«Deze novelle, misschien een compacte roman, thematiseert het herleefde verleden. Een poëtisch pleidooi.» – Willem Thies

Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman in Pletterij, 20 december 2021:
In de novelle ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman maakt een man elke dag notities over zijn grootvader: hoe hij als kind op de vloer op de gang sliep, voor de deur van diens kamer. De man probeert zijn herinneringen steeds scherper voor ogen te krijgen, tot in alle schakeringen, haarscheurtjes, finesses. (…) Deze novelle, misschien een compacte roman, thematiseert de poëzie van de herinnering, of beter gezegd: het herleefde verleden; het procedé, het proces en de werking, van herinneringen. (…) Natuurlijk zijn de echte herinneringen maar fragmenten van het verleden, en dan nog wel vanuit een bepaald perspectief, een kinderperspectief, gezien; ze vormen geen geheel. Een herinnering is, net als geschiedschrijving, ook altijd een bepaalde vorm van constructie, niet – of niet enkel – reconstructie en narratie. Dan nog blijven er leemtes, lacunes, gaten in het verhaal. (…) ‘De lunchroom’ is een poëtisch pleidooi: lees tussen de regels, kijk tussen de kieren, heb oog voor de drempel, en daarachter de ribbels van schoenzolen. De schoenzolen waren het laatste wat Freek van zijn grootvader zag. (…) Dáár gaat deze novelle over: over het schrijven van geschiedenis, niet het reproduceren en reconstrueren van episodes uit het verleden, maar het betekenis geven eraan, inferenties maken, het scheppen en hérscheppen van herinneringen, en onderbrengen in een samenhangend, zinvol geheel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer