«Stilistische virtuositeit.» – Christophe Van Eecke

Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in De Leeswolf, 10 september 2013:
Het minste wat je van Harry Vaandrager kunt zeggen, is dat hij een weerbarstig auteur is. Wat blijft, is de brutale materialiteit van Vaandragers werk, uitgedrukt in een directe en plastische taal die vaak sterke en stuitende metaforen vindt. In de consistente brutaliteit van zijn taal is Vaandrager uiteindelijk ook een interessanter stilist dan Peter Verhelst. Sommige stukken tekst, vooral die passages waarin Vaandrager met korte regels, ultrakorte zinnen en soms zelfs geïsoleerde woorden werkt, lijken te twijfelen tussen poëzie, theatertekst en proza. (…) De stilistische virtuositeit van Vaandrager is als een ontpoppend insect.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Koprot’

«De tekst is belangwekkend omdat er zo weinig over de Tula-opstand is geschreven. Vooral de psychologische nuances in het slaaf/meester-verhaal worden getoond.» – Michiel van Kempen

VoorplatSlaaf75Over ‘Slaaf en meester – Katibu di shon’ van Carel de Haseth voor NBD/Biblion, 04-09-2013:
Op 17 augustus 1795 vond op Curaçao een grote slavenopstand plaats onder leiding van de inmiddels legendarische Tula en Karpata. In die tijd speelt deze korte roman, die wordt verteld vanaf het moment dat de slaaf Louis wacht op zijn berechting in het fort in Willemstad. Hij en zijn meester Wilmoe vertellen om beurten hun versie van de gebeurtenissen. Zij zijn exact even oud, hebben hun jeugd samen doorgebracht en hebben beiden gedongen naar de gunsten van de mooie Anita. Wilmoe wint dankzij zijn overwicht als meester, maar verkracht het meisje toch. De tekst is belangwekkend omdat er zo weinig over de Tula-opstand is geschreven. Vooral de psychologische nuances in het slaaf/meester-verhaal worden getoond: zowel slaaf als meester kennen goede en slechte trekken. Beiden kennen woede, onredelijkheid en trots. Uiteindelijk biedt de meester, bewogen door het lot van de slaaf die hij zelf zo gruwelijk behandelde, hem een mes om zelfmoord te plegen en zo de galg te ontlopen. De meester blijft in wroeging achter, moederziel alleen, want zijn vrouw Anita en kind sterven. In deze herdruk is nu ook (op de linkerbladzijden) de tekst in het Papiaments opgenomen.

Meer over Katibu di shon

«De artistieke kleur van Karin Lachmising» – Evy van der Sanden

Karin LachmisingOver Karin Lachmising op De Ware Tijd Online, 29 augustus 2013:
Karin Lachmising bruist van de energie. Dat is ook wel nodig, want als nieuwe manager van jeugdtheaterschool ‘On Stage’ rusten allerlei taken op haar schouders. (…) Dat Lachmising schrijfster is, ziet ze als een voordeel voor de school. “Het is de bedoeling dat we voor het nieuwe jaar een stuk schrijven met de input van kinderen en docenten. Dat is al langer het idee, maar door mijn achtergrond, is dat makkelijker.”

Lees hier het artikel

Meer over Karin Lachmising

«Hij toont met prachtige verhalen aan dat een Europeaan de ziel van Azië nooit zal kunnen doorgronden.» – Hans Ester

Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek in Nederlands Dagblad, 2 augustus 2013:
In 1952 kwam de in Surabaya geboren Barney Agerbeek met zijn ouders naar Nederland. Agerbeek was toen vier jaar oud. Agerbeeks Nederlands-Indische ouders droegen de littekens van het Jappenkamp en van de gevaarlijke jaren tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van de Indonesiërs na 1945. (…) Tijdens een lange loopbaan als bankdirecteur kreeg Agerbeek de kans om op het kantoor van zijn bank in Jakarta gestationeerd te worden. Viereneenhalf jaar mocht de plekken van zijn jeugd en de cultuur die hij altijd in zijn hart koesterde weer zien. Knap en indringend weet Agerbeek de enorme levendigheid van de steden op Java en de bijzondere schoonheid van de bevloeide rijstvelden, de sawa’s weer te geven. (…) Hij staat met één been in Europa en met het andere in Azië en toont met prachtige verhalen aan dat een Europeaan de ziel van Azië nooit zal kunnen doorgronden.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Schaduw van schijn’

«Blote kakkies in Ballyschoenen.» – Ricci Scheldwacht

Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek in Moesson, augustus 2013:
Veel van de korte verhalen van Barney Agerbeek (Soerabaja, 1948) gaan over wat de ik-figuur meemaakte toen hij in de jaren negentig vierenhalf jaar als bankdirecteur in Jakarta werkte. Dankzij zijn goede job kon hij ‘als een tuan besar’ naar zijn geboorteland terugkeren. Daar ontdekt hij dat het expatleven veel overeenkomsten vertoont met het leven van de koloniaal in Nederlands-Indië. Als expat in Indonesië weet hij al snel hoe het hoort: gedraag je zoals je klanten zich gedragen. (…) Toch blijft hij in Indonesië ook een buitenstaander als hij het leven van de happy few observeert.

Lees hier het artikel in Moesson.

Meer over ‘Schaduw van schijn’

«Het intense, bikkelharde proza van een auteur die zijn eigen weg volgt en het aandurft de diepte in te duiken.» – Leonor Jonker

Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in Gonzo (circus) # 116, augustus 2013:
De personages begeven zich in gebieden waar woorden geen betekenis meer hebben, waar woorden ‘tot stilstand zijn gekomen’. ‘Koprot’ is een verkenning van die staat van zijn, een weergave van de interne monoloog waarvoor woorden eigenlijk ontoereikend zijn. Door in de huid te kruipen van een sprinter op weg naar de finish, een ‘dove blinde’, een grafschenner en andere ‘outsiders’ slaagt Harry Vaandrager erin deze geestestoestand griezelig dicht te benaderen.

Lees hier nog een fragment uit deze recensie

Meer over Koprot

«Zinnen vloeien als rivieren, met opvallende woordkeuzes en beschrijvingen die van de pagina afspatten.» – R. van Rossenberg

Over ‘Het Lichte Duister’ van Harman Nielsen voor NBD/Biblion, 17 juli 2013:
Zesde boek in de serie ‘Het Verscholen Volk’, gezet negen jaar na het vorige deel (‘De oudste zang’, 2011). Met een mix van oude en nieuwe personages krijgt deze verre toekomst van de mensheid verder reliëf. Wat in ieder deel van deze serie weer opvalt, is de sublieme stijl van de auteur. Zinnen vloeien als rivieren, met opvallende woordkeuzes en beschrijvingen die van de pagina afspatten. De Nederlandse fantasy-markt wordt gedomineerd door vertaald werk, maar dit epos van Nederlandse bodem kan wedijveren met het beste daarvan.

Lees hier de recensie

Meer over Het Lichte Duister

«Een uitnodiging om zonder meer gehoor aan te geven, zodat het werk van Otten definitief aan de vergetelheid blijft ontrukt.» – Janneke van der Veer

Over ‘Kritisch en verhalend proza. Verzameld werk, deel 2’ van Jo Otten in Boekenpost (Jrg. 21, nummer 126), 25 juli 2013:
Deze uitgave sluit de gezamenlijke inspanning van bezorger/biograaf Rob Groenewegen en uitgeverij In de Knipscheer af om het belangrijkste werk van Otten, die tot de min of meer ‘vergeten schrijvers’ behoort, weer beschikbaar te maken. Dat begon in 2008 met Bed en wereld, gevolgd door de biografie Te leven op duizend plaatsen (2011) waarin het essay Mobiliteit en revolutie uit 1932 is opgenomen en het eerste deel van het verzameld werk: De Vorst. Machiavelli, Sleutel van onze tijd (2012). Het kritisch en verhalend proza van Otten, dat nu opnieuw in druk is verschenen, wordt in het persbericht toegelicht: (…) ‘Wie de moeite neemt om nader toe te zien, ontdekt in dit uitzonderlijke werk Ottens eigenheid en authenticiteit.’ Een uitnodiging om zonder meer gehoor aan te geven, zodat het werk van Otten definitief aan de vergetelheid blijft ontrukt.

Meer over deel 2 van het verzameld werk van Jo Otten

Jo Otten, Kritisch en verhalend proza. Verzameld werk deel 2, Rob Groenewegen, Bed en wereld, Te leven op duizend plaatsen, Mobiliteit en revolutie, De Vorst. Machiavelli – Sleutel van onze tijd,

«Dit alles is in prachtige taal beschreven. Zowel historisch als verhalend is het een boek dat diepe indruk maakt.» – Dettie H. Hengeveld

VoorplatSlaaf75Over ‘Slaaf en meester / Katibu di Shon’ van Carel de Haseth op Leestafel, 19 juli 2013:
De mannen zijn samen opgegroeid, zij speelden samen en zagen het verschil in huidskleur niet totdat hun omgeving steeds meer om onderlinge afstand vroeg. Op gegeven moment staan ze zelfs recht tegenover elkaar in plaats van naast elkaar. De verbindende factor tussen beide mannen is slavin Anita, waar ze beiden een enorme liefde voor hebben opgevat. De confrontatie kan niet uitblijven. Anita kiest voor de slaaf, Louis, maar ze houdt in feite van beide mannen. (…) En nu zit Louis gevangen, vanwege zijn deelname aan de opstand, en zal de volgende dag terecht gesteld worden. Wilmoe gaat naar hem toe en wat volgt is het schrijnende en ontroerende gesprek tussen beide mannen die uiteindelijk de weg naar elkaar weer weten te vinden. Het is een verhaal dat je bijblijft.

Lees hier de recensie

Meer over Slaaf en Meester / Katibu di Shon

«Ik gun u een mooie prijs en of erkenning hiervoor.» – HanneClaire Fluri

Over ‘Alles is voor even – het bewogen schrijversleven van Aya Zikken’ van Kees Ruys in een e-mail aan In de Knipscheer, 17 juli 2013:
Dag meneer Ruys,
Vandaag heb ik uw biografie over Aya Zikken uitgelezen. Ik had nog nooit iets van haar gelezen, wel van Hella Haasse, Maria Dermoût, M. Ferguson en anderen. Nu wil ik alles van haar lezen. (…) U hebt een imposant, boeiend en inspirerend werk neergezet, in mijn ogen. Prachtig geschreven, op een bescheiden manier. Ik gun u een mooie prijs en of erkenning hiervoor. Misschien hebt u die trouwens al gekregen, ik houd dat niet meer bij. U hebt mij een schrijfster voorgespiegeld, naar wie ik nu nieuwsgierig ben en die ik tegelijkertijd heel goed meen te kennen. (…) Ik heb een diep respect voor haar gekregen zonder een boek van haar te hebben gelezen en ze is me nader gekomen dan de schrijvers die ik wel gelezen heb. Ze staat voor mij nu voor altijd op de plank van de Nederlandse literatuur. Uw verdienste. Dank u wel.

Lees hier de e-mail

Meer over Kees Ruys’ biografie over Aya Zikken