Over ‘De eed’ van Henry Toré op De Leesclub van Alles, 22 december 2020:
(…) Op zijn eiland was hij een held, hij werd op handen gedragen, hij was de zeer gewaardeerde son-of-the-soil. Zijn publieke populariteit stond in groot contrast met zijn privéleven. Een grote tegenslag, een aangrijpende gebeurtenis, zorgde voor de inleiding van een aantal opmerkelijke toestanden binnen zijn huwelijk. Slaagde Oi er in om zijn huwelijksproblemen gescheiden te houden van zijn openbare leven?
Henry Toré gebruikt een beproefd concept, zoals je dat vaak ook in films aantreft. Zijn (…) proloog brengt de overpeinzingen van Lucien over zijn vriendschap met Oi, een periode waarin zij ooit ‘de eed van vriendschap ‘ uitten voor elkaar. Na deze inleiding is het vervolg van het boek één flash-back, vertelt in de derde persoon. De twee hoofdpersonages zijn door de auteur zeer nauwkeurig in beeld gebracht wat ook het geval is voor de omgeving, de setting waarin het korte verhaal speelt. De levenswijze en de idealen van Oi worden zeer goed weergegeven: een strijd tegen onrechtvaardige behandeling van zijn medemensen op Bonaire. Het sociale gevoel van de schrijver is hier zeker overgedragen op het personage van Ofnes Nicolaas. (…) Henry Toré geeft in sneltreintempo, maar in een vlotte en aangename schrijfstijl de levensloop van Ofres Nicolaas weer, een sociaal geëngageerd man en ongetwijfeld iemand met het hart op de juiste plaats. Hierdoor wordt het duidelijk dat de schrijver een getalenteerd verhalenschrijver is. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’