Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer in Argus, 10 april 2024:
(…) Ellen, hoofdpersoon van de jongste roman van Peter WJ Brouwer, (…) heeft twee geheime minnaars, Guy en Rico, is moeder van twee opgroeiende dochters, echtgenote van Marc, freelance journaliste en ze torst een beladen Rooms verleden met zich mee. Een jeugd getekend door onder meer een tirannieke moeder die aan Mariaverering doet (…) en haar grote maar gefnuikte liefde Julian. (…) Een verscheurde ziel dus. Ze zet zich af tegen haar achtergrond en kan er tegelijk niet van loskomen. (…) Zonder psychologie van de koude grond levert Brouwer een knap portret van zijn (anti)heldin. (…) Brouwer begint in het heden wanneer Julian de kop weer lijkt op te steken en daalt dan stapsgewijs af in Ellens jeugd (overtuigend tijdsbeeld van de jaren tachtig). (…) Het siert de auteur dat hij zich niet laat opjagen door de wetten van een lekkere plot en alle tijd neemt om hier en daar de spanning flink op te voeren. (…) Er is bij Brouwer altijd sprake van een opmerkelijke precisie, poëtisch maar zonder stijlbloempjes. In plaats daarvan een minimalisme dat klinkt en zingt en de lezer uitnodigt tot nieuwsgierig doorlezen. Waar gaat dat toch heen met Ellen? Heel gedurfd wat Brouwer maakt van alles wat zij is.
Lees hier de recensie ‘Mariabeeld met gebroken neus’
Meer over ‘Op alles wat ik ben’