Over ‘Speech van de dode moeder’ van Carlos A. Aguilera op Lezers tippen lezers, 16 december 2019:
(…) Op het eerste gezicht zou ‘Speech van de dode moeder’ de unitaire crisis van de burgerlijke orde kunnen vertegenwoordigen: (…) is de kat een symptoom van de haat van de moeder voor de staat of is de kat een enkelvoudige en meervoudige aanwezigheid van enige concrete aanwezigheid van de staat? Als de moeder degene is die tijdens het werk spreekt, zijn de andere twee familieleden degenen die de vervreemde onverschilligheid van die crisis belichamen. We kunnen dan Speech lezen als het tegenverhaal dat de onmogelijkheid verklaart van een bepaald staatsverhaal waarin een brug van de oude totalitarismen van het Oosten, bestuurd door het unipartisme en de buitenkant van het burgerleven, tot consensus wordt getrokken van het hedendaagse democratische leven, machteloos van een gemeenschappelijke politieke gedachte. Een pikant brok theaterproza.
Lees hier het signalement
Meer over ‘Speech van de dode moeder’