het beeld. De combinatie van de twee prikkelt de verbeelding van de lezer en geeft telkens een nieuwe ervaring.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Kijkgaten naar binnen’