Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Ansiel, 6 februari 2025:
(…) Antonia van Staveren, beheerde in Den Haag een safe-house voor de AIVD, waar diplomaten of ambtenaren even konden onderduiken. Maar ze dreef er ook een bordeel en gaf bloemschikcursussen, als dekmantel. Wanneer Antonia van Staveren dood onderaan de trap van haar huis gevonden wordt, is er een verband met de zelfmoord van de schijnbaar onbeduidende ambtenaar Leonard Heemskerk, werkzaam voor de AIVD. Hij zou Huize Constance meermalen bezocht hebben. (…) Suzanne krijgt de opdracht om het juridische deel voor haar rekening te nemen. Hoewel ze net haar ontslag heeft ingediend, raakt ze zo gefascineerd door het verhaal van Antonia van Staveren dat ze deze schijnbaar gewone vrouw beter wil leren kennen, de opdracht aanneemt. (…). Zij betrekt Daniel bij haar onderzoek is omdat hij als kunstschilder beter zou kunnen kijken. En dat doet hij inderdaad, op een heel andere manier dan Suzanne. De roman beslaat slechts twee dagen. Daniel en Suzanne gaan er vol in. (..) ‘Vrouw met litteken’ is een knap en intiem portret van zeer uiteenlopende personages en hun onderlinge betrekkingen. Harman Nielsen heeft een sterke taalbeheersing die van dit boek een aangename leeservaring maakt. Hij schrijft beeldend en kleurrijk. (…)
Bron ook op Antwerpen Leest ]
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer