«Er veel te genieten in deze bundel.» – Wim van Til

VoorplatMaanbrief-75Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole op Poëziecentrum Nederland, 31 maart 2020
Niets is zo belemmerend om een gedicht te genieten als de wetenschap, dat persoonlijke omstandigheden van de dichter ten grondslag liggen aan de tekst. Alsof het tuintje netjes afgebakend is met een hekwerk. Ik houd inderdaad meer van de rauwe natuur, de mogelijkheid om zelf te zien zonder de gestuurde waarneming. Tegelijkertijd wordt mijn aandacht gezogen naar een nawoord, een verantwoording of een bronverwijzing. Zo ook bij deze bundel. Had ik dat maar niet gedaan. De nadruk die Inge Nicole legt bij de inbreuken op haar persoonlijke leven, zweven daarna onvermijdelijk boven elk gedicht ‘zou ze dit bedoelen, speelt dat hierin een rol, heeft zij daarom deze woorden gekozen’. Eigen schuld, dikke bult, moet je dan zeggen. En dat is zo. Want eigenlijk valt er veel te genieten in deze bundel. De dichter weet waar zij het over heeft en beschikt over een goed arsenaal woorden en beelden. 10 illustraties heeft zij in de bundel opgenomen van de 22 die haar als uitdaging werden toegestuurd door beeldend kunstenaar Pieter Bijwaard. De gedichten die daarbij geschreven zijn, ontstijgen alle de anekdotiek van het beeld. En dat is prettig, want er is geen sprake van illustratie. In die zin helpen ze mij om ook de ‘persoonlijker’ gedichten los te lezen van het nawoord. En dan valt er nog meer te genieten in deze bundel.
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Strak gecomponeerde vormvaste verzen: een sterke bundel.» – Wim van Til

Opmaak 1Over ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk op Poëziecentrum Nederland, 29 maart 2020:
Elly Stolwijk was in 1986 een van de dertig dichters die in de bloemlezing ‘Op weg naar het onbekende’ werd opgenomen en in 1987 een van de dichters die Elly de Waard samenbracht in de spraakmakende bloemlezing ‘De Nieuwe Wilden in de poëzie’ (beide uitgebracht door Feministische uitgeverij Sara). Daarna heb ik eigenlijk niets van haar vernomen (wat natuurlijk aan mij kan liggen), tot deze bundel bij de uitgeverij werd aangekondigd. Ik was nieuwsgierig en ging op onderzoek. Het is een forse bundel (130 blz.) met strak gecomponeerde vormvaste verzen. Ze vertegenwoordigen een zoektocht naar verbindingen, tussen woord en beeld, tussen mens en landschap, tussen liefde en afstand. Stolwijk is ook (vooral) beeldend kunstenaar; in 2019 publiceerde zij in eigen beheer ‘Small walks’, foto’s en woorden die zij maakte tijdens een verblijf in het Franse Arles. Ze verwijst hiernaar in de afdeling mantra van grafiet, gedichten over en voor haar moeder die in 2018 overleed, een paar maand voor zij naar Arles vertrok. Ook de eerste afdeling we zagen een jager lopen is een eerbetoon, dit keer aan een overleden vriendin; de afdeling Daidalus is een bijzondere interpretatie van het bekende verhaal rond Ikarus. Al met al een sterke bundel.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’

«Het is een boek over gemis, over spijt en over berusting.» – Kirsten van Santen

VoorplatWinterwater-75Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux in Leeuwarder Courant, 27 maart 2020:
(…) Lex Paleaux, geboren en getogen in een niet nader omschreven dorp onder de rook van Leeuwarden, schetst in zijn debuutroman ‘Winterwater’ een huiveringwekkend beeld van een eenzame Friese jeugd in een gezin waarin de zwaargelovige moeder wordt geplaagd door migraineaanvallen en epilepsie en de Franse vader, die worstelt met chronische rugpijn, meer van een meegaande aard blijkt – iemand die eerder wegkijkt dan ingrijpt in tijden van nood. (…) ‘Winterwater’ is het verslag van deze jeugd, maar ook een schets van Friesland eind jaren tachtig en begin jaren negentig, van het snel veranderende platteland, van een wereld waarin de gereformeerde Lexje van de muziek van Queen gaat houden (“Ik werd een hysterische fan’’) en zich op de een of andere manier toch weet los te maken van zijn wortels, van school, de kerk en van zijn ouders. (…) Paleaux geeft nogal wat prijs. Er overkomt hem iets verschrikkelijks in een recreatiegebied. Hij beschrijft deze verschrikkelijke gebeurtenis zonder omhaal, op een manier die lezers moet doen sidderen. Maar het ergste is: nadien neemt hij niemand in vertrouwen. (…) Paleaux heeft lang geworsteld om de juiste toon van zijn boek te vinden. Hij wilde vertellen uit het perspectief van een kind, zonder dat de toon ‘kinderachtig’ werd. Daarin is hij geslaagd. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mooie bundel die kracht maar ook tederheid uitstraalt.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk op Lezers tippen lezers, 28 maart 2020:
Het is een bundel die meteen aanspreekt, wat misschien voor een deel wel te danken is aan de titel. Maar toch hoe verder je in deze bundel dwaalt des te meer je gefascineerd wordt door de rijke en beeldende taal Het thema ‘verlies’ is nadrukkelijk aanwezig in gedichten zoals ‘grafgang in kimono’ waarin een personage dwaalt van het moeders graf naar het graf van de dochter. De mythische figuur Daidalos, een architect en uitvinder, die vleugels construeerde om uit gevangenschap te ontsnappen graaft een graf voor zijn zoon Ikaros en voert tevens de rouwrituelen uit. ‘liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk is een mooie bundel die kracht maar ook tederheid uitstraalt.
Lees hier het signalement
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’

«Mis deze niet ❗» – Hans Cornelissen

VoorplatWinterwater-75Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux op Facebook, 26 maart 2020:
Hans Cornelissen (acteur en theaterproducent) meldt op zijn Facebookpagina: ‘Wel meer rust en tijd voor boeken. Mis deze niet! Intens, mooi, aangrijpend, onderscheidend.’
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het vinden van het houvast in dagelijkse rituelen.» – Wim van Til

VoorplatGrenstekens-75Over ‘Grenstekens’ van Scott Rollins op Poëziecentrum Nederland, 25 maart 2020:
Sinds 1972 woont Scott Rollins in Nederland en werkt hij o.a. als vertaler. Hij publiceerde een drietal poëziebundels in het Engels en een spoken word cd (‘After the beep’). Met ‘Grenstekens’ debuteert hij als dichter in de Nederlandse taal. Het centrale thema van de bundel is het zoeken naar grenzen, het onderzoeken naar mogelijkheden achter die grenzen en tegelijkertijd het vinden van het houvast in dagelijkse rituelen. (…) Niet alle gedichten blijven dicht bij huis, Rollins neemt ons in zijn gedichten ook mee naar Noord- en Zuid-Amerika, naar Nieuw-Zeeland en de Caraïben en naar landschappen in Europa. De bundel besluit met het gedicht ‘Landschap van verlangen’, dat in 23 talen vertaald is. (…)
Scroll hier voor het signalement
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geweldig om te lezen» – Theo Veldhuis

Opmaak 1Over ‘Het geheime wapen’ van Janny de Heer op Caraïbisch Uitzicht, 24 maart 2020:
Sinds mijn reis naar Curaçao en Suriname (2016) ben ik geïnteresseerd in boeken over deze twee landen. Als leraar geschiedenis, aardrijkskunde en economie gaat mijn belangstelling vooral uit naar het verleden, landschappen en impact van de politiek op de ontwikkeling van het land. Zo kwam ik ooit uit op de boeken van Janny de Heer. Het bracht mij zelfs toe om haar op te zoeken. Haar boeken geven mij de koppeling tussen Curaçao/ Suriname – Nederland. Haar laatste boek ‘Het geheime wapen’ bracht een nieuwe koppeling erbij: Indië. Geweldig om te lezen. Het bracht mij er toe om op mijn Facebooksite het onderstaande te plaatsen. Daarna de Suriname-tentoonstelling in Amsterdam bezocht. Natuurlijk naar de boekentafel gekeken, maar helaas geen boek van Janny de Heer. Dan maar op deze plaats mijn waardering.
Lees hier verder
Meer over ‘Het geheime wapen’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Romantisch en weemoedig, nostalgisch, maar zij schuwt het engagement evenmin.» – Wim van Til

VoorplatOvermaat1-75Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op Poëziecentrum Nederland, 23 maart 2020:
Margreet Schouwenaar is altijd al een productief dichter geweest, maar het lijkt erop dat zij vanaf 2010 met nog meer energie aan het publiceren is geslagen. Deze bundel is de achtste die zij in dit decennium het licht laat zien; daar zitten dan wel twee bloemlezingen uit haar oeuvre tussen, maar toch. Opvallend genoeg valt deze periode samen met haar Stadsdichterschap van Alkmaar, van 2009 tot 2018. Haar onderwerpen zijn divers, haar insteek is vooral romantisch en weemoedig, nostalgisch, maar zij schuwt het engagement evenmin. Zo ontstaat er een caleidoscoop aan beelden, van ‘Het wonder van de boterham’, ‘Waar schepen vergaan ontstond jouw naam’ en ‘Pas als ik je verlaat trekt je water mijn huid strak’ tot ‘Ik laat sporen na, maar weet niet waar ik sta.’ Ook uit deze verzameling wordt duidelijk dat Margreet Schouwenaar haar omgeving benut om gedichten te schrijven, zij heeft maar weinig aanleiding nodig om het te vereeuwigen in een gedicht.
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De dreiging hangt vanaf het eerste gedicht in de lucht.» – Wim van Til

VoorplatHuisHuid30075Over ‘Huis huid’ van Theo Monkhorst op Poëziecentrum Nederland, 21 maart 2020:
‘Huis huid’ is voor zover ik dat kan nagaan, het dichtersdebuut van romanschrijver Monkhorst. Bij zo’n titel moet ik altijd denken aan dat gedicht van Gerrit Kouwenaar, gedacht ( Je hand is bijna je hond/je huis is bijna je huis/je vorm is bijna je worm/je dicht is bijna wat je gedacht had). De waarschuwing dat taal je voor de gek kan houden door net iets anders te betekenen dan je geschreven hebt. Dat gevaar hangt boven deze bundel; hij bestaat uit 26 (!) losse gedichten die dan weer de muze (Mirabel, geleerde, zongestoofde) dan weer het voorgeslacht ten tonele voeren. En dat alles in een ouderlijk huis dat doordrenkt is van familiegeschiedenis. De dreiging hangt vanaf het eerste gedicht in de lucht (“Dit huis is mijn huid die ik van een ander kreeg de schepping van een dode die mij omsluit”) en krijgt dan ook zijn beslag aan het eind:

Als de tuin mijn huid, dit huis waarin ik
levenslang leefde, overwoekert,
gras als haar lichaam bekleedt,
laat dan duizend bloemen bloeien
in mijn lege hoofd, het ongekamde
paradijs. Ik zal juichen.

Meer over ‘Huis Huid’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heldere, beeldende stijl.» – M.J.P. Voorhuis

VoorplatWinterwater-75Over ‘Winterwater’ van Lex Paleaux voor NBD/Biblion, 19 maart 2020:
In een gezin met drie broers wordt de gedachtewereld gevolgd van de jongste broer Lex. Het verhaal speelt zich af in een streng gereformeerd gezin in Friesland in de jaren tachtig. In korte hoofdstukjes wordt de lezer meegenomen in de gezinsbeleving van de hoofdpersoon, vanaf de lagere school tot en met de eerste klas van de middelbare school. Elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door een korte, inleidende, cursief gedrukte beschrijving van huis of omgeving. De sfeer in het gezin is niet bepaald open en liefdevol. Met zijn vader kan Lex het redelijk vinden, zijn moeder heeft losse handjes en zijn broers zien hem nauwelijks staan. Lex kan weinig goed doen en op begrip hoeft hij niet te rekenen. Zelfs zijn vader laat hem uiteindelijk in de steek. Op een bepaald moment besluiten zijn ouders om hem naar een inrichting te sturen. Dit leidt tot een dramatisch besluit bij Lex. Het fictieve verhaal, gebaseerd op autobiografische feiten, is in een heldere, beeldende stijl geschreven. De auteur (1977) schrijft ook scripts voor tv-series, korte films en theater. Dit is zijn debuutroman.
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer