Over ‘Het Witte Land’ van Rob Verschuren op Hebban, 21 juni 2020:
Op zijn vijfenvijftigste laat Bobby West zijn oude leven – de dingen zoals ze gingen – achter zich en vertrekt naar een land in Azië. In zijn portefeuille zit de foto van een tsunamislachtoffer, een onbekende vrouw die hem fascineert en naar wie hij op zoek gaat. (…) Hij verhuist naar een hotelletje in een wijk waar hij de enige westerling is. (…) Tijdens een van zijn tochten door de wijk ontmoet Bobby een mysterieuze verlamde vrouw, als een priesteres gehuld in een sneeuwwit gewaad. Hij noemt haar Bleke Orchidee en kijkt dagenlang aan haar zijde toe hoe de afvalvrouwtjes van de wijk stapels afval bij haar afzetten. (…) Maar aan het eind van de dag stuurt ze hem telkens weg. Het moment waarop hij beslist zich niet meer door haar te laten wegsturen, leidt hem wellicht naar zijn nieuwe plek in het leven. De schoonheid van ‘Het Witte Land’ ligt in de zelfrelativering van de personages, in de subtiele humor, maar vooral in de taal, in de stijlvolle, gracieuze beschrijvingen van de mensen en de natuur. In de raak getroffen beelden die een sfeer oproepen waardoor je als lezer graag nog wat langer in ‘Het Witte Land’ had verbleven.
Lees hier de recensie ‘Weggaan om aan te komen’
Meer over ‘Het Witte Land’
Meer over Rob Verschuren op deze site
Categorie: Recensies
«Iedereen die er bij was roemde de sfeer.»
Over ‘50 jaar Kralingen’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman in PZC, 27 juni 2020:
Vijftig jaar geleden stonden ze er zelf te dansen op de muziek van Jefferson Airplane, Santana, The Byrds, Supersister en Pink Floyd. Voor het jubileum van Holland Pop Festival Kralingen brengen Peter Sijnke en Marcel Koopman uit Middelburg een herziene editie uit van hun boek over ‘het eerste grote festival op het Europese vasteland’. ‘Ik heb als een razende aanvullingen en verbeteringen gemaakt in de teksten’, vertelt Sijnke. ‘En ik heb de discografie van de artiesten die destijds optraden bijgewerkt. Het is dus een geactualiseerde versie geworden van ons eerdere boek.’ (…) Sijnke denkt dat er behoefte is aan de geactualiseerde heruitgave (…) en wijst op de grote aandacht die er vijftig jaar na Kralingen is voor het Holland Pop Festival. (…) En al die aandacht vindt Sijnke ook meer dan gerechtvaardigd. ‘Het was het eerste grote, meerdaagse festival in de open lucht op het Europese vasteland. Engeland was ons voorgegaan, en Pinkpop ontstond ook in 1970, maar dat was een eendaags festival. Kralingen was zo groot, met zoveel bands, dat maakte het uniek. Het was het Nederlandse antwoord op Woodstock.’ Ook uniek was dat het een heel tolerant festival was, stelt Sijnke. ‘Er werden drugs gebruikt en er werd bloot gebadderd, maar dat leidde niet tot ingrijpen van de politie. Dat verklaart ook waarom iedereen die er bij was, de sfeer zo roemt.’ Dat het lukte om zo veel bands en zo veel wereldsterren naar Rotterdam te halen, kan Sijnke ook eenvoudig verklaren. ‘Veel artiesten traden vlak ervoor op in Engeland, in Bath. Ze waren toch in de buurt en vlogen door naar Nederland.’
Lees hier het artikel
Meer over ‘50 jaar Kralingen’
Meer over Kralingen op deze site
«Doordrongen van de eeuwige verwevenheid van leven en dood.» – Fred de Haas
Over o.m. ‘Cas di biento /Doorwaaiwoning’ van Olga Orman in Antilliaans Dagblad, 27 juni 2020:
Fred de Haas stelde voor het Antilliaans Dagblad drie afleveringen samen onder de titel ‘Gedichten als troost’. In de laatste aflevering bloemleest hij (met toelichting) een dichtwerk van Jorge Luis Borges, Lucille Berry-Haseth, Olga Orman, Lidia Alexandrova Iotkovskaja en Richard de Veer. Over het gedicht ‘Ciclo’ (‘Kringloop’) van Olga Orman schrijft hij: «Het werk van Olga Orman (1943, Aruba) is onlosmakelijk verbonden met de herinneringen aan haar geboorteland, herinneringen die nog scherper zijn geworden door haar lange verblijf in Nederland. Olga Orman heeft de meeste van haar gedichten in Nederland geschreven. Haar leven heeft zich immers voor het grootste deel in Nederland afgespeeld. Maar nooit is haar geboorteland Aruba ver weg en de beelden die opwellen uit haar herinneringen en latere ervaringen op het eiland zijn krachtig en authentiek. Ze is altijd dicht bij haar land en volk gebleven. Dit blijkt onder andere uit haar verbondenheid met de voornamelijk Papiamentstalige in Nederland gevestigde dichtersgroep Simia Literario (Literair Zaad) die zij jarenlang heeft geleid. Uit de bundel ‘Cas di Biento/Doorwaaiwoning’ die is verschenen in 2015 bij Uitgeverij In de Knipscheer te Haarlem volgt hier een gedicht waaruit blijkt hoezeer de dichter is doordrongen van de eeuwige verwevenheid van leven en dood. Het bewustzijn van de betrekkelijkheid van het bestaan gaat hand in hand met de verwondering over het verschijnsel dat het leven zich steeds weer vernieuwt. Symbool hiervoor is de aarde die – voor het dichterlijk beleven – ’s avonds in slaap valt en de volgende dag weer door de zon tot leven wordt gewekt.
Lees hier het artikel met de gekozen gedichten [ = pdf in bijlage)
Meer over Olga Orman bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Fred De Haas op deze site
«Een gedicht dat je aandacht opeist.» – Frank Decerf
Over ‘Grenstekens’ van Scott Rollins in De Auteur, 24 juni 2020:
De natuur is een eeuwenoud thema dat, in de poëzie, voortdurend zijn vermeende belangrijk wil opdringen. (…) Onlangs ontving ik het Nederlandstalig debuut van de Amerikaanse dichter, vertaler, schrijver en muzikant Scott Rollins. (…) Maar als je de bundel bijna dicht plooit om morgen nog eens te proberen, omdat je het voor vandaag voor bekeken houdt, ontdek je plotseling een gedicht dat je aandacht opeist.
Het eiland Forens
Ik ben op een stormachtige nacht in november geboren
Zelfs de wasserettes schrokken van de rukwinden
en de aangeharkte voorstedelijke huizen, waarin elk pasgeboren
jongetje wordt besneden uit gezondheidsoverwegingen,
trilden op hun grondvesten langs de duinen van het strand
Ik ben geboren waar de spoorlijn eruit zag als de arm
van een junk, die iedere dag de laatste rit naar huis zoekt
waar andere mannen elk ochtend hun kinderen achterlieten
om het leven uit te vinden in de wandelgangen, beurzen, winkels
en er schoon genoeg van kregen langs lijnen van gelijkmatigheid
Ik ben geboren tijdens een waterteken, voorbestemd om weg
te varen en me altijd af te vragen hoe het zat met dat schemergebied
tussen water en land, een bijdehante strandjutter die zijn verzen
bouwt uit aangespoeld wrakhout en vrachtwagens vol steen
en zandzakken bedoeld om de dijk te behouden.
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen met de recensierubriek ‘De Boekhouding’.
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Diana Tjin begint uit te groeien tot een literaire duizendpoot.» – Kees de Kievid
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekenbijlage, 27 juni 2020:
Diana Tjin begint uit te groeien tot een literaire duizendpoot: drie behoorlijk verschillende romans. Vanzelfsprekend zijn er vergelijkbare motieven in te vinden. De personages en situaties verschillen echter behoorlijk en het knappe van de auteur is, dat ze haar stijl daarop naadloos heeft aangepast. «Eerlijk gezegd begrijp ik nooit zo goed waarom het interessant is om te weten of een boek autobiografisch is of niet. De tragedieschrijver Sophocles is voor mij een lichtend voorbeeld wat betreft de aangrijpende manier waarop hij menselijke drama’s zich langzaam laat ontvouwen. Maar ik heb me nog nooit afgevraagd of het tragische leven van Oedipus misschien op zijn eigen leven is gebaseerd. Ik zou ook niet weten wat dat voor waardevols aan dat prachtige verhaal zou moeten toevoegen. Wel gebruik ik elementen uit mijn leven, maar ook uit dat van anderen als uitgangspunt om een verhaal te vertellen. Het verhaal is het doel, niet om mijn leven voor het voetlicht te krijgen. Details uit de werkelijkheid helpen mij om het verhaal zo goed mogelijk gestalte te geven.»
Lees hier het interview ‘Ik schrijf al mijn hele leven’
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Mooi boek over het legendarische muziekfestival gemaakt door liefhebbers voor liefhebbers.»
Over ‘50 jaar Kralingen’ van Peter Sijnke en Marcel Koopman op ‘Alles over boeken en schrijvers’, 27 juni 2020:
In het boek ‘50 jaar Kralingen’ hebben Peter Sijnke en Marcel Koopman zoveel mogelijk informatie uit betrouwbare bronnen en uit hun eigen herinnering gebundeld. Uiteraard wordt ingegaan over de bands en artiesten die optraden, de setlist en de kwaliteit van het gebodene. Daarnaast uitgebreide aandacht over de totstandkoming van het festival waarbij de organisatoren zelf aan het woord komen. Bovendien is er veel aandacht voor het verloop van het evenement, de houding van de autoriteiten, de rol van de sponsoren en het financiële debacle na afloop. Al met biedt het boek ‘50 jaar Kralingen’ een goed overzicht van het festival en alles wat ermee te maken had. Het is een boek dat gemaakt is door liefhebbers voor liefhebbers (…) Een interessant muziekboek dat een mooi beeld schetst van het eerste grote Nederlandse openlucht muziekfestival. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘50 jaar Kralingen’
Meer over Kralingen op deze site
«Ik denk dat ‘fascinatie’ en ‘nieuwsgierigheid’ mijn nieuwe werk beter typeren.»
Interview met Peter WJ Brouwer door Alja Spaan op MeanderMagazine, 25 juni 2020:
(…) Ik ben vertaler van beroep, maar het zit ook in mezelf. Ik probeer mensen niet al te letterlijk te nemen, maar ze te duiden in de context van hun tijd, situatie, achtergrond etc. Niet woordelijk te interpreteren wat ik zie of hoor, maar tussen de regels door te lezen wat er ook gezegd wordt. Welke algemene gedachte onuitgesproken blijft, of zachtjes doorklinkt. Verder te kijken dan de waan van de dag. Daarna maak ik op papier de vertaalslag. Er is niets nieuws onder de zon, denk ik vaak. De vraag is, hoe je het vandaag moet vertellen. (…) De personages in mijn gedichten en proza hebben een bepaalde oogopslag waarmee ze elkaar observeren, bekeken worden, elkaar de maat nemen. Natuurlijk is er het verhaal. Maar er zijn ook gedachten die niet worden uitgesproken, de lezer mag bedenken welke dat zijn. (…)
Lees hier het interview ‘Het nieuwsgierige jongetje’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dan denk ik Wow!» – Lidewijde Paris
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn in Nieuwsweekend, NPO Radio 1, 27 juni 2020:
(…) Ik zocht naar een boek dat me liet begrijpen waar het om gaat in de actuele discussie over Black Lives Matter en ik vond ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn, dochter van een Nederlandse moeder uit Drenthe en een Surinaamse vader. (…) Als ze voor het eerst haar Surinaamse oma ontmoet, zegt deze ‘Wat moet die witte met mij?’, maar ze wil helemaal niet in zwart en wit denken. (…) Wat ik zo goed vind is het positieve in het boek, het onderzoekende, zonder rancune – wel teleurgesteld en wel het verdriet – dan denk ik Wow! Mooi en goed geschreven.
Luister en kijk hier naar de uitzending
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Dit is een aangrijpend boek.» – Arno Koek
Over ‘De wind van morgen’ van Arjan Sevenster in HIK Mgazine, 24 juni 2020:
Dit is een aangrijpend boek van een lokale held uit Kennemerland. Dit is een zeer persoonlijke verhaal, maar nergens sentimenteel. Het is oprecht en eerlijk en ik kan me voorstellen dat het een steun is voor iedereen die een ziekte en een naderende dood van nabij heeft meegemaakt. Maar het kan ook helpen als een voorbereiding op een onzekere tijd die nog gaat komen. De kronieken worden afgewisseld met zeer toepasselijke gedichten en daardoor krijgt het boek nog een extra dimensie. Ik ben zeer onder de indruk en dit boek is voor een zeer grote doelgroep toegankelijk en geschikt. Chapeau!
Klik hier voor de recensie
Meer over ‘De wind van morgen’
Meer over Arjen Sevenster bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Ze behoort overduidelijk tot de toplaag van wat de Nederlandse literatuur van deze tijd te bieden heeft.» – Kees de Kievid
Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekenbijlage, 24 juni 2020:
Diana Tjin heeft er een schijnbaar eenvoudig verhaal van gemaakt. Duidelijk herkenbaar zijn de thema’s discriminatie en het zoeken naar eigen identiteit erin terug te vinden. (…) De gelaagdheid van ‘De catalograaf’ blijkt pas na een diepgaandere analyse. Er is sprake van drie verschillende lagen in de observaties. De eerste is natuurlijk hoe de alleswetende verteller de familie van Edgar, en hemzelf in het bijzonder observeert. Dat is de oppervlakkige laag. Daarnaast (eigenlijk er tussendoor) observeert Edgar zichzelf. (…) De derde observatie, de meest diepliggende, is die van de auteur op zichzelf. De alleswetende verteller observeert als het ware de auteur. (…) Bij dit alles hanteert Diana een prettige boeiende stijl die het vergemakkelijkt met de personages mee te leven. (…) Het unieke in één verhaal laten samengaan van deze elementen vormt de voornaamste kracht van dit boek. Daarmee heeft Diana duidelijk gemaakt dat haar eerste twee romans geen toevalstreffers waren. Ze behoort overduidelijk tot de toplaag van wat de Nederlandse literatuur van deze tijd te bieden heeft. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer