Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP Den Tex in Leeuwarder Courant, 3 januari 2014:
Geen muzikaal genre zo literair als het idioom van de singer-songwriter. Bij de archetypische eenzame man met de simpeltjes aangeslagen gitaar gaat het ook vooral om de woorden, om het verhaal. Nu heeft JP Den Tex nog meer ervaring met tekstgedreven kunstvormen: in het theater, solo en met Kees Prins en Paul de Munnik. Alle reden dus voor een boek, en dat is, in de beste singer-songwritertraditie, nog autobiografisch ook. In losse, nadrukkelijk niet-chronologische flarden vertelt Den Tex hoe het zo gekomen is: zijn jeugd in kunstenaarsdorp Bergen, zijn kennismaking met Amsterdamse ‘artistiekelingen’ en met de meisjes, zijn eerste schreden op het artiestenpad. De kiem van het verhaal zit hem in het openingswoord, ‘Morgen wordt het beter’. De ik-figuur is op zoek naar de plek waar zijn moeder lange tijd verbleef wegens een depressie omdat ze haar dromen nooit kon waarmaken. “Gewoon een beetje afkicken van de hoop”, noemt Den Tex dat.
Meer over ‘Morgen wordt het beter’