«Roald Dahl, maar dan erger.»
Korte verhalen waar je lang over doet: Ten eerste omdat ze nogal zwaar op de maag liggen door de unheimische sfeer die van Turenhout aan de doodgewoonste situaties weet te geven. Ze schrijft over tamelijk verschrikkelijke onderwerpen die ze uit elkaar peutert tot tamelijk verschrikkelijke onderdelen. Roald Dahl, maar dan erger. Ten tweede omdat de personages moeilijk aan het einde van een verhaal van je af te schudden zijn, dat zal met de zintuiglijke schrijfstijl te maken hebben. Het is lastig afstand bewaren als je spiegelneuronen steeds meedoen met wat je leest. Ten derde omdat je ze zeer zorgvuldig moet lezen want elke detail doet er toe, van Turenhout spelt niet voor je uit wat er gebeurt, lezen is werken bij haar. Als je een verhaal voor de tweede keer leest zie je dat het er echt allemaal stond, maar dat je details gemist hebt omdat je je eigen blik niet los kon laten. Tip: stap uit je eigen hoofd en kruip in het hare. ‘Lezen is denken met andermans hoofd’, dat schijnt een citaat van Schopenhauer te zijn. Waarnemen en denken met het hoofd van Dieuwke van Turenhout: echt een heel raar gevoel. En een aanrader.
Bron
Meer over ‘Olifanten warm houden’