Over ‘19 x Dans, smalle man, dans’ van Cor Gout op Tzum, 9 augustus 2020:
(…) Cor Gout heeft zich niet laten verleiden tot een lang verhaal over zijn vader die overleed toen hij acht jaar was. (…) Juist door niet het ik-perspectief te gebruiken, maar vader en zoon in de derde persoon te beschrijven, ontstaat een prettige afstand waardoor je als lezer mee mag kijken met de belevenissen van het jongetje, Tom geheten in de verhalen. In al hun eenvoud zijn de situaties waarin Tom en zijn vader zich bevinden des te indringender. (…) Het zijn ‘gewone’ herinneringen van een kind aan zijn vader. Maar het ongewone zit hem in het feit dat de herinneringen na zijn achtste jaar niet meer aangevuld worden, maar op zichzelf komen te staan. Daardoor werd de schrijver gestimuleerd ‘herinneringen scherp af te bakenen, niet te verfraaien of te ontsieren, maar ze zo waarheidsgetrouw te laten zijn als mogelijk was.’ (…) Het is bewonderenswaardig hoe in de relatief korte fragmenten, in de 19 afgebakende herinneringen, voor de lezer een compleet beeld ontstaat van de vader, een beeld van een man die er is wanneer het nodig is, die zijn eigen gang gaat maar niet vergeet dat zijn zoon er ook nog is, een beeld van een man op wie hij kon vertrouwen. (…) Bij elk fragment staan paginagrote collage-achtige afbeeldingen van Harrie Geelen, soms als achtergrond, soms ernaast. Ze vergroten aspecten uit en verrijken het beeld dat bij de lezer wordt opgeroepen door de tekst.
Lees hier de recensie
Meer over ‘19 x Dans, smalle man, dans’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer