«Juist omdat de foto’s zo oud en daarmee bijzonder zijn, blijf je ernaar kijken.» – Evy van der Sanden

Over ‘Trouwportretten: Surinaamse voorouders in beeld’ van Lucia Nankoe en Jean Jacques Vrij in NRC Handelsblad, 21 & 22 september 2019:
(…) Mag je als Hindoestaanse Surinamer trouwen met een creool? Of als katholiek met een protestant? Het deze zomer verschenen boek ‘Trouwportretten, Surinaamse voorouders in beeld (1846-1950)’ laat zien dat trouwen buiten de eigen etnische, sociale of religieuze kring destijds moeilijk was in Suriname. Maar mede dankzij die huwelijken is de Surinaamse samenleving wel geworden zoals ze nu is, stelt auteur Lucia Nankoe. (…) De verhalen zijn gebaseerd op veelal statische, soms wat bewogen of vervaagde, zwart-wit portretten van vaak serieus kijkende families en bruidsparen. De beelden zijn gemaakt tussen 1846 en 1950 en juist omdat de foto’s zo oud en daarmee bijzonder zijn, blijf je ernaar kijken. Zo stamt de oudste foto uit het boek nog van voor de afschaffing van de slavernij in 1863. Maria Louisa de Hart, geboren in slavernij, en Johannes Ellis werden in 1846 gefotografeerd – bijzonder: de fotografie ontstond pas in 1839, daarmee is dit een van de eerste foto’s die is gemaakt. Maria Wilhelmina Meijer werd in 1868 gefotografeerd. Zij kwam in 1845 ter wereld en hoorde bij de 20 procent ‘vrijen’ van de koloniale bevolking. Bovendien is een van de bijzondere documenten die het boek laat zien afgedrukt bij haar verhaal: het verzoek om manumissiebrieven – vrijlatingsbrieven – voor Maria’s moeder. Op die manier is ook de geschiedenis van Suriname op subtiele wijze door het boek verweven. (…) De politiek kan er een voorbeeld aan nemen hoe samenleven vanuit verschillende achtergronden tot stand kan komen. (…) Die verscheidenheid ontstond ook door de geschiedenis, die als een rode draad door het boek loopt. (…) Volgens Nankoe zijn de portretten van grote betekenis voor de gedeelde nationale geschiedenis van Nederland en Suriname. Ze laten zien dat we met elkaar verbonden zijn. Surinamers met Nederlanders, maar ook met mensen van Curaçao of Bonaire. Nankoe hoopt dat het boek bijdraagt aan een politiek klimaat waarin de aandacht voor verschillen tussen mensen overgaat in de nadruk op wat ons bindt. (…)
Lees hier of hier het artikel ‘Weerstand, maar ze trouwden toch’
Meer over ‘Trouwportretten’