«Heb ik die avond met een professor zitten dineren?» – Saya Yasmine Amores

RudyBedachtFoto Michel Szulc-Krzyzanowski

S. Yasmine Amores over Rudy Bedacht (Paramaribo, 14 september 1932 – Amsterdam, 2 oktober 2019);
Op 2 oktober 2019 overleed op 87-jarige leeftijd de Surinaamse dichter en muziekpedagoog Rudy Bedacht (ps. van Corly Verlooghen). Uitgeverij In de Knipscheer was en is niet de uitgever van zijn werk, maar zijn dichterschap kwam wel in woord (inleiding, poëzie) en beeld (fotografie) aan bod in ‘Woorden op de Westenwind’ van Michiel van Kempen en Michel Szulc-Krzyzanowski , waarin hij een van de tien geportretteerde ‘Surinaamse schrijvers buiten hun land van herkomst’ is. Dichter en beeldend kunstenaar S. Yasmine Amores (die eerder publiceerde onder het pseudoniem Cándani) haalt in haar artikel ‘Hij vertelt geen sprookjes!’ herinneringen aan hem op.

«Hij kwam binnen met muziek. Eerste keer dat ik Rudy Bedacht gitaar hoorde spelen was op een literaire avond in de Bijlmerflat van Michiel van Kempen. Dat was begin 1991. (…) Na die avond zou ik Rudy Bedacht verschillende keren ontmoeten. De gesprekken gingen over poëzie. In zijn gesprekken was hij zeer vakgericht en hij had een overtuigingskracht in zijn zeggen en doen. In zijn stem had hij een gehalte – een rijpheid die te vergelijken was met een pianotoets die een volle klank nalaat in een woonkamer. Zou hij blues kunnen zingen? Heeft hij dat ooit gedaan? Ik ken zijn repertoire niet. Ik heb hem fragmentarisch mogen leren kennen op literair gebied. Een keer, toen ik net weg wilde gaan van een bezoek aan MvK, kwam Rudy Bedacht binnenlopen. Hij vertelde dat hij het manuscript van zijn laatste dichtbundel afhad. Toen vroeg ik aan hem: ‘O, is dat zo?’ Dat zei ik om hem te complimenteren, zoiets van: ‘Ik sta versteld van jouw productiviteit.’ Verbaasd vroeg Rudy Bedacht: ‘Natuurlijk is het zo, ik vertel je toch geen sprookjes?’ Dat antwoord van hem komt altijd terug in mijn gedachten wanneer ik aan hem denk. Gedichten en Sprookjes. Twee schone woorden naast elkaar. Wanneer ik tot hem sprak, werd ik soms ongeduldig. Ik wilde snel-snel en gauw-gauw zoveel mogelijk horen en weten over de gedichten. (…) ‘Je moet rustig aan doen in het leven,’ zei hij tegen mij. (…)»
Lees hier verder
Meer over ‘Woorden op de Westenwind’
Meer over Cándani