«Het is fascinerend hoe hij de gedachten, visies en menselijke normen en waarden weet te verwoorden.» – Dettie Leestafel

Voorplat75Over ‘Het witte land’ van Rob Verschuren op Leestafel, 20 november 2020:
Al op jonge leeftijd maakt Bobby kennis met de vraag of zijn geciviliseerde wereld nu écht is. Tijdens een vakantie in Oostenrijk ontdekt hij een andere wereld, daar gezeten in zijn eentje, bovenop een berg, onderging hij de tijdloosheid en de magie van het bestaan. (…) Maar hij was nog jong en voldeed aan de dwang en de vraag van de maatschappij. Hij studeerde, ging samenwonen en zette een succesvol reclamebureautje op. In de ogen van de wereld had hij het gemaakt. Maar in feite is hij een vreemde voor zichzelf, hij is ‘een man van niets waarschijnlijk’. En dan ziet hij een foto van een tsunamislachtoffer in een Aziatisch land, een jonge vrouw met een deken om zich heen geslagen. Het was de blik in haar die hem trof. Het laat hem niet meer los. Het voelt als de schilderijen van Rothko, onder die kleurige vlakken zit een gloed die Bobby diep raken. (…) Bobby, inmiddels vijfenvijftig, besluit de vrouw te gaan zoeken. Hij verkoopt huis en haard én zijn bedrijf en vertrekt, de Westerse wereld in al zijn gekte achterlatend. (…) Zijn leven voltrekt zich, zijn gedachten zijn van hem evenals zijn fantasie, er is geen oordeel meer, alleen het bestaan telt. Er zijn mooie en goede momenten, er zijn heftige, zware hallucinerende momenten, hij ontmoet mensen en gaat weer verder, alles is zonder oordeel, alles is goed. (…) Rob Verschuren weet dit alles op zijn eigen unieke manier te verwoorden. Het is fascinerend hoe hij de gedachten, visies en menselijke normen en waarden weet te verwoorden en op hun plek weet te zetten. In feite geeft hij een aanzet om na te denken over het leven zelf, het an sich. Een boek om meerdere keren te lezen om de diepte ervan in zijn totaliteit te kunnen omarmen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het witte land’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij in de Knipscheer