Eerste verhaalfragment uit ‘De mooie mond van Bobby Cespedes‘ van Ulises Segura:
De eerste maal dat ik verdween, vond plaats toen ik thuis aan tafel zat. Het duurde maar heel even. Ik hield een kop warme melk vast. Voor ik het aan mijn lippen had gezet, was ik er al niet meer. Terstond tuimelde de kop naar de vloer. Ik was net te laat om hem op te vangen. Ik joeg mijn kat Yousef zaliger uit de keuken, zodat hij niet met zijn poten in de scherven zou lopen. Met de schrik in mijn lijf ruimde ik haastig de verspilde melk op en probeerde te vergeten wat ik zonet had ervaren.
Dat is nu ongeveer een jaar geleden.
Sindsdien heb ik mezelf herhaaldelijk onzichtbaar kunnen maken, zij het steeds voor korte ogenblikken. Maar hoe meer ik oefende, hoe langer ik de momenten kon rekken.
Lees hier verder
Meer over ‘De mooie mond van Bobby Cespedes’