«Ik zou zeggen: leest u dit prachtige boek zelf.» – Betty Keizer

Opmaak 1Over ‘De wind van morgen’ van Arjan Sevenster op Humanistisch Verbond, 29 juli 2020:
“De wind van morgen blaast morgen.” Een deel van dit prachtige Japanse gezegde is gebruikt voor de titel en geeft de levensvisie van de schrijver weer. Arjen Sevenster, wiskundige, Japanoloog, uitgever, schrijver en dichter, krijgt de diagnose: uitgezaaide prostaatkanker. Een donderslag bij heldere hemel. Hij heeft nog weinig jaren meer te gaan. Hij houdt zijn familie en vrienden via zijn ‘levenskronieken’ precies op de hoogte van het verloop van zijn ziekte. Hij deelt hierin zijn gedachten, observaties en gevoelens met zijn dierbaren via proza ondersteund door gedichten van eigen hand. (…) Zijn stijl in het boek is zeer precies en analytisch, samenhangend met zijn wiskundeachtergrond, maar tegelijkertijd ook gericht op de spirituele aspecten van het leven. Zijn creativiteit en verbeelding spreken voor zichzelf. (…) Zijn vrouw Lydia staat in dit hele proces aan zijn zijde, zij is de organisator rond zijn ziekte. (…) Ze proberen ‘met de stroom mee te gaan’ , ‘in het nu te blijven’. Het mooie is dat hen dat nog lukt ook. Tot bijna de laatste dag blijft Arjen trouw aan zichzelf en zijn werk als schrijver en dichter. (…) Zijn beschrijvingen zijn doorspekt met prachtige gedichten, die hij aanvankelijk bespreekt met Kieki, de dichteres Margaretha Vasalis, waarin de dood vaak voorbij komt: de dood van zijn vader, zijn moeder, de poes, vrienden en natuurlijk zijn eigen dood. De manier waarop hij de dood in zijn gedichten beschrijft, is altijd weer verschillend. (…) De manier waarop Arjen naar de gebeurtenissen om zich heen kijkt, zijn vlijmscherpe observaties en zijn humor hebben altijd de toon van mildheid met de dingen om zich heen. (…) Het boek heeft mijzelf een gevoel van troost in leven en leren sterven gegeven. (…) Ik zou zeggen: leest u dit prachtige boek zelf.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wind van morgen’
Meer over Arjen Sevenster bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een prettig en herkenbaar boek voor lotgenoten en hun omgeving.» – Ranne Hovius

Opmaak 1Over ‘De wind van morgen’ van Arjan Sevenster in De Volkskrant, 24 juli 2020:
De klap van een ernstige diagnose kan worden verzacht door over het ziekteproces te schrijven. Maar hoe zorg je dat zo’n boek het persoonlijke overstijgt en voor een breed publiek interessant is? (…) Niet praten over emoties en ziekten was voor de vooroorlogse generatie vrij normaal. Dat deed je niet, en zeker niet over kanker, vaak fluisterend ‘k’ genoemd. Met die zwijgzaamheid is in de laatste decennia korte metten gemaakt. (…) En dat krijgt gehoor. (…) Als de wiskundige, japanoloog en dichter Arjen Sevenster in 2017 de diagnose uitgezaaide prostaatkanker krijgt, gaat hij voor familie en vrienden al snel over op groepsmails, omdat de belangstelling voor zijn wel en wee te overstelpend is om iedereen apart bij te praten. Zijn aanvankelijke update over diagnose, prognose en behandeling, breidt hij al snel uit met een terugblik op zijn leven, zijn gedichten en een verslag van zijn dagen en vooral van zijn overpeinzingen. Zoals zijn verbaasde constatering dat het hele traject voor zijn vrouw veel angstiger blijkt te zijn dan voor hemzelf: ‘Het blijft een wonder dat mijn ziekte me zo onberoerd laat, ik, die al bang was voor het jaarlijkse darmkankeronderzoek.’ Omdat je Sevenster gedurende de jaren van zijn updates volgt, leef je mee met alle momenten van hoop en vooral van tegenslag: de voorspelde acht tot tien jaar blijken er uiteindelijk maar twee te zijn. De verslagen zijn na zijn dood samengebracht in ‘De wind van morgen’, een prettig en herkenbaar boek voor lotgenoten en hun omgeving.
Lees hier het artikel
Meer over ‘De wind van morgen’
Meer over ‘Bloemen in de regen’

«Ze onderscheidt zich van andere schrijvers door over onderbelichte thema’s over Suriname(rs) te schrijven.» – Estefanía Pampín Zuidmeer

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op La Chispa, 24 juli 2020:
(…) Vlak na zijn pensioen krijgt Edgar een bijzondere opdracht: het beschrijven van een collectie automata. (…) Tjin voert de lezer tot de magie van mysterieuze creaties die zelfstandig bewegen. (…) Maar midden in dit mystieke decor speelt zich een ware drama af. Zijn ouders, Surinamers met Chinese en Portugese wortels, katholiek en joods, wonen in Amsterdam. Ze horen nergens bij. Edgar zal zich zijn hele leven afvragen wie hij eigenlijk is. (…) Tjin gaat moeilijke onderwerpen niet uit de weg. Ze onderscheidt zich van andere schrijvers door over onderbelichte thema’s over Suriname(rs) te schrijven. In ‘De catalograaf’ voert ze de lezer naar de kleine gemeenschap Chinese Surinamers (maar vijf procent van de Surinamers is van Chinese origine). En ook naar een andere minderheid, de Joodse Surinamers van Portugese origine. (…) Ze verwoordt dat op zo’n manier dat het luchtig en humoristisch blijft. Dit doet ze bijzonder goed via de vertelstijl van ieder personage, zoals tante Aaltje. (…) Het is moeilijk om niet verknocht te raken aan tante Aaltje, die Edgar begeleidt door een moeilijke fase. (…) ‘De catalograaf’ is een boeiend, gelaagd boek met vele gezichten. Het is grappig én tegelijkertijd snijdt het zware thema’s aan; het legt bloot hoe mensen grip proberen te krijgen op hun problemen. Het biedt een interessante kijk op de geschiedenis van Suriname. Tjin weet op meesterlijke wijze alles met elkaar te verbinden, de automata, de identiteitscrisis, de keuze voor het werk als catalograaf, en de zoektocht naar Edgars Surinaamse wortels. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Musical van de vergankelijkheid.» – Erik Hoogcarspel

Opmaak 1Over ‘De wind van morgen’ van Arjan Sevenster in Boeddhistisch Dagblad, 22 juli 2020:
(…) Wiskundige Arjen Sevenster kreeg tijdens zijn studententijd door zijn enthousiasme voor judo belangstelling voor de Japanse cultuur. Tijdens zijn studie wiskunde kwam de wens bij hem op om colleges te volgen in de Japanse taal, als bijvak. Zijn studie in deze taal verliep vlot en na verloop van tijd kreeg hij de kans om in Japan verder te studeren. (…) Daar raakte hij bekend met het zenboeddhisme en beoefende er zenmeditatie. Deze tijd in Japan is hem altijd bijgebleven, want veel van de herinneringen die hij in zijn boek ophaalt, stammen juist uit die periode. (…) Het laatste werk van Sevenster is getiteld ‘De wind van morgen’, een kroniek van het leven, neergeschreven in 233 pagina’s. Het is het verslag van zijn ziekteverloop, vanaf de eerste diagnose tot aan de laatste dagen. (…) Ze bevatten observaties, herinneringen en overpeinzingen en zijn gelardeerd met gedichten die naar aanleiding daarvan ontstaan. Het is daardoor een soort musical van de vergankelijkheid geworden, een aaneenschakeling van lichtpuntjes, gezellige pleisterplaatsen en de vele hobbelige wegen tijdens een reis door de nacht. (…). Zijn meeste gedachten gaan uit naar zijn familie en naasten, waarvan hij steeds duidelijker beseft afscheid te moeten nemen. Dit alles wordt gedragen door de doorgaande baslijn van de invloed van de ziekte op zijn lichaam en de vele behandelingen die hij moet ondergaan. (…) Het testament dat hij hierbij in de vorm van dit boek achterlaat is een bron van inspiratie, een laatste groet van een vriend aan de lezer: wat er ook gebeurt, alles is zoals het is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wind van morgen’
Meer over Arjen Sevenster bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Verstild en mystiek.» – F. Hockx

Voorplat75Over ‘Het Witte Land’ van Rob Verschuren voor NBD / Biblion, 23 juli 2020:
Bobby West, een succesvolle reclameman van middelbare leeftijd, raakt geïntrigeerd door een foto van een vrouw in een op Vietnam lijkend communistisch Aziatisch land waar een tsunami is geweest. Hij verbrandt zijn schepen achter zich en reist naar het land, met het onmogelijke doel de vrouw te vinden. Uiteraard gaat het vooral om een zoektocht naar zichzelf en het overdenken van zijn verleden: herinneringen aan mislukte relaties en aan zijn kinderjaren komen boven. Zich steeds verder onderdompelend in zijn nieuwe omgeving en lezend in ‘Don Quichote’, raakt hij in de ban van een gehandicapte vrouw in het wit in een afvalloods en vindt uiteindelijk vrede in een nieuw bestaan. De sfeer in ‘Het Witte Land’ is verstild, mystiek (…).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Witte Land’
Meer over Rob Verschuren op deze site

«Sterke misdaadroman bewijst overtuigend de literaire kwaliteiten van de auteur.» – André Oyen

drakendoder zonder logo met tekst proef18 (1) kopieOver ‘Het dossier van de drakendoder’ van Clyde R. Lo A Njoe op Lezers tippen lezers, 17 juli 2020:
(…) De auteur weet heel goed de personages en hun omgeving te schetsen. Zelfs al spelen ze maar een kleine rol. Ook op de manier van werken van de verschillende politiediensten krijgt de lezer een heel goed zicht. Alhoewel het centrale personage genoeg op zijn kerfstok heeft om hem moreel te veroordelen krijg je door zijn struggle for life, de vernietiging van zijn dromen en zijn oorspronkelijke goede bedoelingen, toch een zekere sympathie voor hem. ‘Het dossier van de drakendoder’ is het boeiende verhaal van een in oorsprong onschuldige, aardige jongeman, die ondanks alles nog hoopt het eenvoudige geluk te vinden met de liefde van zijn leven. ‘(…) Met deze sterke misdaadroman ‘Het dossier van de drakendoder’ heeft de auteur zijn literaire kwaliteiten op een overtuigende manier bewezen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dossier van de drakendoder’
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Interessant en verontrustend beeld schetsen van een mogelijke toekomst.» – Mick K. Zwart

VoorplatRozen-75Over ‘Rozen en rook’ van Theo Monkhorst voor NBD/Biblion, 16 juli 2020:
In 2050, in een Europa waar machines, robots en kunstmatige intelligentie de macht hebben, zijn het de kunstenaars, de creatieven die het verschil kunnen maken voor de mens. De jonge dichter Walid Fransman trekt van zijn woonplaats in Engeland naar Frankrijk om de nalatenschap van zijn grootvader, de schrijver Pieter Fransman (en hoofdpersoon in de eerste twee delen van deze trilogie) te zoeken. Daar ontmoet hij naast de liefde van zijn leven, een schare bijzondere dorpelingen die hem ieder op eigen wijze aanzetten tot filosofische beschouwingen, het schrijven van nieuwe dingen en zijn rol in de toekomst van de mensheid. Laatste deel dat volgt op de dubbelroman ‘De zegen van weemoed’ waarmee het samen een familiekroniek vormt. De auteur heeft reeds heel wat romans en dichtbundels op zijn naam staan en beheerst de kunst van het schrijven. Mooie bespiegelingen over kunst, liefde en het denken wisselen af met wat meer droge, feitelijke beschrijvingen van de gebeurtenissen, die tezamen een interessant en verontrustend beeld schetsen van een mogelijke toekomst. Verzorgde uitgave.
Meer over ‘Rozen en rook’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het meest informatieve naslagwerk over Kralingen.» – René van Kaam

KRALINGEN_voorstel 2020_COver ‘50 jaar Kralingen’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman in Platenblad nr. 252, 12 juli 2020:
Je kon er niet omheen de afgelopen tijd: Neerlands eerste grote meerdaagse popfestival Kralingen (het Holland Pop Festival) is 50 jaar oud. (…) De onlangs geactualiseerde uitgave van het boek ‘50 |aar Kralingen – Holland pop Festival’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman (…) is het meest informatieve naslagwerk dat er – voor zover ik weet – over Kralingen bestaat. Zo komen onder meer de initiatiefnemers Berry Visser en Georges Knap uitgebreid aan het woord, doen muzikanten die er waren hun verhaal en worden de vele optredende bands (beknopt) gerecenseerd. Tevens staat het boek barstensvol prachtige foto’s – zowel van de bands als het publiek – en afdrukken van onder meer recensies uit de pers. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘50 jaar Kralingen’
Meer over Kralingen op deze site

«Autofictioneel coming-of-agedebuut met een knappe timing.» – Margreet de Haan

VoorplatWinterwater-75Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux in De Volkskrant, 10 juli 2020:
In de rubriek ‘De Gids: De boekhandel tipt’ van Jet Steinz in De Volkskrant tipt boekhandelaar Margreet de Haan tien zomerboeken voor wie van heftig houdt. «Zelf lees ik graag heftige boeken met veel drama. Zoals ‘Winterwater’ van Lex Paleaux, een autofictioneel coming-of-agedebuut met een knappe timing over een Fries jongetje dat te maken krijgt met seksueel misbruik.»

Lees hier de tips van Margreet de Haan
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Schrijven kan Lo A Njoe! Boeiend verhaal.» – Ko van Geemert

drakendoder zonder logo met tekst proef18 (1) kopieOver ‘Het dossier van de drakendoder’ van Clyde R. Lo A Njoe voor NBD /Biblion, 10 juli 2020:
Schrijver, beeldend kunstenaar Clyde R. (Roël) Lo A Njoe (1948) is geboren op Aruba, uit Surinaamse ouders. Deze (derde) roman, 535 pagina’s, met op de rood/groene cover de befaamde Chinese draak, speelt zich af in de jaren tachtig op verschillende plekken in de wereld. Hoofdpersoon is Wong Xiao Xie uit Hongkong. Hij groeit op bij pleegouders; zijn echte vader, die lid was van een triade, een bende, overleed bij een drugsdeal. Op zeker moment krijgt Wong de opdracht om als wraak een lid van de concurrerende triade uit de weg te ruimen. Wong staat in tweestrijd, maar de druk wordt te groot. Het is het begin van een turbulent leven, met handel in drugs en daarmee samenhangende moorden. In Amsterdam wordt Wong verliefd op Liesbeth. ‘Het dossier van de drakendoder’ – de titel verwijst naar het Amsterdamse politiedossier dat zo heet – is het boeiende verhaal van een in oorsprong onschuldige, aardige jongeman, die in het criminele circuit belandt. Hier en daar wel wat wijdlopig. Maar schrijven kan Lo A Njoe wel!
Meer over Clyde Lo A Njoe bij Uitgeverij In de Knipscheer