Over ‘Anbessa’s dochter’ van David van Reen op Caraïbisch Uitzicht, 14 oktober 2016:
David van Reen kende de sloppenwijken, zag de dagelijkse honger en armoede. Misschien was hij op zoek naar die foto die ons alles duidelijk zou maken. Misschien onderweg naar dat verhaal of die anekdote die een roman op gang zou kunnen brengen… In tegenstelling tot wat je zou verwachten trof hem eerder het ongebreidelde optimisme van de straatkinderen dan hun uitzichtloze situatie. Juist die kijk, waarbij je mensen in hun waarde laat, zorgt ervoor dat Anbessa’s dochter een roman is die je niet snel vergeet. Juist de lijdensweg van iemand die niet van opgeven wil weten, iemand die de eer aan zichzelf houdt, leert ons meer over het leven in Afrikaanse landen dan welke goedbedoelde folder of documentaire ook. Het verhaal van Lasta, de dochter van Anbessa speelt zich af in Ethiopië. (…) Lasta overkomt een eindeloze hoeveelheid ellende, meer dan je dragen kunt zelfs. En toch laat ze zich niet kisten. (…) Haar wilskracht is even groot als haar hoop op een beter leven. (…) Soms kijk je met Van Reens ogen als je deze roman leest. Anbessa’s dochter maakt duidelijk dat het doodzonde is dat David van Reen slechts een kort leven beschoren was. Hij wist veel, had de informatie uit eerste hand en was daardoor in staat romans te schrijven die ertoe doen. Van Reen was daarin de spreekbuis van al die armen die hij dagelijks tegenkwam. Hij liet zien dat het mensen waren zoals wij, maar met zoveel minder kansen. Anbessa’s dochter is een boek dat iedere verwende Nederlandse scholier verplicht zou moeten lezen. Beter dan in deze roman had Van Reen niet kunnen opkomen voor de mensen van wie hij hield.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Anbessa’s dochter’